"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
14-02-2014
naar dermatoloog
3 februari !
afspraak bij de dermatoloog voor :
1. het wegsnijden van een verdacht vlekje op mijn voorhoofd
2. het opstarten van een antibitica-kuur tegen de antistoffen borrelia in mijn bloed.
Ik ben ruim op tijd op de afspraak en ook de dokter is eens op tijd ;-)
ik moet dus niet lang wachten en heb aldus geen tijd om mij nerveus te maken.
Het vlekje op mijn voorhoofd is de laatste weken weer wat gaan ontsteken. De dokter verdoofd de boel, wat niet echt pijnloos is en begint quasi direct te snijden. Hij zegt nog, als je iets voelt, roep je maar hé.Ik antwoord dat er precies nog wel meer in slaap is dan mijn voorhoofd. Mijn neus, kaak en hoofd voelen verdoofd aan. Waarom ik dat hier zo expliciet vermeld? ik kom hier later op terug....
Een half uurtje later is alles alweer achter de rug.
Dan de antibiotica-kuur : 3 weken Doxycicline, nuchter te nemen ....
De dokter zegt dat ik nog niet de ziekte van Lyme heb, maar borrelia. Volgens hem is dat goed te genezen ....
Ik geloof er niks van, maar wat kan ik doen? Ik lees op internet - ok internet is vaag- maar ik ben bij een groep van Lyme-patienten aangesloten, en daar zeggen ze dat die bloeduitslag niet alles zeggend is. Het kan namelijk zeer goed zijn dat ik al langere tijd met die bacterie rondloop en hoe langer het reeds in je bloed zit, hoe moeilijker te behandelen.
En wat ik alsoluut niet snap ;
ik som hem mijn symptomen op ; uitvalsverschijnselen voet, pijnlijke benen, vooral knieen, duizeligheid.. en hij denkt aan de ziekte van Lyme, neemt bloed af en dan blijken er idd antistoffen IgM in mijn bloed te zitten én dan beweert die dokter doodleuk dat het een recente besmetting is. Dat het dus helemaal niks te maken heeft met al die symptomen ! Snappen wie kan ! Dan zou het dus louter toeval zijn dat hij mijn bloed daarop test en ik dat heb zonder enige reden, want ik heb helemaal geen teken op mij gehad de laatste maanden/jaren.
Tags:basalioom, ziekte van Lyme, borrelia, borreliose, tekenbeet
De dokter vraagt hoe ik mij voel en ik zeg dat mijn hoofd nog steeds verdoofd aanvoelt en dat dat pijn doet.
Hij tast eens aan mijn hoofd en zegt dan dat hij waarschijnlijk een zenuw geraakt of geprikkeld heeft in mijn hoofd ....
Ik weet effe niet wat zeggen, want dit klinkt ernstig. Mijn vader heeft nl al jaren een dove plek op zijn voorhoofd door zona, en klaagt daar regelmatig over.
De dokter geeft ook onmiddellijk toe dat dit een heel vervelend gevoel geeft in het hoofd en dat dat weken, zoniet maanden gaat duren eer daar beterschap in komt. Baf! dat kon er nog wel bij !!!! Ik moet 2 maanden mulivitaminen B nemen en daarna gaan we zien.
Het is een gevoel alsof je met je hoofd ergens tegen gebotst bent en dat je hoofd gekwetst is, pijnlijk. Het ene moment heb ik er meer last van de andere. Als ik per ongeluk eens door mijn haar strijk, kan er een pijnscheut door mijn hoofd schieten. Dat in combinatie met mijn duizeligheid , beetje stress door al wat mij overkomt, maakt dat ik al eens pijnstillers moet slikken tegen hoofdpijn.
Het vlekje op mijn voorhoofd was een basalioom, een mutifocale basaalcelcarcinoom. Die moest dus wel degelijk weggesneden worden. Gelukkig is ze er nu helemaal uit.
Da's al een geluk bij een ongeluk, dat er niet voor niets in mijn hoofd gesneden is.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:basalioom, basaalcelcarcinoom, zenuw geraakt, vitamine B
Terwijl ik daar toch was bij de dermatoloog heb ik ervan geprofiteerd om hem eens mijn voetprobleem voor te leggen. Hij is immers ook gespecialiseerd in aderziekten.
met de symptomen ; door hiel zakken, pijn in benen, duizeligheid
vroeg hij mij of ik al ooit een tekenbeet had gehad.
