De Inca-trail, maar dan zonder toeristen maar wel stappen.
.
De Inca-trail,
maar dan zonder toeristen
Vier dagen
stappen, in totaal 48 kilometer, dwars door het Andesgebergte. De
Lares-trekking is een waardig alternatief voor de Inca-trail.
Wie Péru zegt,
denkt meteen aan de Incastad Machu Picchu, die verscholen ligt tussen de toppen
van de Andes. De legendarische Incatrail heeft dit wereldwonder als
eindbestemming en is daardoor de populairste trekking van heel Zuid Amerika.
Gevolg: slechts vijfhonderd trekkers per dag zijn erop toegelaten, er gelden
strikte regels (oa geen muilezels) en het is er drummen tussen de toeristen.
Wij kozen een
alternatieve, stevige vierdaagse trektocht: de Lares-trekking (Urubamba
Cuncani Huacawasi Yanahuaras). Prachtige bergen, heldere meertjes,
Inca-overblijfselen, loslopende alpacas en geen toeristen. Behalve onze
groep dan.
DAG 1:
Wanneer de bagage op de muilezels is geladen, zijn we klaar om te vertrekken.
Gids Sergio is bijgelovig en geeft ieder van ons drie Cocablaadjes. We mogen de
bergen groeten, een wens doen en een plek uitzoeken om de blaadjes te offeren.
Het tempo ligt
best laag, maar toch gaat het ademen soms moeilijk door de hoogte. Niet de
afstand dus, maar de inspanning op grote hoogte vormt de grote uitdaging.
Als de avond valt, komen we aan bij onze eerste slaapplek. Onze
tweepersoonstentjes zijn al opgezet tussen de rotsen. Bij kaarslicht spelen we
Uno, daarna kruipen we vroeg in onze warme slaapzak.
DAG 2:
Goedemorgen, hier is jullie morning tea. Om 6u40 wekken de gidsen Sergio en
Angel ons. De warme kruidenthee doet deugd, na een koude nacht.
Op het menu: havermoutpap met stukjes banaan, pannenkoeken met bananenpap,
brood met confituur, een omelet met paprika en Coca-thee. Dat spelen we
allemaal naar binnen. Krachtvoer is nodig op deze hoogte.
Ik hou van alternatieve routes, zegt gids Sergio. De oorspronkelijke tocht
zou zon 40 kilometer zijn, maar onze groep stapt redelijk snel, dus verkennen
we nieuwe paden en passen we de tocht aan zodat we 's avonds bij de hotsprings
in de stad Lares slapen.
We kruisen een pas op 4.817 meter, volgens de gps op de smartphone van een van
de reisgenoten. Dit is het hoogste punt (en nét hoger dan de 4.810 meter van de
Mont Blanc). Er is veel mist waardoor we niet van het uitzicht kunnen genieten.
Tijdens de afdaling begint het te regenen... Het regent nooit in de winter.
Dat is normaal het droogseizoen, zegt Sergio. Het weer staat op zijn kop.
s Middags ben ik helemaal doorweekt en heb ik het ijskoud. Droge kleren zitten
op de ezel Ik mag de regenbroek van Sergio aandoen, en de korte droge short
van een reisgenoot. Het klaart op, maar de zon krijgen we niet meer te zien.
Net voor het donker wordt komen we aan bij de warmwaterbronnen. Vrijwel meteen
duiken we het roodbruinkleurige water in! Enig nadeel, mijn bikini is helemaal
verkleurd door de solfer...
Onder prachtige sterrenhemel relaxen we in het water, zo'n 30° tot 40°, perfect
om op te warmen. Hier zijn er nog andere toeristen, maar ook locals komen hier
zwemmen, in al dan niet doorschijnend ondergoed. We brengen de nacht door naast
het water.
DAG 3:
Toen waren we
nog maar met tien... Een van de meisjes is geveld door hoogteziekte: een
opgezwollen gezicht en barstende hoofdpijn. Ze moet dalen en keert terug naar
het hotel, samen met onze Belgische gids. Iedereen kan last hebben van de
hoogte. Sergio verwoordt het zo: Je komt dichter bij de Goden. Daarom is het
zo onvoorspelbaar.
We zetten de
tocht verder en wandelen door een prachtig landschap. Sergio noemt het the top
of the world. Zo lijkt het ook.
In de mist zien
we onze tentje opdoemen. Vooral de meisjes zijn er niet gerust op of we 's
nachts niet gaan bibberen in onze tentjes... Het zou kunnen gaan vriezen.
DAG 4:
Gelukkig heeft
het 's nachts geregend en viel de temperatuur in de tentjes al bij al nog mee.
