De meederheid van de onderworpenen in Abzurdistan hebben zich bij een mutualiteit aangesloten, kwestie van niet uit de boot te vallen wanneer beroep moet gedaan op de werkende leden in de gezondsheidszorg zoals daar zijn dokters enzo (zij doen dat werk niet gratis, weetjewel).
De leden van de CM (de Christelijke Mutualiteiten) krijgen door hun lidmaatschap wekelijks het bladje VISIE in de bus en vermits ook ik ... jawel. Zo kon ik een werkstukje, geschreven door een publiek persoon, want onder de rubrieksnaam POLITIEK stond in het vet ACW-mandataris, Vlaams volksvertegenwoordiger, heel aandachtig lezen want het ging over de Vlaamse Arbeidsmarkt.
Wat hij schreef, ga ik hier niet herhalen tenzij je nu absoluut het zelf wil lezen. Weldan, de tekst van het kleinnood vind je op het einde van dit postje, OK ?
Nu mag ik toch wel van mezelf zeggen en schrijven dat ik niet van de domste ben, een genie ben ik evenmin doch dat had je al eerder door, hé ?
Om terug te komen op hetgeen onze ACW-makker kwijt wou, wel, je moet verdraaid al van veel op de hoogte zijn om te kunnen volgen waarover hij het had. Ik vermoed zelfs dat je moet deel uitmaken van dat Vlaams parlement om er überhaupt iets van te snappen. Hoedanook, voor mij was die tekst zo klaar als koffiedik.
Hij had het over de Lissabondoelstellingen, benchmarks, de Europese Regio's in zes clusters, de topregio's en dan gaat hij over naar tientallen andere regio's en de Vlaamse regio zit daar ergens tussen en in de zesde en laatste cluster vindt hij het Brussels Gewest en het Waals Gewest waarna hij besluit met de wijze woorden :"Werk aan de winkel".
Inderdaad, werk aan de winkel maar in hemelsnaam, waar heeft hij het toch over ?
Deze weken worden in het Vlaams Parlement de beleidsnota's van de verschillende ministers besproken. In de beleidsnota `Werk' van Vlaams Minister Muyters wordt in de algemene inleiding de Vlaamse Arbeidsmarkt bekeken in Europees perspectief. Als criteria worden de Lissabondoelstellingen gehanteerd. In 2000 beslisten de Europese regeringsleiders dat Europa de meest dynamische kenniseconomie ter wereld moest worden. Daarvoor werden een aantal benchmarks (referentiekaders) vooropgesteld, zo ook voor de arbeidsmarkt. De meest bekende daarvan zijn de tewerkstellingsgraad, de werkgelegenheidsgraad van vrouwen en ouderen, en de deelname aan vorming en opleiding. Het steunpunt Werk, Sociale Economie heeft de Europese Regio's in zes clusters verdeeld, naargelang ze die benchmarks reeds realiseren. Zeer confronterend voor ons Vlamingen die soms toch wel denken bij de betere te horen. In de eerste cluster zitten de Europese top-regio's: vooral Scandinavische regio's, ook enkele Britse en ook uit Nederland en Duitsland. In totaal gaat het om 23 van de 95 regio's. Vlaanderen situeert zich samen met 12 andere regio's in de derde cluster. In gezelschap van enkele Oostenrijkse regio's, een pak Franse en een tweetal Noord Italiaanse. Als men ziet dat we in de tweede groep niet enkel Duitse en Britse regio's zien, maar ook Litouwen en Letland, dan is het toch even schrikken. In de zesde en laatste cluster vinden we zes regio's waaronder het Brussels Gewest en het Waals Gewest. Werk aan de winkel.
… sommige excellenties van Abzurdistan als hemelse muziek en gezang in de oren klinken want afgaande op de uitslag van een populariteitspoll betreffende een eventuele opvolger voor de huidige haiku-dichter-eerste-minister komt al zegevierend meester-verkoper-van-staatseigendommen Grote Smurf Guy toch wel uit de bus zeker.
Op 24.10.2009 schreef ik reeds onder de kop "Kiesvee" hoe het gesteld is met het beoordelingsvermogen van de man / vrouw in de straat, op wie met de regelmaat van een goedlopende klok beroep gedaan wordt om hun macht af te staan opdat met hun geld grote sier te maken. En de goegemeente dan maar klagen. Maar ja, de kiezer krijgt de politiekers die hij / zij verdient, wordt weleens gezegd.
Eerlijk nu, dit verdient hij toch niet, hé ?
Het moet blijkbaar een zeer moeilijke opgave zijn om door het masker het ware gelaat te ontdekken van hen die het zogezegd goed met je menen. Aartsmoeilijk, nietwaar, want steeds laat de goegemeente zich vangen aan die niet-inlosbare beloften (van welke aard ook). Hier is dan weer een ander gezegde van toepassing : veel beloven en weinig geven, doet de gek in vreugde leven.
Wat is het hier in Abzurdistan toch een plezante bedoening.