Ja dus ! Ik heb dat al een paar keer gehad.
Hij heeft bloed getrokken en Bingo ! ik heb prijs ; antistoffen Borrelia in mijn bloed, wat wijst op de
ziekte van Lyme.
Het zou gaan om een recente besmetting. Alleen heb ik er geen weet van dat er recent nog een teek op mij gezeten heeft. Ik dacht dat als die zich vastzette, ze dan niet meer loste vooraleer ze volgezogen is.
En dan maak je mij niet wijs dat ik dat niet zou opmerken ! jakkes mag er niet aan denken !
Onze bordercollie Izzy heeft regelmatig teken en soms gebeurt het al eens dat we die pas opmerken als die dik vol bloed zit ... ik weet dus hoe vies dat er uit ziet
Op 3 februari moet ik weer naar de dermatoloog en dan gaat hij een antibiotica-kuur opstarten.
Méér weet ik nog niet !
vele vragen spoken door mijn hoofd, heb immers ook al 't een en 't ander opgezocht op internet en dat ziet er allemaal niet zo goed uit, niks om vrolijk van te worden.
Categorie:de ziekte van Lyme Tags:tekenbeet, ziekte van Lyme
De podologe heeft mijn voeten helemaal uitgemeten, mij op een loopband doen stappen, alles op video gezet. Zij blijft er van overtuigd dat mijn voetproblemen van elders komen : de rug of één of andere sluimerende spierziekte. Als het van haar afhing, stuurde ze mij naar Leuven, om daar van voor af aan alle onderzoeken opnieuw te ondergaan.
Ik zie dat helemaal niet zitten. Ik heb hier in Tienen 4 specialisten gezien, geen enkele heeft ook maar iets gevonden wat mij zou kunnen helpen. Wat zouden ze dan in Leuven meer gaan vinden. Tussen de regels door heb ik van die specialisten begrepen dat wat het ook is, de rug of iets anders, na zoveel jaar is er toch niks meer aan te doen. Leer er maar mee leven is mij ietwat omfloerst meegegeven...
ondertussen heb ik al een maand mijn nieuwe steunzolen. De eerste weken was het aanpassen ; mijn voet staat er weer helemaal anders in - rechter - maar naar mijn gevoel naar buiten, waardoor ik weer meer druk op de enkels voel.
Ik ga nog steeds met een stok . Zeker met de wintermaanden - natte gladde wegen - zie ik daar nog niet direct verandering in komen.
Ik blijf wel gaan wandelen met Izzy, de ene dag al beter dan de andere.
Gisteren ging het zelfs zo goed dat ik eens een andere weg wou nemen ... tja, je kan het misschien al raden? Ik ben op mijn gezicht gegaan, zomaar pardoes, opeens lag ik er. Vanmorgen zat de schrik er weer goed in. Mijn zelfvertrouwen is weer compleet weg en ik sta weer te wiebelen op mijn enkels. Zo jammer.
Ik zal er mee moeten leren leven zeker ... met vallen en opstaan. Letterlijk.
de hersenscan is goed meegevallen. Het was daar lekker fris en in die "helm" die ze over je hoofd schuiven, zit een spiegeltje, zodat je naar buiten kan kijken en geen claustrofobisch gevoel krijgt.
Ik heb 3 - drie ! weken lang moeten wachten op de uitslag ! Daar was ook niks op te zien, wat uiteraard goed nieuws is.
Deze avond moet ik naar de podologe voor het aanmeten van nieuwe steunzolen. Mijn laatste hoop ...
Ik ben voor het eerst op 17 mei 2013 op consultatie geweest bij mijn huisarts met mijn voetprobleem. Tot nu toe nog steeds geen resultaat. Niemand die me kan zeggen, waarom ik soms door mijn hiel zak....
Ik ga ondertussen al maanden met een wandelstok. De ene dat al vlotter dan de andere. Ik heb nu al wel pijn aan de pols en elleboog door te vaak te steunen op die stok.
Gelukkig gaat het de laatste tijd alweer wat beter. In de zomer ging ik héél slecht en was ik bovendien ook nog duizelig. Blijkbaar kan ik helemaal niet meer tegen de warmte en was mijn bloeddruk te sterk gedaald. Daar moet ik de dermatoloog toch eens op aanspreken als ik de volgende keer op controle ga voor mijn huidkanker.
