"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
17-09-2011
genezen
hallokes,
wij zijn een lang weekend naar Vielsalm geweest. We zijn 20 jaar getrouwd en zijn dat daar gaan vieren.
Voor we vertrokken had ik nog tegen Michel gezegd dat ik terug naar de huisarts wou gaan omdat ik mij helemaal niet goed voelde.
Het weekendje gezonde boslucht heeft me blijkbaar goed gedaan ; ik voel me prima nu.
We hebben veel gewandeld in de bossen, lekker gegeten, alé vooral gesnoept ; croissantjes 's morgens, dame blancheke, en voor de zaterdag avond hadden we een gourmetschotel besteld.
ik kom er stillekesaan weer bovenop ! pff, wat was dat allemaal, zo ziek was ik al lang niet meer geweest. Ik weet nog steeds niet precies wat ik gehad heb, want bij dat tweede onderzoek was niks meer te vinden, vermits ik toen al 4 dagen antibiotica aan 't slikken was. Ik heb dan ook nog eens héél zware maandstonden gehad en nu voel ik me dus nog maar slappekes op mijn benen. Ik zal eens wat vitaminekes en ehinacea moeten gaan pakken om er weer bovenop te komen, maar ik durf nog geen pillen te nemen, want mijn maag is nog lang niet terug in orde. Mijn eten smaakt ook niet, zelf mijn koffie lust ik niet.
Maar er zijn ergere zaken in het leven hé. Kijk eens rond je en je ziet en hoort overal miserie. Ik probeer dan ook niet teveel te klagen tegen de mensen in mijn directe omgeving. Ik doe dat hier dan maar hé
Zaterdag ben ik de hele dag doodziek geweest. Migraine en overgeven. Elke slok water moest er weer terug uit.
Waarschijnlijk ben ik zo ziek geworden door een overdosis medicatie van de hele week allerlei pijnstillers te slikken ...
Vorige zaterdag dacht ik dat ik buikgriep had en was al begonnen met pijnstillers voor de maag en darmen én daarboven op nog iets tegen de griep vermits ik koorts had. 's Maandags denkt de dokter dan dat het een blaasontsteking is ; antibiotica + pijnstillers.
Donderdag is de uitslag binnen van het urine onderzoek ; geen blaasontsteking Wat dan ? Ik dacht dat al de hele week dat ik water verloor door die blaasontsteking, maar dat bleek dan vaginaal vocht te zijn. De dokter heeft daar dan een cultuur van genomen om te laten onderzoeken. Onmiddellijk heeft ze me dan andere pillen voor geschreven : vrijdags moest ik nog 2 antibiotica pillen nemen + 4 pillen tegen die vaginale ontsteking.
Verbaasd het je dan dat ik zaterdag zo ziek als een hond was ......?
Zaterdag middag voelde ik me zo ellendig dat Michel de dokter van wacht belde. Telefoon bezet. Getelefoneerd tot 3 u in de namiddag. Telefoon steeds bezet ! michel belt dan maar naar de dokter van wacht in Boutersem. Die neemt zijn telefoon wel op, .... maar mag niet komen Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan. Die dokter geeft Michel dan het advies om de politie te contacteren. Die zijn heel gewillig, maar kunnen ons ook niet direct verder helpen vermits ze daar ook niet weten wie de dokter van wacht is. Blijkbaar is dat een goed bewaard geheim. De politie begint dan rond te bellen ; eerst een bevriend arts ; geen antwoord. Dan bellen ze naar het ziekenhuis om de voorzitter van de dienst te spreken ; niet bereikbaar. Dan maar weer de dokter in Boutersem gebeld ; die is op ronde en moet weer naar huis rijden om op zijn computer te zien wie er in Tienen van wacht is. Eindelijk weet de politie wie er van wacht is ; die dokter opgebeld ; geen antwoord ( dat wisten wij ook al !!!! ) Dan maar een politie-combi opgestuurd naar de dokter thuis. Wat bleek ; de telefoon lag niet goed op de haak ....
Al die tijd heeft de politie ons telefonisch op de hoogte gehouden van elke stap die ze ondernamen ; chapeau voor de politie Tienen !!!!!