De laatste dag steken we een pas over van 4.500 meter, onderweg passeren we
prachtige meren. Op de paden liggen veel rotsen, en mijn enkels worden op de
proef gesteld. Op een bepaald moment staan mijn voetzolen in brand omdat we in
sneltempo de berg afdalen.
Moe, vuil maar
zeer voldaan keren we terug naar het hotel. Onze gidsen, koks en ezelmannen
hebben ons in de watten gelegd. Het eten was subliem. Ik sta versteld van wat
die mannen in een tentje met gasvuren op tafel kunnen toveren.
Vind je het Gardameer met zijn grote enmondaine hotels maar niets? Ga dan naar het vlakbij gelegen Iseomeer. Een en al Italiaanse charme, bescheiden en onbekend, en zoveel rustiger en fijner.
In het weekend is Iseo een geliefde uitstap voor Milanezen die de drukte willen ontvluchten. Geen mooiere plek om op adem te komen en lekker te eten. Het meer zelf is niet groot: 60 km van noord naar zuid en nergens breder dan 5 km. De luchthaven van Bergamo ligt op nauwelijks 30 km. Logeren doe je het best op de zuidelijke en oostelijke oevers, in Iseo zelf, Sulzano of Clusano. Langs de noordkant vallen de uitlopers van de Alpen loodrecht het water in en is er nauwelijks plaats voor een weg.
Het stadje Iseo is gezellig en zonnig, met een pittoresk haventje, okergele gevels en een promenade met een uitzicht als op een postkaart. In het voorjaar ligt er nog een flink pak sneeuw op de Alpentoppen, maar langs de oevers groeien palmbomen. Onder de middeleeuwse arcades van de Piazza Garibaldi vind je tal van boetieks en schoenwinkels, maar voor restaurantjes, delicatessenwinkels en vinotheken moet je in de uitwaaierende zijstraatjes zijn.
Leuk is een bootuitstap naar Monte Isola, het kleine eiland midden in het meer. Te voet kan je helemaal tot aan het heiligdom van de Madonna klimmen. Onderweg word je beloond met schitterende uitzichten, maar de klim via het oude ezelspad is steil. Niet te verwonderen dat dit een populair bedevaartsoord werd. De mondaine Milanezen komen niet verder meer dan de kade van Peschiera Maraglio en strekken hun benen aan Trattoria La Spiaggetta, waar ze genieten van risotto en vis. Dit is Franciacorta, een bij ons vrij onbekende wijnstreek met lekkere witte en rode wijn, maar in Italië vooral bekend om zijn Bollicine - bubbeltjes in een glas - die makkelijk 30 euro per fles kost.
Wijnroute Vanuit Iseo is een 80 km lange route uitgestippeld langs de belangrijkste wijndomeinen. De meeste landgoederen moet je aan de buitenkant bewonderen, want het zijn vaak buitenverblijven van rijke Milanezen. Voor een degustatie houden we halt in wijndomein Villa in Monticelli Brusati. We proeven uitgebreid van de parelende Bollicine, maar ook van lekkere, onbekende wijnen. Eigenaar Paolo Pizziol bouwde de huisjes van de dagloners om tot een agriturismo: Villa Gradoni. In het restaurant eet je zoals bij de mamma thuis. Arduino Franchi kookt er een Lombardisch degustatiemenu voor 20 euro. De lunch kost 11 euro, mét karaf wijn. Waar vind je die prijzen nog?
Op een boogscheut van Iseo liggen de historische stadjes Brescia, Rovato en Bergamo. In Brescia is de Duomo op de Piazza della Loggia indrukwekkend, maar meest verrassend is Piazza del Foro: geen echt plein, eerder een verbreding van de straat. Onverwacht sta je bij de ruïnes van een Romeins forum met zuilen. Verderop kom je aan het Museo Santa Giulia della Città, een van de mooiste musea van Italië.
Versterkte stad Rovato was ooit een versterkte Venetiaanse vesting met tientallen kerken en een wijngaard. De beestenmarkt van Rovato was vroeger beroemd, en nog altijd zijn er in de smalle straatjes rond het plein eenvoudige eethuizen waar veehandelaars een goed stuk vlees kwamen verorberen. Sommige zijn geevolueerd tot toprestaurants, zoals Trattoria del Gallo en Due Colombe, dat vorig jaar een Michelinster kreeg. Een degustatiemenu van streekgerechten heb je er voor 50 euro.
Naar de oude, versterkte stad van Bergamo is het een hele klim, maar je kunt ook het tandradbaantje nemen. Voor een euro tuf je de berg op tot in het doolhof van middeleeuwse, geplaveide straatjes. Leuk om in rond te dwalen. Rond de Piazza Vecchia liggen de mooiste gebouwen.