Op voorwaarde dat ze het mocht interesseren, heb ik al het zinnige en onzinnige dat ik ooit van me heb afgeschreven op dit blog, op mijn website en andere middelen, voor mijn kinderen en kleindkinderen als een archief op een CD-ROM gebrand. Dit kan hen toelaten een ander facet van mijn persoonlijkheid te ontdekken waarvan ze het bestaan nog niet eens vermoeden.
Mijn kinderen zijn oud genoeg doch zijn nog volop bezig hun eigen leven aan 't uitbouwen en de kleinkinderen zijn nog te klein en kunnen zelfs nog niet lezen laat staan dat ze me gaan begrijpen.
Als 60+r en - Godzijdank - nog gezond van geest maar niet van leden (motorongeval, weetjewel) had ik me voorgenomen mijn geest bezig te houden met taal. Een mens moet zich toch met iets bezig houden, hé ? En in een hoekje zitten kniezen is ook niet aan mij besteed.
Zo gezegd, zo gedaan en mijn hersenspinsels op dit blog zijn hiervan getuigen. Steeds werd getracht de gedachte zo te verwoorden dat het geschrevene haar zo dicht mogelijk benaderde, hetgeen op zich al een prestatie is, wetende dat iedere ander persoon een eigen vertaalsysteem hanteert want zeg nu zelf : welk beeld roept het woord "huis" bij je op ? Bij 10 verschillende personen zal je dan ook 10 verschillende huizen aantreffen, nietwaar ?
Taal is een prachtig instrument doch weinige kunnen haar fijn bespelen. Mezelf reken ik niet bij deze kunstenaars maar kan er wel van genieten door er naar te luisteren zoals naar een Toon Hermans bijvoorbeeld. Prachtig. Daarom blijf ik er aan werken hoe moeilijk het soms kan zijn. Doorgaan en leer elke dag. Wat een uitdaging, zeg.
Mischien, heel misschien, kunnen dan mijn kinderen en kleinkinderen, bij het lezen van al mijn prullaria tot het besef komen dat hun vader en opa toch nog niet zo'n maffe knul was als dat hij eruit zag, hé ?
Wie vertegenwoordigen deze "Vertegenwoordigers des Volks" eigenlijk, buiten zichzelf dan wel ?
In de linkermarge van dit blog valt een afbeelding van het wapen van Abzurdistan op met het devies (= de wapenspreuk) "Fuck the system" want nu is dit toch wel hetgeen deze vertegenwoordigers des volks doen en met een ijver om "U" tegen de zeggen, we zijn toch niet ziende blind, hé ?
Oh, je dacht aan goed bestuur ? Verkeerd gedacht, joh. Je krijgt jouw dagelijkse portie bewijs van het tegendeel, ja toch ? En heb je ook gemerkt dat deze politieke kaste het steeds heeft over het veiligheidsgevoel in plaats van de werkelijke veiligheid, waar de burger van dit surrealistische land eventjes recht op heeft en dit terwijl een studie - de zoveelste - aantoont dat hier te lande meer pakkemannen per inwoners rondlopen dan in de buurlanden.
En maar klagen over personeelstekort. Moeten we straks allemaal in 't blauw ? Dan is de controle compleet, nietwaar ? Maar wat dan met die stroom berichten over inbraken, diefstallen, moorden enz waarheid of komt dit uit de duim van de media ?
Allemaal vragen doch geen afdoende antwoorden en dit is behoorlijk frustrerend, weet je wel. Veiligheidsgevoel versus veiligheid.
Een ander aardigheidje over de bezigheid van de Verkozenen des Volks is dat de goegemeente denkt dat hun verkozenen de wettenmakers zijn in dit lage land aan de zee. Ze vergissen zich deerlijk. Hoezo ? Wel, uit een recent artikeltje in de krant kon je vernemen dat in het Huis (Parlement) een nest juristen zetelt waaraan ik de volgende bedenking aan vastknoop : hoe komt het dan dat deze wettenmakers in al hun ijver er steeds in slagen teksten af te leveren - soms met honderden fouten maar steevast voorzien van achterpoortjes en lacunes. Volg de media en stel vast.
Tot mijn heel grote verbazing las ik ook dat niet zij doch een privébedrijf vol juristen die taak toegeschoven kreeg van de excellenties van Abzurdistan en met deze ultime vraag sluit ik dit postje dan af : wie zijn de eigenlijke wettenmakers in dit apenland dan?
Aan kiesvee moest ik plots dwingend denken bij het geboden spektakel van de laatste maanden. Het kon bijna niet anders.
De hoofdrolspelers in het opgevoerde drama - want met recht en reden mag m.i. hier wel over een drama geschreven worden - zijn niet alleen de "graaiers" in de financiële wereld doch ook de verkozenen des volks, om hen poëtisch te omschrijven. En hoe komen die toch op die plaats terecht ? Inderdaad … door het kiesvee.
