·De streek van de Semois, ten zuidwesten van België vlakbij de Franse grens, is een zwaar onderschatte regio, zo stelde 'Vlaanderen Vakantieland'-reporter Ben Roelants met eigen ogen vast. 'We waren er in de eerste week van de paasvakantie en hebben er geen enkele toerist bespeurd', zegt Ben. 'Toch vormde de streek één van de grootste verrassingen van het jaar, vooral door de prachtige decors en de schitterende meanders van de Semois.' Om deze redenen moet u de Semois zeker eens opzoeken:Als u nog niet overtuigd bent, geeft Ben u deze wijze tips mee.
·Om te trekken... 'Als toeristische regio hebben de Naamse Ardennen, waarvan de vallei van de Semois deel uitmaakt, het niet gemakkelijk, vooral omdat de streek niet echt over een topattractie beschikt', zegt Ben. 'Durbuy daarentegen, gelegen in het meer populaire deel van de Ardennen, is bekend als de kleinste stadskern van België, waardoor toeristen geneigd zijn om erheen te trekken. Ik ging met mijn ouders ook altijd richting Durbuy of Saint-Hubert; de regio van de Semois kwam niet bij ons op. Vandaag kan ik niet wachten om er nog eens heen te gaan om er met de motor door de kronkelende bochten van de Semois te rijden. Het moet echt een droom voor elke motorrijder zijn. Als ik er één route zou mogen uitkiezen, dan zou ik zeker eens de route du Maquis doen, een tocht van 94 kilometer langsheen de voormalige schuilplaatsen van de verzetsstrijders tijdens de Tweede Wereldoorlog. Velen van hen doken onder in de bossen rond de Semois en je kan gaan opsnuiven hoe hun leven moet geweest zijn.'
·Maar ook wandelaars kunnen er hun hart ophalen. Voor de meest fervente trekkers onder ons is er het Ardennen Eifelpad, een GR-route die doorheen vier landen loopt en de mooiste plekjes van de Ardennen en de Eifel met elkaar verbindt. Gezien de megatrekking een stevige 793 kilometer lang is, kiezen de meeste wandelaars ervoor om maar delen van de wandeling te doen, zoals de tocht langs de Semois. Een stevige korte trektocht is de 45 kilometer lange tocht van Bouillon tot Bohan, waarbij wandelaars in twee dagen tijd zo'n 1.700 hoogteverschil moeten overbruggen. Een busje brengt de wandelaars naar Cap B2 of Cap Bohan om te overnachten. Meer info op www.trekkingschool.be
·Om te onthaasten... Eén ding is zeker: in de groene vallei van de Semois luidt onthaasten de boodschap. 'Ik vroeg me tijdens de voorbereiding en het maken van deze reportage af of hier veel te doen zou zijn. En eigenlijk moet ik toegeven dat dat niet het geval is. Maar misschien is dat net de charme van deze streek. Want wie net op zoek is naar rust en kalmte dichtbij huis, kan dat hier zeker vinden. Bovendien zijn de prijzen er een pak lager dan in het populairdere stukje Ardennen. Je hebt er nochtans ook authentieke dorpjes als Vresse-sur-Semois, Alle-sur-Semois, Membre, Bohan en Laforêt, bekend als één van de mooiste dorpjes van Wallonië. Wat ik ook zo bijzonder vond aan de streek, is de teloorgegane industrie. Een voormalige leisteengroeve die nu opnieuw wordt ingepalmd door de natuur, daar gaat iets poëtisch van uit, vind ik. Hier en daar vind je er nog zo eentje, zoals Ardois'alle in Alle-sur-Semois, waarin je een rondleiding kan krijgen en naar grappige anekdotes kunt luisteren over de mijnwerkers die te veel alcohol dronken om toch maar warm te krijgen in de koude schachten.' Meer info op www.ardoisalle.be
·Om te sporten... Je vindt hier misschien geen grote kastelen of historische gebouwen, verbluffende natuur is er wel genoeg. Sportievelingen voelen zich misschien wel geroepen om hun survivaltechnieken bij te schaven in de trekkingschool van Vlaming Geert Van Speybroek, ooit nog redacteur bij het tijdschrift Flair. 'De man was vijf jaar wildernisgids in Canada en noemt de regio rond de Semois dan ook 'mon petit Canada'. Of de vergelijking echt opgaat, laat ik in het midden, maar wat ik wel heb ondervonden, is dat een kanotochtje op de Semois een uitstekend idee is voor gezinnen met kinderen. De rivier is heel rustig en kalm, en dus geschikt voor beginners.' (www.trekkingschool.be)
Ben mocht ook voor het eerst in zijn leven een stukje vliegvissen op forel met fervent visser Pascal Droeven. 'De man heeft een viswinkel in Vresse-sur-Semois (www.lafrayere.be), waar je echt alles terugvindt. Blijkbaar vraagt elke maand een eigen kleur van kunstvlieg, die dan als lokaas dient voor de vissen. In maart zijn dat meer natuurlijke kleuren, terwijl je in de zomer bontere vliegen moet gebruiken. Ik vond het eerlijk gezegd heel ingewikkeld, en zag er ook echt niet het plezier van in. Om het nog erger te maken, gooide Pascal zijn vangst gewoon terug in het water, in plaats van de vis te houden om later op te eten (lacht)! Ik heb dan maar verse forel bij een aantal andere vissers gekocht, en hem daar gezellig op een vuurtje geroosterd en opgegeten (lacht).
·Om te genieten... Omdat het gebied nog niet zo bekend is, vind je er nog goed verborgen logeerpareltjes terug. 'Ik heb met de cameraploeg gelogeerd in een fantastische B&B in Membre-sur-Semois, Les Alisiers genaamd. 's Avonds kan je hier aanschuiven aan de table d'hôte en ik kan je verzekeren: het is de moeite! De eigenaar was in een vorig leven nog chef-kok en dat werpt tot op vandaag zijn vruchten af. Ik heb er voor amper 35 euro een heerlijk viergangenmenu gegeten, aperitief, dessert en kaastafel inbegrepen. Zijn everzwijnenschouder was echt overheerlijk; je proefde dat het rechtstreeks bij een jager was gekocht en dus heel vers was. Van de table d'hôte-formule ben je voor- of tegenstander, omdat je met de andere gasten aan één tafel zit en het gezelschap wel eens kan tegenvallen. Ik heb er echter een heel gezellige avond gehad en kan het echt aanbevelen. De B&B heeft er sinds kort een vierde gastenkamer bij, onder de vorm van een schattige caravan, ingericht als een poppenhuisje (www.les-alisiers.be).'
