Altijd als ik hier kom is het om miserie te schrijven de mooie momenten zijn heel zeldzaam.Nu ik kreeg vanmorgen telefoon van mijn zus ik heb er maar één en ze is me dan ook dierbaar maar het is toch geklaagd dat ze met slecht nieuws belde,zoals ik vroeger al eens vertelde heeft mijn zus zo een twee maand geleden haar kleindochter van 16jaar bij haar in huis genomen omdat de toestand bij haar moeder onhoudbaar was,natuurlijk moet de kleindochter haar aan de regels houden in verband met een uitgangs uur,en daar zijn al veel woorden voor gevallen bij mijn zus en haar man.Nu vrijdag geleden wilde ze uitgaan en mijn schoonbroer had gezegd of vrijdag tot zaterdagmorgen of zaterdag tot zondag, want ze blijft gans de nacht weg wat lang is voor een 16jarige.Ze is vrijdag avond vertrokken en was maandag nog niet thuis,maandag is mijn zus naar school gegaan maar daar was ze ook niet ,geen antwoord op haar g.s.m.dus heeft mijn zus besloten de politie te laten komen,die zijn gisteren gewwest en vinden dat wel onrustwekkend,nu gaan ze op zoek naar haar,mijn zus is ontroostbaar maar ik zal haar steunen zoveel ik kan.tot later
Eindelijk mijn outlook is er terug,mijn vriendin is gisteren geweest en daar ze er wat van kan heeft ze mij op het goede spoor gezet, maar nu kan ik nog wel geen bijlagen openen maar ik zal even de boek raadplegen, mijn ventje die nooit op de pc zit loopt te zeuren dat het altijd wat is,enzo is het weer wat,maar er is ook goed nieuws!!zaterdag kreeg ik telefoon van de zoon:ma de vrouw moet u iets zeggen,ze vertelde mij dat zij en de zoon nog even goed met elkaar gepraat hebben en ze heeft besloten om hun relatie nog een kans te geven, ik was sprakeloos en met een diepe zucht zij ik dat ik heel blij was.Ik vind dat natuurlijk goed nieuws, daar er geen andere vrouw of man in het spel was denk ik dat het dan nog een kans heeft,enfin dat was het beste nieuws sinds januari dat er gekomen was en nu maar hopen op beterschap.
Vrienden zijn....Mensen die voor je opkomen en die dikwijls op bezoek komen,Vrienden zijn...Mensen die van je houden ondanks de vele fouten,Vrienden zijn...Mensen die helpen in nood en liefde voor jou is groot,Vrieden zijn...mensen die je niet zullen vergeten zelfs niet na vele weken,Vrieden zijn..van onschatbare waarde op deze aarde.
Het is hier al druk geweest ten huize van oma en opa,het is vakantie en dat wil zeggen dat er voor opvang moet gezorgd worden,nu mijn taak van opvang is vandaag afgelopen, nu is het aan de andere grootouders om op te vangen,de kleinste is juist gehaald door haar mama.Deze die dus wil weg gaan van de zoon,als ze een geschikte woonst vind,intussen wonen ze nog samen,ze belde daarjuist van bij mij thuis naar de zoon op zijn werk,ik weet niet voor wat maar ze zei tegen hem dat ze niet van plan is om te wachten op een sosciale woonst,plezant hoor als moeder om dat te horen,allè ik het nog maar eens verteld zo kan ik wel alle dagen doorgaan met klagen en zeuren.Nu iets anders ik kan nog altijd geen berichten ontvangen via è mail en daarom ga ik nu eens bellen met telenet en vragen of ze me kunnen helpen want het werkt goed op mijn zenuwen en ik heb er al zoveel en kan ze tegenwoodig moeilijk de baas,maar ja na regen komt zonneschijn .
ik word een beetje moe van al dat gezoek om mijn pc, ik kan mijn berichten van mijn outlook exspres maar niet binnen halen,ben al twee dagen er mee bezig zodat ik geen tijd meer over hou om mijn blog vrienden te bezoeken en daar word ik horendol van,zoals we in Gent zeggen maar nu ben ik het beu ik zal hulp moeten inroepen want zo kan het niet verder,maar bij wie ik heb al op de site van telenet gekeken maar ik krijg altijd dezelfde fout melding,ventje krijgt er ook de kriebles van en zit mij natuurlijk ook op te jutten maar hij kan er zelf niks van dus zijn we met twee,allè nu ga ik toch even op blog ronde .
