3 jaar: Ik kan vroeger fietsen dan stappen lijkt wel.
De driewieler wordt al gauw ingeruild voor een heuse kinderfiets, weliswaar met twee extra wieltjes. Ik wiebel lustig door het park, dat ik bijna beter ken als onze tuin, tot een fotograaf mij in de mot krijgt en een kiekje wil nemen. De man wil dat ik mijn armpjes naar boven steek als een heuse wielrenner die de koers gewonnen heeft. Gehoorzaam als ik ben doe ik dat en val pardoes van de fiets af, recht in een plas. Dat uitstapje was vlug over want ik hang van onder tot boven onder het slijk.

3 jaar: Pleegma zet steeds de pantoffels van pa in één van de vele oventjes die de ‘Leuvense Stoof’ rijk is om ze op te warmen tegen dat hij thuis komt. Ik heb het haar al zo dikwijls zien doen dat ik het ook kan. Alleen kan ik nog geen klok lezen. Resultaat is een huis vol rook en stank van verbrandde gummi. Pa moet die avond op zijn sokken lopen.

4 jaar: Het is winter en dan krijgt pleegzus voor ze naar het werk gaat een groot glas Stout met een geklutst ei en een schep bruine suiker. Dit om haar warm te houden onderweg. Voor mij maakt pleegma een heel klein glaasje, kwestie van dat ik ook wat heb. Op een onbewaakt ogenblik zie ik kans om zowel het groot als het kleine glas op te drinken. Ik moet die dag niet naar school, ik mag mijn allereerste roes uitslapen.

4 jaar: Mijn pleegzus huwt en daar horen volgens haar geen kleine kinderen bij. Ik ga dus uit logeren bij een vriendin van pleegma. Die vriendin vindt er niet beter op dan mij een toom (leidsel) aan te doen omdat ze vreest dat ik anders te ver zou weglopen. Ik gil de ganse weg alle duivels uit de hel want ik wil los! Vriendin zweet jaren nadien nog peentjes als ze aan die dag terug denkt.

Ik ga het hier bij laten want ik herinner mij nog zoveel meer uit mijn prille kinderjaren dat ik nog uren zou kunnen doorgaan.
Zoals het “heksenhuisje” in het Rivierenhof dat op een bergje stond en waar ik doodsbang voor werd gemaakt als ik stout was. Of Zwarte Piet die met zijn zak als dreiging boven mijn hoofd hing en waardoor men mij met geen stokken tot bij de Sint kreeg om een foto te laten maken. Het was in die tijd allemaal pedagogisch verantwoordt, net als de tik op onze handjes of billen als we niet wilden luisteren. Het heeft ons in elk geval geen kwaad gedaan.

Toen ik gisteren aan Wim vroeg hoe ver zijn herinneringen aan zijn kindertijd terug gingen, antwoordde hij dat hij het niet zo meteen zou weten, maar zeker niet verder dan zijn zes jaar. Hierbij is dus bewezen dat meisjes veel beter onthouden dan jongetjes.

En om mijn bewering te ontkrachten, en met een belofte dat hij dit keer niets uit zijn duim gaat zuigen, geef ik het stokje graag door aan LUDOVIKUS.

Hoe langer hoe meer erger ik mij aan die verkiezingen, vooral aan het MOETEN ervan.
Niet dat ik anders niet zou gaan, maar ik wil wel graag de vrije keuze hebben.
Vrije keuze is immers toch de basis van een democratie, niet?!

Enfin, voor de twijfelaars die nog steeds niet weten welke kleur te kiezen, zoals ik, hier misschien een richtlijn.

Een vrouw van 87 sterft en komt bij St.Pieter en zegt:
"St Pieter, ik ben nu 87, ik ben 4x getrouwd en nog altijd maagd. Dat is toch een speciaal plaatsje waard hé."
4 maal getrouwd en nog altijd maagd, leg dat toch maar eerst een keer uit." antwoordt St Pieter.
- Mijne eerste man was een CDnV-er, die durfde niet.
- Mijne tweede man was een socialist: altijd staken.
- Mijne derde was ene van de VLD, veel beloven maar niks doen.
- De vierde was er een van GROEN !
- En die mannen plukken geen bloemkes.
Vandaar...