Uiteindelijk konden we dus zelf bellen om de dokter te laten komen ; om half 6 's avonds is ze gearriveerd ! In Tienen word je dus beter niet ziek in het weekend, want eer je een dokter aan je bed krijgt, is de kans héél groot dat je al dood ligt !
Ik heb dan 2 spuiten gekregen ; eentje voor mijn maag en eentje tegen de hoofdpijn. De rest van het weekend ben ik ziek geweest. Maandag avond moest ik dan weer naar de huisarts bellen voor de uitslag van het onderzoek. Wéér geen resultaat. Vermits ik al 5 dagen antibiotica geslikt had, kon men daar niks nuttig meer in vinden. Ik weet dus nog steeds niet welk gevaarlijk beest = microbe mij te pakken genomen heeft. Ondertussen heb ik ook nog eens mijn maandstonden, dus weet ik ook nog niet of ik genezen ben of niet. Het blijft bang afwachten.
Nu heb ik weer een blaasontsteking, pff, what's next ?
Zaterdag avond kreeg ik buikpijn en koude rillingen. Ik dacht aan buikgriep en kroop in bed met een pijnstiller. Zondag de hele dag buikpijn.
maandagmorgen was de pijn precies nog erger geworden, niet normaal. Ik heb dan maar direct de huisarts gebeld, want sinds die behandeling tegen huidkanker, spookt er al vlug vanalles door m'n hoofd
Het blijkt dus een blaasontsteking te zijn. Dat heeft niets te maken met huidkanker, alhoewel ... sinds die behandeling heb ik een hele droge huid door vochtgebrek. en waardoor krijg je een blaasontsteking..? door vochtgebrek .
Ik heb antibiotica gekregen en neem pijnstillers. Verder moet ik véél drinken. Ik sabbel dus de hele dag aan een flesje water.
Ik heb drie dagen krom gelopen van de buikpijn. Vandaag gaat het iets beter gelukkig, want ik durf niet teveel pijnstillers meer slikken. Dan krijg ik weer maagpijn.
Als er iemand tips heeft om er zo vlug mogelijk vanaf te geraken, of om het in de toekomst te voorkomen, laat het me zeker weten ! Ik hoop het nooit meer mee te maken.
Onze Izzy heeft mij een lesje in het genieten geleerd
Woensdagmorgen was ik aan het strijken in de veranda. Onze Izzy bleef maar zeuren om mee met hem buiten te gaan. Om van zijn gezaag af te zijn, ging ik even mee tot achteraan in de tuin, tot aan ons afdak. Het zonnetje scheen daar heerlijk.
Ik dacht ; wat heb ik toch een slimme hond ! Ik ben terug binnen gelopen, heb me een tas koffie ingeschonken, de krant meegenomen en ik heb mij daar lui-lekker in een zetelke gezet onder ons afdak. Zalig ! Lekker genieten van het ochtendzonnetje, beschut van de wind. We hebben daar prinsheerlijk een uurtje gezeten.
De strijk is later toch nog gedaan geraakt.
Lesje van de dag : geniet wanneer het kan, werken kan je later ook nog !
Nu ik niet meer in de zon mag zitten, heeft Michel voor mij een afdak / zomerhuisje gebouwd. Hij heeft er zijn hele vakantie aan opgeofferd. 1000 x merci daarvoor Michel !
Nu kan ik heerlijk beschut in ons huisje zitten, geen last van zon of wind, zelfs als het regent kan ik er gezellig een boekje lezen. Mij zul je niet meer horen klagen over het weer ..... en ook niet over mijn ventje
het is hier een tijdje stil geweest op m'n blogje ... Na mijn eerste blijdschap én vooral opluchting, dat alle verdachte vlekken weg zijn, ben ik toch in een dipje gesukkeld. De weerbots van 6 maanden stress en ongerustheid waarschijnlijk. Ik voel me niet zo goed in m'n vel, beetje depri en emotioneel.
Met de zon heb ik een haat-liefde verhouding gekregen Een beetje zon is aangenaam, maar die zomerse stekende zon verdraag ik niet meer. Zelfs dik ingesmeerd met zonnecrème factor 50 hou ik het maar 5 minuten uit in de zon.