Een andere bijzondere B&B is die van het Vlaamse koppel Bart en Nel Levrier, gelegen in Bohan. 'L'Artiste (www.chezlartiste.be) is heel eigenzinnig ingericht door de man des huizes, die kunstenaar is en elke kamer met zijn eigen kunstwerken en schilderijen heeft aangekleed. Een aanrader voor wie van modern houdt', aldus Ben.
·Nog enkele aanraders: 1. La Maison de Tourisme in Vresse-sur-Semois. 'Destijds woonde hier een kunstenaar, Albert Raty, die er veel van zijn collega-schilders uitnodigde', zegt Ben. 'Er heerste een libertijns sfeertje rond het huis en het kreeg al snel een naam in de omgeving. Veel van die landschapsschilders hebben er de Sint-Lambertusbrug vereeuwigd, een heel mooi bruggetje in het hart van de stad.' Info: www.wallonie-tourisme.be
2. In Bohan ligt het Réserve Naturelle de Membre-Bohan, een natuurgebied van 177 hectare groot. Het gebied omvat buitengewone panorama's, zoals het point de vue du Jambon.
3. L'Atelier de Pinocchio, Rue Ste Agathe 49a, Laforêt. Een zeer klein atelier waar mevrouw Françoise Pierret-Renouprez zelf poppen maakt.
De patisson, een schotelvormige vrucht met zacht gekartelde rand, behoort ongetwijfeld tot Moeder natuurs mooiste creaties in het groenterijk. Geef toe, hij is prachtig om te zien, en een uitdaging om te beschrijven. Gaat het om een soort vliegende schotel, of eerder om een sierlijk hoofddeksel zoals ook het Nederlandse synoniem prinsenmuts suggereert? Waar het woord patisson vandaan komt, lijkt op het eerste gezicht een prachtig taalkundig mysterie. Ondertussen hebben etymologische detectives deze vraag beantwoord. Bij het zien van de groente moesten de Amerikanen blijkbaar denken aan een nu in onbruik geraakte geplooide taartenpan, of patty pan. De Fransen verbasterden dit woord tot het huidige patisson, dat ook door het Nederlands werd overgenomen.
In de tuin De patisson, of hij nu crèmekleurig, geel of groen is, gestreept of niet, behoort tot de botanische familie van de Cucurbita, waaronder pompoenen en courgettes vallen. Zoals alle komkommerachtigen is deze vrucht afkomstig uit Zuid- en Centraal-Amerika. Onder meer de Incas konden hem - gemengd met maïs en groene bonen - erg waarderen. Ook Colombus is de vrucht niet ontgaan, want hij stopte aardig wat plantgoed in zijn galjoen richting Spanje. Toen de patisson op het Iberisch schiereiland aankwam, werd hij eerst gebruikt als siervrucht. Als klein neefje van de pompoen mocht hij al vlug veel tuintjes en decors helpen versieren. Ook in de moestuin is onze patisson een vrij decoratieve kruipplant met mooie grote oranje bloemen, waaruit in zeer rijke grond de vrucht tevoorschijn komt.
en in de keuken De patisson werd relatief laat ook de keuken binnengehaald. Zijn delicate smaak kunnen menige tong verleiden, maar toch blijft ook op het bord zijn decoratieve karakter een grote rol spelen. Zowel de grotere als de mini-patissons kan je uitlepelen en vullen met soep of allerhande lekker bereide stoofpotjes. In dat geval snij je gewoon van de bovenkant een breed, plat deksel af. Van de onderkant kan je een dun plakje snijden, zodat hij makkelijker recht blijft staan. De mini-patisson leent zich uitermate als garnituur of aperitiefhapje, bijvoorbeeld gevuld met ratatouille. Ook op een spiesje misstaat hij niet. Je kan mini-patissons ook gebruiken in slaatjes, met pasta, in een wintergroentestoofpot (die je eventueel opdient in een grotere patisson), enzovoort. De kleintjes kan je ook fijnsnijden en zo in de pan bakken. Wanneer je integrale patissons wil garen, kan je ze stomen of in de oven plaatsen, gewikkeld in aluminiumfolie, en met een weinig olijfolie.
In tegenstelling tot zijn familieleden pompoen en courgette vind je de patisson niet bij eender welke groenteboer. Soms heb je meer succes bij de bloemenwinkel! Je kan het best zoeken naar de mini-patissons, die zon 6 à 8 cm breed zijn. De schil moet je met je nagel makkelijk kunnen doorboren, maar haal ze er zeker niet af, want dan verlies je de mooie vorm. Als de vrucht in een vroeg stadium geoogst wordt, heeft ze stevig vlees en een fijne smaak. Op het einde van de zomer is ze op haar best. De patisson is voor 90% water, maar bevat daarnaast ook ijzer, magnesium, koper, vit. A, B, C, en veel vezels. Ook de bloemen van de patisson zijn eetbaar.
Vrijgezelle schildpadvrienden vinden eindelijk de ware liefde.
Vrijgezelle schildpadvrienden vinden eindelijk de ware liefde.
De reuzenschildpadden Al en Tex hebben eindelijk de liefde van hun leven gevonden. Na meer dan 20 jaar als vrijgezel, werden de twee voorgesteld aan een koppel vrouwelijke soortgenootjes.
Aangezien Al en Tex hun laatste vriendinnetjes in de jaren 80 hadden, konden de twee vrijgezellen wel wat hulp van hun verzorgers gebruiken. De zoo koppelde hen aan Patches en Corky, twee meisjes uit de Atlanta Zoo. Een goeie keuze, zo blijkt, want er is sprake van liefde op het eerste gezicht.
Clooney en Pitt Nochtans zien de twee mannetjesschildpadden er niet bepaald uit als George Clooney en Brad Pitt. Al is ondertussen 130 jaar oud en weegt ongeveer 250 kilogram. Bij de 90-jarige Tex duidt de weegschaal zo'n 160 kilogram aan. De twee vrouwtjes zijn een pak jonger (60 en 70) en lichter (90 en 115 kg), maar dat kan hun geluk niet verstoren.
Afspraakje Het regelen van een afspraakje tussen de jongens van Knoxville Zoo en de meiden van Atlanta liep nochtans niet van een leien dakje. Aangezien geen van beide dierenparken plaats heeft om de vier schildpadden te huisvesten, moeten de koppeltjes heen en weer gebracht worden. De jongens gingen eerder al op bezoek in Atlanta, nu zijn de meisjes in Knoxville aangekomen.
