Met een blij en dankbaar hart bied ik hier aldus mijn bijdrage aan voor het herdenkingswerk gewijd aan de persoon, het leven en het werk van deze priestervriend. Om te besluiten wil ik er dan graag nog een persoonlijke noot aan toevoegen. Inderdaad, het lijdt geen twijfel dat de wortels van mijn eigen missionarisroeping verstrengeld liggen met een initiatief dat Herman ooit nam als onderpastoor in Meise. Ik bedoel de weekends die hij organiseerde met eerst de Scheutisten en daarna de seminaristen van het College voor Zuid-Amerika naar onze parochie te brengen. Heel onze gemeenschap mocht toen van dichtbij ervaren wat het betekent een keuze te maken om zijn leven te wijden aan de Jonge Kerken. In de families, waar de bezoekers aan huize werden onder gebracht, in de liturgische vieringen, in de Chiro-activiteiten en in een reeks bijkomende initiatieven konden we die dagen op een heel creatieve wijze een verbondenheid met de wereldkerk realiseren. Voor mezelf werd het een onvergetelijk experiment, zodanig zelfs dat het me voor de allereerste keer voor de vraag stelde : “Waarom ook ik niet ? Wil ik later misschien eenzelfde keuze maken?”
En wanneer dan later mijn humaniora ten einde liep, voelde ik dezelfde vraag steeds sterker worden en gaf ik er uiteindelijk een positief antwoord op …
Nu na 30 jaar missiewerk in Brazilië dank ik de Heer uitdrukkelijk voor allen die me daarbij tot steun geweest zijn. En onder hen voorzeker op een bijzondere wijze die voorbeeldige missionaris Herman Boon pr. genaamd.

Francis Vannerom

21-07-2006 om 10:14 geschreven door Jef De Cuyper