dit zijn mijn twee dochters, van links naar rechts, emily en steffie. 14 en 23 jaar. de eerste, een kopie van de papa (persoonlijkheid en karakter), de tweede van haar mama. ik mag fier zijn op alletwee, omdat ze gelukkig bij de uitdeling van hersenen op de eerste rij hebben gestaan, ofschoon de mama van de eerste niet dezelfde is als die van de tweede. zo gaat dat nu eenmaal in een leven. hopelijk zondag vliegweer, dan neem ik steffie mee met de OO-LGB. emily heeft ook twee maal meegevlogen, maar met minder passie. van steffie weet ik dat ze er heel erg van geniet. ze heeft geen aanleg tot luchtziekte, en kan er eigenlijk niet genoeg van krijgen, behalve dan op lange vluchten naar senegal bvb. dan is ze wel blij uit de machine te kunnen. zelf is mijn verste bestemming ooit geweest: 'canarische eilanden', toen mijn ex zwanger was van steffie, dus een 24 jaar geleden. verder heb ik gevlogen naar: portugal enkele keren, ibiza diverse malen, rome twee keer, london, roemenië minstens 5 keer, zuid UK enz. opmerkelijk, sinds mijn opleiding PPL (beperkt privaat piloot) heb ik geen vlucht meer gedaan naar.... ben altijd blij geweest de stuurknuppel zelf in handen te hebben en de behoefte om verder weg te vliegen is verdwenen. raar he.
een formatievlucht met de OO-LGB. uiteraard heb ik wel iets met dat toestel omdat ik de eerste uren instructie heb gekregen met de lgb. het was op dat moment aan overhaul toe, dus heb er de laatste toegelaten energie mogen uitpersen. nog net mijn eerste solovlucht mee gedaan op 20 mei 1996 en ze hebben hem gepeld tot op het bot, dus enkele jaren uit de running, maar inmiddels weer geruime tijd actief. een piper is een toestel dat onmiddellijk laat voelen dat je hem niet goed vliegt, maar ook even snel verbeteringen aanvaard. alleen bij opstijgen en landen moet je hem zeker de baas blijven, want een crosswind op het moment dat zijn staartwiel van de grond is, kan je behoorlijk verrassen. mede omdat ik honderden uren modelvliegen heb gedaan (ook met piper), en misschien evenveel op de simulator heb gevlogen, durf ik zeggen dat hij me moeilijk zal de das omdoen. vanwege niet elke week vliegen, ben ik natuurlijk een voorzichtig piloot en neem liever geen te grote risico's, maar wat crosswind bij de landing of opstijgen, neem ik er graag bij indien dit binnen de limieten is dat het toestel aankan. in alle geval, dat de piper super cub een sportvliegtuig is, wordt bevestigd bij het instappen. het plaats nemen in de stuurcabine vraagt enige lenigheid en een methode. ik herinner me toen ik mijn allereerste initiatievlucht ging doen met Jul, hij de volgende opmerking maakte: "als je erin en eruit geraakt leer ik je vliegen". helaas had hij aan mij een slechte leerling, want na 50 uur vliegen behaalde ik mijn brevet.
net aangekomen in leopoldsburg met frank en naast mij (in vooraanzicht links) willy. een vluchtje met de OO-CNC, een cessna 172. een winterlandschap, en toepasselijk voor het huidige weer. aanstaande zondag zal ik indien alles meezit, vliegen met mijn oudste dochter steffie. 23 jaar jong. toen ik haar vandaag uitnodigde voor dit vluchtje kreeg is volgend berichtje op m'n gsm: Waw! Ok! Brrrrr* toch leuk als ze blij zijn he. waarschijnlijk eens naar zoersel of zo, een kort vluchtje van een 25-tal minuten, landen, een drankje gebruiken en er voor zorgen dat op tijd het toestel in de vliegclub is zodat de volgende, een instructeur met leerling, zijn instructievlucht kan doen. hiervoor heb ik de OO-LGB gereserveerd, niet mijn lieveling, want dat was de OO-AAP. nadeel aan de OO-LGB? mijn stoel staat enkele centimeters teveel naar voor, dus het is beter geschikt voor kleinere piloten, of mijn armen zijn iets te lang; is dat niet meer een eigenschap van een aap?