Baby's Het einddoel is natuurlijk de komst van een paar babyschildpadjes, die verdeeld zullen worden tussen de twee zoos. De bezoekers van de parken zullen echter nog even geduld moeten hebben. Reuzenschildpadden moeten na het paren namelijk vier tot vijf maanden gescheiden leven voor ze zich succesvol kunnen voortplanten. Al en Tex zullen dus tevreden moeten zijn met een langeafstandsrelatie.
Nu is hij nog een lief Sloveens knuffelbeertje, geadopteerd door een Sloveens gezin, maar wat moet er van Medo geworden als hij een volwassen bruine beer is?
Een maand geleden wandelde een kleine bruine beer doodgemoedereerd de tuin van de familie Logar in het Sloveense dorpje Podvrh (ineens waren de klinkers op) binnen. Hij zag er erg onderkomen uit, wellicht had zijn moeder hem in de steek gelaten. De vriendelijke familie besloot daarom de zorg van het drie maanden oude berenjong op zich te nemen.
Ze gaven hem zelfs een naam: Medo, wat Sloveens is voor beer. Beertje de beer, dus. Beetje inspiratieloos, maar niet getreurd: Medo heeft het geweldig naar zijn zin in zijn nieuwe omgeving. Hij heeft een eigen sofa om op te kauwen, hij ravot met zijn adoptievader Matavz en hij is de beste maatjes met de hond des huizes. Medo wil er nooit meer weg, en de familie Logar wil hem ook nooit meer kwijt.
Dolletjes, maar het probleem is dat Medo binnen afzienbare tijd een vervaarlijke volwassen bruine beer zal zijn, die de hond des huizes liever opeet dan ermee te ravotten. Daar heeft Matavz Logar rekening mee gehouden, beweert hij: hij heeft al een bouwaanvraag lopen om een groot stuk van zijn land te omheinen, zodat Medo er kan leven zonder iemand kwaad te berokkenen.
De Sloveense dierenbeschermers steigeren bij het idee en eisen dat Medo terstond uit zijn pleeggezin wordt weggehaald en naar een dierentuin wordt overgebracht. Die strijd om het hoederecht over het berenjong houdt al weken de Sloveense samenleving in de ban. Misschien is co-ouderschap een optie.
Een vrouw loopt in het bos, ze is aan het "lijnen". Plots komt een man uit het struikgewas en zegt: "Noem een popgroep of ik ga je neuken!" Zegt de vrouw: "Doe Maar".
~~~~~~~~~~~~
Aards paradijs ?
Adam en Eva liggen op een stralende dag in het paradijs.
Opeens vraagt Eva: "Hou je van me?"
Adam draait zich verveeld om en zegt: "Van wie anders?"
Wist je dat je in Normandië een prachtige reis langsheen de kronkelige Seine kunt maken? Bart Van Loo, schrijver van onder meer 'Parijs Retour' en 'Als kok in Frankrijk', dronk met 'Vlaanderen Vakantieland'-reporter Lotte Verlackt heerlijke calvados onder de appelbomen en genoot van het adembenemende landschap dat Monet inspireerde tot het schilderen van zijn waterlelies. Vanuit Giverny over Rouen en Villequier trokken ze langsheen de eigenzinnige meanders van de Seine om uiteindelijk te eindigen in het pittoreske Honfleur en het moderne Le Havre.
'Vergeet even de overbekende kastelenroute langs de Loire of de wijnroute langsheen de Rhône', zegt Bart. 'Trek in plaats daarvan eens vier of vijf dagen langs de Seine in Noord-Frankrijk. Ik ben er al zo vaak geweest en nog steeds kan ik genieten van de schoonheid van deze streek.'
Die schoonheid ontging ook de vele impressionistische schilders zoals Camille Pissarro of Eugène Boudin niet. De bekendste onder hen is natuurlijk Claude Monet. Hij bracht onder meer de opkomende zon in Le Havre in beeld (Impression, Soleil levant) en trok speciaal naar Harfleur voor het unieke blauwachtige licht. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in Giverny, een onooglijk dorp van een 500-tal inwoners. Hier, aan de Fondation Claude Monet, vatten Bart en Lotte hun trip langsheen de Seine aan. 'Wie zich letterlijk wil onderdompelen in het universum van Monet, moet zeker zijn huis met de schitterende tuin in Giverny bezoeken (Fondation Claude Monet, 84, rue Claude Monet)', zegt Bart. 'Monet woonde er met zijn geliefde Alice Hoschedé en hun acht kinderen. In de loop van de jaren heeft hij de tuin onder handen genomen door er onder meer een prachtige vijver met waterlelies en het beroemde Japanse bruggetje aan te leggen.' Wie maar niet genoeg kan krijgen van de impressionisten, moet ook zeker naar het Musée des Impressionismes iets verderop (99, rue Claude Monet, www.museedesimpressionnismesgiverny.com).
Rouen en haar Notre-Dame We trekken verder langs de Seine naar het westen, meer bepaald naar Rouen, een stad die vooral bekend is om zijn historische werkmanshuizen, de gotische klokkentoren Gros Horloge en kathedraal, de Notre-Dame. 'Gustave Flaubert laat er de meest sprankelende erotische scène uit de wereldliteratuur afspelen', vertelt Bart. 'Madame Bovary ontmoet hier haar minnaar, in de hoop om wat te bidden en tot rust te komen, maar hij wil eigenlijk niets liever dan met haar in bed duiken. Hij duwt haar uit de kathedraal, recht een voorbijrijdende koets in. Wat dan volgt, is een ongelooflijk erotische scène, juist omdat er helemaal niets concreets beschreven wordt. Het enige wat de lezer kan volgen, is de stormachtige koetsreis doorheen de straten van Rouen.'
De kathedraal inspireerde ook Monet tot het schilderen van een beroemde reeks van dertig kathedralen. 'Je kunt een workshop volgen rechtover de kathedraal, in de salle Georges d'Amboise, waar ook de grote kunstenaar zijn impressies op het doek neerzette. Lotte en ik hebben les gevolgd bij mevrouw Edith Molet-Oghia en ik moet zeggen dat het resultaat niet zo slecht was (lacht)!'