Ongeveer 2 jaar: Wij wonen net naast de ingang van het “Ter Rivierenhof”
Mijn pleegmoeder krijgt mij met geen stokken de tuin in want ik ben bang van “die dikke meneren”.
Ik bedoelde daarmee de bomen van het park die boven de tuinmuur uitstaken.
Het was een dagelijks drama.

2,5 jaar: De verloofde van pleegzus koopt een spiksplinternieuwe auto. Fier komt hij pleegzus halen voor een ritje. Zij is op dat moment oppas voor mij, dus ik moet mee. Van puur jolijt plas ik de achterbank nat. Ik mag nooit meer in de auto zonder plastiek broek.

3 jaar: We zijn verhuisd en daar is de tuin al veel vriendelijker.
Ik kan er pieren (aardwormen) uit de grond trekken en slakken en spinnen in de bosjes vinden. Die deponeer ik een mandje en daarna heel fier op de schoot van pleegmoeder die zit te breien.Zij is er niet blij mee en pakt de schrik van haar leven.Ik moet in de hoek gaan staan.Heel flauw van haar!

3 jaar: Ik ga naar de kleuterschool. In de gang staat een poppenkast waarachter we onze tasjes moeten zetten. Wanneer de school uit is mag elk kind om de beurt achter die poppenkast en door het gordijntje de tasjes uitdelen. Wanneer ik aan de beurt ben wil ik niet achter die kast. Weer groot drama!

3,5 a 4 jaar.: Op de speelplaats van diezelfde kleuterschool staat een huisje. Ik was toen al een éénzaat en ga enkel dat huisje in wanneer er niemand anders meer in is. Zo gebeurt het dat wanneer de speeltijd om is de juf mij vergeet. Ik beslis dan maar om naar huis te gaan.Ik loop natuurlijk verloren. De ganse school in rep en roer. Heel groot drama!

3 jaar: Ik verslik mij in een visgraatje. De dokter moet komen, mijn lippen zien al blauw. Ik word op de keukentafel gelegd en de dokter steekt een ijzeren bit in mijn mond om die open te houden. Pleegpa moet met een lamp in mijn keel schijnen terwijl de dokter de graat eruit vist. Eind goed, al goed!

Wordt vervolgd….

Velen onder ons zullen wel niet zo heel bekend zijn met SM toestanden. En diegene die het wel zijn praten er niet over met leken. Want je seksleven is prive, en zo hoort het ook.

Maar die stelling ging niet op voor de Mechelse rechter en zijn door SM geobsedeerde vrouw. Door de recente film die gebaseerd is op hun ervaringen laaien de meningen weer hoog op.

….Het tweetal werd op 30 september 1997 door het hof van beroep van Antwerpen veroordeeld voor sado-masochistische praktijken tot één jaar celstraf met uitstel.  Aurousseau kreeg er een verbod bovenop om gedurende vijf jaar een openbare functie uit te oefenen. Op 25 juni 1998 werd Aurousseau dan door het Hof van Cassatie uit zijn functie ontheven omdat hij de waardigheid van het ambt had geschaad….(bron: Het nieuwsblad)

Slagen en verwondingen???
Als de masochist vraagt om hem pijn te doen, wanneer ben je dan een sadist? Als je doet wat hij/zij vraagt, of juist wanneer je niet aan zijn/haar wens tegemoet komt?
Is al bijna net zo onbeantwoordbaar als de vraag wie er het eerst was, de kip of het ei.

En wat dan met de gevechtsport?
Een bokser die zijn tegenstander half murw slaagt waarbij die dagenlang met dichtgeslagen ogen, gebroken neus en opgezwollen gezicht rondloopt. Zijn dit geen duidelijke tekenen van slagen en verwondingen? Is die man dan niet strafbaar?
Ah nee, want dat gebeurt vrijwillig, dat is sport! Gebeurt SM tussen man en vrouw dan niet vrijwillig? Tussen Koen Aurousseau en zijn echtgenote in elk geval toch wel.

En als de wet oordeelt dat seksuele voorkeuren een openbare functie's kunnen schaden, wat dan te denken van onze Koning die minstens één keer, voor zover we zeker weten, buiten de pot heeft gepist met als gevolg zijn onwettelijke dochter?
Wat te denken van minister Patrick Dewael, om er maar één te noemen, die zijn vrouw en kinderen verliet voor VRT Girl Greet op de Beeck? En dan nog onze eigenste Antwerpse burgemeester?
Waarom zijn die niet uit hun functie gezet?
Kom mij niet vertellen dat dit alles niet te maken had met seksuele voorkeur.

