|
72 De 4 bijbelezels 4
Ik herinner mij ook het verhaal van de ezel en de profeet. Ik las het in het vierde hoofdstuk van het tweede boek van de koningen. Vroeg in de dauwochtend ging een jongen zijn vaderen de werklui helpen bij de oogst. Nauwelijks had hij enkele schoven gebonden, toen hij kreunend riep : Mijn hoofd! Mijn hoofd ! Ze droegen hem naar zijn moeder. In het koele huis was zij met haar dochters het middagmaal aan het bereiden. Van ver hoorde zij het gejammer van de dragers. Zij komt het huis uit, staat even verblind in de zon, herkent op de draagbaar haar jongen, wat ziet hij bleek. Zij dragen de jongen binnen in het koele huis. Tot de middag koestert zij hem op haar schoot. Toen stierf hij. Alle huisgenoten klagen en huilen luid. Maar de moeder treedt buiten, maakt de wachtende ezelin los, en zo snel als ze kunnen snellen moeder en de ezelin het smalle pad op van de Karmelberg. Daar boven woont de profeet. Hij alleen kan helpen, hij moet helpen. Haar jongen dood, dat kan toch niet! Eliseüs, de profeet, heeft van ver de rinkelende belletjes van de ezel gehoord. Hij staat voor zijn grot en van op haar ezel roept de moeder al naar hemhaar verdriet en dat hij, man van God, moet meekomen en het leven moet terug schenken aan haar jongen. De profeet Eliseüs kruipt op zijn ezelen zo rijden ze samen terug naar beneden, de moeder en de profeet, en twee ezels. Zij rijden terug van de Karmelberg naar Sunam. De profeet treedt het trouwhuis binnen. De jongen ligt daar, helemaal koud. Eliseüs sluit de deur. In die stilte keert hij zich naar Jahweh. Eliseüs bidt, en allen worden stil. Eliseüs keert zich met heel zijn wezen naar Jahweh. Mond aan mond met Jahweh ademt hij de adem van Jahweh in, zijn ogen op de ogen van Jahweh, zijn geest wordt vervuld van de Geest van Jahweh. Hij laat Jahwehs leven in zich overvloeien, hij laat Jahweh hem scheppen, nieuw. Eliseüs werd warm van Jahwehs teder geweldige aanwezigheid. Dan keert de man van God zich naar de dode koude jongen. Mond aan mond ademt Eliseüs Jahwehs geest in de jongen, zijn ogen raken de koude ogen, zijn handen de handen, heel zijn van Jahweh vervuldepersoon raakt de jongen. De jongen wordt warm, strekt zijn handen uit en ademt diep. Allen staan te dansen van plezier, zij roepen en taterenen drinken, en stil rijdt de gelukkige en dankbare profeet op zijn ezel terug
03-10-2010 om 08:52
geschreven door Jef De Cuyper
|
Herman Boon pr.