Rouen telt, naast de kathedraal, nog twee belangrijke kerken: de gotische kerk Saint-Maclou en de abdijkerk Saint-Ouen. Ga zeker ook eens naar de Place-du-Vieux-Marché, waar ooit Jeanne d'Arc werd verbrand, en waar nu de statige moderne kerk Sainte-Jeanne-d'Arc staat. Wie honger heeft gekregen na deze fikse stadswandeling en in de sfeer van het impressionisme wil blijven, kan genieten van een impressionistisch menu in restaurant La Couronne (www.lacouronne.com.fr), de oudste herberg van Frankrijk. Leuk detail: aan de muren prijken mooie portretten van de bekende filmsterren die hier zijn komen eten.
Op naar de volgende halte: Villequier. Stop onderweg zeker in Jumièges (www.jumieges.fr) om er de prachtige abdij te bezoeken. Vandaag is het een sprookjesachtige ruïne, maar ooit was het één van de grootste benedictijnerkloosters van het westen. Ook het pittoreske Caudebec-en-Caux is een tussenstop waard, alleen al om zijn boeiende Gallo-Romeinse geschiedenis en gotische kerk.
Villequier: het grote verdriet van Victor Hugo We staan opnieuw aan de oevers van de Seine, dit keer in Villequier. Op 4 september 1843 gebeurde hier een groot drama. De pas gehuwde Léopoldine Vacquerie, dochter van Victor Hugo, verdronk samen met haar echtgenoot Charles nadat ze met hun boot waren vastgeraakt in een zandbank. 'Victor Hugo was op dat moment met zijn minnares op vakantie in Spanje', zegt Bart. 'Hij vernam het nieuws pas na zijn terugkomst, toen hij de krant opende en het doodsbericht van zijn eigen dochter zag. De man was zodanig gebroken dat hij jarenlang geen letter meer op papier heeft gezet. Tot hij een prachtig gedicht -één van de mooiste uit de wereldliteratuur- schreef, Demain dès l'Aube. Je kunt in Villequier letterlijk in dit gedicht wandelen en de plaatsen opzoeken waar Léopoldine gestorven en begraven is. Bezoek ook zeker het museum van Victor Hugo (rue Ernest Binet), dat ondergebracht is in het huis waar Léopoldine en haar man woonden.'
Honfleur: verplichte charme Het pittoreske Honfleur is gekenmerkt door zijn schilderachtige haven en kleurrijke huisjes met leistenen gevels. Hier vind je ook de grootste houten kerk van Frankrijk, Sainte-Cathérine. Opmerkelijk is dat haar klok gescheiden is van het hoofdgebouw en zich recht tegenover de kerk bevindt. Natuurlijk is Honfleur ook bekend om de vele kunstenaars die het typische blauwachtige licht kwamen opzoeken, veroorzaakt door de hoge vochtigheidsgraad die in de haven hangt. De artiesten zochten elkaar op in de beroemde Ferme de Saint-Siméon (www.fermesaintsimeon.fr), toen een eenvoudige herbergboerderij van la Mère Toutain, maar vandaag omgebouwd tot een luxehotel met een schitterend zicht op de Seine. 'Honfleur is beslist de moeite om te bezoeken, al was het maar om zijn geschiedenis. Maar het blijft een beetje het Place du Tertre van Normandië, met heel veel toeristen en weinig authenticiteit. Het beste wat je kunt doen, is er gewoon een heerlijke calvados gaan drinken. Calvados is trouwens mijn absolute favoriet van alle Franse sterkedrank. Het is eigenlijk gedistilleerde cider en ideaal om een lekker etentje mee af te sluiten. Ook heel lekker is de Pommeau, een fris appelaperitief gemaakt van twee derde appelsap en een derde calvados. Ideaal voor bij ganzenlever, meloen en desserts.'
Le Havre: een stad uit beton We rijden de indrukwekkende pont de Normandie over, die de al even indrukwekkende monding van de Seine overspant, richting Le Havre. Deze havenstad werd tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. De Belg Auguste Perret, die Le Corbusier als leermeester had, ontwierp een nieuwe, heel moderne stad, opgetrokken uit gewapend beton. 'Normaal gezien zou ik heel hard weglopen van alles wat beton is, maar voor de Saint-Jospehkathedraal maak ik toch wel een uitzondering', vertelt Bart. 'De achthoekige klokkentoren is fenomenaal, onder meer dankzij de veelkleurige vensterramen die voor een prachtige lichtinval zorgen.' Daarnaast vormen ook het Place de l'Hôtel de Ville, één van de grootste pleinen van Europa, en Le Volcan, een cultureel centrum in de vorm van een vulkaan, de grote trekpleisters van het stadsgezicht, dat intussen als werelderfgoed is erkend. Kunstliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen in het Musée Malraux, ondergebracht in een modern gebouw opgetrokken uit glas, staal en aluminium. Het museum heeft een heel rijke collectie schilderkunst van de zeventiende tot de twintigste eeuw, met werk van onder meer Manet, Delacroix, Pissarro en Renoir (info op www.lehavre.fr/rubrique/musee-malraux).
Eindig deze romantische route in Sainte Adresse (www.ville-sainte-adresse.fr), een oud vissersdorpje waar schilders als Monet, Dufy, Corot en Stevens hun sporen hebben achtergelaten. In de zomer ontpopt deze plek zich tot een populair badstadje omwille van zijn lange strand, prachtige witte krijtrotsen en schitterende uitzicht op de monding van de Seine en op de kusten van Trouville en Deauville. Ideaal om nog een laatste keer uit te waaien en op een ontspannen manier afscheid te nemen van Normandië en de Seine!
Praktische info Met Parijs Retour. Literaire reisgids voor Frankrijk van Bart Van Loo (De Bezige Bij) kun je Normandië doorkruisen op een alternatieve manier. Niet alleen Normandië trouwens, in dit boek trekt hij heel Frankrijk door in de sporen van grote Franse schrijvers. Zeg nu zelf, wie wil er nu niet een romandecor binnenstappen? Parijs Retour is een droomboek voor leunstoeltoeristen, maar ook een originele gids voor Frankrijkgangers. Tienduizenden kilometers en duizenden bladzijden leesplezier. Meer info op www.bartvanloo.info
Lotte en Bart logeerden in Rouen in Hôtel Mercure Cathédrale, rue Croix de Fer, (www.mercure.com) en in Le Havre in Hôtel Mercure, Chaussée Georges Pompidou, (www.accorhotels.com)
De laatste tijd zien we tussen andere knolgewassen op de markt in de groentenwinkels een soort vaalgele wortels opduiken, waarvan velen onder ons de naam niet (meer) kennen. Hoewel deze groente oorspronkelijk in haar wilde vorm en later in gekweekte, voorkwam in streken van Europa met een gematigd klimaat en dus ook in onze contreien een geschikte bodem vindt, is ze met de jaren "uit de mode" geraakt. Zoals met vele goede oude dingen is de pastinaak nu aan een "comeback" toe, net zoals postelein, spitskool en andere
Pastinaca sativa is een tweejarige schermbloemige met een vlezige aromatische witgeelachtige wortel die voorkomt in verschillende lengtes en diktes, naargelang de soort. De pastinaak heeft een lange weg afgelegd. Archeologische opgravingen brachten aan het licht dat hij gekweekt werd rond 3000 jaar oude woningen van nederzettingen in de Zwitserse en Italiaanse Voor-Alpen. Ook de "verzamelaars" uit de oude steentijd wisten hem naar waarde te schatten. Kelten, Germanen, Slaven en Romeinen cultiveerden pastinaak. Het eerste zaadgoed in de Nieuwe Wereld dook op in de staat Virginia in 1609 bij de Pocahontas Indianen via kolonisten. Nadien brachten pelgrims het zaad in 1620 naar Massachusetts, waar ze zich vestigden. Van de Iroquois Indianen in Canada is geweten dat ze maïs, pompoen, bonen, noten en... pastinaakwortel kweekten als wintervoorraad.