Vroeger had ik een hekel aan zonnemelk, maar nu smeer ik me 's morgens vroeg al in. Dat ben ik ondertussen al gewend. Het is ook nodig want mijn huid is heel droog geworden. Ook mijn zonnehoedje en zonnebril was ik vlug gewoon, allemaal zaken die ik vroeger weggelachen zou hebben.
Ik ga nu al heel vroeg in de ochtend wandelen met onze Izzy, dan is het nog heerlijk fris. De lucht is dan nog zuiver, zalig om buiten te zijn. Ik ben dan ook maar wat blij met deze kwakkelzomer ! Een paar dagen warm en daarna weer een paar dagen afkoeling, meer moet dat niet zijn. De regen pak ik er dan maar voor lief bij
Ik huppel weer door het leven en dat heb ik toch ook voor een groot stuk te danken aan de steun van jullie, mijn internet- en blogvrienden. Daarom nog eens een dikke "dank je wel" allemaal !!!!
Ik begin de dag al zingend en voel me vrolijk de hele dag lang. Lang geleden dat ik me nog zo goed gevoeld heb.
Het waren dan ook moeilijke maanden. Ik heb diep gezeten . Ik heb donkere gedachten gehad, hele donkere... Het k...k ... woord boezemt iedereen angst in. Dat is iets wat een ander overkomt, maar toch mij niet ....
het is dan ook een enorme opluchting dat ik er zo goed vanaf kom. Maar ik laat het niet zomaar achter me ; het was een serieuze waarschuwing, die ik zeker in acht zal nemen ! De zon zal ik voortaan met andere ogen bezien ! Evenals mijn lichaam ... Ik zal blijven speuren naar "verdachte" vlekken en wondjes .
Tja, nog even onbezonnen door het leven stappen zal ik niet meer, ik heb mijn lesje geleerd !
I love rainy days! Ik had nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen En toch is het zo. Ik vind het een zalig weertje nu ; niet te warm, geen zon, beetje regen.
Sinds ik niet meer in de zon mag zitten, draag ik geen shorten en open bloesjes meer. Ik voel me beter in een lange broek.
Vanmorgen zijn Izzy en ik nog een heerlijk lange wandeling gaan maken in de velden achter ons huis. Dat vinden we beiden zalig ... Da's echt genieten !
genieten van kleine dingen, daar draait het om in een mensen leven , dat is ware levenskunst !
Een basaalcelcarcinoom wordt ofwel chirurgisch verwijderd, ofwel behandeld met zalf voor de meer oppervlakkige wondjes.
Die in mijn nek was te groot en te diep geworden ... tja, veel te lang gewacht en is dus weggesneden.
Maar het bleek dat ik nog 6 - zes - oppervlakkige basaliomen had. Die zijn behandeld met Aldara crème.
over de behandeling wil ik ook nog eens in 't lang en in 't breed uitleg geven, omdat ik via mijn stat counter gezien heb dat veel mensen via Google op zoek zijn naar de bijwerkingen van Aldara crème.
Die crème is niet zomaar een zalfke natuurlijk. Het is zalf speciaal voor huidkanker. Héél straf spul. Het zet je immuunsysteem in gang tegen de kanker. Via een speciale toelating van het ziekenfonds krijg je ze gratis, anders is ze enorm duur. Zes weken lang moet je 5 dagen na mekaar de vlekken behandelen.
Er zijn echter héél veel bijwerkingen aan die zalf. Ik denk dat ik ze zowat allemaal gehad heb, pff. Het begon met hoofdpijn, dan jeuk , dan weer rugpijn, verder heb ik ook nog spierpijnen gehad in armen en benen, kortademigheid. De plaatsen waar die basaliomen zitten beginnen te onsteken en doen pijn, lijken op brandwonden.
Ik heb waarschijnlijk de dubbele pech gehad dat het zo vroeg in het jaar, zo'n warm, zonnig weer was. Als ik even buiten wou komen moest ik mijn zonnebril opzetten en een hoedje op mijn hoofd. Ik verdroeg geen zon op mijn lichaam en kreeg stekende koppijn. Nog lang nadat de behandeling afgelopen was, heb ik daar last mee gehad.
