Klinkt toch geleerder dan gewoon "spruitjes", niet ?
Ze danken hun opgang aan het feit dat ze begin 1800 in de wijde omgeving van Brussel in grote hoeveelheden werden gekweekt en vandaar uit bekend geraakten in de hele wereld als Choux-de-Bruxelles, Brussels sprouts enz...
Sommige bronnen beweren dat ze al in het Oude Rome gegeten werden en dat ze al sinds de 13de eeuw in onze streken zouden aanwezig zijn maar totnogtoe heb ik ze in geen enkele culinaire beschrijving, illustratie of schilderij van voor 1800 kunnen ontdekken.
Ze behoren tot de cruciferae waartoe alle koolsoorten behoren alsook rapen, radijzen en zelfs de mierikswortel en mosterdplant.
Spruitjes mag je niet overkoken want dan worden ze geelachtig en zwaar op de maag wegens het vrijkomen van zwavelverbindingen. Kook ze dus nooit langer dan een 10-tal minuten in kokend water met een flinke snuif zout en zonder deksel om ze na het koken onder ijskoud water even af te schrikken. Zo blijven ze ook mooi groen en krokant.
Daarna opstoven in wat boter of wat gebakken spekblokjes, een vleugje nootmuskaat en wat peper erover. Of opwarmen in een witte bechamel of lichte kaassaus.
Spruitjes zijn op hun best na enkele vriesnachten, ze worden dan wat zoeter omdat hun zetmelen beginnen te versuikeren.
We kunnen dus stellen dat je er momenteel van moet profiteren !!!