·De streek van de Semois, ten zuidwesten van België vlakbij de Franse grens, is een zwaar onderschatte regio, zo stelde 'Vlaanderen Vakantieland'-reporter Ben Roelants met eigen ogen vast. 'We waren er in de eerste week van de paasvakantie en hebben er geen enkele toerist bespeurd', zegt Ben. 'Toch vormde de streek één van de grootste verrassingen van het jaar, vooral door de prachtige decors en de schitterende meanders van de Semois.' Om deze redenen moet u de Semois zeker eens opzoeken:Als u nog niet overtuigd bent, geeft Ben u deze wijze tips mee.
·Om te trekken... 'Als toeristische regio hebben de Naamse Ardennen, waarvan de vallei van de Semois deel uitmaakt, het niet gemakkelijk, vooral omdat de streek niet echt over een topattractie beschikt', zegt Ben. 'Durbuy daarentegen, gelegen in het meer populaire deel van de Ardennen, is bekend als de kleinste stadskern van België, waardoor toeristen geneigd zijn om erheen te trekken. Ik ging met mijn ouders ook altijd richting Durbuy of Saint-Hubert; de regio van de Semois kwam niet bij ons op. Vandaag kan ik niet wachten om er nog eens heen te gaan om er met de motor door de kronkelende bochten van de Semois te rijden. Het moet echt een droom voor elke motorrijder zijn. Als ik er één route zou mogen uitkiezen, dan zou ik zeker eens de route du Maquis doen, een tocht van 94 kilometer langsheen de voormalige schuilplaatsen van de verzetsstrijders tijdens de Tweede Wereldoorlog. Velen van hen doken onder in de bossen rond de Semois en je kan gaan opsnuiven hoe hun leven moet geweest zijn.'
·Maar ook wandelaars kunnen er hun hart ophalen. Voor de meest fervente trekkers onder ons is er het Ardennen Eifelpad, een GR-route die doorheen vier landen loopt en de mooiste plekjes van de Ardennen en de Eifel met elkaar verbindt. Gezien de megatrekking een stevige 793 kilometer lang is, kiezen de meeste wandelaars ervoor om maar delen van de wandeling te doen, zoals de tocht langs de Semois. Een stevige korte trektocht is de 45 kilometer lange tocht van Bouillon tot Bohan, waarbij wandelaars in twee dagen tijd zo'n 1.700 hoogteverschil moeten overbruggen. Een busje brengt de wandelaars naar Cap B2 of Cap Bohan om te overnachten. Meer info op www.trekkingschool.be
·Om te onthaasten... Eén ding is zeker: in de groene vallei van de Semois luidt onthaasten de boodschap. 'Ik vroeg me tijdens de voorbereiding en het maken van deze reportage af of hier veel te doen zou zijn. En eigenlijk moet ik toegeven dat dat niet het geval is. Maar misschien is dat net de charme van deze streek. Want wie net op zoek is naar rust en kalmte dichtbij huis, kan dat hier zeker vinden. Bovendien zijn de prijzen er een pak lager dan in het populairdere stukje Ardennen. Je hebt er nochtans ook authentieke dorpjes als Vresse-sur-Semois, Alle-sur-Semois, Membre, Bohan en Laforêt, bekend als één van de mooiste dorpjes van Wallonië. Wat ik ook zo bijzonder vond aan de streek, is de teloorgegane industrie. Een voormalige leisteengroeve die nu opnieuw wordt ingepalmd door de natuur, daar gaat iets poëtisch van uit, vind ik. Hier en daar vind je er nog zo eentje, zoals Ardois'alle in Alle-sur-Semois, waarin je een rondleiding kan krijgen en naar grappige anekdotes kunt luisteren over de mijnwerkers die te veel alcohol dronken om toch maar warm te krijgen in de koude schachten.' Meer info op www.ardoisalle.be
·Om te sporten... Je vindt hier misschien geen grote kastelen of historische gebouwen, verbluffende natuur is er wel genoeg. Sportievelingen voelen zich misschien wel geroepen om hun survivaltechnieken bij te schaven in de trekkingschool van Vlaming Geert Van Speybroek, ooit nog redacteur bij het tijdschrift Flair. 'De man was vijf jaar wildernisgids in Canada en noemt de regio rond de Semois dan ook 'mon petit Canada'. Of de vergelijking echt opgaat, laat ik in het midden, maar wat ik wel heb ondervonden, is dat een kanotochtje op de Semois een uitstekend idee is voor gezinnen met kinderen. De rivier is heel rustig en kalm, en dus geschikt voor beginners.' (www.trekkingschool.be)
Ben mocht ook voor het eerst in zijn leven een stukje vliegvissen op forel met fervent visser Pascal Droeven. 'De man heeft een viswinkel in Vresse-sur-Semois (www.lafrayere.be), waar je echt alles terugvindt. Blijkbaar vraagt elke maand een eigen kleur van kunstvlieg, die dan als lokaas dient voor de vissen. In maart zijn dat meer natuurlijke kleuren, terwijl je in de zomer bontere vliegen moet gebruiken. Ik vond het eerlijk gezegd heel ingewikkeld, en zag er ook echt niet het plezier van in. Om het nog erger te maken, gooide Pascal zijn vangst gewoon terug in het water, in plaats van de vis te houden om later op te eten (lacht)! Ik heb dan maar verse forel bij een aantal andere vissers gekocht, en hem daar gezellig op een vuurtje geroosterd en opgegeten (lacht).