Ventje en ik hebben nog nooit valentijn gevierd maar we weten zo ook wel wat we aan elkaar hebben,niet dat ik dat niet graag heb natuurlijk maar dat bestaat ook in keuzes.Nu ben ik vanmiddag met bijna ex schoondochter naar de aldi geweest om boodschapen want de zoon moet lang werken en ze hadden bijna niets meer in huis,de kleindochter was ook mee want het is woensdag dus geen school,na de shop terug naar hun huis en mijn kleine meid wilde oma nog niet laten gaan zonder een verhaaltje te vertellen,dat dan maar gedaan.Voor ik dan naar huis ging nog even gepraat met de schoondochter in de gang over het feit van dat ze uiteen gaan ,maar ze blijft bij haar standpunt tussen haar en de zoon is het over en uit ze blijven nog bij elkaar tot ze iets gevonden heeft en dan is ze weg!IK ging dan maar naar de auto en zag de klein dochter voor het raam ze zwaaide met beide handjes en gooide zoentjes, ik stapte in maar kon niet direct weg rijden want daar waren de tranen weer.
vandaag al mijn moed bijeen geraapt en naar boven gegaan met zeemlap kuisproduct vod en al wat bij kuisen van pas komt.Het was zowat een week of drie geleden dat er in de slaapkamers en badkamer nog eens deftig gepoetst werd dus daarom die foei ,want het is niet van mijn gewoonte om niet om de week te kuisen ,maar ja door de vele omstandgingen was mijn moed er een beetje onderdoor ,maar een mens kan niet zomaar alles laten gaan omdat er problemen zijn want die zijn niet opgelost op drie weken en we moeten verder ook al weet ik niet hoe alles zal aflopen,dus heb ik me vandaag eens goed laten gaan met stoffer en blik,en nu op dit moment zit het er op en het blinkt weer als een spiegel al zeg ik het zelf,en ik moet zeggen het heeft me deugd gedaan een beetje moe maar voldaan zit ik nu op mijn pctje,een tasje koffie erbij wat kan dat toch heerlijk zijn.Nu nog wat gaan lezen bij de blogvrienden en de dag is goed.
Overal een B voor t'woord.
Voor oord word het boord en voor erg word het berg,voor raam word het braam en voor laag word het blaag en voor engel?
Een engeltje is een heel zoet kind,zo zoet,dat je nergens meer vind.....Gedachten verdwijnen en levens vergaan,maar de liefde van oma blijft voor jou bestaan.
ik ben er weer een paar dagen er van tussen geweest maar ben nu toch weer terug,met een gloednieuwe pc dan nog de andere was naar de vaantjes.Nu de schoondochter is thuis van de kliniek haar longontsteking is nog niet gedaan en ze moet het nog kalm aan doen en de medicatie verder nemen.Daarmee is mijn kleindochter terug naar haar mama en papa,en geloof het of niet ik mis al de sfeer in huis van die kleine meid het vraagt wel wat meer werk maar dat nam ik er graag bij, zij was twee dagen thuis en ze miste oma al en kwam dus al even op bezoek,met haar guittige lach en lieve snoet kreeg ik een knuffel van hier tot in timboektoe,en ze zou zo zei ze wel nog eens komen slapen in oma haar groote bed,met haar leeftijd van 4jaar is ze toch nog heel lief en dat mag ik hopen nog lang zo blijven.
daar mama van de kleine in de kliniek moest blijven en de papa gaan werken hebben we ze mee genomen naar huis,daar ze ook zo ziekjes was mocht ze bij oma in het grote bed slapen alhoewel de eerste nacht is er van slapen niet veel in huis gekomen,later als de koorts wat gezakt was is ze dan toch ingedomeld.Tot de morgen dan begon ze te beseffen dat haar mama in het ziekenhuis was en ze haar een beetje begon te missen,ik denk dat ze een beetje overstuur was van wat er die nacht was gebeurd want ge moet niet denken dat ze dom zijn hoor ze weten meer dan we kunnen denken,maar ze was toch blij bij opa en oma te zijn we hebben ze met alles vertroeteld tot ze weer in orde was,s'avond had ze wel wat heimwee naar haar mama en papa, maar met de verhaaltjes die ik vertelde kon ik haar leed wat verzachten.Nu is de kleine meid genezen en terug naar school voor haar gaat alles weer normaal en maar goed ook.
Ik was er een tijdje niet maar nu weer terug.
