4 bijbelezels II

In de Kerstdagen zie je in duizenden kerststallen de ezel staan. Ja, religieuze beatnik Frans heeft dat in Assisi uitgevonden van die Kerststal in de kerk en in de huiskamer, maar de diepste zin ervan lees ik in het eerste hoofdstuk van de profeet Jesaja. Ik lees daar : “… Aarde, luister! Ik bracht kinderen groot, en voedde hen op, maar ze zijn mij ontrouw geworden. Een os kent zijn meester, een ezel de krib van zijn Heer, maar Israël, mijn volk begrijpt het niet eens… Ze hebben Jahweh verlaten, Israëls heilige verloochend, hem de rug toegekeerd…”. Ja, deze ezel kent de krib van zijn Heer.
Als hij honger heeft keert hij zich instinctmatig naar de krib met haver en de drinkbak en de hooiruif. Deze ezel heeft de reflex naar de altijd volle krib van zijn heer. In zijn ezelskop leeft de veilige zekerheid dat de heer er altijd voor zorgt.
Heb ik in mijn gelovende vrijheid en liefde deze evangelische reflexen nog of reeds ? Heb ik in mijn telkens nieuwe keuze reeds zo de mentaliteit, de geest van Jezus ingegeten en gedronken als brood en wijn, is in mijn handen en voeten en heel mijn lichaam al zo de olie naar het goede, het ware, het schone gedrongen, is mijn vrijheid al zo geworden dat ik altijd spontaan dat doe wat mijn persoon doet open bloeien en vervolmaakt naar de vader toe ?
Een ezel kent de krib van zijn heer … in een Duitse school werd ik getroffen door het feit dat de jongens en meisjes van veertien jaar heel het Lucas evangelie van buiten kenden. Ik moet inderdaad doordrongen zijn, zoals mijn huid door olie – en we proberen het altijd bij het doopsel, vormsel, ziekensacrament. Telkens oliën … olie dringt haast onuitwisbaar in. Haal de olie maar eens uit de huid, haal olie maar eens uit geolied papier of uit doek. Ik moet doordrongen zijn van het evangelie, één geworden, onuitwisbaar. Ik moet het evangelie kennen, ademen, wil ik spontane evangelische Jezus - reflexen verwerven. Doordrongen, sterk en soepel, evangelisch voelend, denkend, handelend, kiezend, wordend. De ezel kent de krib van zijn heer, maar jij Israël, hebt mij de rug toegekeerd. Alleen als ik zoals de ezel in de grot van Betlehem mij telkens spontaan keer naar de haverkribbe van mijn heer, zal ik hem spontaan, soepel gewillig, in blije vrijheid en volwassen moed op mijn rug kunnen dragen naar de stad van de mensen, zal ik halt houden voor mensen in nood en hen verdragen, zo ver en wijd als God zelf is.

19-09-2010 om 09:09 geschreven door Jef De Cuyper