Zo,n half jaar geleden is mijn beste vriendin weg gegaan Niet zo van de ene op de andere dag ze heeft er wekenlang over gedaan.
We zochten zoveel troost bij elkaar hebben elkaar zoveel steun gegeven Dat alles is nu echter voorbij er is niets van overgebleven.
We leven nu langs elkaar heen zijn bijna weer vreemde voor elkaar Van die goede band is niets meer over dat afscheid is maar al te waar.
Misschien zal jij ooit in jezelf die vriendin weer vinden want leven zonder jou vriendschapdoet mij echt zo,n pijn Als jij haar vind, wil je mij dan bellen? Want echt,dat zal mijn mooiste telefoontje zijn.
Zo ineens kwam je in mijn leven Jij zag mij en ik zag jou Geen idee wat er met me gebeurde maar dat het mooi was, merkte ik al gauw Jou komst was als een nieuwe start dat heerlijke gevoel uit het diepste van je hart En het bleef Eindelijk echte liefde voelen nooit gedacht dat ik echt zoveel voor iemand kon bedoelen. Zoveel moois kwam er in mijn leven er kwam echt een doel om naar te streven Ik kan niks anders doen dan aan jou denken en ik probeer van blijdschap en geluk niet in mijn tranen te verdrinken Nu , een jaar later ben ik voor jou gaan leven Jij bent echt degene voor wie ik alles zou geven Al een jaar lang zijn wij als een nooit meer eenzaam , nooit meer alleen Vroeger kon ik hier alleen nog maar over dromen maar jij hebt al die dromen laten uitkomen Laten we eeuwig doorgaan met het mooiste wat er bestaat want voor zo,n liefde is het toch zeker nooit te laat Jij bent degene die bij me hoort degene die ik eeuwige liefde wil geven en ik vraag het dan ook uit de grond van m,n hart Blijf bij me m,n hele leven
Afscheid van jou nemen, het doet pijn want met jou had ik gelukkig willen zijn We hebben beiden een eigen leven waar de ander niet in hoort We kunnen ons niet aan elkaar geven want dan wordt ons leven verstoord Sinds ik jou heb gevonden voel ik me eindeloos, weer mens Je warmte zal nooit uit m,n gedachten gaan dat is nooit meer uit te wissen Ik was graag met je verder gegaan Ik zal je altijd blijven missen
Elke keer kijk ik vol verlangen of ik je weer zie rond hangen. Als ik je dan zie, slaat mijn hoofd op hol jouw mooie gezicht, blonde haar en ogen blijven hangen in mijn bol. In mijn gedachten strijk ik je door je blonde haar zie je dan niet hoe vaak ik naar je staar? Ik hoop nog steeds dat je me ooit liefde zal schenken of me kust,iets mooiers kan ik niet bedenken Elk uur van de dag dank ik aan jou want jij jongen bent de enige van wie ik hou Voor jou sta ik in vuur en vlam voor jou sta ik in brand Ik hoop voor mij dit keer geen liefde op afstand.
Al heel veel jaten samen toen ineens de donkere wolken kwamen. Het kwam totaal onverwacht aan dit bericht had ik nooit gedacht Een gezin, een voorbeeld voor velen waarom moest jij je liefde delen? Is het dan een vorm van haat dat je nu ineens je gezin verlaat? Je kunt toch alles niet verbranden? Er zijn toch ook emotiele banden? Is dit de keus die je voor de rest van je leven hebt gemaakt? En alles in onzekerheid en ontreddering achter laat? Je vrouw heeft dit na 20 jaar huwelijk echt niet verdiend Je kunt je hart beter luchten want voor hartsgeheimen of problemen moet je niet blijven vluchten. Ik hoop dat alles weer snel op opgelost en dat de gezindhereniging jou niet te veel moeite kost.
Als ik hier zo zit achter mijn computer en naar je foto kijk krijg ik zo,n raar gevoel van binnen Dat jij zo plots uit ons leven werd gehaald dat zal ik nooit kunnen begrijpen Jij, die zo vol energie zat maar plotseling was het die nacht voorbij ik heb gelukkig afscheid van je kunnen nemen dat zal ik mijn hele leven niet vergeten Nooit zal ik meer met jou kunnen praten nooit kan ik meer met jou lachen Met een leeg gevoel blijf ik hier achter Nu besef ik pas hoe definitief de dood is Jij zult nooit meer hier binnen lopen nergens kom ik je meer tegen Het maakt me soms verdrietig als ik daaraan denk maar toch kijk ik telkens naar je foto.
Het laatste uur van ons geluk is dan toch eindelijk aangebroken Ik had nooit kunnen dromen dat het ooit zover kon komen Vast houden zal ik de goede dingen en heel misschien dat ik hier later nog een lied over zal zingen..maar nu...heb ik verdriet! Ik kan er slechts naar gissen maar ik voel dat dat kleine jong me zal missen! Alweer verdriet! Kijk ik in het verschiet dan hoop ik op onbreekbaar geluk Ruines laat ik achter me staan en ik vraag me af was dit......mijn laatste traan?
Ze vinde jou een moeilijk kind en lopen met een grote boog om je heen je deugt niet, zegt men en weer sta je alleen Maar niemand weet dat jij nooit liefde hebt gekend en dat je van binnen heel anders bent Hoe kun je ook van mensen houden als je altijd bent vertrapt en geslagen? Je kunt hen niet om je heen verdragen Daarom heb je een muur om je heen gebouwd en ben je zover dat je niemand meer vertrouwt Blijf hopen en bidden dat ooit iemand je hart zal openbreken dan pas komt het goede in je naar boven en ga je weer in mensen geloven
Mensen die vrij zijn in hun doen en laten hebben vaak niet in de gaten dat voor die vrijheid is gestreden waarvoor veel mensen hebben geleden.
Die voor vrijheid hun leven gaven overal in landen liggen begraven Ze waren bang maar haden toch de moed te strijden voor vrijheid, t hoogste goed.
Wij moeten dat niet vergeten en ik wil ieder laten weten dat we moeten oppassen om ons niet laten verassen door mensen die rassenhaat preken alle normen en waarde breken Zo is ,t vorige keer ook gegaan en is ,t met onze vrijheid gedaan.