Door de Romeinen zeer gewaardeerd, door de Fransen genegeerd, had de pastinaak de Engelsen nodig om in ere te worden hersteld en via lekkere, zeer gevarieerde bereidingen opnieuw op het menu te geraken. Tot in de 18de eeuw was de pastinaak geliefder dan de wortel. Hij is minder krokant, maar volumineuzer en voedzamer.
In de tijden van ridders en minnezangers was pastinaak één van de basiselementen van de voeding. Er werden verfijnde gerechten mee bereid: gestoofd of gebakken met amandelen, kastanjes, rozijnen, muskaat en dure specerijen sierde de pastinaak de tafels van de rijkere burgerkeukens. Maar ook bij het simpele volk was de pastinaak zeer geliefd. Vóór de aardappel z'n intrede deed was de pastinaakwortel een belangrijke verzadigingsspijs en een vast bestanddeel van boerensoepen en eenpansgerechten.
Zijn grote hoeveelheid koolhydraten en etherische oliën maakten hem zeer geschikt om oudere, zwakke en herstellende mensen te versterken. TBC-lijders in de 19de eeuw kregen pastinaakwortel in melk toegediend.
Wanneer de bevolking in de vastentijd slechts beschikte over karige voorraden, werd verse pastinaak opgegraven, die precies deze voedingsstoffen leverde die het traag geworden organisme na het lichtarme jaargetijde nodig heeft om weer fit te worden. De vitamine C voorkomt scheurbuik tijdens en na de wintermaanden en zet de klieren aan tot werken. De zaden van pastinaak worden gebruikt om spijzen te kruiden zoals vele schermbloemigen: dille, bevernel, karwij, kervel, koriander, kummel, lavas, peterselie, selder, venkel...
Vee dat pastinaakwortel gevoederd kreeg, werd er gezond en rond van. Zo werd vermeden dat varkens 's winters zouden vermageren. Het vetgehalte van koemelk ging erdoor tijgen en de smaak van de boter verbeterde er door. Maar al deze oude vakkneepjes dienden plaats te maken voor modernere methodes waarover we de laatste jaren maar al te vaak hoorden.
Een nutriëntentabel wensen we hier niet te brengen. De gegevens uit meerdere bronnen vertonen nogal wat verschillen, maar de meest in het oog lopende eigenschappen van pastinaak, die we bij alle auteurs terugvinden, zetten we hier even op een rijtje:
· pastinaak bevat een hoog gehalte aan licht verteerbare eiwitten
· een flinke hoeveelheid koolhydraten maakt van pastinaak een goede energiebron
· kalium (potassium) is het dominante nutriënt dat de spierontwikkeling bevordert, de vertering van zetmeel vergemakkelijkt en zorgt voor het juiste vloeistofbehoud in de weefsels.
· het fosforgehalte draagt bij tot het versterken van het zenuwstelsel
· de overvloed aan de mineralen chloor en sulfer is goed voor een efficiënte lichaamsreiniging en werkt preventief tegen infecties.
· de aanwezigheid van kiezelzuur (silicone) is bevorderlijk voor gezond haar, huid en nagels
· magnesium houdt de zenuwen gezond
· het spoorelement broom houdt de klieren in orde
· pastinaak bevat vitaminen van het B-complex met zeer uiteenlopende functies
· vitamines A en C (waardevolle anti-oxidanten) zijn vooral in verse, rauwe pastinaak goed vertegenwoordigd
· foliumzuur, dat zovele belangrijke functies vervult in het lichaam en vooral bij zwangerschap om verhoog gebruik vraagt is ruim aanwezig in pastinaak.
Voorts lezen we nog dat het sap van rauwe pastinaak (al dan niet gemengd met ander vers groentensap) urine- en galafdrijvend werkt en in staat is kleine korrels en gruis (evenwel geen stenen) uit blaas en nieren met de urine uit te scheiden.
Hongergevoel tussen maaltijden hoeft niet noodzakelijk gestild te worden met snoep, chocolade of gebak. Een glaasje pastinaak-wortelsap kan met zijn hoog koolhydratengehalte met succes een knagende honger wegwerken.
De smaak van pastinaak is beter nadat hij 's winters in de aarde bevroren is geweest. In het voorjaar smaakt hij zoeter omdat veel van het opgestapelde zetmeel is omgezet in suiker. 's Zomers is de pastinaak niet meer lekker, en wordt hij papperig. Het is een uitdaging voor mensen om de woelmuizen, die de pastinaak een lekkernij vinden, vóór te zijn.
Pastinaak laat zich goed bewaren op een koele, vochtige plaats.
Sinds de terugkeer van pastinaak in het groentenaanbod zitten moderne fijnkostrestaurants en Michelen-sterrenkoks niet om edele pastinaakgerechten verlegen.
Ons lichaam is een wonderbaarlijke machine... maar weet je ook hoe wonderlijk? Lees volgende 15 weetjes, en kom heel wat interessants te weten over je eigen lichaam!
1) Aspirine Ons lichaam is in staat om zelf aspirine aan te maken. Wie de stof 'benzoëzuur' binnenkrijgt, een natuurlijke stof te vinden in fruit en groenten, kan eigen salicylzuur aanmaken. Dat is het sleutelelement in aspirine door zijn infectiewerende en pijnstillende werking.