het weer heeft me dit jaar nog niet veel laten vliegen. heb dus maar voor aanstaande zondag de OO-LGB gereserveerd van 10.00 tot 12.30 uur. afhankelijk van een en ander gaat frank misschien mee of mijn oudste dochter steffie. ze is 'bevlogen' maar vindt het ook wel tof om eens met papa mee te vliegen. de lente mag dan ook wakker worden. een van de dagen krijgen we een serre geleverd van 4.50 x 2.60 m. en hopen dan behalve groenten kweken ook bij het eerste zonnetje al eens van de 'buitenlucht' of 'licht' te kunnen genieten. uiteindelijk zal het natuurlijk voornamelijk gaan om tomaten en andere heerlijke groenten, maar er is sowieso een oppervlakte voorzien voor twee zetels en een tafeltje om met een duveltje of een glas wijn of een koffie...(vul zelf maar in)
we gingen vandaag naar namen (ardennen in het algemeen) vliegen, maar het weer zat niet mee. toen ik uit bad kwam was het bezig te sneeuwen, de baan zag wit van de sneeuw en dan zestig kilometer naar brasschaat waar dan de piste ook wit ligt. beter wat langer in bed gebleven. toch een beeld van namen zoals ik heb genomen een tijd geleden. tegen de middag was er geen sneeuw meer te bespeuren maar wel een wind waar het moeilijk in te vliegen zou zijn. dus een recent verslag van een vlucht houden jullie te goed. waar ik naar uitkijk? 1 mei vliegen we misschien (als alles meezit) met 5 vliegtuigen van de club (wij met een cessna 172, OO-VRE) (zie vorig blogje) en een voltallige bemanning, frank en ik als piloot en willy en david als passagier naar koblenz. ter plekke nog wat over de rijn vliegen en zo. kan tof worden! ook daar zal dan natuurlijk een verslagje van gemaakt worden...
een prachtige foto net even voor of na een landing? met zo'n cessna hoop ik morgen op stap te gaan, alhoewel ik nog even de reservaties moet nazien of het met deze, de OO-VRE is, of de OO-CNC is. het weer zit ook weeral niet zo mee. merkwaardig is wel dat deze toestellen afwisselend beter vliegen of m.a.w. meer of minder betrouwbaar zijn. deze bemerkingen worden soms stil doorgegeven zodat we weten welk toestel we best kunnen reserveren voor een volgende vlucht. ze zijn allebei zeer goed onderhouden hoor, maar het blijven hoe dan ook toestellen die een kwart eeuw oud zijn en worden gevlogen door 'heel veel' verschillende piloten. als ik 's morgens mijn auto start, weet ik onmiddellijk of ik een betrouwbaar ding onder mijn lichaam heb, en hoe dan ook, mijn auto heeft ongeveer 310.000 km (16 jaar) en die van mijn echtgenote 400.000 km (18 jaar), waarom een goede machine weggooien, als die nog in een gezonde conditie is. binnen een tweetal weken heeft 'het vrouwtje' echter een nieuwe (2'de hands) met amper 50.000 km, en alle luxevoorzieningen behalve airco, maar toch automatic, een franse wagen waar ik liever geen reclame voor maak, maar comfortabel is. gisteren haar autotje, ik als eerste eigenaar..., verkocht aan een 'opkoper' pakistaan 'toffe pee' van sint-jans-molenbeek. wat een netwerk is deze wereld.
het sportpaleis in antwerpen. morgen een vluchtje naar de ardennen indien het weer ok is. de laatste weken nog niet veel in de lucht geweest vanwege wind, mist, enz. hopelijk zit het morgen een beetje mee en dan krijg je er wel een verslagje van. we gaan met een cessna 172, zoals gewoonlijk met frank en willy, en waarschijnlijk zal ik naar ginder vliegen en hij de terugvlucht voor zijn rekening nemen. of andersom, dat maakt voor mij weinig uit. als we samen vliegen is het navigeren toch al gemakkelijker, maar de cessna heeft geen gps aan boord, dus radionavigatie en steeds controleren en aan de knopjes draaien tot je er hoofdpijn van hebt. ook opletten dat je niet een gecontroleerd gebied binnenvliegt zonder het eerst aan te vragen! en op onze weg komen we uiteraard tegen: antwerpen, brussel, charleroi en dus soms wat slalommen om er netjes buiten te blijven, alhoewel frank er geen punt van maakt met al deze diensten radioverbinding te maken. uiteraard staat onze transponder aan en kunnen ze elk moment zien op de radar waar we ons bevinden en op welke hoogte en staan we in verbinding met brussels info, die eventueel verwittigd als er traffic in je buurt is die mogelijk een botsing met je kan hebben. uitkijken is noodzakelijk.
