daar mama van de kleine in de kliniek moest blijven en de papa gaan werken hebben we ze mee genomen naar huis,daar ze ook zo ziekjes was mocht ze bij oma in het grote bed slapen alhoewel de eerste nacht is er van slapen niet veel in huis gekomen,later als de koorts wat gezakt was is ze dan toch ingedomeld.Tot de morgen dan begon ze te beseffen dat haar mama in het ziekenhuis was en ze haar een beetje begon te missen,ik denk dat ze een beetje overstuur was van wat er die nacht was gebeurd want ge moet niet denken dat ze dom zijn hoor ze weten meer dan we kunnen denken,maar ze was toch blij bij opa en oma te zijn we hebben ze met alles vertroeteld tot ze weer in orde was,s'avond had ze wel wat heimwee naar haar mama en papa, maar met de verhaaltjes die ik vertelde kon ik haar leed wat verzachten.Nu is de kleine meid genezen en terug naar school voor haar gaat alles weer normaal en maar goed ook.
Ik was er een tijdje niet maar nu weer terug.
Het was me weer wat de afgelopen dagen een beetje veel om op te noemen, maar ik wil er toch iets over schrijven.Zaterdagnacht op 27 januari rond twee uur, een verschrikte telefoon van de zoon die nu niet zo gelukkig is met de situatie van de scheiding, zijn vrouw mijn schoondochter tot nu toe was aan het hoesten gegaan en begon bloed op te hoesten,daar ze zelf geen auto hebben was er natuurlijk paniek de kleindochter had ook 40graden koorts,dus opa en oma in een vliegende vaart naar hun huis om ze beiden naar spoed te doen,daar de kliniek niet ver is hebben we ze zelf naar daar gedaan,daar was het eerst de beurt aan ons kleine meid ze had een ontsteking van de keel en de sinussen ze hebben haar wat antibiotica gegeven en iets voor de koorts,dan was het de beurt aan de mama en dat was andere koek die had longontsteking en moest in de kliniek blijven,weergehuil van ons klein kapoentje wat maar normaal is voor zo een kind,en zo was dat weekend nogmaals geeindigd in mineur nu later hier wat meer over, ik dank de bloggertjes die me niet in de steek lieten .tot late
Vandaag heb ik veel lieve steuntjes gekregen van enkele bloggertjes en dat doet deugd,ikzelf kan er met niemand over praten ik heb wel een vriendin? maar daar kan ik niet veel kwijt want ze is heel erg begaan met haarzelf, ze is wel lief maar zo een dingen kan ik bij haar niet kwijt ze praat er altijd maar op los, dus zet ik alles maar op mijn blogje en dan krijg ik toch nog een steuntje in de rug,het is mischien niet mooi van mij dat ik zo over haar praat maar het is nu zo,maar als ze komt dan weet ik dat er eens over wat anders gepraat word en dat is dan ook wel fijn zo dwalen mijn gedachten ook eens naar wat anders,nu morgenmiddag komt kleindochter oma en dat is dan weer heel goed dan zal ik haar eens lekker verwennen.
Ik wil nu wel iets over mij vertellen,ik ben een vrouw van 58jaar en ben al 33jaar getrouwd met het ventje nog altijd dezelfde en spijt daarvan heb ik nog niet gehad,ik heb twee zonen,twee kleinkinderen van 9j.en vierj.ze zijn mijn grootste schatten aan hen trek ik me op als het al eens wat minder gaat,één zus en verder niet zo veel familie meer,één goed bevriend koppel en dat is het zowat.Ventje is op prépensioen en zo brengen we veel tijd door samen,ook heb ik veel hulp van hem zoals de vrijdag poetsen we samen daarna boodschappen doen,zijn hobby is lezen en dvd kijken maar ook met het vrouwtje op stap gaan,zoals de zondag gaan wandelen,een filmpje gaan kijken,enz... Nu zondag zijn we naar diksmuide geweest voor een wandeling van zo een 16km.veel wind maar verder goed weer,ik heb nog altijd niets gezegd over de komende scheiding van de zoon ,vrijdag is schoondochter geweest en ik vroeg of ze zich nog niet bedacht had, nee dus ze is op zoek naar een woonst voor haar en de kleine zolang blijft ze bij de zoon wonen,en doen ze denk ik alsof er niets aan de hand is en dat is dan dat.En het is dat waar ik het zo moeilijk mee heb maar ja daar moet ik maar mee verder we zien wel wat de toekomst brengt.