2) Dutje Wie een dutje van ongeveer 20 minuten doet, wordt alerter, beter gehumeurd en productiever. Een dutje op het werk is dus niet om je baas te pesten, maar om hem (en jezelf) een plezier te doen. Wie minstens drie keer per week een dutje doet, heeft ook 37 procent minder kans om te sterven aan hartgerelateerde ziekten, zo blijkt uit Grieks onderzoek.
3) Niezen Als het gevolg van een ejaculatie, krijgen sommige mannen pijn of hoofdpijn. Anderen moeten gewoonweg niezen. De extra activiteit in het zenuwstelsel kan de hoofdpijnen opwekken, maar voor niezen geldt een andere verklaring. Het hersencentrum dat niezen (en geeuwen) stuurt ligt dicht bij het centrum voor orgasmes. De activiteit in het ene hersencentrum heeft duidelijk een invloed op het andere.
4) Tongprint Iedereen heeft gehoord over de unieke vingerprints, maar ook je tongprint en helemaal uniek. Eigenlijk is deze tong ook geschikt voor verificatie-applicaties omdat zowel de vorm als de textuur unieke info bevat.
5) Huidskleur In den beginne was iedereen... zwart. Dat is niet wat we geleerd hebben op school, of wat duidelijk werd door geschiedenisboeken of godsdienstprentjes, maar evolutionair wel de waarheid. De blanke huid is pas ontstaan door verder van de evenaar te gaan wonen. Huid zonder kleur zit er altijd crèmekleurig uit. Het zijn de bloedvaten, de pigmenten en het melatonine die je een rozige, gelige of bruine tint geven. Deze vier factoren zorgen bij iedereen voor zijn of haar huidskleur, al verschilt die wel volgens de proporties; 6) Dikke laag Onze hielen bevatten de dikste huidlaag van het hele lichaam. Ook onze voetzolen en handpalmen doen het niet slecht met 4 millimeter huid. Deze gebieden bevatten ook het meest zweetklieren dan elk andere deel van de huid.
7) Nutteloos De appendix is niét nutteloos. Zo is het een 'veilige plaats' voor de goede bacteriën in de darmen, die de darmen ontvluchten bij een aanval van diarree om daarna de darmen weer te bezetten en te helpen bij de vertering.
8) Groter Je bent groter 's ochtends dan 's avonds. Het gaat over een centimeter, of maximaal twee, en het verschil is te wijten aan de vloeistoffen tussen de ruggengraatwervels. Door recht te staan, oefen je druk uit op de ruggengraat en verdwijnt de vloeistof geleidelijk aan, waardoor je weer krimpt. 's Nachts wordt het vocht terug aangevuld. 9) Gloeien in het donker Dit klinkt ongelofelijk, maar het is waar: mensen gloeien in het donker. Dat bleek uit data verzameld door ultragevoelige camera's. Lichamen sturen in het donker kleine lichtdeeltjes uit. Ze zijn echter te zwak om met het menselijke ook te kunnen detecteren.
Het was al jaren gekend dat elk levend wezen een kleine hoeveelheid licht uitstraalt door de chemische processen in de cellen, maar het was pas onlangs dat het fenomeen, 'bioluminiscence' genaamd, kon worden vastgelegd. De hoeveelheid licht die werd uitgestuurd had geen enkele relatie met de warmte die het lichaam uitstuurt. De meest 'verlichte' gebieden zijn dus niet de meeste warme. 10) Maag Elke drie dagen krijgt je maag een nieuwe laag. De reden is dat zonder de nieuwe laag de maag zelf zou worden weggevreten door hydrochloorzuur dat helpt bij de vertering. Het kan staal aantasten, maar je maag blijft intact.
11) Geheugen De positie waar je lichaam zich in bevindt, heeft een invloed op je geheugen. Net zoals geuren en geluiden verre herinneringen kunnen oproepen, kan ook je lichaamshouding dat.
12) Wijsheidstanden Wijsheidstanden hadden lang geleden de functie om vlees mee te helpen vermalen. Maar ons brein groeide, de kaaklijn veranderde en nu hebben we die tanden niet meer nodig. Waarom ze er dan nog doorkomen? Omdat evolutie verre van perfect is: soms blijven nutteloze dingen zitten, gewoon omdat ze geen schade veroorzaken.
13) Blondines hebben meer haar Blondjes hebben meer plezier én meer haar. Je haarkleur bepaalt hoeveel haar je hebt. Gemiddeld hebben mensen zo'n 100.000 haarfollikels, die elk 20 haren produceren in je leven. Blondjes hebben er echter zo'n 146.000, zwartharigen 110.000. Bruinharigen zitten exact op het gemiddelde met 100.000 haarfollikels. Roodharigen hebben pech: zij hebben maar 86.000 follikels.
14) Winden laten De gemiddelde persoon laat 14 windjes per dag, als gevolg van de vertering. Ze inhouden is geen goed idee: dat kan zeer pijnlijke darmen veroorzaken.
15) Orgasmes tegen prostaatkanker Mannen die minstens vier orgasmes per week hadden, hebben een derde minder kans op prostaatkanker. Waarom is nog niet gekend, maar vermoed wordt dat via ejaculatie vele cancerogenen het lichaam verlaten
Water is gezond, dat weet het kleinste kind. Het is goed voor je lijn, je humeur, je uiterlijk,... Maar dat is niet alles. Wij zetten de 7 belangrijkste redenen om water te drinken voor u op een rijtje.
1) Het maakt je slank Ben je op diet? Door calorierijke drankjes zoals frisdranken en fruitsappen te vervangen door water, kom je al een heel eind ver. Water zorgt ervoor dat je metabolisme versnelt en neemt tegelijkertijd je hongergevoel weg.
Tip: drink voor iedere maaltijd een glas ijskoud water. Je lichaam zal een tandje moeten bijsteken om het water op normale temperatuur te krijgen waardoor je meer calorieën verbrandt. Bovendien krijg je een verzadigd gevoel waardoor je minder zal eten.
2) Het geeft je een energieboost Ben je helemaal uitgeput na een lange dag en zit er geen sprankeltje energie meer in je lijf? Uitdroging is een hele uitputtingsslag voor je lichaam. Water voert zuurstof aan in de hersenen en zorgt ervoor dat je hart niet zo hard hoeft te werken om bloed doorheen je lichaam te voeren.
3) Het brengt je stressniveau omlaag 85 procent van je hersenen bestaat uit water. Wanneer je uitgedroogd bent, krijgt zowel je lichaam als je geest te kampen met stress. Dorst is het eerste teken dat je aan het uitdrogen bent, hou dus altijd een flesje water bij de hand en neem regelmatig een slokje.