vooral jonge kinderen zijn dankbare passagiers. hier de twee kinderen van frank. als er plaats vrij is vliegt een van de twee of allebei graag mee. mitch en elroy. de papa en ook de bompa zijn fanatici. als je vraagt wat ze het liefste zien, een vrouw of een vliegtuig, kiezen ze zeker voor het tweede... of kan het ene niet zonder het andere en is het andere of het ene een verlengstuk van elkaar. alles is mogelijk misschien. ooit eens gelezen dat als je droomt dat je kunt vliegen (wat ikzelf regelmatig droom; dus zonder vliegtuig, gewoon armen omhoog, goed afduwen en als een raket de lucht in) dit een sexuele onderbewuste betekenis heeft. had ik me dan beter verdiept in sexuologie in plaats van luchtvaart, om wat goedkoper in de lucht te raken? vraagje aan goedele liekens? ofschoon geen klachten?
na de vlucht moet er getankt worden, vanwege het risico dat er waterdamp in de tank zou komen. een vliegtuig met lege tanken in de hangar zetten voor langere tijd, en dit kan altijd gebeuren indien het weer het vliegen een tijdje belemmerd, is dus een extra risico voor de volgende vlucht. voor elke vlucht worden de vliegtuigen dan ook gedraint, dat wil zeggen dat de benzinetank en de motor op hun laagste punt even worden afgetapt om te controleren ef er geen water in zit (dit is dus zwaarder als benzine en zal dan ook beneden te vinden zijn. dit is een controle die elke maal gebeurt voor de vliegtuigen uit de hangar worden gehaald, omdat eens wat duwen en schudden, de eventuele hoeveelheid water zich terug kan mengen met de brandstof. op de foto 'frank' die er weeral ongelooflijk van geniet bezig te zijn met een vliegtuig. hij heeft de optie (of de goesting) om eens een toestel te kopen...een ulm of wat dan ook, want hij droomt er elke nacht van, en liefst met wat mogelijkheden tot kunstvlucht.
zo ziet een van onze garmin gps'en eruit. ietsje moeilijker dan in de auto want die spreekt je in de gewenste stem tot op je bestemming. hier is het middelpunt het kruisje (het vliegtuig) en er rond de moving map. op de foto kan je zien dat we een grondsnelheid hebben van 72 knopen in de linkerbovenhoek, dat we recht op keiheuvel vliegen, (ebkh), en dat onze richting 104° is en de afstand tot de bestemming 30 nautical mile. tijdens mijn opleiding zaten die dingen nog niet in de vliegtuigen van brasschaat, en was het heel geconcentreerd sturen, want na een half uur bvb enkele graden verkeerd, kom je op een heel andere bestemming terecht dan gepland, vandaar de voortdurende controle naar snelwegen, waterlopen, spoorwegen, steden, dorpen enz. tijd om te genieten van het landschap blijft er niet over, je moet ondertussen nog ook een controle hebben over de hele technische toestand van het vliegtuig met zijn meestal oudere bouw...
een vluchtje met de OO-VRE. nogal moeilijk soms sinds gisteren of eergisteren om een blogje aan te maken. je start met een hoofd vol ideeën en tegen de tijd dat je uiteindelijk op het punt bent gekomen eraan te beginnen zou je de pc door het raam gooien. toch een foto opgevist, we vliegen naar namen en dan saint-ghislain. een verhaaltje? volgende keer.
landing in EBUR (ursel). twee clubs zijn er verenigd, brugge en ursel. heel lange piste van drie kilometer, waar het middelste gedeelte van in gebruik is als landingsbaan. 1 km voorstuk, 1 km piste en 1 km nastuk, afhankelijk van de wind. ook de taxiprocedure vraagt nogal wat aandacht. waarom het gemakkelijk maken, als het moeilijk ook kan. sorry, na dit nog eens zelf gelezen te hebben... schrijven is vrijheid, vliegen ook, maar, veiligheid boven alles !!!!!!!