Ondertussen ben ik bij de neurologe geweest, zonder veel resultaat ...
Ze heeft een paar testjes gedaan, maar meer dan de opmerking " amai, jij hebt lelijke voeten" kwam er niet. Volgens haar is er geen neurologische oorzaak.
Dat is een scanner die gesloten is rond je hoofd en je moet daar een kwartier stil blijven onderliggen. Stilliggen op zich is al een probleem ( de MRI van mijn enkel is mislukt doordat ik mijn spastische teen niet kon stilhouden), maar ik heb bovendien ook nog claustrofobie.
Alsof dat nog niet volstaat heb ik ook nog een verkoudheid, verstopte neus inbegrepen.
Ik ben dus nu al nerveus voor dat onderzoek, nog maar gezwegen van het eventuele resultaat... De neurologe heeft mij alvast verteld dat als er iets op de scan te zien is, er hoogstwaarschijnlijk niks meer te doen is aan mijn voetproblemen en ik me verder zal moeten behelpen met een wandelstok.
Ik heb ook al een nieuwe afspraak bij de podologe op 18 oktober voor beter aangepaste steunzolen.
mijn voet problemen zijn nog lang niet opgelost - integendeel
omdat ik niet zomaar naar Viga wou gaan voor nieuwe steunzolen, heb ik een afspraak gemaakt bij een podologe. Eerst opgezocht op internet welke officieel erkent is, want iedereen kan zichzelf podoloog noemen...
Vermits het net grote vakantie is, is er ook daar een lange wachttijd. Eind augustus, net de laatste dag van onze vakantie kan ik er terecht.
Ik ben aangenaam verrast door de professionaliteit van deze podologe. Eindelijk iemand die luistert naar mijn problemen en zinnige antwoorden geeft !
zij onderzoekt mijn voeten en doet een klein testje. Daaruit blijkt dat ik een verminderd gevoel heb in mijn rechtervoet. Zij concludeert daaruit dat mijn probleem waarschijnlijk van mijn rug komt ...
10 jaar geleden hernia gehad met uitvalsverschijnselen in de voet.
De volgende stap is dan dat ik een afspraak moet maken met een neuroloog.
Ik heb een goed gevoel bij deze podologe. Zij had mij ook eenvoudig nieuwe steunzolen kunnen aansmeren ! Maar nee, deze dame weet waarover ze spreekt en wil dat ik mij verder laat onderzoeken om later ergere problemen te voorkomen.
Omdat ik niet weet bij welke neuroloog ik terecht kan, ga ik langs bij mijn huisarts. Die is ...sceptisch ... zoals ik al verwacht had. Nooit, maar dan ook nooit neemt die mij serieus hé ! Zo heeft ze natuurlijk haar bedenkingen bij een podoloog, tja, tot daar aan toe, maar bovendien meent ze dat door de EMG die genomen is, alles wat hoger dan de voeten ligt, onderzocht is en het dus niet van de rug kan komen. Als ik dan al mijn symptomen nog eens opnoem en vraag of dat alles samen niet kan wijzen op een ziekte, en er dan nog eens fijntjes aan toe voeg dat ik toch de dokter niet ben, stemt ze toe om mij een verwijsbrief te schrijven voor een neuroloog.
Ik had daar ook naartoe kunnen gaan ,zonder haar toestemming natuurlijk, maar het leek me toch handig dat ook zij de resultaten kon krijgen. Zij beschikt immers over mijn globaal medisch dossier. Als ook hier geen resultaat uitkomt kan het toch later nog van pas komen veronderstel ik.
Op 13 september kan ik dus naar een neuroloog.
Ondertussen kan ik niet meer zonder stok buiten komen. Ik sta te wiebelen op mijn voeten, mijn dikke teen doet spastisch, ik zak door mijn hiel, heb pijn aan mijn benen en knieen ... pff ik zal maar stoppen zeker ...
Door al die problemen met mijn voet ben ik totaal vergeten het goeie nieuws met jullie te delen ....
ik ben op 6-maandelijkse controle geweest bij de dermatoloog.
Voor het eerst in bijna 3 jaar heb ik geen enkele basalioom meer bijgekregen
Ik was bijna euforisch toen de dokter mij dat vertelde ! wow, geen nieuwe ingrepen, geen operatie, geen nieuwe littekens .. ik glunderde gewoon !