Mijn persoonlijke mening is dat de veroordeling van de rechter en zijn vrouw geheel onterecht was, en is.
Maar ja, België is en blijft een land waar met twee maten en gewichten wordt gemeten en gewogen.
Vrouwe Justitia mag dan blind zijn, doof voor het rinkelen van geld is ze allerminst.

Onstellend nieuws op de tv verleden week. Het drama in Dendermonde. Echt hallucinant! In wat voor wereld leven wij toch als zelfs kinderen en baby’s niet meer veilig zijn.
Moeten we nu maar allemaal tralies voor onze ramen en hekken rondom onze woningen zetten, denk ik dan? Want de tralies van de gevangenis zijn verre van afdoende om de criminelen binnen te houden. Moeten we in elk openbaar gebouw metaaldetectors plaatsen? Of moeten wij die geen kwaad in de zin hebben maar een wapen aanschaffen als verdediging tegen hen die snode plannen in hun hoofd hebben?

Of moeten we maar lijdzaam toezien hoe wij gecatalogiseerd worden als loslopend wild? Want zoals ik het bekijk zijn alle wetten tegen de criminaliteit enkel in het voordeel van de dader. Getuige de wapenwet op zelfverdediging: Om van wettige zelfverdediging te spreken moet het onmogelijk zijn om de aanval van de dader op een andere manier tegen te houden. Als je de politie kan bellen of zelf de benen kan nemen, mag je niet schieten.
De reactie moet in verhouding staan tot het gevaar dat wordt afgewend. Een revolverschot dat volgt op een kaakslag is geen noodweer, zo besloot cassatie.
En dan maar hopen dat je na die ene slag niet meteen halfdood ligt te bloeden zodat je nog kan gaan lopen!
Kwestie is ook nog dat JIJ moet kunnen bewijzen dat de dader slecht in de zin had. Kan je dat niet dan ga JIJ achter de tralies, en loopt de crimineel vrij op straat.

Het heeft ook geen zin om een gevechtssport aan te leren als zelfverdediging, want dan worden automatisch je handen als wapens beschouwd, en een wapen is voor jou verboden, weet je nog!
Maar dit zijn allemaal zomaar wat bedenkingen van mij. Want hoe kan een kind of baby zich in godsnaam verdedigen tegen een gestoorde crimineel?

Ik hoorde dat de dader van de slachtpartij in Dendermonde in hongerstaking is gegaan. Wel, rustig laten verhongeren zou ik zeggen. Maar nee hoor, hij wordt nu met een infuus gevoed. U en ik mogen dat feestje betalen.
De nabestaanden van de slachtoffers mogen uit eigen zak de ziekenhuiskosten en begrafenis betalen.
ARM BELGIË!

Na een tijdje viel het de bakker op dat de stukken boter van de boer steeds lichter werden.
De boter zou steeds drie pond moeten wegen, maar het leek iedere keer minder te zijn.
De boer woog de boter op zijn weegschaal.
Die gaf hem gelijk en hij klaagde zijn boterleverancier aan bij de rechter.

"Uw stukken boter zouden niet het vereiste gewicht hebben", zei de rechter tegen de boer. "Dit stuk zou drie pond moeten wegen, maar het weegt veel minder."

"Dat is uitgesloten, meneer de rechter", zei de boer.
"Ik heb het elke keer nagewogen."

"Misschien kloppen uw gewichten niet", opperde de rechter.
"Hoezo gewichten?" vroeg de boer stomverbaasd. "Ik heb helemaal geen gewichten.
Die gebruik ik nooit."

"Maar waar weegt u dan mee als u geen gewichten heeft?", vroeg de rechter.

"Heel eenvoudig", zei de boer.
"Ik krijg mijn brood van de bakker en hij krijgt boter van mij.
Een brood weegt drie pond.
Dus leg ik mijn boter links op de weegschaal en zijn brood rechts.
En zo weeg ik dat af."

