Soms weef ik me een cocon om even weg te wezeb weg te zijn van buiten me even af te sluiten van alles wat me verdriet en pijn doet in het leven m,n tranen laat ik komen ik verberg ze niet ach ,t duurt meestal maar even wat ik besef heel goed dat ik hier niet blijven kan naar buiten moet en als ik dan tevoorschijn kom gekropen diep uit mijn cocon dan zie ik mooier dan voorheen de zon!
Samen dingen doen zonder na te denken En als de ander het nodig heeft wat extra aandacht schenken Samen op de fiets of een eindje lopen Als het zo uitkomt naar de stad samen kleren kopen Je staat er niet bij stil maar het is een heel gemis als dat,,samen,, uit je leven onverwacht verdwenen is.
Emoties, tranen stromen nachtmerries ze bijven komen Angst, kapot gaan door gedachten aan ,t einde van je krachten Angst, aan de rand van de afgrond te staan je door de wind mee laten gaan Angst, nergens meer in geloven je laten verdoven Angst, twijfels over het leven je over willen geven Angst, je spiegelbeeld in het water niet meer denken aan later Angst, opgelucht in de drank weg gevlucht angst, er door bezeten gevuld met loze kreten Angst, als de duivel in het zonnelicht zich tot je richt. Angst, alleen alles duister om je heen Angst, nu vanacht en morgen nergens meer geborgen Angst, je vuisten gebald een gevoel wat je leven vergalt Angst, een kwestie van tijd? of blijft het een solo strijd.
Ik mis je zo Soms lijkt het of ik gelukkig ben Maar ik kan het niet tegenhouden Ik doe het toch Na denken over de dood Ik ben er bang van geworden Jij wilde niet weg gaan maar je lichaam hield op met bestaan Je moest wel mee je had geen keus Soms verbeeld ik mij dat je bij me bent Gaf je maar een teken een teken dat je nu gelukkig bent Dan had ik er vrede mee Pappa , ik hou van je Ik heb er veel moeite mee Moeite om in de verleden tijd over jou te praten Voor mij had je er nog moeten zijn Ik heb je soms zo nodig Nu mis ik iets en dat ben Jij.
Een lege kamer in ons huis een plek die ik soms mijden wil de stilte is daar zo heel stil Je bedje, de dekens terug geslagen Jij zult daat nooit meer slapen Je knuffels en speentje ze doen me zo,n pijn en kamer vol spullen die over zijn Je kleertjes liggen me aan te staren en toch wil ik alles blijven bewaren Stille getuigen van dat jij eens hier was Ons harte kindje, onze grapjas Ond huis, maar nooit meer jouw thuis
Toe dan ga maar en denk niet meer na over wat je beloofde Ik laat je vrij denk nu maar niet aan mij.
Ik weet heel goed dat jou zwerversbloed je weer lokt naar de verte Je bent vrij denk niet aan mij
Het doet wel pijn jij gaat mij verlaten Ik wil je bepraten maar ,t zou niet eerlijk zijn veel geluk aan vreemde kusten en wil je rusten kom dan maar bij mij
In jouw ogen wil ik lezen Wat mijn hart zoekt In jouw ogen wil ik vinden wat mijn hart vraagt Een klein teken van begrip van vertrouwen van vriendscahp van Ik hou van jou
Alleen een clown kan lachen als hij van binnen huilt maar er zijn ook veel mensen die lachen en van binnen huilen want met een lach word je gevraagd maar als je huilt is niemand thuis.
Ik hou van de clown met zijn grappen hij laat je lachen dat is een kunst hij maakt dat je lacht om zijn domme dingen.
Een ware levenskunst vooral in deze tijd lachen is goed je vergeet je verdriet en bent even uit de sleur.
Het ergste leed is geleden het leven gaat door Doen wat je wilt doen alleen huiswerk gaat voor Toch ben je nog vaak in mijn gedachten Denkend over wat jij van mij zal verwachten. Ik besef: je gaf mij een taak Oma helpen, zij lijdt hier het meest onder haar bezig houden, dat houd haar gezonder Jou plaatsvervanger ben ik niet jij bent onvervangbaar zoals je mischien ziet En als ik word geconfronteerd met het begrip Opa vind ik dat echt niet naar Want mijn opa is in de wolken denk ik altijd maar.
Ik sta voor het raam dat ik gisteren nog heb gelapt en zie hoe mijn dochter langzaam door het leven stapt Hoe lang is het geleden hoever is de dag dat zij als kleine baby in de kinderwagen lag? Een baby werd kleuter een kleuter een groot kind dat kind is de vrouw die nu haar eigen weg vindt De motor is gestart van achte m,n raam hoor ik hem draaien en als ze allang de hoek om is sta ik nog te zwaaien Ik loop de warme kamer in Ik zucht en voel me koud hoe komt dat nou wat heb ik toch? verdorie, ik word oud.
Ze plakt en knipt Geen tijd meer om te zwaaien wat word ze groot Ik moet me vlug omdraaien Thuis is het stil Ik moet er nog aan wennen dat ook de kleinste van ,t stel voortaan op het schoolplein zal rennen.
Elke baby wil ze aaien Elk kleintje vindt ze lief Geen kinderwagen is er veilig voor mijn kleine hartedief Maar als ik vraag Wil jij soms graag een zusje? dan geeft ze me een kusje en zegt: Mamma vindt mij toch lief.
Ik kan het zelf zegt ze eigenwijs en met haar neusje in de wind dribbelt m,n kleinkind de kamer uit en het toilet in om haar plasje te doen daarvoor krijgt ze van oma een dikke zoen de zon schijnt de radio speelt Maat het is mijn kleinkind die de show steelt.
Ik kijk in de spiegel en zie jou daar staan jouw in mezelf herkennend Een woord, een gebaar een lach en een traan Jij kijkt in de spiegel en ziet mij daar staan jezelf in mij herkennend Een woord, een gebaar een lach en een traan Ik kijk naar mijn kinderen ik zie jou, ik zie mij In mijn lieve kinderen ondek ik een stukje van ons allebei.
Per jaar wordt er in Nederland bij ruim 11.700 vrouwen borstkanker vastgesteld. 70% is op dat moment ouder dan 50 jaar. Borstkanker komt ook bij mannen voor, maar veel minder vaak. Jaarlijks krijgen in ons land ongeveer 65 mannen borstkanker. Dat kan met een erfelijke aanleg te maken hebben.
Ik hoef je niet uit le leggen wat ik bedoel Zonder iets te zeggen weet je wat ik voel Ik kan je bellen s,nachts en overdag Alles kan ik je vertellen met een traan of lach Je hebt me gesteund in goede en slechte tijden Tegen je aan geleund toen Giel moest strijden Mijn vriendin Ik hou van je heel veel Ik zal je nooit vergeten Je bent een stukje van mijn leven een klein stukje van mijn deel.
als klein meisje vrolijk en blij zie ik je op je paardje in de wei tussen de lentebloemen en de bijtjes die zoemen Je lange blonde haar in de wind jij, ontzettend gelukkig kind! Dat je hier bent geboren oorlog jou niet kon verstoren jou bordje dagelijks is gevuld je niet in lompen bent gehuld Ik hoop je een ding mee te geven: eerbied voor alle leven!.