·Om te genieten... Omdat het gebied nog niet zo bekend is, vind je er nog goed verborgen logeerpareltjes terug. 'Ik heb met de cameraploeg gelogeerd in een fantastische B&B in Membre-sur-Semois, Les Alisiers genaamd. 's Avonds kan je hier aanschuiven aan de table d'hôte en ik kan je verzekeren: het is de moeite! De eigenaar was in een vorig leven nog chef-kok en dat werpt tot op vandaag zijn vruchten af. Ik heb er voor amper 35 euro een heerlijk viergangenmenu gegeten, aperitief, dessert en kaastafel inbegrepen. Zijn everzwijnenschouder was echt overheerlijk; je proefde dat het rechtstreeks bij een jager was gekocht en dus heel vers was. Van de table d'hôte-formule ben je voor- of tegenstander, omdat je met de andere gasten aan één tafel zit en het gezelschap wel eens kan tegenvallen. Ik heb er echter een heel gezellige avond gehad en kan het echt aanbevelen. De B&B heeft er sinds kort een vierde gastenkamer bij, onder de vorm van een schattige caravan, ingericht als een poppenhuisje (www.les-alisiers.be).'
Een andere bijzondere B&B is die van het Vlaamse koppel Bart en Nel Levrier, gelegen in Bohan. 'L'Artiste (www.chezlartiste.be) is heel eigenzinnig ingericht door de man des huizes, die kunstenaar is en elke kamer met zijn eigen kunstwerken en schilderijen heeft aangekleed. Een aanrader voor wie van modern houdt', aldus Ben.
·Nog enkele aanraders: 1. La Maison de Tourisme in Vresse-sur-Semois. 'Destijds woonde hier een kunstenaar, Albert Raty, die er veel van zijn collega-schilders uitnodigde', zegt Ben. 'Er heerste een libertijns sfeertje rond het huis en het kreeg al snel een naam in de omgeving. Veel van die landschapsschilders hebben er de Sint-Lambertusbrug vereeuwigd, een heel mooi bruggetje in het hart van de stad.' Info: www.wallonie-tourisme.be
2. In Bohan ligt het Réserve Naturelle de Membre-Bohan, een natuurgebied van 177 hectare groot. Het gebied omvat buitengewone panorama's, zoals het point de vue du Jambon.
3. L'Atelier de Pinocchio, Rue Ste Agathe 49a, Laforêt. Een zeer klein atelier waar mevrouw Françoise Pierret-Renouprez zelf poppen maakt.
Wist je dat je in Normandië een prachtige reis langsheen de kronkelige Seine kunt maken? Bart Van Loo, schrijver van onder meer 'Parijs Retour' en 'Als kok in Frankrijk', dronk met 'Vlaanderen Vakantieland'-reporter Lotte Verlackt heerlijke calvados onder de appelbomen en genoot van het adembenemende landschap dat Monet inspireerde tot het schilderen van zijn waterlelies. Vanuit Giverny over Rouen en Villequier trokken ze langsheen de eigenzinnige meanders van de Seine om uiteindelijk te eindigen in het pittoreske Honfleur en het moderne Le Havre.
'Vergeet even de overbekende kastelenroute langs de Loire of de wijnroute langsheen de Rhône', zegt Bart. 'Trek in plaats daarvan eens vier of vijf dagen langs de Seine in Noord-Frankrijk. Ik ben er al zo vaak geweest en nog steeds kan ik genieten van de schoonheid van deze streek.'
Die schoonheid ontging ook de vele impressionistische schilders zoals Camille Pissarro of Eugène Boudin niet. De bekendste onder hen is natuurlijk Claude Monet. Hij bracht onder meer de opkomende zon in Le Havre in beeld (Impression, Soleil levant) en trok speciaal naar Harfleur voor het unieke blauwachtige licht. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in Giverny, een onooglijk dorp van een 500-tal inwoners. Hier, aan de Fondation Claude Monet, vatten Bart en Lotte hun trip langsheen de Seine aan. 'Wie zich letterlijk wil onderdompelen in het universum van Monet, moet zeker zijn huis met de schitterende tuin in Giverny bezoeken (Fondation Claude Monet, 84, rue Claude Monet)', zegt Bart. 'Monet woonde er met zijn geliefde Alice Hoschedé en hun acht kinderen. In de loop van de jaren heeft hij de tuin onder handen genomen door er onder meer een prachtige vijver met waterlelies en het beroemde Japanse bruggetje aan te leggen.' Wie maar niet genoeg kan krijgen van de impressionisten, moet ook zeker naar het Musée des Impressionismes iets verderop (99, rue Claude Monet, www.museedesimpressionnismesgiverny.com).
