Herman Boon pr. verwijst in zijn e-mail van 28 april 2005 naar Joseph Ratzinger, onze nieuwe paus Benedictus XVI "Wat ik altijd in zijn geschriften gewaardeerd heb : zijn duiding van de 'dictatuur van het relativeren'" Ik ben op zoek gegaan naar de betekenis en de inhoud van deze zin. In de bibliotheek vond ik "Zout der aarde. Christendom en kerk in de 21ste eeuw", uitgegeven in 1996. Als jonge professor theologie werd onze paus op handen gedragen door zijn studenten, om wille van zijn onconventionele ideeën. In Rome gaf hij echter een vrij orthodoxe indruk. Herman Boon pr. heeft een gelijkend circuit afgelegd. Als jonge onderpastoor in Meise was hij rebels en ultra vooruitstrevend. Wij droegen hem op handen en zouden voor hem door het vuur gegaan zijn. Later leek hij ook de nogal slaafs het standpunt van de gevestigde orde in het vaticaan te verdedigen. Onze paus geeft in zijn boek hierover een verklaring. Hij zegt dat hij in zijn nieuwe functie de mening van de groep vertolkte. De kern van ons geloof vatte onze paus als volgt samen : Daar hoort bij dat wij Christus als de levende, vleesgeworden, mensgeworden Zoon van God beschouwen; dat wij via Hem geloven, de drievoudige God, de Schepper van hemel en aarde; dat we geloven dat deze God, om het maar zo te stellen, zich neerbuigt en zich zo klein kan maken dat Hij zich kan bekommeren om de mens en samen met de mens de geschiedenis tot stand heeft gebracht, en de kerk vormt daarvoor de verpakking, de bevoorrechte plaats om hier uitdruikking aan te geven. De Kerk is daarbij niet zomaar een menselijke instelling - hoeveel menselijks zij onmiskenbaar ook heeft - maar tot het geloof hoort deel te hebben aan de kerk waarin de heilige Schrift gemeenschappelijk wordt beleefd en eigen wordt gemaakt. Als men met deze tekst in het achterhoofd de teksten van Herman Boon pr. leest, zien wij dat hij de essentie van het geloven steeds nadrukkelijk in het voetlicht stelde.
Herman Boon pr.
