Er was nog een ruim overschot van de Griekse maaltijd van dinsdag l.l. en vermits ik weinig wegkieper experimenteer ik graag met een gepimt gerecht dat dikwijls nog beter is dan het origineel. Vandaag was het equivalent maar toch anders. Kritharaki is een Griekse pastasoort (samen met orzo en risini) gemaakt van harde tarwe. Apart is het feit dat hiervoor dikwijls een antieke tarwesoort (‘Zeas’) gebruikt wordt en dat de deegwaren na het drogen de oven ingaan, wat de structuur van het zetmeel blijkbaar wijzigt. Het zijn net grote rijstorrels en ze geven na het koken een bijzonder aangename textuur in de mond. Voor mijn bereiding had ik ze 15' voorgekookt in gewoon water en dan met de saus van de vorige keftedes gemengd in een ovenschotel, er de vorige gehaktballen op gelegd, erover feta verbrokkeld alsook geraspte Parmezaanse kaas en enkele straaltjes zachte olijfolie. Na een half uurtje in de oven was alles klaar en nadat er nog wat vers gehakte koriander met enkele blaadjes munt over gestrooid waren direct opgediend, vandaag zonder wijntje want eens één dagje geheelonthouder.
|