In deze is de term "kiesvee" terecht, nietwaar, want hoe anders verklaar je dat steeds hetzelfde kliekje daar terechtkomt ? Alleen toch door die kuddegeest die niet veel geestelijk voedsel nodig heeft om alle neuzen in dezelfde richting te laten draaien, hé ? En waar vind je die kuddegeest ? Inderdaad … bij het kiesvee.
Het spreekwoord zegt : "een kinderhand is gauw gevuld" maar hier betreft het geen kinderen doch volwassen individuen waarvan men redelijkerwijs mag aannemen dat die over een behoorlijke portie gezond verstand zou beschikken, of niet soms ?
Helaas, driewerf helaas. Gezond verstand werd een schaars artikel in dit surrealistische land, kijk om je heen, observeer en stel vast. Wel ? Een triestig gebeuren, nietwaar.
Nu wil ik toch niet mordicus beweren de waarheid en het gezond verstand in pacht te hebben, oh nee, ik ben niet perfect en dat weet ik, maar met dit gegeven kan ik leven. Niemand is perfect, zodus.
Als enkeling sta je alleen, nogal wiedes zeg, maar hoop doet leven (nog zo'n gezegde) en in Abzurdistan hebben we enkelingen met hopen. Misschien is alles toch niet verloren en 't is wel al 2 voor 12.
… 30 jaar werd het kleiner. De opening verkleinde en dat kon je lezen in Het Laatste Nieuws van 23.09.2009.
Ze zijn dat te weten gekomen door allerlei metingen. Hoe dat ze dat gat gemeten hebben is me een raadsel en daar heb ik zeker gene kaas van gegeten. o, nee hoe doe je zo iets ?
Het eigenaardigst aan dit bericht is toch weeral dat het maar enkele lijntjes bevat en ergens op een verloren plaatsje als bladvulling dienst is gaan doen niettegenstaande dat gat toch wel een zeer grote rol speelt in een mensenleven. Volgens mijn - zeer bescheiden mening - verdient dat gat meer aandacht.
Een gat is een gat zou men denken doch in dit geval mag de mensheid een beetje meer op beide oren gaan slapen alhoewel de mogelijkheid bestaat dat het gat weer verder open gaat en groter wordt en dan zijn we nog niet thuis, hoor. Ah, nee want door een geopend gat … olala.
Blijven volgen dat gat, hé ? Krimpt het of groeit het ? Ik verkies toch wel dat het krimpt, dat ozongat.
Eindelijk is het er. Eindelijk het antwoord waarop de hunkerende westerse consument zo lang heeft moeten wachten.
En waar werd het antwoord gevonden ? Awel, waar ? In Amerika natuurlijk, waar anders.
En wie moet de eindelijk gerustgestelde consument nu daarvoor eeuwig dankbaar zijn ? Dat is een zekere Dan Mayer, een leraar wiskunde uit San Jose (Californië), die 5 (vijf) jaar lang al zijne vrije tijd van zijn leven besteedde aan het zoeken naar HET antwoord. Straf, hé.
En de crusiale vraag waarop zeer naarstig naar een antwoord werd gezocht luidde :
"is men in het warenhuis sneller bedient aan de snelkassa dan aan een gewone kassa ?"
Als dit geen vraag is waarvan de westerse consument heelder nachten wakker ligt, dan weet ik het niet meer, zulle.
Zelfs retailprofessor Gino Van Ossel van de Vlerickschool heeft het nagerekend en geeft onze leraar wiskunde uit Californië in grote lijnen gelijk, zo staat het te lezen in Het Nieuwsblad van 22.09.2009.
Nu zou ik toch bijna vergeten het verlossende antwoord op de zeer prangende vraag hier neer te pennen zeker. Wel, het is kort maar krachtig.
Jan Modaal, Staf Doorsnee, Jef Gemiddeld en co worden vandaag (02.09.2009) om de oren geslagen met euforische meldingen van hoe goed ze het wel hadden in 2006. Dit zijn de recentste beschikbare cijfers natuurlijk want van snel handelen hebben ze daar op de FOD Economie - Algemene Directie Statistiek nog altijd gene kaas gegeten.
Nu vraag ik me af : moet dat wel ? Het land zit in een meer dan behoorlijke economische dip en heeft een bankcrisis achter de rug (dank zij de centjes van Jan Modaal enz. jawel) en de bankiers kunnen door hun hebzucht al terug geen maat meer houden en herbeginnen hun louche zaakjes van voorafaan (Vadertje Staat zal ze wel redden, hé).
En wie zijn de geldschieters van Vadertje Staat ? Inderdaad, zij.
Maar toch zijn wij z'n allen zeer rijk want wij kunnen zelfs in dit surrealistisch landje een hele rits ministers, staatssecretarissen en regeringscommissarissen (met hun gevolg, vanzelfsprekend hé) onderhouden. Eigenlijk is dat van moeten want die gasten zitten met hun handen in de zakken van ... ja ja zij weeral en van dat clubke maken jij en ik ongevraagd deel uit, snap je ?
