Ben gisteren (21/03/48) 59 jaar geworden en eerlijk waar, dat getal 59 lijkt véél ouder dan ik me voel.
Karen, Wout en Lieven hadden alledrie vrijaf genomen in de namiddag; is dat niet lief ? Samen met Hannah, Mathijs, Noor en Lukas hebben we een geweldig feest gevierd (de oma (ik dus) is nog gekker dan de vier kleinkinderen; ik moest wéér een nieuw liedje leren van K3; we hebben gedanst, gezongen en 'talen geleerd' (daar zijn ze gek op; ik brabbel wat woordjes in een paar talen en dan leren we die in het Frans, Engels, Duits, Italiaans, Russisch,... allemaal zever maar de kinderen zijn er dol op)). Karen had gezorgd voor een mooie, grote verjaardagstaart; de 'mannen' mochten de kaarsjes uitblazen én we hebben er allen van gesnoept. Mijn pijp was uit... daarom een ernstig gesprek gevoerd met Lieven bij lekkere wijn gekozen door Wout. Hij heeft het zo moeilijk, die liefste zoon van me. We moeten de tijd haar werk laten doen... Na uren plezier en teveel wijn (ik) vertrekt Lieven weer naar Leuven. Ik blijf in Mettekoven overnachten, ben met teveel wijn een gevaar op de weg. Vroeg gaan slapen (doe dat thuis nooit) maar ook vroeg uit de veren... Na een afscheid dat maar bleef duren huiswaarts. Een héél prettige eerste dag van mijn 59-ste jaar.
Hoera ! We gaan morgen een feest(je) brouwen want had normaal al driemaal op het kerkhof gelegen... Door de kennis én de kunde van (vooral) dokter Dhoore én de professionele en vriendelijkje hulp van het verplegend personeel in Gasthuisberg leef ik nog. Als m'n huisarts niet direkt had ingegrepen zat 'k nu niet aan de computer. Om héél véél redenen ben ik DANKBAAR dat ik nog leef.
Morgen word ik 59 en dat deert me niet want ik voel me diep van binnen nog een jong 'meisje' in een langzaam aftakelend lichaam. Ben dus BLIJ, DANKBAAR en GELUKKIG dat 'k mijn 59-ste verjaardag kan vieren.
En laat nu de lekkere wijn maar komen Wout !
Ons Hannah belde vanmorgen met de vraag of we woensdag mijn verjaardag bij hen mogen vieren? Natuurlijk !!! Ze vertelde er ook bij dat papa en mama vrij waren van hun werk (in de namiddag). Ze hadden ook al afgesproken dat nonkel Lieven ook op het feest(je) zou zijn. Die lieve schat; met een 'engelachtige' manier van spreken had zij alles zo'n beetje op touw gezet (wat me doet herinneren aan Karen die toen op dezelfde leeftijd ook allerlei organiseerde). Ben dubbelblij om m'n verjaardag niet alleen te moeten vieren.
Daarna belde Lieven: 'Of hij eens kon komen praten'. Natuurlijk kan dat, maar heb zo'n raar gevoel; hij komt altijd zonder bellen (weet wel dat ik bijna altijd thuis ben). Als hij hier aankomt zie ik direkt dat er iets fout is. Vraag hem ernaar, waarop hij oeverloos zit te huilen. Liefdesverdriet, kan niet anders, mijn allerliefste teddybeer van 32j heeft mateloos veel verdriet omdat de vrouw waarvan hij houdt hem heeft afgewezen. Ik ook in tranen. Heb deze situatie al meerdere keren meegemaakt, ben intriest voor hem en we huilen dikke tranen. Hij komt raad vragen. Ik luister aandachtig en leef zo met hem mee want er is en blijft liefdesverdriet tot er geen mensen meer zijn. Lieven wil alleen drinken, hij heeft totaal geen zin in eten. Pak mijn liefste zoon eens héél goed vast en geef hem een dikke, warme knuffel. Voor moeders en vaders is het hartpijn van hun kinderen het moeilijkst om mee om te gaan want je kan er als ouder niets aan/mee doen. Mijn zoon is net vertrokken naar vrienden; ik hoop dat zij hem een beetje kunnen opvangen...
1 dag met emoties van hoera tot intens verdriet; bel hem morgen op als steun.