4) Het helpt bij de spieropbouw Water helpt bij de opbouw van spieren, het voorkomt spierkrampen en het smeert de gewrichten. Een goed gehydrateerd lichaam zorgt voor een verbeterd uithoudingsvermogen.
5) Het voedt je huid Water is een handig en natuurlijk schoonheidsmiddeltje. Een gehydrateerde huid laat rimpels en oneffenheden minder opvallen, waardoor je gezicht er automatisch jonger uitziet. Maar dat is niet alles. Doordat water de bloedsomloop stimuleert, krijg je als extraatje een mooie en gezonde blos op je gezicht.
6) Het bevordert de spijsvertering Vezelrijke voeding en water zijn essentieel voor een goede spijsvertering. Wanneer je niet genoeg water drinkt, zal je vertering hieronder gaan lijden: je dikke darm komt droog te staan waardoor voedingsstoffen nog maar moeilijk kunnen worden afgevoerd. Drink dus genoeg water voor een gemakkelijke afbraak van voedingsstoffen.
7) Het maakt komaf met nierstenen Steeds meer en meer mensen krijgen te kampen met pijnlijke nierstenen omdat ze onvoldoende water drinken. Water verdunt de zouten en mineralen in de urine die nierstenen veroorzaken. Door enkele glazen te drinken wordt de urine zodanig verdund waardoor nierstenen zich niet verder kunnen ontwikkelen.
Drink jij voldoende water? Volwassenen verliezen dagelijks ongeveer 1 liter vocht (door onder andere te zweten, de ademhaling en de stoelgang). Daarom raden voedingsexperts aan om anderhalve tot 2 liter (dat zijn 6 tot 8 glazen) water per dag te drinken om de vochtbalans in evenwicht te houden.
Wild en wijn. De combinatie van wild en wijn kan leiden tot gastronomische hoogstandjes, op voorwaarde dat u een aantal vuistregels in acht neemt. Wild kan men eigenlijk onderverdelen in twee grote groepen, namelijk vederwild en pelswild (ook wel haarwild genoemd). Onder vederwild verstaan wij alle soorten wild gevogelte, gaande van fazant en patrijs tot eend. Onder pelswild verstaan we alle wild op vier poten, zoals haas, everzwijn, ree, hert, enz.
Wat is een geschikte "wildwijn"?
Om tot een goede combinatie van wild en wijn te komen is er één heel belangrijke vuistregel: hout en wild gaan niet samen. Daarmee bedoelen we dat wijnen die op houten vaten gerijpt werden omwille van hun tannines niet goed passen bij wild, zolang ze niet helemaal versmolten zijn met de wijn. Door de tannines van het hout zal de wijn in combinatie met de wildgerechten namelijk als uitdrogend overkomen. Dit betekent bv. Dat een goede Bordeaux uit een goed jaar doorgaans pas na meerdere jaren in de kelder in aanmerking zal komen als wildwijn.
Geschikte wijnen voor bij wild hebben bij voorkeur zachte tannines en de smaak van rijp fruit, gecombineerd met een zekere kruidigheid. De keuze is evenwel ook afhankelijk van het soort wild...
Aanraders voor bij vederwild
Voor vederwild zoals fazant kiest u best een fijne wijn, met finesse, die goed gerijpt is (dus al iets ouder). De wijn benadrukt dan de wildsmaak. Een iets oudere wijn zal de fijnheid van het gerecht ook benadrukken. We denken bv aan een oude Pinot Noir zoals een Côtes de Beaune of een oudere Rioja.
Aanraders voor bij pelswild
Pelswild zoals ree of haas mag een krachtigere wijn hebben. Hier kan men wijnen kiezen die naast finesse ook body (kracht) hebben. Een zekere kruidigheid is ook op zijn plaats. Maar ook hier moet u ervoor opletten geen wijnen te kiezen met een hoog tanninegehalte. Aanraders zijn bv. Een Pinot Noir uit de Côtes de Nuits of krachtige wijnen uit de Rhônestreek zoals een Cornas of een Châteauneuf-du-Pape (als hij al een paar jaar oud is). Ook rijp (uit een warmer klimaat) niet-Franse wijnen met een zekere complexiteit zijn echte aanraders en dikwijls een stuk goedkoper, zoals de betere Pinot Noir uit Oregon en Nieuw-Zeeland, Pinotage uit Zuid-Afrika en zelfs rijpe Merlot uit Chili en Australië. Voorwaarde is wel dat ze niet te veel hout gezien hebben en een paar jaartjes oud zijn. Ook grote Italiaanse wijnen zoals Barolo en Barbaresco hebben een uitstekende combinatie van zachte tannines en rijp fruit met daarbij een zekere kruidigheid.
Tussen kool en raap Een vreemde snuiter, die koolrabi. Hij behoort tot de koolsoorten, maar zijn steel zwelt op tot een raapachtige vorm. Vandaar natuurlijk de naam koolrabi, van het Duitse kohlrabi, dat letterlijk kool-raap betekent. Je komt hem in de winkel tegen als een grote groen-gele raap met bladeren. Er bestaat ook een paarse variant, en één met diep ingesneden bladeren die vooral als siervrucht geteeld wordt. Purple Vienna, White Vienna, Prague Special en Triumph of Prague zijn enkele van de klinkende variëteiten.
Koolrabi is een relatief recente groente. Ze werd wellicht voor het eerst geteeld in Europa in het begin van de 16de eeuw. Een paar honderd jaar later zien we haar opduiken in de Nieuwe Wereld. Echt populair is de groente nooit geworden. Toen ze in het begin van de negentiende eeuw voor het eerst op grote schaal werd gekweekt, was dat om haar aan het vee te voederen. Wellicht vonden ze hier dat ze al knollen genoeg aten. In de klassiek groentenboeken zijn de auteurs er niet bijzonder opgetogen over. Zo schrijft Jane Grigson in haar Vegetable Book: Er zijn betere groenten dan koolrabi. En slechtere. In Oost-Europa is men er enthousiaster over. Niet onterecht, want deze groente heeft heel wat in haar mars. Niet alleen qua vorm maar ook qua smaak doen koolrabis aan de raap denken. Koop ze wanneer ze niet groter dan een flinke tennisbal zijn. Een grote, oudere koolrabi smaakt vaak te bitter. Hoe jonger en kleiner de groente, hoe milder en zoeter ze is. Je ontwaart dan de smaken van tamme kastanje met een lichte toets van radijs en knolselder.
