Herman Boon pr. in Leuven

Toen ik in 1968 naar Leuven verhuisde als aalmoezenier bij het universitair Sint-Rafaëlziekenhuis kreeg ik van mijn parochie een Volkswagen - kever als geschenk, met één jaar betaalde verzekering. Griep, Donviral slikken, even inslapen achter het stuur, door rood licht, tegen een bus : hoofdwonden en zeven weken horizontaal; dokters en verplegers kiwamen kijken naar de nieuwe aalmoezenier. Het kostte allemaal veel geld. Littekens in lichaam en ziel. Drie jaren woonde ik gratis en nam ik de meeste maaltijden in het cafetaria van het ziekenhuis. De universiteit betaalde een stevige wedde. Toen begonnen de bedelbrieven van vele organisaties te komen. Voor mijn permanente vorming abonneerde ik mij op enkele tijdschriften : theologiez en spiritualiteit, geloof en cultuur, kunst, kerkelijk en sociaal wereldgebeuren. In mijn bibliotheek zie ik enkele grote uitgaven staan over de verschillende godsdiensten en volkeren; vele boeken over Japan en India; documentatie over Palestina en Israël, een hele kamer vol. Ja, aan mijn boeken -, geluids - en videoschat ben ik vreugdig gehecht. Zij maken mij mee tot een universele mensenbroeder.

Herman Boon pr.