Hoog in de waaiers gaat de wind,
en op de harde bodem vallen tere blaren.
In de verte wacht een valse mist,
die al wat vrolijk zij en in zich verstikt.
Het is november . . . en niets beweegt,
opdat de gekreukte blaren voor mijn voeten
zouden vallen en ik ze als laatste aandenken
van 't voorbije seizoen zou vertrappen.
Zacht krakend spreiden zij zich uit onder mijn stap
en blijven met hun lamme lichaam achter.
Het park is er niet meer,
-* Ben Pirard (Uit het park is niet meer) *-
Fijne Donderdag toegewenst blogmaatjes
22-11-2012 om 08:24
geschreven door luc
|