Allebei de behandelingsmethodes ( chrirugisch of zalf) laten littekens na ! Maar Who cares ?
I wear my scars whithe pride ! Ik ben trots op mijn littekens !
het maakt me tot wie ik ben, een mens van vlees en bloed en met gebreken.
Er zijn verschillende vormen van huidkanker. De meest bekende is natuurlijk de melanoom. Maar basaal celcarcinoom en pleistercelcarcinoom zijn ook huidkanker. Over die laastste wil ik het hier niet hebben, vermits ik er zelf geen ervaring mee heb.
Bij mij begon het met een basaalcelcarcinoom. Dat is een huidkanker die zich niet uitzaait , maar wel behandeld moet worden omdat hij anders plaatselijk grote schade kan aanrichten.
Ik wil hier nog even op terug komen omdat ik er van overtuigd ben dat véél mensen dat hebben, maar er zich niet van bewust zijn !
hoe ziet een basaalcelcarcinoom, of kortweg basalioom er uit ? Het is géén geboortevlek en ziet er ook zo niet uit !!!! Het ziet eruit als een gewoon, onbenullig wondje. Het is een huidvlekje dat rood wordt, of waar een rapje opkomt, even geneest maar dan weer terug komt.
ik heb enkele voorbeelden van het internet gedownload :
De grootste die ik had zat in mijn nek, onder mijn haar. Ik had er zelf niets van gemerkt. Het was de kapster die me er een opmerking over maakte. Toen zag het eruit als een rond wondje, rood met een schilferig randje. Niets om bij te panikeren ... Ik dacht aan een brandwondje veroorzaakt door de haarverf, of een allergische reaktie of eczeem.
Ik bleef er maar mee rondlopen ..... totdat het uiteindelijk toch te storend werd, vooral door de jeuk en ik dan maar naar de dermatoloog trok.
Het verdict viel dan ook als een donderslag bij heldere hemel ; huidkanker !
Categorie:Huidkanker Tags:basaalcelcarcinoom, huidvlekje, huidkanker, wat is een basalioom?
Gisteren de film " Komt een vrouw bij de dokter" gezien op VTM ? Om je ogen uit te bleiten !
Het ging over een vrouw met borstkanker. Ik vond dat alles nogal extreem uitvergroot was, vooral hun levenswandel, maar toch heel herkenbaar.
Over de borstkanker onthoud ik vooral het leed, de pijn en miserie door chemo en bestralingen. Onmenselijk wat ze een mens laten doorstaan. En waarom ? Heeft het geholpen ? Nee ! Uiteindelijk heeft ze toch nog euthanasie moeten vragen omdat zo verder leven ... geen leven meer was...
Ook het diepmenselijke verdriet en de druk op een relatie vond ik treffend en waarheidsgetrouw. Ik heb het in mijn omgeving al een paar keer zien gebeuren... intriest maar menselijk.
oef, wat een opluchting ! Het waren alleen maar onrustige vlekken. Jeezes, nu was ik echt ongerust. met klamme handjes zat ik in de wachtzaal. Toen de secretaresse het papier van het labo-onderzoek ging halen, stelde zij mij al onmiddellijk gerust ; als 't ernstig was zou de dokter wel gebeld hebben.
Voorlopig ontsnap ik dus aan het ergste. Al blijft het opletten geblazen natuurlijk.
Na de zomer moet de geboortevlek aan de onderkant van mijn voet nog - preventief- verwijderd worden. Maar dat moet ik nog eens zien wanneer het kan, vermits ik dan niet op mijn voet kan staan. Ik zal dus niet met onze Izzy kunnen gaan wandelen die dagen. Tegelijkertijd word ik nog eens grondig gecontroleerd.
nu is het dus kwestie van op m'n qui vive te blijven en mijn lichaam steeds goed in de gaten te houden én uit de zon te blijven Maar daar valt mee te leven hé !
Morgen weet ik de uitslag van die drie geboortevlekken en worden de draadjes verwijderd.