Zoete radijs Verwijder de bladstelen en schil de koolrabi enkel daar waar het nodig is of pas na het koken. Reken op ongeveer één knol per persoon. De koolrabi wordt dikwijls gebruikt in soep of in een stoofpotje, met bijvoorbeeld tomaat, ui, paprika en marjolein. Ook het jonge blad kan je op het einde fijngesneden aan je gerecht toevoegen. Je kan koolrabi natuurlijk ook solo gebruiken. Laat hem dan vooral niet te lang koken. Stomen is nog beter om de smaak fijner te houden. Koolrabi laat zich ook bereiden zoals bloemkool, met een witte saus. Een decoratiever recept krijg je als je de koolrabi eerst halfgaar laat koken, het hoedje verwijdert en hem dan opvult met seitan- of tofugehakt (met of zonder tomaat). De gevulde koolrabis leg je op een bedje van ui in een vuurvaste kom. Overgiet ze met het kookvocht en doe er naar wens wat (soja)room bij. Laat ze dan ongeveer 15 minuten verder gaarstoven in de oven. Heb je eens zin in een andere soort frietjes? Dan kan je de koolrabi in flinterdunne schijfjes of lucifertjes snijden en ze goudbruin frituren. Als rauwkost heeft de koolrabi iets van een zoete radijs. Sommigen vinden geraspte koolrabi erg lekker over salades, samen met geraspte appeltjes. Je kan de groente ook eerst licht blancheren en na het afkoelen mengen met een lekker sausje.
Nu ook in jouw tuin? Het telen van koolrabi is eenvoudig, zowel in open lucht als onder glas. De grond moet goed doorlatend zijn. Is dit niet het geval dan kan je hem wat verbeteren met turf of gemalen houtschors. Koolrabi is een oppervlakkig wortelende plant. De knol wordt boven de grond gevormd en is in feite een verdikking van de stengel aan de voet van de plant waarop de bladeren zijn ingeplant. Afhankelijk van de groeiomstandigheden kan die knol een diameter van 5 tot 15 cm krijgen. Als je ze zelf kweekt, kan je ze best ook oogsten voor ze te groot, te oud en dus te bitter worden.
Eet meer kruisbloemigen De koolrabi behoort net als alle koolvariëteiten - zoals mosterdzaad, broccoli en tuinkers - tot de kruisbloemigen. Kruisbloemigen eten kan het risico op kanker verminderen, dus in het winkelmandje, die koolrabi! Vitamine C zou de heilzame werking van de kool versterken, en bijgevolg is het geen slecht idee om er bijvoorbeeld het versgeperste sap van twee sinaasappelen bij te drinken. Verder is koolrabi ook heel rijk aan vezels en is het een goede bron van foliumzuurvitamine B, caroteen en ijzer.
Thee is lekker als drank maar is voor vele zaken goed , lees maar.
THEE,
Thee komt uit de bladeren van een boom, genaamd Camellia sinensis. De drie belangrijkste soorten thee zijn Zwart, Oolong en Groen. Kruidenthee is niet afkomstig van de bladeren van een plant. Kruidenthee kan dan ook niet worden beschouwd als echte thee. Wortels, stengels, bloemen en delen van planten worden gebruikt voor het maken van kruidenthee. Studies in Nederland hebben aangetoond dat mannen die zwarte thee drinken 50 procent minder kans om te sterven van ischemische hartziekten. Dit vindt plaats wanneer onze slagaders worden verstopt en zijn niet in staat om goed te werken. Om gezwollen ogen te genezen moet u gaan liggen in een horizontale positie en plaats een vochtige theezak over beide ogen en laat het ongeveer 20 minuten liggen. De zwelling rond de ogen zal naar uw verbazing verdwijnen en je ogen zullen terugkeren naar hun oude glorie.
Thee absorbeert geuren. Hier is een tip voor het verwijderen van voedsel geuren uit uw handen. Giet wat thee over uw handen en alle geuren van uw vingers zullen verdwijnen, en laat ze geweldig ruiken. Het werkt zelfs heel goed samen met vis geuren!
Zwarte thee zakken kunnen worden gebruikt voor de behandeling van wratten. Tannine in thee is zuur en kan net zo effectief in het verwijderen van wratten zijn als diverse andere producten! Laat een gekoeld theezak op de wrat ongeveer 15 minuten drie keer per dag en de wrat zal langzaam krimpen en verdwijnen.
Wetenschappers hebben voor de vele jaren gemeld dat mannen in de Aziatische landen die groene thee drinken weinig gevallen van prostaatkanker zijn. Veel prominente onderzoekers zijn van mening dat dit te wijten is aan groene thee met veel krachtige antioxidanten en preventieve anti-kanker agentia.
In recente studies van Australische CSIRO wetenschappers is vastgesteld dat de aanwezigheid van huidkanker in laboratorium muizen sterk werd verminderd wanneer ze zwarte thee toegediend kregen. Er wordt gedacht dat polyfenolen, die zeer sterke antioxidanten en zijn opgenomen in de thee zijn de meest waarschijnlijke reden is voor dit verschijnsel.
Thee kan worden gebruikt om brandwonden en zonverbrandingen te verzachten. Zet natte theezakjes op de getroffen gebieden of houdt het op de plaats met gaas. U kunt ook thee in uw bad water doen. Dit werkt voor andere soorten brandwonden even goed.
Ingrediënten voor 1 persoon 3 velletjes filodeeg 1 rode Flandriapaprika 100 g Flandriachampignons 100 g Flandria-oesterzwammen 2 koffielepels olie 4 eetlepels mascarpone 1 eetlepel light room 2 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas peper en zout
Bereiding Maak de paprika schoon en snijd ze in reepjes. Borstel de champignons en de oesterzwammen in stukjes. Verhit 1 koffielepel olie en fruit er de groenten in. Laat 10 minuten zachtjes stoven en kruid met peper en zout. Meng de mascarpone met de room, peper en zout. Leg een velletje filodeeg in een kleine rechthoekige ovenschaal en strijk het zeer zuinigjes in met olie. Leg de helft van het groentemengsel en de helft van het mascarponemengsel op het deeg. Leg er een tweede vel filodeeg bovenop en strijk ook dit zeer zuinigjes in met olie. Schep hierop de rest van het groentemengsel en het mascarponemengsel. Dek af met het derde filodeeg en strijk dit in met de resterende olie. Bestooi de lasagne met de geraspte kaas. Laat 15 minuten bakken in een oven 200 °C. Schep de lasagne op een bord en overgiet met wat bakvocht.
.
.
.
