|
Bert Dewilde, de vroegere conservator van het Kortrijkse Vlasmuseum is nog altijd begaan met "kant".
Hij maakte dit ludieke gedicht.
Naar eigen zeggen is hij vereerd omdat ik het op mijn blog wil plaatsen maar eigenlijk moeten wij : Dank je, zeggen voor deze leuke rijmelarij!!!
Tegen de kant zijn, raakt kant noch wal !!
Ze was al jaren aan t klossen toe.
Hij werd steeds meer het kussen moe.
t Speldengeprik en t eentonig geklos
sloegen bij hem de draden los.
Plots groeide bij haar een verdacht idee:
Vanaf morgen begin ik er mee!
Ik maak mijn man van kant,
Want zon spanning is toch niet plezant
en ruzie komt nooit van één kant!
Ze koos zijn mooiste foto uit de lade
en ging bij een ontwerpster te rade.
Kanttekeningen moet ik er niet bij maken
je zou er toch niet wijs uit geraken!
Het snode plan werd een evenement!
Ze prikte alles vast op perkament.
Ze haalde al haar kantgerief weer boven.
Haar man kon zijn ogen niet geloven.
Na uren zag hij in gevlochten lijnen
zijn gezichtstrekken in kant verschijnen.
Bij t zien van die gekloste kop
nam hij stilaan de vredesdraad weer op.
Van haar kant toonde zij zich verliefd bij t kussen.
Hij zoende haar en ondertussen
werden geen speldenprikken meer gewisseld.
Zij had het wonderwel bedisseld!
Nu stoorde t geklots der klossen hem plots niet meer.
Hij genoot weer van haar kantwerk als weleer.
Hij was uiterst fier op zijn geslaagd portret.
Zijn hoofd werd op de tafel gezet
net zoals bij een Middeleeuws banket.
Alle genodigden waren opgezet
het koppel bij het kussen te zien zoenen
en zich voor eeuwig met het kantwerk te verzoenen!
Zij was nu overgelukkig van haar kant
En hij was nooit meer tegen kant gekant!!!
Bert Dewilde augustus 2005
Kantwerk van Nicole Nuyttens
27-02-2012 om 21:08
geschreven door Gisela
|