'Eigen schuld, dikke bult'...en ik de voorbije weken maar sakkeren en klagen over de (niet) werking van mijn iMac. Dacht aan m'n oudleerling Jan; hij stond erop hulp te vragen indien nodig. Hij was vanmiddag vrij en heeft de technische kant van de iMac, die ik ZELF veroorzaakt HEB, weer in orde gebracht.Ben beschaamd... ik die sakker en klaag in plaats van eens een goed handboek te lezen met de basisprincipes van de werking van een computer. Heb me dat al ZOVEEL maal voorgenomen, er komt niks van in huis. Jan raadde de boeken van Pascal Vyncke aan, met de basisleerstof voor o.a. het werken op het net. Moet dus niet klagen, noch zagen maar actief stap voor stap de nodige kennis vergaren. Als dat vroeger lukte moet het nu ook lukken (wél wat langzamer dan vroeger want alles in mjn hersenpan gaat trager maar ik heb alle tijd van de wereld...).
DUS: goede voornemens, én ze nu nog in de praktijk omzetten !!!
Hoe is dat nu in godsnaam mogelijk? Twee keer een reactie getypt en verzonden naar de juiste blogger. En wat zie ik nu ??? Op 24/02 en 03/03 zijn die bewuste reacties in mijn eigen gastenboekje terecht gekomen. Waarom het gemakkelijk maken als het moeilijke beter is?
Wat ik hieruit geleerd heb ? Lees ALTIJD eerst de GEBRUIKSAANWIJZIGING EN/OF VRAAG hulp aan mensen die het WEL kennen !!!
Dat woord 'zaterdagergernissen' heeft geen enkele betekenis, het komt gewoon bij me op omdat het zaterdag is.
Heb me de voorbije dagen maar vooral vandaag geërgerd dat het niet mooi meer is. En dat komt allemaal door mijn oude iMac (Apple 0S 9.1). Dit bakske is er écht nog één van de voorbije eeuw. Ik heb er jarenlang plezierig mee gewerkt maar NU... is de maat vol. Lieven komt nog eens langs (als ie tijd- en goesting heeft). We zijn allebij KOPPIGE karakters; Lieven beweert dat PC's van het merk ... weet ik veel... en ik hou me koppig aan Apple. Dus dat botst iedere keer als 'k hulp nodig heb.
Laat de boel de boel en zal ooit een nieuwe computer kopen, (een Apple !), tenminstste als er genoeg geld voor is. Voorlopig roeien met de riemen die ik heb.
'Potverdorie nog eens aan toe zeg...' zou wijlen Toon Hermans misschien gezegd hebben als 'De Wet van Murphy' hem telkens trof (hij zei het wél in zijn shows op een onnavolgbare humoristische manier).
Ik zit hier met een oude Mac OS 9.1 te schrijven of lezen of... en verdorie, ben het zat ! Een e-mail versturen duurt een eeuwigheid, bijna iedere dag wordt de harde schijf (?) opgewaardeerd om meer power te hebben. En ik ben écht kwaad omdat ik daardoor uuuurenlang moet wachten en zitten te niksen. Bovendien zijn er meer en meer blogs waarbij ik niet in het gastenboek terecht kan komen.
Dat ergert me mateloos... Er zijn ook blogs waarvan ik slechts één helft kan lezen; ik zou van ellende de computer door het raam gooien; helaas kan 'k geen nieuwe PC betalen. Dus maar roeien met de riemen die 'k heb. OEF !!! Dat is er uit ! Ben gelukkig mijn opgekropte woede kwijt.
Na dit stukje een lang bezoek bij ons mema (tot laat in de avond).Ze belde daarnet; voelt zich alleen en heel eenzaam. Dan kan ik niet anders dan naar haar toegaan.
Vroeg of ik haar kon ophalen en ergens een koffie drinken; neen, daar heeft ze geen zin in. Neem dus genoeg leesstof mee om de rest van de dag bij haar door te brengen. Weet al dat het geen pretje zal zijn maar ze is toch m'n moeder en bijna 89... Op een dag kan dat niet meer, haar troosten en bezoeken. Neem ook de videoband mee met de afleveringen van 'Mijn Moeder'; het is een heel mooie reeks portretten; misschien wil ze dat graag bekijken.
Heb een druk maar geweldig weekend gehad met m'n kinderen en kleinkinderen. Gisteren met Lieven naar zijn huis en daar allerlei klusjes opgeknapt. Nog twee deuren geverfd (hoeveel deuren heeft z'n huis eigenlijk ?) en met de Vaporetto de benedenboel nog eens grondig gepoetst, terwijl Lieven een slaapkamer verfde. Rond 14 uur gaven we 'de pijp aan Maarten' en reden naar huis om er wat 'bij' te komen met drank en eten. 's Avonds had Lieven afgesproken met zijn vrienden en ik languit op de sofa TV gekeken.
Vanmorgen heel vroeg naar Mettekoven gereden: een gewéldige ontvangst en direkt mijn kleingeld verdelen (dat is altijd vaste prik). We hebben ontzettend veel plezier gemaakt; spijtig voor ons Hannah, ze had een 'griepje' en lag op de canapé. Geen snoep meegenomen, wel kleine verrassingen in mooi papier; daar houden ze ontzettend van; kleine pakjes, het doet er niet toe wat er in zit...
