Bijna alles is heilig in India, en zeker het hele plaatsje Puskar met zijn meer. Dit omdat het ontstond toen de Oppergod Brahma een lotusbloem liet vallen en zo een bron opborrelde, die het meer vulde.
Via de ghats (trappen die naar het water leiden en voorbode van Varanasi) kom je aan de waterrand EN daar werd Denise bekeerd.
Gezien het nogal wat tijd in beslag nam, hebben we de bekeringen beperkt tot die éne persoon.
We hebben ook "niet heilige" meren bezocht zoals het Gadisar Lake in Jaisalmer, waar de mannen vroeger vanaf twee overdekte plateau's in het meer het dansen van de vrouwen konden volgen op een ander plateau.
En het Picholameer in Udaipur waar een maharadja zijn zomerverblijfje in neer plantte : het Lake Palace.
Wanneer er één constante is in India dan is het de onlesbare dorst. Bij temperaturen die opgelopen zijn van 30° tot 40° en de laatste dagen nog een stuk er boven, droogt men ter plaatse uit.
Het is nu wetenschappelijk bewezen dat door water te drinken je dorst niet te milderen is. Onze zoveelste fles was nog maar juist leeg en opnieuw hadden we een droge keel, die het slikken bijna onmogelijk maakt.
Enkel goed fris bier kon hier wat aan verhelpen. We hebben er dan ook voor gezorgd die verschrikkelijke dood door uitdroging te voorkomen. Gezien de brouwerij Kingfisher praktisch het monopolie heeft in India is haar zakencijfer door ons verblijf met 20% gestegen tijdens de maanden maart en april 2007.
Blijkbaar had niet iedereen een "tapvergunning" want we hebben soms bier gedronken, fles en glazen in krantenpapier gewikkeld of overgeschonken in theepotten....
De Taj Mahal behoort terecht tot één van de 7 moderne wereldwonderen. De bouw van dit witmarmeren mausoleum nam maar liefst 22 jaar in beslag. Keizer Shah Jahan liet het optrekken uit liefde voor zijn overleden vrouw Mumtaz en sindsdien is de Taj Mahal het universeel symbool van de liefde.
De lange tuin en 2 gebouwen in rode zandsteen (de moskee en haar replica) accentueren het witmarmeren mausoleum en de perfecte symmetrie van het complex, dat ingelegd is met ontelbare half-edelstenen.
Iets meer dan drie uur hebben we dit kunstwerk van alle kanten bewonderd. En er wordt dikwijls gegoocheld met de pracht van een zonsopgang of ondergang. Maar hier is het een must : vanaf 19 uur kregen de muren van dit architectonisch wereldwonder een zacht roze kleur, die overging in een oranje gloed.
Maar de Taj Mahal is meer dan bouwkundige perfectie : het is in wezen een mausoleum dat een tragisch geëindigde liefde uitbeeldt voor een te jong gestorven vrouw, overleden in het kraambed van haar 13de kind.
Jammer genoeg worden weinigen uit de duizendkoppige onverschillige toeristenmassa hierdoor beroerd.
India, het land van de dertig graden en (veel) meer.
Reeds bij onze aankomst in Delhi konden we vastellen dat de temperatuur meer dan "enkele graden" hoger lag dan in België, zo rond de 35. En het zou als maar warmer worden.
Airco en (plafond)ventilatoren op de kamer, in de restaurants en in het tourbusje waren dan ook geen overbodige luxe.
De laatste week was het praktisch onmogelijk tussen 13 en 16 uur buiten te komen (meer dan 40°). Dus zo vroeg mogelijk ontbijten was de boodschap en op stap om de geplande bezoeken af te leggen tot kort na middag. Dan een fris biertje, een uurtje of twee schuilen op de kamer en daarna gaan eten.
In de vroege vooravond konden we dan meestal een tweede "vrije" wandelbeurt aanvatten.
Overal in India zie je ze liggen : de koeien midden op de weg. Rustig herkauwend, terwijl steeds meer verkeer langsraast, met steeds hogere snelheden. Iedereen weet dat koeien tot de heiligste dieren van India behoren maar voor ons blijft het een onwezenlijk beeld.
En iedereen ontwijkt ze! Zij zijn heer en meester in het verkeer.
Ook in de nauwe bazars en souks moet je je aan de kant drummen om madam (en soms meneer) door te laten.
Van zodra je in de omgeving van een bezienswaardigheid komt, word je overvallen door een zwerm aanklampende verkopers van allerhande, maar steeds dezelfde, prullaria.
Dan heb je de voorafgaande stormloop van vasthoudende bestuurders van allerhande vehikels al overleefd. Het lijkt niet tot hen door te dringen dat mensen ook nog eens enkele straten TE VOET willen doorslenteren. Stalen zenuwen heb je soms nodig of hen straal negeren.
En eenmaal toch ingestapt in hun toek-toek of riksja blijven ze je trouw opwachten, zelfs na een twee uur durend bezoek of eetmaal. Ze willen zelfs al afspraken maken voor de volgende dagen.
Hoe westelijker in Rajasthan, hoe meer uitgesproken woestijnachtig het landschap wordt. Toch zagen we niet zoveel kamelen, tenzij deze waar we met een jeep 40km ver naartoe gevoerd werden.
Een mini kamelensafari - eigenlijk een onconfortabel ritje met z'n tweeën op de rug van een kameel , waarbij je constant voorwaarts en achterwaarts glijdt, voert je verder de zandpannen in en eindigt in wat cognac drinken in het warme zand.
Uit het niets verschijnen enkele muzikanten en een klein meisje dat blijft dansen en zingen tot we het groepje met enkele roepies doorsturen.
Het is de voorbode van een avondlijk (niet al te geslaagd) muziek-, dans- en eetfestijn.
 "Laughing"){kind=icon}