steek 100 muizen in een klein hokje en wees gerust, ze bijten elkaar dood. zet veel te veel auto's op de rijbaan, en hetzelfde doet zich voor, je bent blij er eens een in de gracht te zien belanden, die je enkele seconden eerder mateloos ergerde. vandaag ben ik dus inderdaad uitgeroepen tot begeleider van de oudste dochter om de knepen van het autorijden te leren; de rijschool zal ook wel 'een dik centje' mogen verdienen, want zonder hen maak je geen schijn van kans om te slagen als je geen natuurtalent bent, en starten op je bijna 24'ste is mijn inziens laat. ooit reed ik mijn eerste kilometers in duitsland op leeftijd van 14 jaar. in een fiat 600 en op de autobahn. even geleden als mijn verjaardag is 24.02. en jaar:'55 leren vliegen een beetje later of eerder zoals je het bekijkt. de echte lessen met instructeur ben ik begonnen op veertig, ook misschien wat laat, maar het is dan ook het budget dat een invloed heeft. in de vliegclub heb ik meerdere jeugdigen zien passeren die ondertussen vliegen als pilot in command bij virgin bvb. maar die van thuis uit een dikke duw in de rug hebben gekregen. voor elke minuut die ik tot vandaag heb gevlogen heb ik me op andere vlakken wat moeten inhouden, maar rijkdom zit vooral in je hoofd gelukkig, en minder op je bankrekening, al is het gemakkelijk zeker? wat ik gedurende mijn opleiding als piloot gebruikte om m'n instructeur te laten weten dat het genoeg was geweest? slecht vliegen, en ook voor hem zichtbaar, zweetdruppels die rijkelijk van mijn hoofd via nek naar beneden druppen, vooral wanneer stalls en scherpe bochten en noodlandingen werden geoefend. als leerling ben ik op dat moment toch soms eens misselijk geweest, daarna niet meer. een looping, een roll, ziek kan je me niet krijgen. tien loopingen, tien rolls??? de foto? out of africa in brasschaat.
het weer begint op m'n systeem te werken. altijd moe en geen zin om iets te doen. vandaag telefoon van mijn oudste dochter steffie, dat ze vandaag het examen heeft gedaan theorie voor haar rijbewijs, punten 50 op 50. wat kan je anders verwachten van een dochter die bijna 24 is en de eerste jaren nog niet zal stoppen met studeren. op m'n 16'de woonde ik reeds alleen, vanwege het nogal vroeg overlijden van m'n moeder, dus die kansen zoals zij heeft heb ik nooit gehad. nu alleen maar hopen dat ze ook op een dag eens zal verzadigd raken. het is ook pas op m'n 40'ste dat ik ben begonnen met leren vliegen, en heb glasbewerking en glaszandstralen pas heel recent gedaan, dus het nieuwsgierige en steeds zin om bij te leren zit wel in het bloed. ook met de echte modelbouw ben ik pas later begonnen. steffie was deze middag heel enthoesiast, mede omdat ik had gevraagd dat ze de theorie heel goed diende te kennen omdat ik als tweede begeleider, haar misschien de knepen van het autobesturen een beetje zal moeten bijbrengen. zelf rijd ik 33 jaar, en heb minstens 1.500.000 km gereden, zonder (hout vasthouden) enig ongeval van betekenis, maar weet beter dan wie ook wat de mogelijke gevaren zijn. bij het vliegen liggen er nog andere valstrikken op de loer, dus voorzichtigheid en uitkijken is de boodschap!!! op de foto, de haven van antwerpen bij bijzondere weersomstandigheden, en wat een sfeerbeeld, als je op dat moment aan het vliegen bent, geniet je met meer dan volle teugen.
geen aanslag op de kerncentrale, maar wat deze foto laat zien mogen jullie zelf invullen. in alle geval is het wel goed te weten dat je niet altijd alles moet geloven wat je te zien krijgt. tv en film is zo geloofwaardig, maar je weet wel dat er in een misdaad of oorlogsfilm geen doden vallen zoals je wel voorgeschoteld krijgt. voor elk technische probleem zijn er wel experten die een oplossing bedenken om het reëel te doen lijken. (met nadruk op 'lijken') vandaag naar waver boven brussel de modelbouwbeurs bezocht. heb weer een beetje de passie voor modelvliegen te pakken en denk misschien me een electro-modelletje aan te schaffen van multiplex, de twinstar 2. een kunststof model, heel snel te bouwen, met twee motoren, en naar het schijnt heel prettig te vliegen. het zit me toch nog steeds in de vingers om een model van op afstand te besturen, maar deze keer niet in een club maar eerder in de achtertuin of op een locatie waar je alleen bent, een wei of een strand, of wat dan ook.
een vraagje: je denkt dat deze foto echt is, ok. bedankt. spelen mag wel eens he. het is in alle geval de moment om eens een afspraak te maken en eens mee te vliegen... je denkt dat deze foto niet echt is, ok. bedankt. is er een instrument op het klokkenpaneel dat je als bewijs aanduid? het is in alle geval de moment om eens een afspraak te maken en eens mee te vliegen...