Karen en Wout hebben een nieuwe keuken laten installeren, prachtig ! Een échte leefkeuken met niet te tellen kasten; ik zou schrik hebben om ze vuil te maken. Heb via de radio gehoord dat Kim Clijsters het toernooi in Antwerpen verloor tegen Amélie Mauresmo. Daardoor kreeg de Française het racket vol goud en diamanten (ze won het toernooi driemaal in 5 jaar). Heb vanmorgen de video geproggrammeerd; kan morgen de match zien. Jammer voor Kim, het was haar laatste toernooi op Belgische bodem en ze was blijkbaar zeer ontroerd. Ze heeft ons jarenlang veel tennisplezier bezorgd; 't is jammer dat ze eind 2007 stopt.
Daarstraks, net zoals gisteren, een lange periode met volop zon !!! Dus: alle ramen wijdopen boven en onder. Daarvan geniet ik met volle teugen... Ik hou van alle seizoenen maar als de zon terugkeert voel 'k me een ander mens.
Heb tot nu (+/- 18.45 uur) drie erg lange telefoons gekregen van ons mema; het gaat bijna altijd over hetzelfde: eten en geld...
Heb haar beloofd na mijn wandeling bij haar binnen te springen en nu is ze wél tevreden.
Lieven komt me morgen ophalen om wat klusjes te doen in zijn huis en bij Hannah, Mathijs, Noor, Lukas, Karen, Wout en Bas ga ik de ganse zondag doorbrengen, dus......dat wordt weer 'genieten' !
Had me vast voorgenomen om gisteravond niet naar de prachtfilm 'The Remains of the Day' te kijken want heb hem al zoveel maal gezien én altijd met een krop in de keel en tranen die langs m'n wangen lopen... En iedere keer dat 'k de film zie herhaalt zich hetzelfde ritueel.
Maar... heb toch weer gekeken, ademloos de acteurs en hun geweldig mooie prestatie gevolgd; wist dikwijls al lang op voorhand wat er ging gebeuren, maar dat maakte al dat moois er niet minder om.
Heb dus nog maar 's gekeken , veel tranen gelaten maar een ontzettend fijne avond gehad...
Voel me de voorbije dagen niet echt 'happy' en daarbij komt nog eens dat 'novemberweer'...Maar heb me voorgenomen niet in een depressieve spiraal terecht te komen; als dat zou gebeuren zit 'k voor maanden vast. Mijn huisarts
gaf twee opdrachten: 1) mijn medicijnen correct innemen én 2) 'onder de mensen komen' oftewel 'tweemaal per dag een wandeling van +/- een half uur maken'. Ik volg zijn goede raad op; weet dat wandelen en contact met mensen nu zeer belangrijk zijn. En daarmee doe ik D. geen oneer aan; denk dat hij zeker dezelfde goede raad zou geven. Dus wandel ik met hem als mijn 'Engelbewaarder' aan mijn zijde; 't geeft het gevoel dat hij écht bij me is en dat doet zo goed !!!
Omdat mijn bezoek bij Karen, Wout en de vier pagadders vorige zondag niet kon doorgaan (wilde toen écht bij m'n vriend zijn), hadden we vandaag afgesproken. Helaas... er kwam wéér iets tussen. En ik vind dat niet eens erg, ik voel me niet goed: denken, piekeren, .. maar daarmee komt D. helaas niet terug. Ik moet het gewoon de tijd geven en denken aan al het moois dat we samen beleefden...
Lieven lang hier geweest; we hebben niet veel te bespreken, daarom kijken we samen naar Sporza.
Ik vroeg onlangs aan 'Johan1958' het recept van een 'Cosmopolitan', een cocktail die telkens terugkeert in de serie 'Sex and the City'. En ja hoor, hij stuurde het recept op. Ik moest daarvoor o.a. wodka en cointreau kopen (had die likeuren nog nooit geproeft). Gisteren in de late namiddag nog vlug naar de winkel om alles te kopen wat in een 'Cosmopolitan' hoort. 's Avonds die cocktail gemaakt en met heel kleine slokjes gedronken ==>> het resultaat? Ik vind het lekker maar... zoveel likeur is m'n lichaam niet gewend; ik voel me wel goed maar ook duidelijk 'tipsy' !!!
Moet na zo'n cocktail nooit auto rijden of een machine besturen; op een avond thuis kan dat echter geen kwaad én het is bovendien lekker!