Rouen en haar Notre-Dame We trekken verder langs de Seine naar het westen, meer bepaald naar Rouen, een stad die vooral bekend is om zijn historische werkmanshuizen, de gotische klokkentoren Gros Horloge en kathedraal, de Notre-Dame. 'Gustave Flaubert laat er de meest sprankelende erotische scène uit de wereldliteratuur afspelen', vertelt Bart. 'Madame Bovary ontmoet hier haar minnaar, in de hoop om wat te bidden en tot rust te komen, maar hij wil eigenlijk niets liever dan met haar in bed duiken. Hij duwt haar uit de kathedraal, recht een voorbijrijdende koets in. Wat dan volgt, is een ongelooflijk erotische scène, juist omdat er helemaal niets concreets beschreven wordt. Het enige wat de lezer kan volgen, is de stormachtige koetsreis doorheen de straten van Rouen.'
De kathedraal inspireerde ook Monet tot het schilderen van een beroemde reeks van dertig kathedralen. 'Je kunt een workshop volgen rechtover de kathedraal, in de salle Georges d'Amboise, waar ook de grote kunstenaar zijn impressies op het doek neerzette. Lotte en ik hebben les gevolgd bij mevrouw Edith Molet-Oghia en ik moet zeggen dat het resultaat niet zo slecht was (lacht)!'
Rouen telt, naast de kathedraal, nog twee belangrijke kerken: de gotische kerk Saint-Maclou en de abdijkerk Saint-Ouen. Ga zeker ook eens naar de Place-du-Vieux-Marché, waar ooit Jeanne d'Arc werd verbrand, en waar nu de statige moderne kerk Sainte-Jeanne-d'Arc staat. Wie honger heeft gekregen na deze fikse stadswandeling en in de sfeer van het impressionisme wil blijven, kan genieten van een impressionistisch menu in restaurant La Couronne (www.lacouronne.com.fr), de oudste herberg van Frankrijk. Leuk detail: aan de muren prijken mooie portretten van de bekende filmsterren die hier zijn komen eten.
Op naar de volgende halte: Villequier. Stop onderweg zeker in Jumièges (www.jumieges.fr) om er de prachtige abdij te bezoeken. Vandaag is het een sprookjesachtige ruïne, maar ooit was het één van de grootste benedictijnerkloosters van het westen. Ook het pittoreske Caudebec-en-Caux is een tussenstop waard, alleen al om zijn boeiende Gallo-Romeinse geschiedenis en gotische kerk.
Villequier: het grote verdriet van Victor Hugo We staan opnieuw aan de oevers van de Seine, dit keer in Villequier. Op 4 september 1843 gebeurde hier een groot drama. De pas gehuwde Léopoldine Vacquerie, dochter van Victor Hugo, verdronk samen met haar echtgenoot Charles nadat ze met hun boot waren vastgeraakt in een zandbank. 'Victor Hugo was op dat moment met zijn minnares op vakantie in Spanje', zegt Bart. 'Hij vernam het nieuws pas na zijn terugkomst, toen hij de krant opende en het doodsbericht van zijn eigen dochter zag. De man was zodanig gebroken dat hij jarenlang geen letter meer op papier heeft gezet. Tot hij een prachtig gedicht -één van de mooiste uit de wereldliteratuur- schreef, Demain dès l'Aube. Je kunt in Villequier letterlijk in dit gedicht wandelen en de plaatsen opzoeken waar Léopoldine gestorven en begraven is. Bezoek ook zeker het museum van Victor Hugo (rue Ernest Binet), dat ondergebracht is in het huis waar Léopoldine en haar man woonden.'