Het was me weer wat de afgelopen dagen een beetje veel om op te noemen, maar ik wil er toch iets over schrijven.Zaterdagnacht op 27 januari rond twee uur, een verschrikte telefoon van de zoon die nu niet zo gelukkig is met de situatie van de scheiding, zijn vrouw mijn schoondochter tot nu toe was aan het hoesten gegaan en begon bloed op te hoesten,daar ze zelf geen auto hebben was er natuurlijk paniek de kleindochter had ook 40graden koorts,dus opa en oma in een vliegende vaart naar hun huis om ze beiden naar spoed te doen,daar de kliniek niet ver is hebben we ze zelf naar daar gedaan,daar was het eerst de beurt aan ons kleine meid ze had een ontsteking van de keel en de sinussen ze hebben haar wat antibiotica gegeven en iets voor de koorts,dan was het de beurt aan de mama en dat was andere koek die had longontsteking en moest in de kliniek blijven,weergehuil van ons klein kapoentje wat maar normaal is voor zo een kind,en zo was dat weekend nogmaals geeindigd in mineur nu later hier wat meer over, ik dank de bloggertjes die me niet in de steek lieten .tot late
Vandaag heb ik veel lieve steuntjes gekregen van enkele bloggertjes en dat doet deugd,ikzelf kan er met niemand over praten ik heb wel een vriendin? maar daar kan ik niet veel kwijt want ze is heel erg begaan met haarzelf, ze is wel lief maar zo een dingen kan ik bij haar niet kwijt ze praat er altijd maar op los, dus zet ik alles maar op mijn blogje en dan krijg ik toch nog een steuntje in de rug,het is mischien niet mooi van mij dat ik zo over haar praat maar het is nu zo,maar als ze komt dan weet ik dat er eens over wat anders gepraat word en dat is dan ook wel fijn zo dwalen mijn gedachten ook eens naar wat anders,nu morgenmiddag komt kleindochter oma en dat is dan weer heel goed dan zal ik haar eens lekker verwennen.
Ik wil nu wel iets over mij vertellen,ik ben een vrouw van 58jaar en ben al 33jaar getrouwd met het ventje nog altijd dezelfde en spijt daarvan heb ik nog niet gehad,ik heb twee zonen,twee kleinkinderen van 9j.en vierj.ze zijn mijn grootste schatten aan hen trek ik me op als het al eens wat minder gaat,één zus en verder niet zo veel familie meer,één goed bevriend koppel en dat is het zowat.Ventje is op prépensioen en zo brengen we veel tijd door samen,ook heb ik veel hulp van hem zoals de vrijdag poetsen we samen daarna boodschappen doen,zijn hobby is lezen en dvd kijken maar ook met het vrouwtje op stap gaan,zoals de zondag gaan wandelen,een filmpje gaan kijken,enz... Nu zondag zijn we naar diksmuide geweest voor een wandeling van zo een 16km.veel wind maar verder goed weer,ik heb nog altijd niets gezegd over de komende scheiding van de zoon ,vrijdag is schoondochter geweest en ik vroeg of ze zich nog niet bedacht had, nee dus ze is op zoek naar een woonst voor haar en de kleine zolang blijft ze bij de zoon wonen,en doen ze denk ik alsof er niets aan de hand is en dat is dan dat.En het is dat waar ik het zo moeilijk mee heb maar ja daar moet ik maar mee verder we zien wel wat de toekomst brengt.
Ik weet niet wat je van het leven verwacht,misschien heb je er nooit zo over nagedacht,maar het leven ,het is altijd zo geweest vraagt geven en nemen,maar het geven het meest.Daarom wil je in je leven slagen,geef wat je geven kunt zonder vragen,want wie gul aan anderen kan geven,krijgt zelf het mooist,het beste van t'leven.Maak van je leven een huis waarin je hart kan wonen,met een deur die altijd open staat voor als je vrienden komen.
Vandaag is het kleindochter 1 haar verjaardag ze word 9jaar,maar ook dat loopt fout,haar mama was 8weken zwanger en ze is vannacht met spoed opgenomen in de kliniek met heel veel pijn en het ongeluk wil dat ze een buiten baarmoederlijke zwangerschap heeft dus is ze in haast en spoed geopereerd vannacht het heeft twee en een half uur geduurd voor het gevaar geweken was.Zo zie je maar dat het jaar 2007 niet veel goeds voorspeld voor de familie van ons,God laat ons een klein beetje in de steek en ik weet niet waarom?het is maar dat het zo moet zijn zal ik maar denken,ik hoop dat er nu niet veel meer gebeurd want een mens is wel sterk maar te veel is te veel.
