"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
06-11-2011
Buikpijn
Donderdagnamiddag kreeg ik weer buikpijn. Een buikpijn die ik niet kon thuisbrengen, dus dacht ik weer aan een baarmoederhals ontsteking.
Omdat ik nog niet vergeten ben hoe ziek ik daar twee maanden geleden van geweest ben, besliste ik om vrijdag naar de huisarts te gaan.
Daar heb ik bijna een halve dag gezeten, weliswaar drie vierde van de tijd in de wachtzaal Ik heb daar alle beschikbare lectuur gelezen, van Dag Allemaal, over De Tijd , naar Goed Gevoel. Ik ben dus weer helemaal up-to-date over alle roddels over de BV's in Vlaanderen, ik weet wat ik met mijn geld moet doen op mijn oude dag ... gesteld dat ik dat nog heb, nog genoeg bij zinnen om te weten wat ik doe, of zo lang leef tout court. Een echt goed gevoel hou ik alleszins niet over aan mijn doktersbezoek.
Toen ik uiteindelijk bij de dokter kwam deed ik mijn uitleg, maar volgens de dokter kon het niks vaginaals zijn omdat je daar geen buikpijn van hebt . Hallo, dokter ....???? Nog geen twee maanden geleden had ik net hetzelfde ....!!! Pijn in de buik, that's it ! en toen was het overduidelijk iets in de baarmoeder. Al vergeten? Ik alleszins niet ! Dan maar eens naar de buik luisteren ; de darmen rammelen nogal fel. Ja, hoe zou dat nu komen 't is onderussen half 12 en ik zit daar nuchter. Ik laat nog - op eigen vraag - bloed trekken, want ik voel mij al maanden niet al te gezond. Wie weet ....vinden ze daar iets in. Ik sta terug buiten met de raad een buscopan te slikken, tegen de buikpijn
Vandaag, zondag, heb ik nog steeds een zeurende buikpijn, niet zo erg meer. En oke, het bleek niks vaginaals te zijn, maar wat is het dan wel ... Dinsdag krijg ik de uitslag van de labo-testen .... maar daar verwacht ik eigenlijk niks van.
Heb ik last van de overgang misschien....? Dat zou al veel verklaren over al die vage klachten die ik heb.
De geboortevlekken steken ook weer her en der de kop op. Raar toch dat ik altijd in de wintermaanden nieuwe geboortevlekken krijg.
Ik ben dus niet echt ziek, maar echt lekker in mijn vel zit ik zeker niet ......
Gisteren ben ik 47 jaar geworden. Tijd om het afgelopen jaar eens te overdenken....
"Born to be alive" van Patrick Hernandez was mijn absolute favoriete liedje toen ik een jaar of 16 was. Ik heb daar ongelofelijk veel op gedanst en dat liedje keer op keer mee gekeeld. Ik was toen een echte discofreak Flip Kowlier heeft dat liedje weer uitgebracht in het vlaams, alé, het Gents ; geboren voa te leven. Ik begrijp er geen snars van, maar 't klinkt nog altijd even goed
Wat dat hier ter zake komt doen? Wel, het afgelopen jaar was niet zo denderend. Eerst die huidkanker en de maanden nadien sukkelde ik van het ene kwaaltje in het andere. Geboren om te leven ...pff ik moet mij zien te herpakken, maar die hele affaire heeft toch een serieuze impact op mij gehad. Enerzijds wil ik dat hoofdstuk afsluiten, maar anderzijds moet ik ook alert blijven op eventuele gevaarlijke vlekken. Dat evenwicht moet ik nog wat zoeken....
De voorbije maanden had ik geen nieuwe geboortevlekken meer gezien. Ik was dan ook al voorzichtig positief ingesteld. Tot ik van de week al twee vlekjes zag in mijn decolleté ; niks ergs, gewoon twee vlekjes. Enigzins gealarmeerd speurde ik vanmorgen dan nog maar eens grondig mijn rug af in de spiegel.
Toen zag ik toch weer een zwart vlekje , een nieuw. Zucht. Verdacht. Weer één om in de gaten te houden. Op slag werd ik weer helemaal down. Mijn vage hoop dat ik er vanaf zou zijn is weer vervlogen. Ik zal mij constant moeten in de gaten houden ; zien of er geboortevlekken bijkomen, of te groter worden of van kleur veranderen. Zucht. Niet leuk !
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
't is onderussen half 12 en ik zit daar nuchter.