De dermatoloog heeft mij echter weer vlug met mijn twee voetjes op aarde gezet. Vermits ik duidelijk aanleg heb voor deze vorm van huidkanker, zal ik hoogstwaarschijnlijk nog van die vlekjes krijgen in de toekomst.
Dit min-puntje heeft mij er toch niet van weerhouden om daar met een big smile weer buiten te stappen
op 17 juni kom ik bij die orthopedist die vorig jaar mijn steunzolen voorgeschreven heeft. Die bekijkt mijn voet eens van ver en zegt dan doodleuk dat voeten niet zijn specialisatie zijn en verwijst me door naar een andere orthopedist ! Razend was ik !!! vorig jaar wist hij alles van platvoeten en was hij maar al te happig om mij steunzolen te verkopen en nu wil hij mij niet helpen !
Aan de receptie een afspraak gemaakt bij de volgende orthopedist ; 3= DRIE weken wachten !!!!
Hij stuurt mij naar de radiografie voor foto's en een echo. (de mri was mislukt door mijn spastische teen). Op de foto's is niks te zien - ah nee, ondertussen loop ik al bijna 3 maanden met een wandelstok en leun ik amper op die voet en heb aldus ook geen pijn. Gevolg ... ook deze dokter kan geen diagnose stellen Hij denkt dat er iets aan mijn enkelbanden mankeert maar kan mij dus niet opereren of een infiltratie doen vermits hij de exacte locatie van het probleem niet weet ...
Na enig aandringen van mijn kant, wil hij een papier opmaken om mijn steunzolen te laten aanpassen... zodat ik hopelijk niet meer door mijn hiel zak.....
Voor de spastische trek aan mijn dikke teen zou ik naar een neuroloog moeten.
Ik ga het nu maar effe aanzien, volgende week nieuwe steunzolen laten maken en ik heb ondertussen weer mijn dikke hoge wandelschoenen aan om gaan te wandelen met Izzy. En dat bij 30° leuk is anders, maar er zit niks anders op, ik probeer me te behelpen.
op 14 mei ga ik naar de huisarts omdat ik al geruime tijd last heb met mijn voet. Ik ga al eens tegen de vlakte of val bijna - wat ook pijn doet ...
zij denkt in eerste instantie dat dat een gevolg is van mijn hernia 10 jaar geleden. ze stuurt me dan in het medisch centrum naar een fysische geneesheer voor een EMG. dat is een onderzoek met naalden waar ze elektriciteit opzetten om de zenuwbanen te controleren. er zijn geen neurologische afwijkingen vast te stellen, wat al goed is natuurlijk. Dan komt het niet van mijn rug. Omdat mijn enkel pijnlijk is stuurt die dokter mij naar de scanner voor een MRI.
Op 4 juni kan ik daar pas terecht. Jammergenoeg mislukt de MRI omdat ik mijn voet (teen eigenlijk) niet kan stilhouden. Ik bel 's anderdaags weer naar die dokter wat ik nu moet doen. Hij weet het ook even niet meer ..... Nadat ik zelf suggereer dat het misschien door mijn platvoeten of (onaangepaste) steunzolen komt dat ik al eens val, wil die mij naar een gespecialiseerd centrum sturen waar ze mij op een loopband kunnen testen met een camera met het oog op nieuwe steunzolen .... weliswaar allemaal op mijn eigen kosten vermits ik pas een dik jaar steunzolen heb en je daar slechts om de 2 jaar recht hebt op tussenkomst van het ziekenfonds.
Ik twijfel ...ik heb er geen probleem mee om die kosten te doen ... tenminste als ik wel degelijk nieuwe steunzolen nodig heb, want dat staat nog helemaal niet vast.
Ik beslis op eigen houtje een afspraak te maken met een andere specialist ; een orthopedist. Daar kan ik pas op 17 juni terecht.
Ondertussen stap ik met 2 braces om mijn enkels én met een wandelstok, zo wankel sta ik op mijn voeten, zeker na die EMG...
