Good night, Good night! Parting is such sweet sarrow, that I shall say :Good night, till it be morrow. Vaarwel, vaarwel! 'T verdriet van 't afscheid is zo zoet, dat ik 't vaarwel herhaal tot d' ochtend ons begroet Shakespeare-Romeo en Juliet..
Friend after friend departs ,who hath not lost a friend ? There is no union here of hearts, that find not here an end. De ene vriend na de andere gaat heen,wie heeft nimmer een vriend verloren? Er is geen hartverbindende band die niet hier verbroken wordt. (J. Montgomery -1771-1845-Friends)
Vandaag is het niet mijn dag,soms heeft een mens zo van die dagen dat het niet meezit.Je voelt je niet goed in je vel ,hebt hoofdpijn ,eigelijk voel je zulke dagen overal wel iets maar ja we worden een dagje ouder dat zal het zijn.Voor ik ga slapen nog even op op internet,kijken of ergeen E mailtjes zijn ,neen ben dan nog maar eens gaan kijken hoe het met Jan gaat dat is die jongen van 20jaar die ALS heeft die spier ziekte.Mensen waar zit ik me eigenlijk druk over te maken, en me zielig te voelen.Die jongen is naar China geweest voor een behandeling met stamcellen en moet nu elke dag nabehandeling hebben voor zijn spieren soepel en stevig te houden .Mensen wat heeft die kerel moed,elke keer als ik zijn dagboek lees bewonder ik hem meer en meer,en schaam ik me soms als ik een dipje heb .(voor mensen die meer willen weten over ALS kunnen terecht op WWW.steunjan.be) Hopelijk zal zijn moed en inzet beloond worden.
Morgen is het weeral je verjaardag Waar is de tijd dat je voor het eerst in mijn armen lag Je was zo lief zo zacht We hadden op jou gewacht Eindelijk een meisje erbij God wat waren we blij We hadden al drie schatten van kleinzoontjes Je broer en je twee neefjes Je kreeg er nog een neefje bij Vier jongens en jij als meisje alleen Maar als het moet zijn jullie èèn Vele kusjes voor je negende verjaardag!!!!!!!!
Ik volgde vandaag op T V de Ronde van Frankrijk,echt een iets voor waaghalzen, vlakke ritten zijn nog te doen.Maar.als het dan berg op gaat zie je die mannen zwoegen, en al hun krachten uit hun lichaam persen .'T ging op een bepaald moment nogal bergop,en voor vele is dat niet zo gemakkelijk.Er zijn er weer enkele gevallen je merkt het meestal aan hun gehavende broekjes en truitjes, kapotte knieen, en ellebogen,één kon zelfs niet verder en moest opgeven.Andere stappen weer op hun fiets en rijden verder,nu kan dat nog.Maar de hoge bergen moeten nog komen, en dan zie je sommige opgelapte renners met de moed der wanhoop verder waggelen vechten tegen zichzelf en die berg ,ze hebben pijn zijn volledig leeg ,maar moeten verder voor hun kopman ,die heeft hen misschien de volgende dag nog nodig.Als het dan echt niet meer kan en ze van hun fiets vallen zie je die ontgoocheling op hun gezicht.Soms erger ik me en vraag me dan af, is dat nu echt nodig zoveel bergen in één rit, maar<< the show must go on>>, één berg is niet genoeg ,hoe meer en hoe hoger hoe beter.En als die renners dan naar boven rijden(soms lijkt kruipen een betere benaming)moeten ze zich door die horde zogezegde supporters wringen de meeste komen volgens mij niet voor de koers ,maar voor het spektakel ,ze staan vlak voor de renners hun neus foto's te maken, andere zwaaien met vlaggen alsof hun leven er vanaf hangt.Dan heb je nog een apparte soort die zetten het op een lopen alsof de duivel op hun hielen zit ,ze lopen en lopen maar kijken niet waar ze lopen .Als ik die horde bezig zie krijg ik het benauwd in de renners hun plaats ,een beetje discipline zou geen kwaad doen.Supporters moeten er zijn ,maar mensen denk toch even na jullie brengen die renners in gevaar (er zijn voorbeelden genoeg).En waar ik met mijn verstand helemaal niet bij kan is dat die snuggere reclame makers de mensen nog van die grote en lange spullen in hun handen geven ,dat is om ongelukken vragen.Geef de renners de ruimte om te rijden ,ze zullen zich een stuk veiliger voelen ,en de koers zal spannender en mooier worden en er zullen minder renners tegen de grond gaan,en de ronde op T V volgen zou een gezellige spannende gebeurtenis kunnen worden.
Vele jaren geleden ,waren we in blijde verwachting van je,pappa je broertje en zusje.We telden de maanden ,nadien de dagen af tot we je in onze armen konden houden, en je verwennen.Telkens ik je voelde bewegen was het zo een fijn gevoel,je broertje en zusje konden er niet genoeg van krijgen je te voelen bewegen in mammas buik.Eindelijk was het dan zover, maar wat een wonder moest zijn was voor ons de donkerste dag uit ons leven.Je was er ,maar je leefde niet ,enkel een engeltje was je Hoe moesten we dat aan onze kindjes vertellen, ze waren nog zo jong om het te begrijpen,dat ze toch geen broertje of zusje kregen .Hoe moet je een peuter uitleggen dat de baby naar de hemel is bij de engeltjes. Wat is voor een peuter een hemel en wat zijn engeltjes,en wanneer mogen ze nu eindelijk de baby zien.Met het verlies en verdriet moet je ,de kindjes ontgoochelen ik zie na al die jaren nog die blik in hu oogjes.Na al die jaren kan ik je niet vergeten,meisje ik mis je zo, had ik je maar een keer in mijn armen mogen houden ,maar toen mocht dat niet .Ik mis je elke dag steeds meer. Je mamma,
O ijdelheid der ijdelheden uw naam is vrouw!!!
Laat komen wat wil,
Auf der Höhe mus es einsam sein 
Alles kan men in de wereld verdragen
Be the day weary,be the day long.