Ik weet niet wat je van het leven verwacht,misschien heb je er nooit zo over nagedacht,maar het leven ,het is altijd zo geweest vraagt geven en nemen,maar het geven het meest.Daarom wil je in je leven slagen,geef wat je geven kunt zonder vragen,want wie gul aan anderen kan geven,krijgt zelf het mooist,het beste van t'leven.Maak van je leven een huis waarin je hart kan wonen,met een deur die altijd open staat voor als je vrienden komen.
Vandaag is het kleindochter 1 haar verjaardag ze word 9jaar,maar ook dat loopt fout,haar mama was 8weken zwanger en ze is vannacht met spoed opgenomen in de kliniek met heel veel pijn en het ongeluk wil dat ze een buiten baarmoederlijke zwangerschap heeft dus is ze in haast en spoed geopereerd vannacht het heeft twee en een half uur geduurd voor het gevaar geweken was.Zo zie je maar dat het jaar 2007 niet veel goeds voorspeld voor de familie van ons,God laat ons een klein beetje in de steek en ik weet niet waarom?het is maar dat het zo moet zijn zal ik maar denken,ik hoop dat er nu niet veel meer gebeurd want een mens is wel sterk maar te veel is te veel.
Ventje en ik zijn zondag zoals gezegd gaan wandelen,het was in de zwalmsteek een dorp waarvan ik nog niet gehoord had namelijk beerlegem,het was maar een half uurtje rijden en ik moet zeggen het heeft veel deugt gedaan het was goed weer zon en een beetje wind, het was goed voor mijn grijze herssen cellen,ik was blij er even uit te zijn.Vandaag maandag bezoek gehad van schoondochter? met kleindochter 2 ze was een beetje ziekjes en moest niet naar school,maar het doet wel raar je weet dat ze niet tesamen blijven en als ze komt doen ze maar of er niks aan de hand is want opa weet nog van niets en daar heb ik het moeilijk mee,maar de lieve knuffel van mijn kleine meid maakt alles weer goed,ik zal me er toch moeten bij neerleggen en er het beste van maken.
Na een weekje bezinnen toch weer even op mijn blogje de voobije week had ik wat rust nodig in mijn hoofd om alles op een rijtje te zetten en dat is een beetje gelukt.ik heb dan maar zelf even naar de zoon gebeld,ma beter zo dan dat we al bekvechtend verder moeten gaan dat is ook niet goed voor de kleine en voor u verandert er niets, in verband met de kleindochter,we kunnen er toch niets aan veranderen en ik hou me sterk voor de kleine meid want als ik haar zie moet ik mijn tranen verbijten,ik ging van de week aan haar school en toen ze buiten kwam met de mama schoten de tranen in mijn ogen en die kleine meid vroeg oma wat is er,dus zij ik tegen haar dat het van de wind was gaf ze me een dikke zoen.Maar het leven moet verder en zoals naar gewoonte gaan mijn ventje en ik weer op zondag gaan wandelen dat zal ons allebei goed doen.Voor de rest zal de tijd moeten uitwijzen.
ik bedank de lieve mensen die mij een riem onder het hart komen steken want mijn verdriet is groot,het is zoals je iemand verliest het is een knagende pijn,het is nu vijf dagen geleden dat ik nog iets gehoord heb nog van de zoon of de schoondochter,maar dinsdag aan de telefoon was ze nog zeker van haar zaak ze gaat weg de zoon laat ook niets horen want ook hij heeft verdriet ik weet dat hij gesmeekt heeft hun relatie nog een kans te geven maar ja tevergeefs zo hoor ik.Ikzelf ga ook niet bellen want ik durf het niet mischien zou dat de zaak geen goed doen alhoewel.Gisteren heb ik mijn ventje zo stilletjes het een en ander verteld want ook hij moet het weten,maar het fijne vind ik moeten ze zelf komen zeggen want tot nu toe ben ik de enige die er van weet en dat is zwaar om dragen,nu ja we zien wel wat de toekomst brengt.
