Kent u hem ? Pietje met de zeis. Mooier afgebeeld dan hij in werkelijkheid is.

Hij is al jaren mijn metgezel. Nooit is hij ver uit de buurt. Hij kwam meermaals op bezoek en tot op heden heeft hij slechts éénmaal succes gehad en heeft zijn zeis in mijn gezin een levensdraad doorgesneden. Dat was op 26 januari 1996 toen hij het verwoestende werk van haar ziekte overnam en mij mijn vrouw heeft ontnomen.

Het leven, zoals ik het kende, verdween en kwam nooit meer terug. Maar Pietje kwam weer en houdt de wacht. Ditmaal heeft hij mij in het oog.

Zijn aanval was reeds ingezet doch ik was hiervan volledig onwetend tot op het ogenblik dat de dokter darmkanker bij me vaststelde en met spoed het aangetaste deel operatief verwijderde. Pietje haalde zijn slag ditmaal niet thuis. Maar hij wacht geduldig op een gunstig moment om toe te slaan. We schrijven dan 21 december 2001.

Op 15 maart 2004 zwiepte hij weer met zijn zeis naar mij doch faalde andermaal. Ik overleefde de aanrijding door een onvoorzichtig chauffeur, wel met een gebroken heup als aandenken. Nog dagelijks ondervind ik de gevolgen van Pietjes aanval.
Maar ik kan nog steeds lachen en geniet met volle teugen van het leven, al is het met loerend Pietje aan mijn zij. En 'k zou bijna nog een belangrijk iemand vergeten : mijn engelbewaarder.

Vindt u ook niet - met zo'n twee tegenpolen altijd bij u - dat het leven geweldig is ?