Hoe lief... de troostende woorden van enkele blogvrienden... Als een geliefd of dierbaar mens sterft heeft men niet veel nodig; alleen een luisterend oor, een schouder als steun en troost voor die zware tijd van rouwverwerking. Ik had dit voor het eerst aangevoeld bij de dood van mijn liefste vader ( 19 jaar geleden ). En die gevoelens herhaalden zich telkens er een dierbare overleed. En WAT DOET HET DAN WARM AAN 't HART als mensen er even bij stilstaan. Ik voel me rijk met zo'n vrienden/vriendinnen...
Afscheid nemen is altijd een beetje sterven... Het is een cliché maar het is écht waar. Weer van een mens die me héél dierbaar is moeten afscheid nemen; het blijft heel zwaar. Maar herinner me zoveel prettige en warme momenten die we samen beleefden én zal die nooit vergeten... D. heeft m'n leven echt verrijkt; ik ben zo blij dat hij mijn vriend was. Ik zal je NOOIT, NOOIT, NOOIT vergeten; je zit in mijn hart en mijn hoofd en blijft daar voor ALTIJD !!!
Voor mijn liefste vriend D.,
'De Gestorvene':
Zeven maal om de aarde te gaan,
Als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan. - - -
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal , om met zijn tweeën te staan.
( Uit 'De Slechtvalk' 1966 van Ida Gerhardt (1905-1997))
Ik was gisteren opnieuw in Gasthuisberg bij dokter Dhoore, voor controle, maar vooral voor m'n beste vriend D. Na alle uitleg en onderzoek door dokter Dhoore (pijnlijk maar onmisbaar) schreef hij 'Medrol' voor ( ?cortisone? ) om de hevige pijnaanvallen draaglijk te maken. De dokter zei echter ook dat deze toestand geen jaren kan/mag duren en een operatie blijft noodzakelijk ( het 'wild vlees' in de buik blijft groeien en duwt tegen organen en dat veroorzaakt die felle pijn ). Ben er zeker niet blij om; heb al genoeg operaties gehad...
Daarna op bezoek bij mijn lieve vriend. Als ik hem zo zie liggen draait er (figuurlijk) een knop in m'n hoofd om. Waarom zou ik klagen; met alle hulp is het leven voor mij toch draaglijk. En nu D.; ik weet het niet meer; zijn gezondheidstoestand is heel slecht. We hebben bijna niet gepraat, dat was ook niet nodig. Heb uren naast hem gezeten en hij was zo blij mij terug te zien. Ik heb schrik dat hij niet meer levend uit het ziekenhuis komt. Het énige wat wij kunnen doen: luisteren als hij iets zegt of vraagt, hem blijven aaien en knuffels geven, zijn handen vasthouden,...
Wat we (gelukkig) wél weten is dat hij geen pijn heeft. Beloof hem in 't weekend terug te komen.
Heb niks om handen, niks te doen. Daarom een reisje door blogland. Het is interessant, soms heel mooi, of zeer humoristisch, of informatief, of gezellig, of ontroerend, of... En vooral: het is gratis en je leert altijd iets bij.
Het Seniorennet wordt vooral gebruikt door 50-plussers, veel leden zijn 'babyboomers' van de jaren na de Tweede Wereldoorlog. We hebben dikwijls dezelfde interesses en toch is het Seniorennet heel gevarieerd...
Ik geloof dat heel veel mensen erg tevreden zijn met deze website; als alleenstaande voel ik me toch niet totaal alleen; je typt wat op je klavier en... een enorme wereld opent zich. Daarom: 'Dankuwel' voor de techniek !
Mijn lieve vriend, wat schrok ik toen 'k je zag liggen, zo wit als de witte lakens én toch een lieve glimlach voor mij. Wat kan ik doen? Wat moet ik doen? Je ligt daar zo eenzaam alleen in het grote bed. 't Is net alsof alle leven in je lichaam in rook is opgegaan. We hebben elkanders handen vastgepakt; jij zo broos en stil. Ik heb stilletjes met je gepraat; jij luisterde vooral en gaf af en toe een antwoord,
een knikje of een glimlach...
Ben zo in de war, heb geen dokter gezien noch gesproken. Hoe kan 'k je helpen? Je zei dat je geen pijn hebt; daarvoor ben ik dankbaar maar er moet meer gebeuren...
Donderdag heb ik een afspraak bij mijn professer/dokter voor controle. Kom daarna direkt naar je toe. Laat je niet alleen, mijn lieve vriend. Heb zoveel van jou gekregen de voorbije jaren; jij weet als geen ander wat échte vriendschap betekent!
Daarom mijn vriend: 'Slaap zacht vannacht; als ik wakker ben denk ik aan jou.' Ben bang je te verliezen en weet niet waar 'k een beetje hulp kan vinden. Donderdag kom ik naast je zitten en blijf bij je zo lang het mag...