Honfleur: verplichte charme Het pittoreske Honfleur is gekenmerkt door zijn schilderachtige haven en kleurrijke huisjes met leistenen gevels. Hier vind je ook de grootste houten kerk van Frankrijk, Sainte-Cathérine. Opmerkelijk is dat haar klok gescheiden is van het hoofdgebouw en zich recht tegenover de kerk bevindt. Natuurlijk is Honfleur ook bekend om de vele kunstenaars die het typische blauwachtige licht kwamen opzoeken, veroorzaakt door de hoge vochtigheidsgraad die in de haven hangt. De artiesten zochten elkaar op in de beroemde Ferme de Saint-Siméon (www.fermesaintsimeon.fr), toen een eenvoudige herbergboerderij van la Mère Toutain, maar vandaag omgebouwd tot een luxehotel met een schitterend zicht op de Seine. 'Honfleur is beslist de moeite om te bezoeken, al was het maar om zijn geschiedenis. Maar het blijft een beetje het Place du Tertre van Normandië, met heel veel toeristen en weinig authenticiteit. Het beste wat je kunt doen, is er gewoon een heerlijke calvados gaan drinken. Calvados is trouwens mijn absolute favoriet van alle Franse sterkedrank. Het is eigenlijk gedistilleerde cider en ideaal om een lekker etentje mee af te sluiten. Ook heel lekker is de Pommeau, een fris appelaperitief gemaakt van twee derde appelsap en een derde calvados. Ideaal voor bij ganzenlever, meloen en desserts.'
Le Havre: een stad uit beton We rijden de indrukwekkende pont de Normandie over, die de al even indrukwekkende monding van de Seine overspant, richting Le Havre. Deze havenstad werd tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. De Belg Auguste Perret, die Le Corbusier als leermeester had, ontwierp een nieuwe, heel moderne stad, opgetrokken uit gewapend beton. 'Normaal gezien zou ik heel hard weglopen van alles wat beton is, maar voor de Saint-Jospehkathedraal maak ik toch wel een uitzondering', vertelt Bart. 'De achthoekige klokkentoren is fenomenaal, onder meer dankzij de veelkleurige vensterramen die voor een prachtige lichtinval zorgen.' Daarnaast vormen ook het Place de l'Hôtel de Ville, één van de grootste pleinen van Europa, en Le Volcan, een cultureel centrum in de vorm van een vulkaan, de grote trekpleisters van het stadsgezicht, dat intussen als werelderfgoed is erkend. Kunstliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen in het Musée Malraux, ondergebracht in een modern gebouw opgetrokken uit glas, staal en aluminium. Het museum heeft een heel rijke collectie schilderkunst van de zeventiende tot de twintigste eeuw, met werk van onder meer Manet, Delacroix, Pissarro en Renoir (info op www.lehavre.fr/rubrique/musee-malraux).
Eindig deze romantische route in Sainte Adresse (www.ville-sainte-adresse.fr), een oud vissersdorpje waar schilders als Monet, Dufy, Corot en Stevens hun sporen hebben achtergelaten. In de zomer ontpopt deze plek zich tot een populair badstadje omwille van zijn lange strand, prachtige witte krijtrotsen en schitterende uitzicht op de monding van de Seine en op de kusten van Trouville en Deauville. Ideaal om nog een laatste keer uit te waaien en op een ontspannen manier afscheid te nemen van Normandië en de Seine!
Praktische info Met Parijs Retour. Literaire reisgids voor Frankrijk van Bart Van Loo (De Bezige Bij) kun je Normandië doorkruisen op een alternatieve manier. Niet alleen Normandië trouwens, in dit boek trekt hij heel Frankrijk door in de sporen van grote Franse schrijvers. Zeg nu zelf, wie wil er nu niet een romandecor binnenstappen? Parijs Retour is een droomboek voor leunstoeltoeristen, maar ook een originele gids voor Frankrijkgangers. Tienduizenden kilometers en duizenden bladzijden leesplezier. Meer info op www.bartvanloo.info
Lotte en Bart logeerden in Rouen in Hôtel Mercure Cathédrale, rue Croix de Fer, (www.mercure.com) en in Le Havre in Hôtel Mercure, Chaussée Georges Pompidou, (www.accorhotels.com)
Langs de 500 km lange kustlijn wisselen zandstranden af met woeste kliffen.
Tintagel Castle, waar Arthur geboren zou zijn.
Vissersdorpjes geven de regio kleur. De hele kust van Cornwall werd beschermd als 'Outstanding Natural Beauty'.
In het Eden Project is de flora van het Aards Paradijs nagebouwd.
Watergate Bay Hotel in Newquay.
Het Cliff Head Hotel in St. Austell.Engeland altijd nat en kil? Dan vormt Cornwall hierop de uitzondering. Het graafschap in het uiterste zuidwesten heeft het beste klimaat van Engeland. De zomers zijn aangenaam warm en de winters mild. Allemaal dankzij de warme Golfstroom.
Cornwall is dus prima geschikt voor een vakantie in de lente en in april kan het er heel aangenaam zijn. De exotische tuinen liggen er dan schitterend bij en ook de vissersdorpen geven de regio kleur. Je waant je bijna aan de Azurenkust. Genieten van die weelderige vegetatie kan in de zowat zeventig tuinen die open zijn voor bezoekers. De historische tuinen van Heligan, in Mevagissey, zijn bekend voor hun camelia's. Dankzij het massale aantal rododendrons krijg je in de lente een wondermooi panorama. In de Trebah Gardens in Falmouth is het spectaculair wandelen tussen de bladeren van de reuzenrabarber.
