"Je zult zo ver komen, als je in je hart gelooft te kunnen komen."
Een interessant adres?
There comes a time in life when you have to let go of all the pointless drama & the people who create it,
& surround yourself with people who make you laugh so hard that you forget the bad and focus solely on the good.
After all, life is too short to be anything but happy !
Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, and forget about the ones who don't and believe that everything happens for a reason. If you get a chance ; take it If it changes your life ; let it Nobody said that it would be easy, they just promised it would be worth it.
There comes a point in your life when you realize who matters, who never did, who won't anymore and who always will.
So don't worry about people from your past, there's a reason why they didn't make it to your future.
"Some people come into our lives and quickly go. Some stay for awhile and leave footprints on our hearts ... And we are never, ever the same."
Als je ooit gemene mensen tegenkomt in je leven, denk dan dat ze als schuurpapier zijn... Ze schaven en schuren je, maar uiteindelijk wordt jij er mooi en glad van ! Zij zijn het die lelijk en versleten achterblijven..!
Vroeger dacht ik altijd:
"Later". Later doe ik dit of dat.
Later maak ik verre reizen,
schrijf ik een boek, ik noem maar wat.
Later zullen al mijn dromen,
stuk voor stuk uitkomen.
Later, dat maakt alles "goed".
Maar ik heb ontdekt in het
leven dat ik zo niet denken moet.
Ik zeg niet langer: "Later".
Ik hou niet meer
"tegoed".
Ik vervul vandáág mijn dromen,
want ook ik weet niet.
Of "LATER" wel zal
komen.
Huidkanker, basaalcelcarcinomen
en de ziekte van Lyme
11-06-2013
Voetproblemen
op 14 mei ga ik naar de huisarts omdat ik al geruime tijd last heb met mijn voet. Ik ga al eens tegen de vlakte of val bijna - wat ook pijn doet ...
zij denkt in eerste instantie dat dat een gevolg is van mijn hernia 10 jaar geleden. ze stuurt me dan in het medisch centrum naar een fysische geneesheer voor een EMG. dat is een onderzoek met naalden waar ze elektriciteit opzetten om de zenuwbanen te controleren. er zijn geen neurologische afwijkingen vast te stellen, wat al goed is natuurlijk. Dan komt het niet van mijn rug. Omdat mijn enkel pijnlijk is stuurt die dokter mij naar de scanner voor een MRI.
Op 4 juni kan ik daar pas terecht. Jammergenoeg mislukt de MRI omdat ik mijn voet (teen eigenlijk) niet kan stilhouden. Ik bel 's anderdaags weer naar die dokter wat ik nu moet doen. Hij weet het ook even niet meer ..... Nadat ik zelf suggereer dat het misschien door mijn platvoeten of (onaangepaste) steunzolen komt dat ik al eens val, wil die mij naar een gespecialiseerd centrum sturen waar ze mij op een loopband kunnen testen met een camera met het oog op nieuwe steunzolen .... weliswaar allemaal op mijn eigen kosten vermits ik pas een dik jaar steunzolen heb en je daar slechts om de 2 jaar recht hebt op tussenkomst van het ziekenfonds.
Ik twijfel ...ik heb er geen probleem mee om die kosten te doen ... tenminste als ik wel degelijk nieuwe steunzolen nodig heb, want dat staat nog helemaal niet vast.
Ik beslis op eigen houtje een afspraak te maken met een andere specialist ; een orthopedist. Daar kan ik pas op 17 juni terecht.
Ondertussen stap ik met 2 braces om mijn enkels én met een wandelstok, zo wankel sta ik op mijn voeten, zeker na die EMG...
Vorige vrijdag kan ik het niet meer aan en ga weer langs bij de huisarts in de hoop dat die mij een paardenmiddel kan geven zodat ik het uithou tot de 17de. Zij onderzoekt me nogmaals en stelt vast dat mijn voet helemaal scheef staat... waarschijnlijk een gevolg van een gebarsten dikke teen zo'n 30 jaar geleden - jawel ! Ik krijg pijnstillers mee én een voorschrift voor de kinesist - 9 beurten om te beginnen.