Vorige vrijdag kan ik het niet meer aan en ga weer langs bij de huisarts in de hoop dat die mij een paardenmiddel kan geven zodat ik het uithou tot de 17de. Zij onderzoekt me nogmaals en stelt vast dat mijn voet helemaal scheef staat... waarschijnlijk een gevolg van een gebarsten dikke teen zo'n 30 jaar geleden - jawel ! Ik krijg pijnstillers mee én een voorschrift voor de kinesist - 9 beurten om te beginnen.
Nog steeds is er géén diagnose gesteld wat er nu precies mis is met mijn voet ... de kinesist onderzoekt en behandelt mijn voet. Ik moet stabilisatie en proprioceptie oefeningen doen. Ik was doodsbang voor die oefeningen vermits ik niet op blote voeten kan stappen - nooit gekund. Maar de kinesist geeft me vertrouwen. Ik heb er een goed oog in.
Ondertussen voel ik me al iets beter en doe mijn best om zonder stok te stappen.
ik moet 3x per week naar de kiné. Maandag 17 juni naar de orthopedist... Benieuwd dat die uit zijn mouw gaat schudden !
het begon allemaal met een wondje in de nek dat maar niet wou genezen. Uiteindelijk toch maar eens naar de dermatoloog. het was een basalioom of basaalcelcarcinoom genaamd.
Dat is HUIDKANKER .
Baf ! een klop van de hamer ! Alleen het woord al :
K.A.N.K.E.R.
Daar heb ik het mentaal héél moeilijk mee gehad. Fysiek viel het allemaal nogal mee ; dat wondje moest worden weggesneden. Bij nader onderzoek bleek ik nog een 6-tal basaliomen te hebben.
Sindsdien ga ik elke 6 maanden op controle bij de dermatoloog. Telkens vindt hij enkele verdachte vlekken die moeten weggesneden worden. Ondertussen al een 10-tal.
Basaalcelcarcinomen krijg je door de ZON . Levenslang liggen bakken in de zon, blijft niet ongestraft. Dus mijn boodschap is ; geniet van het zonnetje, maar met mate. Smeer je goed in, draag een hoedje en een zonnebril.
Verder hoop ik met dit blogje ook een beetje het taboe rond kanker te doorbreken. Ik heb zelf ondervonden dat mensen dichtklappen als ik vertel dat ik huidkanker heb. Ze kunnen niet snel genoeg weg zijn, alsof kanker besmettelijk is ...
ik heb de laatste keer aan de dermatoloog gevraagd of ik nog onder infra-roodlampen mocht liggen met die huidkanker ;
HET MAG !!!
infra-roodlampen/warmtelampen kunnen geen kwaad.
Het zijn de ultra-violet stralen die gevaarlijk zijn ; dus géén zonnebank meer voor mij.
Die infra-roodlampen gebruik ik in de winter als ik rugpijn heb of gewoon als het héél koud is. Die geven lekker warmte af en ik heb de hele dag geen kou meer.
Infra-roodlampen zijn ook nog voor andere zaken heel gezond zie google !
De draadjes zijn vorige week al verwijderd, maar het was nog even wachten op de uitslag. Dat wondje op mijn pols was goedaardig !
Dat op mijn rug was wel degelijk een basalioom. Toen ik bij de dokter was om de draadjes te laten verwijderen, bleek de uitslag van het labo niet volledig. De dokter heeft dan naar het labo gebeld, maar de betreffende medewerker was afwezig. Het heeft dan nog tot dinsdag geduurd vooraleer ik wist dat de basalioom volledig weg is Dat was weer even stressen. Maar eind goed, al goed.
Volgende controle ; binnen 6 maanden ; op 5 juli 2013
Donderdag heb ik weer 2 kleine ingrepen ondergaan. Aan de pols, waar mijn horloge hangt, was er een klein wondje. Eerst dacht ik dat mijn uurwerk te vast zat of schuurde. Ik liet mijn uurwerk uit, maar het wondje bleef en werd zelfs groter. Er zat een glans op .... wat mijn aandacht nog verscherpte, want een basalioom heeft dat ook.
De dermatoloog was niet zeker, maar heeft ze toch weg gesneden.
Het andere vlekje zat op mijn bovenrug. Ik had het zelf niet gezien, het was de dermatoloog die bij de laatste controle direct zag dat daar een nieuwe basalioom zat.
De ingrepen op zich zijn niet zo erg. Buiten de venijnige prikken voor de verdoving, voel je er niks van.
Volgende donderdag worden de draadjes verwijderd en krijg ik de uitslag.