Door de feestdagen was het me ontschoten. Bij de dokter in de wachtzaal las ik in een magazine over prisoners.be. Omdat er niet veel patiënten zaten (de feestdagen, weet je wel), kreeg ik niet de tijd om het ganse artikel te lezen. Maar zonet schoot het me weer te binnen door een haastig geschreven kladbriefje dat ik vond in mijn handtas met de url van die site, en ben ik daar eens een kijkje gaan nemen.

Nu is het zo dat ik me voorgenomen had om me niet meer te ergeren, maar het is al om zeep! Want niet alleen erger ik mij aan die website, ik ben daarbij ook nog eens danig verontwaardigd! Dat dit allemaal zo maar kan in België gaat mijn petje te boven.
Hoe moeten de nabestaanden van hun slachtoffers zich daarbij voelen, vraag ik mij af?Hun geliefden zijn dood en hun moordenaars krijgen vrij spel vanuit de gevangenis om nieuwe slachtoffers te zoeken.

Feit: Eén van gebruikers is Bjorn Moons, 21 jaar. Op 24 mei 2004 vermoorde hij op gruwelijke wijze Ingrid Van Regenmortel, moeder van vier kinderen.Hij kreeg voor die feiten levenslang.
Zijn fiche op prisoners.be: “Gevangen in Leuven Centraal---Mogelijk vrij in 2015---1m95, 100kilo---Hobby’s zijn tv kijken---Beroep is bouwvakker---Zoek contact en ik vertel je alles over mij.”
Oordeel van de rechter:”Hij is een van de zwaarste psychopaten die ooit voor assisen verschenen is en hoort thuis in het rijtje van Dutroux en Fourniret. De speurders walgden van zijn spotzieke koelheid en onverschilligheid. In die jongen schuilt gewis een seriemoordenaar.”
En zo iemand krijgt dus de kans om doodleuk via internet een contactadvertentie te zetten, vanuit de gevangenis nog wel!!!

Op de site kan je ook gedichtjes lezen van gedetineerden. Ik geef jullie er eentje mee. Huiver en bibber met mij:

 Wil je nog groter ogen trekken, dan raad ik jullie aan om zelf eens een kijkje te gaan nemen op die site. http://www.prisoners.be/home.php Je kunt dan meteen lezen wat de doelstelling is van deze site. Je kunt er ook je eigen mening op kwijt moest je dat willen, of anders gewoon die van anderen lezen. Het is een open site, geen registratie verplicht.
Ik ben er van overtuigd dat er ook succesverhalen kunnen uit voortvloeien, en ik ben van mening dat er mensen zijn die een tweede kans verdienen. Ik ben echter niet zo tolerant dat ik die tweede kans aan iedereen gun.
Wat mij nog het meest verbaasd is dat er verdwaalde zielen zijn die op die advertenties ingaan zonder echt te weten met wie ze te doen hebben.
Gewoon ziekelijk vind ik die hele handel! Maar dat is natuurlijk slechts mijn mening.
Maar wat is uw Mening?

Wat is het nut van goede voornemens wanneer je op het einde van de maand ze allemaal alweer vergeten bent? Dus maak ik ze ook niet meer. Of toch!
Ik beloof mezelf om me niet te ergeren aan lasteraars, roddels en achterklap. Aan kwezels en betweters. Aan pseudo intellectuelen en hun hoogdravendheid. Aan de kapitalist en/of belastingontduiker die zijn (zwart) geld op buitenlandse banken zet tegen een hoge rente. Aan het feit dat de spaarrekening van de kleine eerlijke spaarder nog maximum 3% mag opbrengen vanaf april 2009.
Aan de machthebbers die machtspelletjes spelen over onze hoofden heen. Aan opportunisten.

Ik beloof mezelf dat ik mij niet zal laten opnaaien door utopisten en me niet zal laten deprimeren door pessimisten.
Dat ik me niet laat imponeren door de would-be filosoof die enkel zichzelf graag hoort praten.
Dat ik me niet druk ga maken over die mensen met een supergroot ego. Of die kwallen van mensen die zo nodig anderen publiekelijk moeten neerhalen om hun eigen tekortkomingen te verdoezelen.

Al die voornemens ga ik moeiteloos kunnen volhouden tot 31 december 2009….en langer.
Waarom? Omdat ik zulke individuen niet in mijn familie, vrienden, kennissenkring of directe omgeving heb!