Nog steeds is er géén diagnose gesteld wat er nu precies mis is met mijn voet ... de kinesist onderzoekt en behandelt mijn voet. Ik moet stabilisatie en proprioceptie oefeningen doen. Ik was doodsbang voor die oefeningen vermits ik niet op blote voeten kan stappen - nooit gekund. Maar de kinesist geeft me vertrouwen. Ik heb er een goed oog in.
Ondertussen voel ik me al iets beter en doe mijn best om zonder stok te stappen.
ik moet 3x per week naar de kiné. Maandag 17 juni naar de orthopedist... Benieuwd dat die uit zijn mouw gaat schudden !
het begon allemaal met een wondje in de nek dat maar niet wou genezen. Uiteindelijk toch maar eens naar de dermatoloog. het was een basalioom of basaalcelcarcinoom genaamd.
Dat is HUIDKANKER .
Baf ! een klop van de hamer ! Alleen het woord al :
K.A.N.K.E.R.
Daar heb ik het mentaal héél moeilijk mee gehad. Fysiek viel het allemaal nogal mee ; dat wondje moest worden weggesneden. Bij nader onderzoek bleek ik nog een 6-tal basaliomen te hebben.
Sindsdien ga ik elke 6 maanden op controle bij de dermatoloog. Telkens vindt hij enkele verdachte vlekken die moeten weggesneden worden. Ondertussen al een 10-tal.
Basaalcelcarcinomen krijg je door de ZON . Levenslang liggen bakken in de zon, blijft niet ongestraft. Dus mijn boodschap is ; geniet van het zonnetje, maar met mate. Smeer je goed in, draag een hoedje en een zonnebril.
Verder hoop ik met dit blogje ook een beetje het taboe rond kanker te doorbreken. Ik heb zelf ondervonden dat mensen dichtklappen als ik vertel dat ik huidkanker heb. Ze kunnen niet snel genoeg weg zijn, alsof kanker besmettelijk is ...
ik heb de laatste keer aan de dermatoloog gevraagd of ik nog onder infra-roodlampen mocht liggen met die huidkanker ;
HET MAG !!!
infra-roodlampen/warmtelampen kunnen geen kwaad.
Het zijn de ultra-violet stralen die gevaarlijk zijn ; dus géén zonnebank meer voor mij.
Die infra-roodlampen gebruik ik in de winter als ik rugpijn heb of gewoon als het héél koud is. Die geven lekker warmte af en ik heb de hele dag geen kou meer.
Infra-roodlampen zijn ook nog voor andere zaken heel gezond zie google !
De draadjes zijn vorige week al verwijderd, maar het was nog even wachten op de uitslag. Dat wondje op mijn pols was goedaardig !
Dat op mijn rug was wel degelijk een basalioom. Toen ik bij de dokter was om de draadjes te laten verwijderen, bleek de uitslag van het labo niet volledig. De dokter heeft dan naar het labo gebeld, maar de betreffende medewerker was afwezig. Het heeft dan nog tot dinsdag geduurd vooraleer ik wist dat de basalioom volledig weg is Dat was weer even stressen. Maar eind goed, al goed.
Volgende controle ; binnen 6 maanden ; op 5 juli 2013
Donderdag heb ik weer 2 kleine ingrepen ondergaan. Aan de pols, waar mijn horloge hangt, was er een klein wondje. Eerst dacht ik dat mijn uurwerk te vast zat of schuurde. Ik liet mijn uurwerk uit, maar het wondje bleef en werd zelfs groter. Er zat een glans op .... wat mijn aandacht nog verscherpte, want een basalioom heeft dat ook.
De dermatoloog was niet zeker, maar heeft ze toch weg gesneden.
Het andere vlekje zat op mijn bovenrug. Ik had het zelf niet gezien, het was de dermatoloog die bij de laatste controle direct zag dat daar een nieuwe basalioom zat.
De ingrepen op zich zijn niet zo erg. Buiten de venijnige prikken voor de verdoving, voel je er niks van.
Volgende donderdag worden de draadjes verwijderd en krijg ik de uitslag.
Gisteren moest ik op controle bij de dermatoloog. Het was precies 6 maanden geleden dat ik daar was.
met een klein hartje ging ik er naartoe.
Na controle bleek ik weer 2 basaliomen te hebben !
Eentje op mijn pols, die ikzelf al vermoedde, maar ook eentje op mijn bovenrug. Een klein onnozel rood vlekje ! ik kon het zelf amper zien .