Aards Paradijs De topper onder de tuinen is het Eden Project in St. Austell. Hier werd op het domein van een immense kleigroeve de flora van het aards paradijs nagebouwd. Tussen de bloemenvelden in de open lucht staan talrijke kunstwerken. En onder twee enorme koepelvormige kassen van staal en plastic maak je zowel kennis met het regenwoud als met de flora van de Middellandse Zee. Het futuristisch ogende Eden Project diende al vaker als filmlocatie. Cornwall, zo groot als een Belgische provincie, heeft 500 km kustlijn waar zandstranden - heel geliefd bij surfers - afwisselen met woeste kliffen. Vroeger was Cornwall een smokkelaarsnest, met zijn inhammen die soms diep in het binnenland doordringen. De smokkelgeschiedenis leeft nog in Polperro, dat wel een prentbriefkaart lijkt. Je kunt hier zelfs twee smokkelaarsmusea bezoeken en er is een ouderwets snoepwinkeltje.
Koning Arthur Vissersbootjes deinen op het water in het haventje dat uitmondt bij de kliffen. Hier in de buurt ligt ook Torquay, wereldberoemd dankzij het hilarische Fawlty Towers. Cornwall heeft nog meer verrassingen in petto. Op een hoge rots aan zee in Tintagel staat Tintagel Castle waar de legendarische King Arthur geboren zou zijn.
Het belangrijkste stadje aan de kust is St. Ives, het Saint-Tropez van Cornwall en een toevluchtsoord voor kunstenaars. Je vindt er het ene naast het andere galerietje. En natuurlijk mag je in Land's End, de uiterste punt van Cornwall, St. Michael's Mount niet missen. Het is een getrouwe kopie van de Mont Saint-Michel, gebouwd door benedictijnen nadat de Normandiërs in 1066 Engeland veroverd hadden. Bij laagtij kan je over het strand naar deze opvallende heuvel wandelen.
Logeertips Voor het uitzicht Watergate Bay Hotel in Newquay werd een paar jaar geleden vernieuwd. Dit hotel oogt mondain, maar het panorama vanuit de bar over de oceaan verovert alle harten. Vanaf 145 pond/ nacht (164 euro) voor een tweepersoonskamer.
Voor service en keuken Het Cliff Head Hotel in St. Austell is een charmant hotelletje. De keuken en service zijn prima. Aan de overzijde van de straat is er een prachtig panorama van Carlyon Bay. Vanaf 65 pond/nacht (74 euro) per persoon, in kamer met ontbijt.
Praktisch Hoe erheen: vliegen naar Londen Heathrow en verder met de huurauto. Met de auto: ferry vanuit Calais/Duinkerke. Tot Land's End is het dan nog 590 km. Gallia biedt ontdekkingsrondritten aan in Cornwall en Devon met eigen wagen. Een negendaagse reis met overnachting in B&B's met Engels ontbijt kan al vanaf 388 euro/persoon (reisagent of http://www.gallia.com).
Een Italiaanse vrouw heeft na anderhalve maand huwelijk al een echtscheiding aangevraagd, omdat haar man zijn moeder had meegenomen op huwelijksreis. Dit meldden Italiaanse media woensdag.
Na de bruiloft half december vorig jaar zou het stel naar Parijs op huwelijksreis vertrekken. Tot haar grote verbazing trof de vrouw op de luchthaven echter niet enkel haar echtgenoot, maar ook haar schoonmoeder aan. Haar man verklaarde dat hij zijn moeder niet alleen kon laten, omdat zij ziek was.
Alsof dat nog niet genoeg was, bleef de schoonmoeder ook tijdens de kerstvakantie bij het koppel. De pasgetrouwde vrouw zag zich gedwongen om dan maar de scheiding aan te vragen. Volgens haar advocaten staat de 'overdreven emotionele band' tussen de man en zijn moeder een 'gezonde echtelijke verbinding' in de weg.
Als je aankomt in een nieuwe stad, is het altijd aan te raden om je bestemming met het plaatselijke openbaar vervoer te leren kennen. Zo ontdek je meteen leuke plekjes waar je achteraf kan naar terugkeren en bovendien is het helemaal niet duur. Neem dus de tram en ontdek de stad zoals de bewoners haar kennen. Volgens National Geographic zijn dit de mooiste tramlijnen ter wereld. Stap op en laat je rijden.
