Voel me vandaag verschrikkelijk alleen en eenzaam. Mijn moeder belde: dankzij mijn gesprek met ons Agnes is de 'ruzie' tussen hen beiden opgeklaard. Daar ben ik blij om. Vanmorgen al heel vroeg naar de dokter gereden, maar... ben wéér teruggekeerd. Angst, schrik dat er teveel mensen in de wachtkamer zitten. Niet te corrigeren angst, ben het zat !
Naar dokter gebeld; hij komt morgen op huisbezoek. OEF !
Gordijnen en overgordijnen de ganse dag gesloten gehouden; nog eens naar de 2-delige documentaire van Stephan Fry gekeken, krijg de 'krop' in de keel maar weer geen tranen. En nochtans de énige remedie is: uw tranen de vrije loop laten (ALS dat kan !), medicatie nemen én erover praten... Maar heb niemand om mee te praten (mijn kinderen zijn aan 't werk, mijn moeder kan 'k in haar situatie niets zeggen/vragen (ze heeft het al zo moeilijk met zichzelf) en m'n broer en zussen zijn niet beschikbaar).
Wat moet je dan als alleenstaande doen ? Lezen (kan me niet concentreren), mooie muziek opzetten (word 'k zo weemoedig van), TV interesseert me nu écht niet, daarom mijn dagboek bijgeschreven en dat helpt een beetje...
Dit stukje even ingetypt, ben ik weer es enkele minuten bezig en moet niet denken, noch piekeren...
Hoop dat 't morgen een betere dag wordt !
Reacties op bericht (2)
02-10-2006
...
Hoop dat je je vandaag weer een heel stuk beter voelt, maar echt schrijven helpt. En ... achter de wolken schijnt altijd de zon! Groetjes en sterkte, Thea.
02-10-2006 om 22:29
geschreven door thea
30-09-2006
keep on smiling
Ik heb je blog ontdekt, gelukkig is het andere er ook nog, alleen maar van naam veranderd. Is goed om de dingen van je af te schrijven als het niet lukt, zo iets helpt altijd een beetje. Ik kan begrijpen dat het moeilijk is als je wilt praten en er is echt niemand. Mijn steun en sympathie heb je
30-09-2006 om 21:34
geschreven door begrijphetnietje