Gelukkig was mijn ventje erbij deze keer en kwam het dan ook minder hard aan. Ik word het ook stillekesaan allemaal gewoon. 't is niet plezant, maar zolang het maar basaliomen zijn, overleef ik het wel hé.
op 10 januari onderga ik dus weer 2 kleine ingrepen. weer 2 littekens bij, but who cares ! daar geeft ik niet zo om.
Behalve dat grote litteken in mijn gezicht , dat dan nog niet eens zooo fel opvalt, zijn alle andere littekens onzichtbaar met mijn kleren aan.
en beter een litteken dan een woekerende kanker, toch !!!!
Ik probeer er niet te lang bij stil te staan.
Fijne feestdagen iedereen ! leef en geniet van de kleine dingen in het leven !
Ik lees regelmatig blogs van mensen met kanker en speciaal melanoom - uitgezaaide melanoom...
Operaties, ... uitzaaiingen, .... chemo en bestralingen .... niet echt opbeurende literatuur.
Waarom ik dat dan wil lezen, vraag je je af ?
't Is mijn grootste angst om een melanoom te krijgen. Met mijn voorgeschiedenis is dat niet zo verwonderlijk hé. Het is dan ook niet zo abnormaal dat ik daar alles wil over weten en lezen.
Bovendien ben ik nogal goed in struisvogelpolitiek ; ik steek mijn kop in het zand en zou de signalen negeren. Door die blogs te lezen blijf ik alert !
De prognose voor een uitgezaaide melanoom zijn dan ook archi- slecht ... De overlevingskansen minimaal. 2 a 3 jaar ....
Op de blogjes reageer ik gewoonlijk standaard met de mensen proberen op te beuren, te blijven vechten en positief te blijven.
Voor mezelf echter .... als ik me probeer in te beelden dat ik die diagnose ooit zou krijgen .... het enige wat ik me weet te bedenken is ....hoe snel kan een mens euthanasie krijgen ....?
't is weer bijna zover ; op 17 december moet ik op controle. Nakijken of er nieuwe basaalcelcarcinomen ( basaliomen) of verdachte geboortevlekken zijn bijgekomen.
Regelmatig denk ik dat ik weer een basalioom opmerk, maar dan verdwijnt dat vlekje weer en blijkt het niks te zijn.
Eéntje heb ik wel bijgekregen denk ik ; op mijn pols, waar mijn uurwerk zit, staat er een rood glazig vlekje. Al sinds eind augustus. Dat er op die plaats eentje zou staan verwonderd me niet ; het hele jaar draag ik mijn uurwerk, behalve de 14 dagen, dat we op vakantie gingen. Daardoor is de huid op die plaats extra gevoelig én dus meermaals verbrand. Afwachten of mijn gevoel klopt ....
Voor het eerst in jaren heb ik deze winter (tot nu toe) bijna geen geboortevlekken bijgekregen. Het moet toch zijn dat het feit dat ik niet meer in de zon zit, er wat mee te maken heeft.
begin augustus heb ik buikgriep gehad.. met alles erop en eraan ;
buikpijn, koude rillingen, dan weer koorts, diarree en overgeven. Het ergste leed was op een paar dagen voorbij, alleen de buikpijn heeft nog een tijdje aangemodderd.
ik schrijf dit hier eigenlijk alleen neer voor mezelf, anderen hebben hier geen boodschap aan, maar het valt me nu wel op dat het precies een weerkerend fenomeen is dat ik eens goed ziek moet zijn na een paar maanden behandeling bij de dermatoloog.
Vorig jaar heb ik een 5-tal ingrepen gehad en in september ben ik serieus ziek geweest. Dit jaar herhaalt het verhaal zich blijkbaar ; weer een 5-tal ingrepen en ziek nadien.
Tegen volgend jaar zal ik maar mijn voorzorgen nemen en al preventief iets nemen om mijn weerstand wat op te krikken.
Ik ben Carla. Ik word sinds februari 2011 geconfronteerd met huidkanker. Ik ben dit blogje begonnen om daar mee om te gaan, om mijn twijfels en frustraties van me af te schrijven. Tevens wil ik mijn ervaring met jullie delen. En wie weet, kan ik misschien 1 van jullie ervan overtuigen om voorzichtig om te springen met het zonnebaden, want dat is de grote boosdoener.
zie google !