ik was gisteren op mijn blog weer met mijn treurzang, ik weet het maar daarvoor dient mijn blogje om goede maar ook droevige bevindingen te plaatsen en de laatste tijd is er niet veel goed nieuws maar,ik denk dat ikzelf wat een zwartkijker ben,maar de feiten zijn er en daar kan ik niet naast kijken ik hoop dat ik daarmee niet te veel bloggertjes afschrik maar wat is ,is en voorloppig is mijn blogje het enige waar ik wat op kwijt kan,ik wens ook dat er later wat beter nieuws is,want zoals gezegd een jaar voorbij is maar een cijfer al de rest gaat door zowel plezier als verdriet ik hoop dat er later wat meer positieve dingen gebeuren wat meer verdraagzaamheid onder alle mensen.
ik draag mijn verdriet alleen,ze gaan dus toch uit elkaar, en kan aan niemand mijn verdriet kwijt want ik durf het nog niet vertellen aan mijn ventje,ik krijg het niet over mijn lippen omdat ik niet weet hoe hij zal reageren,mijn hart doet pijn als ik aan mijn kleindochter denk weer een kind die bijna zonder vader zal opgroeien want de zoon werkt zes op zeven dagen dus hoe zal de regeling zijn voor die kleine meid en ze is nog zo lief mijn hart breekt,ik ween als mijn ventje het niet ziet maar toch zal hij het moeten weten en wie zal het hem vertellen,moet ik of de grooten het doen ik ben teneinde raad!2006 is voor mij slecht geeindigd en 2007 niet goed gestart wat zal de rest nog brengen?
de laatste dag van het jaar is weer aangekomen,wat gaat alles toch vlug voorbij,een jaar van ups en downs maar er veranderd niets, als we elkaar een gelukkig jaar wensen alles blijft zoals het is,een datum en een nieuw cijfer achter 2006 maar het jaar had ook zijn goede kanten veel zon in de zomer,en de blije gezichtjes van de kleinkinderen als ze op bezoek komen is voor mij heel veel waard,en de rest dat zien we dan wel ik wil het jaar dan ook afsluiten met een positieve noot en wens aan allen die me lief zijn eentje met suiker zoals ze in gent zeggen,en voor alle bloggertjes een fijn eindejaar.
Ik wil langs deze weg aan al mijn lieve bloggertjes een fijn jaar toewensen ,daar ik in een wat ongewone sfeer ben kan ik niet veel bezoekjes afleggen want mijn hoofdje staat er niet naar,wie komen lezen is zal me wel begrijpen en spoedig nog eens terug komen,ik hoop dat alles een beetje terug in de plooi zal vallen al heb ik er geen goed oog in,als moeder voel je zoiets aan alsof ze ons willen waarschuwen voor een groote schok!Dus aan allen een fijn 2007!!
het was me het weekend wel, vrijdag was kleindochter 1 komen slapen en zaterdag zijn we dan met haar naar de kerstmarkt geweest,ik heb ze dan naar de papa gebracht zo rond 18.30u ge moet weten dat ze in co ouderschap bij haar papa is,toen we binnen kwamen was de zoon aan het koken en de vrouw was in de living,hoe het gekomen is ik weet het niet maar opeens ontstond er ruzie tussen de twee ze zag het co ouderschap nie meer zitten en de ruzie liep zo hoog op,ze wilde met kleindochter 2 bij haar ma gaan slapen en de zoon wilde haar niet laten gaan de kleinkinderen begonnen te wenen want het ging er hevig aan toe,ikzelf stond daar en moest de kinderen troosten en natuurlijk kwam bij mij ook alle emotie boven want aan zo een situatie kan je weinig doen na veel palaver is ze dan naar haar ma gegaan en bleef de zoon achter met kleindochter 1 ikzelf ben dan ook met een klein hartje naar huis gegaan bij mijn ventje en zo was ons kerstfeest wat vruegdevol moest zijn heel droevig.Dus aan allen bloggertjes wens ik langs deze weg een fijn eindejaar !
Vandaag een donkere dag, maar dinsdag zijn ik en mijn zus naar een gospelzang geweest ,je moet namelijk weten dat de stad gent telkens rond kerst aan zijn burgers een kerst concert aanbied voor een wel zeer schapelijke prijs namelijk 3euro,verleden jaar was het een symfonisch orkest,dit jaar was het barbara dex en koor met orkest en ik moet zeggen niet gedacht dat het zo mooi ging zijn,de zaal zat afgeladen vol maar het was de moeite waard,in de pauze was het drummen om aan een drankje te komen,we zijn er niet toe gekomen dan maar met dorst naar het tweede deel gekeken en we hebben ons kunnen laven aan de mooie muziek.Na afloop zijn we dan maar een lekkere koffie gaan drinken in een goede brasserie.