Gisteren moest ik op controle bij de dermatoloog. Het was precies 6 maanden geleden dat ik daar was.
met een klein hartje ging ik er naartoe.
Na controle bleek ik weer 2 basaliomen te hebben !
Eentje op mijn pols, die ikzelf al vermoedde, maar ook eentje op mijn bovenrug. Een klein onnozel rood vlekje ! ik kon het zelf amper zien .
Gelukkig was mijn ventje erbij deze keer en kwam het dan ook minder hard aan. Ik word het ook stillekesaan allemaal gewoon. 't is niet plezant, maar zolang het maar basaliomen zijn, overleef ik het wel hé.
op 10 januari onderga ik dus weer 2 kleine ingrepen. weer 2 littekens bij, but who cares ! daar geeft ik niet zo om.
Behalve dat grote litteken in mijn gezicht , dat dan nog niet eens zooo fel opvalt, zijn alle andere littekens onzichtbaar met mijn kleren aan.
en beter een litteken dan een woekerende kanker, toch !!!!
Ik probeer er niet te lang bij stil te staan.
Fijne feestdagen iedereen ! leef en geniet van de kleine dingen in het leven !
Ik lees regelmatig blogs van mensen met kanker en speciaal melanoom - uitgezaaide melanoom...
Operaties, ... uitzaaiingen, .... chemo en bestralingen .... niet echt opbeurende literatuur.
Waarom ik dat dan wil lezen, vraag je je af ?
't Is mijn grootste angst om een melanoom te krijgen. Met mijn voorgeschiedenis is dat niet zo verwonderlijk hé. Het is dan ook niet zo abnormaal dat ik daar alles wil over weten en lezen.
Bovendien ben ik nogal goed in struisvogelpolitiek ; ik steek mijn kop in het zand en zou de signalen negeren. Door die blogs te lezen blijf ik alert !
De prognose voor een uitgezaaide melanoom zijn dan ook archi- slecht ... De overlevingskansen minimaal. 2 a 3 jaar ....
Op de blogjes reageer ik gewoonlijk standaard met de mensen proberen op te beuren, te blijven vechten en positief te blijven.
Voor mezelf echter .... als ik me probeer in te beelden dat ik die diagnose ooit zou krijgen .... het enige wat ik me weet te bedenken is ....hoe snel kan een mens euthanasie krijgen ....?
't is weer bijna zover ; op 17 december moet ik op controle. Nakijken of er nieuwe basaalcelcarcinomen ( basaliomen) of verdachte geboortevlekken zijn bijgekomen.
Regelmatig denk ik dat ik weer een basalioom opmerk, maar dan verdwijnt dat vlekje weer en blijkt het niks te zijn.
Eéntje heb ik wel bijgekregen denk ik ; op mijn pols, waar mijn uurwerk zit, staat er een rood glazig vlekje. Al sinds eind augustus. Dat er op die plaats eentje zou staan verwonderd me niet ; het hele jaar draag ik mijn uurwerk, behalve de 14 dagen, dat we op vakantie gingen. Daardoor is de huid op die plaats extra gevoelig én dus meermaals verbrand. Afwachten of mijn gevoel klopt ....
Voor het eerst in jaren heb ik deze winter (tot nu toe) bijna geen geboortevlekken bijgekregen. Het moet toch zijn dat het feit dat ik niet meer in de zon zit, er wat mee te maken heeft.
begin augustus heb ik buikgriep gehad.. met alles erop en eraan ;
buikpijn, koude rillingen, dan weer koorts, diarree en overgeven. Het ergste leed was op een paar dagen voorbij, alleen de buikpijn heeft nog een tijdje aangemodderd.
ik schrijf dit hier eigenlijk alleen neer voor mezelf, anderen hebben hier geen boodschap aan, maar het valt me nu wel op dat het precies een weerkerend fenomeen is dat ik eens goed ziek moet zijn na een paar maanden behandeling bij de dermatoloog.
Vorig jaar heb ik een 5-tal ingrepen gehad en in september ben ik serieus ziek geweest. Dit jaar herhaalt het verhaal zich blijkbaar ; weer een 5-tal ingrepen en ziek nadien.
Tegen volgend jaar zal ik maar mijn voorzorgen nemen en al preventief iets nemen om mijn weerstand wat op te krikken.
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.