Lissabon
Toronto
Berlijn
San Francisco
Amsterdam
Boedapest
Hongkong
1. Lijn 28 in Lissabon, Portugal Er is geen betere manier om een eerste indruk van Lissabon op te doen dan een ritje te maken met de ouderwetse houten tram op lijn 28. Vanaf het centrum klimt de tram door smalle straatjes de steile hellingen op van de wijken Bairro Alto, Baixa en Alfama. De antieke trammetjes moeten zich soms door nauwe bochten wringen en lopen soms vast in het verkeer maar dat is net de charme. De rit duurt ongeveer veertig minuten van het begin- naar het eindpunt.
2. 501 Queen Streetcar in Toronto, Canada De trams van Toronto zijn de goedkoopste en waarschijnlijk ook de beste manier om de stad te zien. Meer bepaald een ritje op lijn 501 is meer dan de moeite waard. Het is trouwens een van de langste trambanen van Noord-Amerika. Het beginpunt is aan de boulevard Lakeshore, vanwaar de rijtuigen zich een weg banen door de drukke binnenstad om bij het meer te eindigen. 's Avonds rijdt de tram over dezelfde lijn maar dan draagt hij nummer 301.
3. Tram 68 in Berlijn, Duitsland De meeste trams in Berlijn rijden enkel door het oostelijk deel van de stad omdat in de jaren zestig van de vorige eeuw het tramnet van West-Berlijn werd afgesloten. Er zijn er dus nu maar twee die ook in het westelijk deel komen. Tram 68 rijdt van station Köpenich naar Alt-Schmöckwitz, een schilderachtig dorpje aan de rand van de stad.
4. Tram 96 in Melbourne, Australië In de Australische stad Melbourne rijden zowel moderne als antieke trams. Ze verbinden het centrum met de voorsteden. Tram 96 rijdt door de drie drukste wijken van de stad: de kunstenaarsburt Fitzroy, het zakendistrict en de populaire wijk St. Kilda aan het strand. De rit van Fitzroy naar St. Kilda duurt een half uur.
5. Streetcar F in San Francisco, VS De populaire streetcar in San Francisco is een zeer authentiek en charmant vervoermiddel. De rijtuigen komen van over de hele wereld. Er zijn zelfs trams bij uit Milaan.
6. Lijn 2 in Amsterdam, Nederland De tram is de voornaamste bron van openbaar vervoer in het stadscentrum. Lijn 2 passeert langs de voornaamste toeristische attracties zoals het Paleis op de Dam, het Rijksmuseum, het Van Gogh Museum en het Vondelpark.
7. George Benson Waterfront Streetcar, Seattle, VS Deze tram rijdt van Broad street langs de kaden van Elliot Bay naar het internationale district. De prachtige rijtuigen komen helemaal uit Melbourne (Australië) en zijn uitgevoerd in mahonie en wit essenhout.
8. Lijn 2 in Boedapest, Hongarije Aan de ene kant van de stad (in Pest) volgt lijn 2 de bocht van de Donau. Als je het parlementsgebouw van dichtbij wil zien, moet je zeker deze tram nemen. Hij biedt ook een goed zicht op het kasteel van Boeda aan de andere kant van de rivier.
9. St. Charles Streetcar Tour in New Orleans, VS Deze lijn is weer in gebruik na de verwoestingen die orkaan Katrina heeft aangericht. De tram rijdt door het business district, de wijk Gaden, de bovenstad en de beroemde Franse wijk. De rit van het begin- naar het eindpunt duurt ongeveer 45 minuten.
10. Trams in Hongkong, China De trams in Hongkong zijn allemaal dubbeldekkers. De langste rit van één uur en twintig minuten gaat van Shau Kei Wan naar Kennedy Town met een overstap op Western Market. Er zijn talloze haltes. In de trams op de lijnen 28 en 128 zijn open balkons van waaruit je de stad heel goed kan bekijken. (kve)
Dit najaar is Parijs een literair hotel rijker. Het Pavillon des Lettres opent de deuren voor citytrippers met een voorliefde voor boeken. De 26 kamers vertegenwoordigen elk een letter van het alfabet van Andersen (Hans Christian) tot Zola. Bovendien zijn literaire fragmenten van de auteurs op de muren van de kamers aangebracht.
iPad Citytrippers worden met handige en hippe snufjes aangemoedigd om meteen in de boeken te duiken. Zo beschikt iedere kamer over een iPad met daarop talrijke bestsellers.
Uiteraard mag je tussen al dat lezen door niet vergeten om de lichtstad te bezoeken. Het boetiekhotel ligt daarvoor ideaal in het achtste arrondissement nabij de Champs-Elysées. Voor het literaire kunst- en vliegwerk betaal je wel een stevige prijs, namelijk 300 euro voor een kamer. (kve info LHN)
.
.
.
.
.
