Begin de jaren 80 van de vorige eeuw reisden we regelmatig naar de Costa Brava met de kids. Het toerisme ontlook er pas en in het Paasverlof was het er stukken beter weer dan bij ons. Voor amper 200€ huurden we een appartementje met directe toegang tot het strand voor 2 gezinnen voor 2 weken.
Het eten in het plaatselijke supermarktje was niet duur en vlees en groenten van kleine telers. Er was kip die wat langer op het vuur moest maar O, zo lekker en de groenten werden er verkocht door een plaatselijke boerenkoppel die apatrots waren dat we hun reuzachtig grote selder kochten. Het was immers voor 4 volwassenen en 4 kinderen, de onderste helft aten we met balletjes in tomatensaus en van de bovenste helft maakten we heerlijke soep.
We ontdekten er wilde asperges en tuinbonen, van die dikke, die je 2x moet peulen maar die smelten in de mond. Van 6 kilo bruto hielden we amper genoeg over om onze appetijt te stillen en zaten we een uurtje te pellen.
We waren er de afgelopen 10 dagen op bezoek. Nu is er een jachthaventje gekomen en hebben de vissers moeten uitwijken. Alle heuvels zijn bebouwd, er is een SPAR gekomen en het eten en drinken heeft zich aangepast aan de toerist. Spijtig willen die meestal eenheidsworst en dat heeft wat afbreuk gedaan aan die bestemming. De prijzen zijn er nu ook gelijk overal maar de leuke herinneringen kunnen ze ons niet afnemen en die hebben we daar weergevonden. Een stukje nostalgie dat we koesteren.