ingeval we geen GPS aan boord hebben, en in de OO-CNC en de OO-VRE is dit het geval, moeten we gebruik maken van een wat ouder navigatiesysteem. zoals in sint-niklaas het baken NIK 117.4. je ziet op de foto het baken HUL 177.55 even ten noorden van waver. kaarten en bakens en alle oudere manieren om te navigeren zijn belangrijk hoor (om op terug te vallen als de gps het laat afweten of je hem niet ter beschikking hebt...), maar wat een luxe als je een gps aan boord hebt. tot 5 meter nauwkeurig en de sattelieten en jij ook exact weten waar je zich bevindt. nadelen? het is te gemakkelijk. voordelen? het is gemakkelijk. bijkomende voordelen: je hoeft geen extra tijd te steken in allerlei tijdrovende controles om te weten waar je juist aan het vliegen bent en dat scheelt toch een heel stuk in het genieten omdat je veel meer tijd hebt om rustig rond te kijken naar de mooie dingen op onze bol vanuit vogelperspectief.
op deze vlucht heb ik anik en jan als passagier, we vliegen met de OO-VRE een cessna 172, en vertrekken in brasschaat, vliegen naar het waasland, over hun woning in belsele en over het koopcentrum van sint-niklaas om daarna terug in brasschaat te landen. we nemen er even de kaart bij, alhoewel ik die voor zo'n vlucht niet nodig heb. iets anders als we richting ardennen of naar het zuiden gaan. natuurlijk krijg je langzamerhand een totaal beel van het landschap waar je al zo dikwijls over hebt gevlogen, maar de zichtbaarheid speelt toch een heel grote rol. op sommige dagen is dat zo marginaal dat je rond het plein al verloren zou vliegen, andere dagen stijg je op en heb je geen enkel moment een kaart nodig. de vijand is lage mist, die wel eens onverwacht kan opduiken, echter een wolkje of een wolkendek op grotere hoogte is geen enkel probleem. je vliegt dan gewoon op je instrumenten en kijkt terug buiten als het zicht beter is. belangrijk is: op de instrumenten vertrouwen, want je leven is dan ook volledig daarvan afhankelijk. denk maar niet dat je voelt dat je in een spiraal raakt! de grond komt dan snel omhoog...
laat jullie ook nog kennis maken met een vriend die ik reeds ruim 25 jaar ken, maar toevallig vorig jaar na een afwezigheid van ruim 20 jaar terug heb ontmoet en inmiddels terug een toffe band mee heb ontwikkeld, mede door zijn ongelooflijke energie die hij graag gebruikt waar het noodlot hem toe leid. hij is zowat als een broer, z'n naam is eugene, heeft een gouden hart en een lief vrouwtje, nancy. dat is nu wat ik ook eerder bedoelde, met hoe fantastisch het is mensen te kunnen laten kennis maken met de luchtvaart. eugene had tot de dag waarop deze foto is gemaakt nog nooit gevlogen, maar levendig zoals hij is en ooit jaren hoogspanningspilonen geschilderd, is moeite en hoogtevrees hem totaal vreemd. met hem vliegen was weeral eens een hart onder de riem en een aanmoediging het vliegbrevet nog wat te behouden; vanaf je vijftigste is dat nogal een moeilijke en dure aangelegenheid, aangezien je medische keuring en het brevet zelf jaarlijks vervallen, in plaats van 2-jaarlijks voor die tijd.
wat ik wel heel raar vind is dat kinderen gemakkelijk slapen tijdens een vlucht, dit keer is het maxwell, de zoon van mijn jongste broer, die noodgedwongen een dutje doet, tijdens een totale vlucht van een ruim uur, we maken wel een tussenlanding op ebzr (zoersel), drinken er een frisdrankje of zo en vliegen terug naar brasschaat. het vliegtuig is de OO-CNC een cessna 172. die dag is er ook een prof aan boord die een film maakt, waarvan ik uiteraard een exemplaar heb gekregen. heel goed samengesteld, met korte shots en mijn commentaar, en een totale duur van vijf minuten. heel snoezig en een bewijs dat kinderen graag meevliegen en het als heel normaal ervaren.
vorig jaar, twee leden van de vliegclub brasschaat gaan over tot de aankoop van een motorzwever, en frank weet me te overhalen me er op te laten lossen zodat we er ook af en toe mee kunnen vliegen tegen min of meer betaalbare condities, vanwege verzekeringen en andere toestanden eerder minder dan meer. we krijgen de kans in zoersel op zo'n bak gelost te worden en tegelijkertijd een examen te doen, maar tegen de moment dat het onze beurt is om eens met de eigenlijke 'eenzitter' motorzwever in de lucht te gaan , is een van de eigenaars erin geslaagd het toestel te crashen, zodat onze euro'tjes van examen en extra opleiding totaal verlies zijn. vliegen is vrij zijn, vliegen is soms ook pech hebben. http://aeroclub-brasschaat.be/ http://users.telenet.be/rondvluchten/