ik ben een paar dagen buiten schrijf geweest,een nekwervel die me wat parten gespeeld heeft,het gaat nog niet vlot om te schrijven maar ik doe mijn best.Zaterdag was het razend druk op het boekenfestijn men zou er van opkijken hoeveel mensen er nog boeken kopen,er was van alle leeftijden van klein tot groot van jong en oud,ventje heeft zijn hartje kunnen ophalen bij het zien van al die lectuur en natuurlijk is hij met wat leesvoer huiswaarts gekeerd.Zondag was zo vrolijk niet we gingen normaal wandelen zo als elke zondag deze maal niet ver van huis het was naar bottelare een kleine 20minuten maar we waren nog niet goed op weg of we waren verloren gereden,wat een leuke dag moest worden is afgelopen met een sisser na twee uur rondrijden en veel geklaag en gezaag zijn we van armoe terug naar huis gegaan we hebben het niet gevonden!!!!!!mischien is daarom de nekwervel beginnen protesteren van de stress,maar alle s'midags zijn we dan naar de kerstmarkt geweest en zo hebben we dan de dag afgesloten met een gluwein en poffertjes.
eindelijk weer even tijd om iets te schrijven,het is een beetje een hecthise week geweest,mijn schoonma bezoeken ,mijn vriendin ook in de kliniek ook geopereerd dus van de ene bij de andere.Woensdag dan met de kleindochter twee naar de nieuwe film met de naam PLOP in de STAD,dat was natuurlijk dolle pret voor haar maar ik moet eerlijk zijn zelf heb ik er ook wel een beetje van genoten die kinderlijke pret werkt aanstekelig vooral als er liedjes gezongen worden en zij een danspasje deed.Vandaag de gewone dingen van elke vrijdag, poetsen en boodschapen doen.Morgen is het ventje zijn dag want hij is verzot op boeken en er is bij ons in gent morgen flanders expo een heus boeken festijn,ieder diertje zijn pleziertje dus ga ik ook mee om daar wat rond te snuisteren,je vind er van alles wat zowel romans als hobby, koken,kinder en doe boeken dus daar zijn we weer een paar uur zoet mee.
de ene dag is inderdaad de andere niet men mag niet te veel zeggen, als men aan mij vraagt hoe gaat het met u en ik antwoord goed dan mag je er zeker van zijn dat er de derde dag nadien iets gebeurd waar ik niet blij om ben en droevig ,maar zoals sommige bloggertjes zeggen moet men maar kracht putten uit de mooie dingen en die zijn er natuurlijk ook,zoals de geboorten van de kleinkinderen en de feestjes op school voor de grootouders en nog andere dingen zoals gezond proberen te blijven en lief zijn voor elkaar, dat is voor mij geen kerst gedachte want ik doe mijn best om het hele jaar door zo aangenaam mogelijk te zijn voor iedereen al word dat ook soms niet in dank afgenomen maar wie het niet wil zien doet er toch maar zichzelf kwaad mee,en daarmee is het nog maar eens gezegd!
Als ik zo even mijn blog bekijk vind ik dat ik weer niet zo happy ben maar hoe kan het ook anders,het gaat naar het einde van het jaar en daar zijn de problemen weer zo gaat het nu al een hele tijd met ups en downs,ik weet het t'is niet bij mij alleen maar k'zou het toch eens anders willen.
wij van het zwakke geslacht hoe durven ze het zeggen!Ik ga nu even de vrouwen op een voetstuk zetten want ik vind dat wij als vrouw zijnde heel hard zijn niet in spieren maar van gestel ,ik vind dat we veel aan kunnen,we moeten wel, we kunnen drie vier dingen tegelijk,vooral geestelijk moeten we sterk zijn want we moeten zowat alles opvangen, kleine zorgen en ook groote zorgen door alles moeten we heen ,ik zeg niet dat er geen mannen zijn die dat ook hebben ,maar toch.ZOals ik vandaag weer even moet slikken er is weer onweer op komst in de familie niet tussen ventje en mij maar met de kinderen en dat is zowat erg voor mij want dat alles is mij heilig maar bij sommige dingen moeten we ons neer leggen er zit niets anders op,ik hoop op het beste en zal het wel horen als het iets ernstig is,maar het moest me even van het hart.