Ik ben wel ongerust dit maal, ik slaap slecht en droom allerlei rampscenario's. het kan nog alle kanten uit....
Ik heb al gemerkt dat mensen daar heel onwennig mee omgaan, met iemands ziekte, of is het dat woordje kanker dat hen afschrikt... men wil het niet horen, of draait zelfs zijn hoofd weg, precies alsof het besmettelijk zou zijn.
Ik heb nochtans behoefte aan om het te vertellen, om er over te praten. Medelijden hoef ik niet, daar is niemand mee gediend, maar wat medeleven, een luisterend oor of wat peptalk, kan deugd doen .
Bedankt aan de lezers die met me meeleven en een reaktie achterlaten, dat doet me echt plezier !
Ligt het nu aan het feit dat ik er zelf mee bezig ben, of komt huidkanker echt vaker voor, ik weet het niet, feit is dat het al maar meer opduikt in de media.
Ik kan geen krant of tijdschrift meer openslaan, of ze slaan me er mee in mijn gezicht
Zo stond er deze week weer een heel artkel in "het laatste nieuws" . Grootste doorbraak in 30 jaar ! kopte de titel. Blijkt dat ze in Amerika een medicijn ontdekt hebben dat zou helpen. Het verlengt de levensverwachting van 8 naar 19 maanden.
Zijn dat de vooruitzichten ...? da's bitter weinig hé
De kwaadaardige huidkanker melanoom treft in ons land jaarlijks 700 mensen. Het is een zeer aggressieve kanker en chemo of bestraling haalt weinig uit als de kanker uitgezaaid is. Jaarlijks sterven 250 mensen aan deze vorm van kanker. bron; het laatste nieuws.
Ik weet het, ik mag er niet te lang bij stilstaan, maar af en toe gekruipt me toch de angst ..........
Gisteren heb ik 3 geboortevlekken laten weghalen op m'n buik. Het waren er die er pas sinds vorige winter stonden én dus extra gevaarlijk, vermits de kans groter is dat er kankercellen zitten in nieuwe vlekken.
Ik was veel nerveuzer voor de ingreep dan de vorige keer .... waarschijnlijk omdat ik het al een maand op voorhand wist. De ingreep op zich stelde eigenlijk niks voor en de inspuitingen deden minder pijn dan op mijn rug.
Volgende week mogen de draadjes eruit én krijg ik de uitslag van het onderzoek. Wéér in spanning afwachten dus....
Het goede nieuws is dat er op mijn benen geen verdachte plekken gevonden zijn door de dermatoloog. Ik had er nochtans enkele gezien die me niet aanstonden omdat ze zo donker van kleur zijn. Aan de onderkant van mijn voet staat er wel nog een geboortevlek die verwijderd moet worden, want op de voeten... jawel, zijn ze gevaarlijk.
Meer nieuws volgende woensdag 15 juni !
Categorie:Huidkanker Tags:drie nieuwe geboortevlekken, geboortevlek onderkant voet
we zijn net terug van een deugddoende vakantie in Vielsalm. We zijn 5 dagen gaan stappen in de bossen, even ontstressen, genieten van de natuur, de geur van de bossen, ontspannen, wandelen en genieten van mekaar.
nu is 't aftellen naar dinsdag om mij weer te laten opereren ....
vandaag heb ik dit blogje aangemaakt. voordien schreef ik allemaal in het archief van ons andere blogje www.bloggen.be/rebelshoekje maar dat blogje gaat over onze bordercollie Izzy. Ik wil die lezers niet steeds confronteren met mijn ziekte.
Ik hoop hier echt geinteresseerden te vinden ...........
Pas op 7 juni kan ik weer naar de dermatoloog. Dan worden er twee geboortevlekken verwijderd op mijn buik. Dat vind ik op zich niet zo erg, maar de resultaten van het labo onderzoek, pff.... wat zal het zijn ... gewoon onrustige vlekken of 1ste, 2de , 3de fase... of een melanoom.
Een melanoom is huidkanker die uitzaait ; dat verdict hoop ik NIET te krijgen..........
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
Die mogen hun regio niet uit, begrijpe wie kan.