Ventje en ik zijn zondag zoals gezegd gaan wandelen,het was in de zwalmsteek een dorp waarvan ik nog niet gehoord had namelijk beerlegem,het was maar een half uurtje rijden en ik moet zeggen het heeft veel deugt gedaan het was goed weer zon en een beetje wind, het was goed voor mijn grijze herssen cellen,ik was blij er even uit te zijn.Vandaag maandag bezoek gehad van schoondochter? met kleindochter 2 ze was een beetje ziekjes en moest niet naar school,maar het doet wel raar je weet dat ze niet tesamen blijven en als ze komt doen ze maar of er niks aan de hand is want opa weet nog van niets en daar heb ik het moeilijk mee,maar de lieve knuffel van mijn kleine meid maakt alles weer goed,ik zal me er toch moeten bij neerleggen en er het beste van maken.
Na een weekje bezinnen toch weer even op mijn blogje de voobije week had ik wat rust nodig in mijn hoofd om alles op een rijtje te zetten en dat is een beetje gelukt.ik heb dan maar zelf even naar de zoon gebeld,ma beter zo dan dat we al bekvechtend verder moeten gaan dat is ook niet goed voor de kleine en voor u verandert er niets, in verband met de kleindochter,we kunnen er toch niets aan veranderen en ik hou me sterk voor de kleine meid want als ik haar zie moet ik mijn tranen verbijten,ik ging van de week aan haar school en toen ze buiten kwam met de mama schoten de tranen in mijn ogen en die kleine meid vroeg oma wat is er,dus zij ik tegen haar dat het van de wind was gaf ze me een dikke zoen.Maar het leven moet verder en zoals naar gewoonte gaan mijn ventje en ik weer op zondag gaan wandelen dat zal ons allebei goed doen.Voor de rest zal de tijd moeten uitwijzen.
ik bedank de lieve mensen die mij een riem onder het hart komen steken want mijn verdriet is groot,het is zoals je iemand verliest het is een knagende pijn,het is nu vijf dagen geleden dat ik nog iets gehoord heb nog van de zoon of de schoondochter,maar dinsdag aan de telefoon was ze nog zeker van haar zaak ze gaat weg de zoon laat ook niets horen want ook hij heeft verdriet ik weet dat hij gesmeekt heeft hun relatie nog een kans te geven maar ja tevergeefs zo hoor ik.Ikzelf ga ook niet bellen want ik durf het niet mischien zou dat de zaak geen goed doen alhoewel.Gisteren heb ik mijn ventje zo stilletjes het een en ander verteld want ook hij moet het weten,maar het fijne vind ik moeten ze zelf komen zeggen want tot nu toe ben ik de enige die er van weet en dat is zwaar om dragen,nu ja we zien wel wat de toekomst brengt.
ik was gisteren op mijn blog weer met mijn treurzang, ik weet het maar daarvoor dient mijn blogje om goede maar ook droevige bevindingen te plaatsen en de laatste tijd is er niet veel goed nieuws maar,ik denk dat ikzelf wat een zwartkijker ben,maar de feiten zijn er en daar kan ik niet naast kijken ik hoop dat ik daarmee niet te veel bloggertjes afschrik maar wat is ,is en voorloppig is mijn blogje het enige waar ik wat op kwijt kan,ik wens ook dat er later wat beter nieuws is,want zoals gezegd een jaar voorbij is maar een cijfer al de rest gaat door zowel plezier als verdriet ik hoop dat er later wat meer positieve dingen gebeuren wat meer verdraagzaamheid onder alle mensen.
ik draag mijn verdriet alleen,ze gaan dus toch uit elkaar, en kan aan niemand mijn verdriet kwijt want ik durf het nog niet vertellen aan mijn ventje,ik krijg het niet over mijn lippen omdat ik niet weet hoe hij zal reageren,mijn hart doet pijn als ik aan mijn kleindochter denk weer een kind die bijna zonder vader zal opgroeien want de zoon werkt zes op zeven dagen dus hoe zal de regeling zijn voor die kleine meid en ze is nog zo lief mijn hart breekt,ik ween als mijn ventje het niet ziet maar toch zal hij het moeten weten en wie zal het hem vertellen,moet ik of de grooten het doen ik ben teneinde raad!2006 is voor mij slecht geeindigd en 2007 niet goed gestart wat zal de rest nog brengen?
