ik ben Loewiesa ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse Ik woon in "Le Hainaut" In dit blog probeer ik te schrijven over dingen die mij aan het denken zetten dingen die mij aan het lachen maken dingen waarover ik me zorgen maak en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig
Als je je beperkingen kent, kun je daarbinnen, onbeperkt te werk gaan
Jules Deelder
schrijver,dichter
Don't walk behind me I may not lead Don't walk in front of me I may not follow Walk beside me That we may be as one
I'm Out Of Estrogen
AND I HAVE A GUN!
gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster
Loewiesa
20-01-2011
Le Ballon Rouge
Mijn eerste keer Naar de Cinéma, met de juf van de 3e klas. Wij werden naar onze stoelen begeleid door een dame met een zaklantaarn, want de nummers op de toegangskaartjes (die ik spaarde indertijd en ik spaarde alles) waren tevens de stoelnummers. Eerst was er een voorprogramma met de altijd opgewekte stem van de man van het Polygoonjournaal waarin heel veel vrolijke aandacht aan het koninklijk huis werd geschonken. En er werd gecollecteerd om zomers duizenden zielige stadse bleekneusjes met de Biobus naar het Bio-vakantieoord te sturen om ze daar 6 weken lang Frisse Lucht, Rust, Regelmaat en Reinheid te kunnen aanbieden. En dan begon eindelijk de hoofdfilm en het werd doodstil!
Le Ballon Rouge Een film uit 1956 van Albert Lamorisse. Over een jongetje die op weg naar school een rode ballon vind, vastgebonden aan een lantaarnpaal. Hij maakt de ballon los en de ballon, die precies een eigen karakter heeft, begint hem te achtervolgen door het schilderachtige Parijs van die tijd. De jongen en de ballon worden onafscheidelijk en samen beleven zij allerlei avonturen. Tot ze op een dag achtervolgd worden door een stel jaloerse ettertjes en de film op een zowel trieste als magische manier eindigt. Ouderwets deze film? Nog steeds zijn er mensen die, indien de ander iets moois of speciaals heeft, er plezier in hebben om dat mooie en speciale kapot te willen maken. Een kijkje nemen? HIER,HIER,HIER, EN OOK HIER.
Ik ben moe, dood en dood moe, mijn schouders en mij nek zijn verkrampt. Ik heb in geen tijden goed geslapen. En als ik dan eindelijk eens slaap dan droom ik alsof ik aan hallucinerende middelen heb gezeten. Dan val ik van grotehoogtes, wordt achterna gezetendoor schimmige figuren. Ik probeer vergeefs chocoladepaaseitjes van irritant plakkend zilverpapier te ontdoen.Rij uren rond om bij het uitstappen te constateren dat ik nog geen 100 meter heb afgelegd. Laatst bleef ik (in een droom) vastzitten tussen de deuren van de tram. Goh grapte mlief, misschien toch eens gaan regimen?Waarna ik hem vertwijfeld vroeg:Vind je dik, soms? Waarop hij dan weer diplomatischantwoordde: maar nee, je bent helemaal niet te dik .en daarbij zon graatachtig scharminkel vind ik helemaal niets! Overdag zit mijn hoofd dan weer vol met watten vergeet wat ik moet onthouden en onthoud wat ik beter zou vergeten. Slaap ik bijna staande en zou ik mij het liefst ter plekke neer laten vallen en slapen, slapen, slapen
Er zijn van die dagen .. Dat de inspiratie, of wat daar voor door gaat, als vanzelf tot aan je voeten stroomt.Toen ik dinsdagmiddag thuiskwam na een uurtje sporten voelde ik het direct, natte voeten!De schuldige,stond in al zijnonschuldige witheid, net te doen of er niks aan de hand was, maar verraadde zich zelf door de plas water om hem heen. De afvoerslang bleek uit de afvoerbuis gewipt gedingest of gesprongen (?)en ik vroeg mij af waarom die kaboutertjes i.p.v. grapjes uit te halen met de afvoerslang van de wasmachine niet even dat mandje strijk wegwerkten dat hier al een paar dagen in de weg staat ... Nog wat extra gymoefeningen gedaan en de keuken gedweild in al zijn hoekjes en gaatjes. Mijn avond kon niet meer stuk. Toen ik een uur later in mijn luie zetel zat, denkend aan de dag van morgen, want ik zou iets leuks .. belde mijn dochter wiens bevallingsverlof er op zit en sinds maandag terug aan het werk is: Màààààààm voor morgen! Begon ze ..Het dingetje in mijn hoofd dat moet doorgaan als hersens schrok ineens wakker en fluisterde: wat wasiswas er in hemelsnaammorgen? Ik breng Chloé tegen 8 uur bij jou en daarna breng ik Camille naar school .en toen lachendMààààààm je weet het toch nog wel? Of ben je het vergeten???? (En ja! Mààààààm was het helemaal vergeten, maar dàt zei mààààààm haar natuurlijk niet! ) Neeeeeee hoor antwoordde de liefhebbende ontaarde oma en màààààààm in de hoop niet te gechoqueerd te klinken.
Weer terug uit Gent, waar wij een paar klerenwinkels (niet echt heel fanatiek) hebben afgestruind op zoek naar koopjes. Ik heb mij een paar nieuwe schoenen aangeschaft en een bloesje, uit de nieuwe collectie en mlief een jeans en een mooie trui. Ook nog koffie gedronken bij Pi oftewel 3.14 een koffiehuis op de Groentenmarkt. En s avonds Spaans gegeten in het Spaans Huis. H.G.S. gehad en ook nog gedroomd over paaseitjes (?) En vooral over de irritante papiertjes er om heen, die ik in mijn droom niet open kreeg .. Maandag was er verlossing en had ik dan eindelijk die date met de tandarts, mLief stond er op met mij mee te gaan. (Om mijn hand vast te houden) En al ben ik al lang niet meer bang voor de tandarts zoals vroeger toen ik nog een kind was, toch heb ik, gezeten in die stoel, nog steeds enigszins het gevoel aan de goden te zijn overgeleverd.
Ik herinner mij nog hoe ik op de lagere school kennismaakte met het fenomeenschooltandarts. En hoe wij toekeken toen tijdens het speelkwartier er in het leraren kamertje een tandarts stoelwerd neer gezet en wij ons afvroegen wat er allemaal ging gebeuren. En hoe later tijdens de les de rust werd verstoord door twee binnenkomende vrouwen in het wit met metalen bakjes. Eén voor één moesten wij naar voren komen en onze mond open doen, dan werd er door de zwijgende nors kijkende vrouw met een spiegeltje in je mond gekeken en met een haakje in je tanden gepeuterd. Waarop ze iets naar de andere vrouw mompelde die vervolgens aantekeningen maakte op een kaart met de afdruk van een gebit erop. Had je geluk, dan was het half jaar had je minder geluk dan was het B B. Dat betekende: binnenkort boren! En dan moest je die stoel in, in het lerarenkamertje. