Bij Lannoo verscheen 1979 “Mensen met missie” van Herman Boon pr.
Hij draagt dat boek op aan duizenden getuigen van de Verrezen Jezus Christus. Het is een wereldreis met getuigenissen uit de missies over de hele wereld, door de missionarissen of missiezuster en leken. Ook bij zijn broer – missionaris en orgeldeskundige en virtuoos Frans Boon in Japan.

Missionaris zijn
en missionaris worden
is kwetsbaar
dagelijks je ja herhalen
op de aanspraak van Jezus,
alles riskeren
zoals Abraham,
doorheen de woestijn
mee de weg zoeken
naar het beloofde land
zoals Mozes,
is blij geloven zoals Maria,
om de gerechtigheid

Er het hoofd bij verliezen
zoals Johan, de doper.

Missionaris worden is
één hartstocht hebben :
de Vader van Jezus, Liefde,
is met eerbiedige
ontvankelijkheid voor de
eigen – aardigheid
van mensen hen het unieke
van Jezus’ evangelie
niet verzwijgen,
is om het even welke mens
helpen zichzelf te
overstijgen in de kracht
van Jezus’ Geest.

Missionaris zijn
is geroepen en gezonden, voorlopig hier,
tijdelijk daar,
anderen samenroepen
en zenden, het graan malend
avontuur van Jezus ingaan,
van woestijnbekoring
tot Getshemani, van Kana
tot Golgotha, van Thabor
en Bergrede tot Pasen.

Missionaris zijn
en missionaris worden
is jezelf bekeren
elke ochtend
en elke avond ontledigd
weggegeven zijn,
is de Vadernaam van God
voortverhalen en kerk
opbouwen in dienst
van alle mensen,
allemaal broers en zusters,
is profeet zijn en stotteren
met de bevrijdende
boodschap, is met het
evangelie uitdagen
en bemoedigen,
is aan de armen
verrijzenishoop schenken
en door rijken
gekruisigd worden,
is uitgestoten worden
ginder en uitgelachen hier,
is moeder genoemd worden
door de melaatse,
en vader door de vertrapte.

Missionaris zijn
en missionaris worden
is vreemdeling zijn
bij een ander volk
en nooit meer thuis zijn
in je eigen ras,
is lachen
om de mogelijkheden
en wenen om je onmacht,
is – gekraakt en versleten -
gelukkig zijn om een
nieuwe jonge kerk na u !

Missionaris zijn
en missionaris worden
is bedelen om te delen
en zelf gedeeld worden,
is gemist kunnen worden
en onmisbaar zijn,
is gissen en missen,
vergissen en mislukken,
en telkens opnieuw
beginnen,
is gist mengen
in een vreemde deeg
en voor de graankorrel
de grond omploegen,
is hart en ziel zijn
van elk bevrijdings – en
ontwikkelingswerk,
is doen ervaren dat
de verrezen Jezus Christus
geen blanke is
en de Kerk universeel.

Missionaris zijn
is anderen in je hart
en vlees
laten proeven van God,
zelf uitgespuwd worden
en vergeten sterven,
maar alleluia
neuriën omdat
zij nooit meer de smaak
van God van Jezus
zullen kwijt geraken.

Herman Boon pr.

Slotgedicht uit “Mensen met missie”

Eén keer, voor eeuwig, schenkt Gij mij leven, God,
wat wilt Gij dat ik met mijn leven doe ?
In uw liefde zult Gij mij voltooien, Vader,
wat wilt Gij dat ik met mijn leven doe, voor U ?
Gedoopt ben ik met Jezus, uw Zoon, verbonden,
wat wilt Gij dat ik met mijn leven doe, voor U, uw Kerk ?
In uw Heilige Geest ben ik gezalfd, gezonden,wat wilt Gij dat ik met mijn leven doe,
voor U, uw Kerk, uw mensen ?
Met al wat ik ben, al wat ik heb,al wat ik kan,
wil ik Jezus Christus volgen, zijn Paasmysterie in.
Roep me, Vader, zend me, God, mijn Heer.
De Liefde van Christus stuwt mij
tot overgave aan U, in gave aan mensen.
Dank U voor dit Leven. Dank U voor uw Liefde.

11-09-2005 om 10:02 geschreven door Jef De Cuyper

Als hij in Meise onderpastoor werd in 1957 begon hij al snel met een filmclub.  Voor de volwassenen programmeerde het Davidsfonds onder zijn impuls.  Voor de kinderen zette hij schoolhoofd en plaatselijk kunstenaar Willem Rosiers, aan het werk.  Als jong onderwijzer in 1960 werd ik ook ingeschakeld.  In 1965 nam ik de filmclub op in de Patclub.  Hij stuurde mij toen naar Cedoc om filmen op te halen.  In het begin koos hij zelf, maar ik heb zelf redelijk snel zelf de keuze bepaalt.

Maar weinigen weten dat Herman Boon zelf ook filmde.  Hij had een normaal – 8 camera op de kop getikt.  Daarmee filmde hij op reizen en bivakken.  Het Pat – circus heeft hij zo volledig gefilmd en gemonteerd.  Dit unieke stukje van zijn hand is in mijn bezit.

Hij leende ons ook regelmatig zijn camera uit met blanco film incluis.  Zo ben ik zelf beginnen filmen als amateur.

De film over het Pat – circus hebben wij aangevuld met een generiek, die uiteindelijk langer uitviel dan zijn film.  In de generiek onder  “film” legden wij Herman Boon zelf vast op de gevoelige band, zelf al filmend.  Paul Claes, cameraman bij RTL, hielp toen reeds mee.

Toen zijn Chiro in Meise 50 jaar werd hebben ze alle filmpjes bij elkaar gehaald en op video overgezet.  Ik heb toen nog twee bobijnen gekregen van onze geliefde priester.

Op dinsdag 8 januari 2002 filmde Jan Van den Broeck een interview van 53 minuten met Herman Boon in de luchthaven.  De titel van dit document luidt : “Kortstondige ontmoeting met Herman Boon pr.”.  Dit is een kleinood dat ik koester, naast de inleiding die hij verzorgde voor mijn eerste boek, die door dezelfde cineast vastgelegd werd.

06-09-2005 om 10:29 geschreven door Jef De Cuyper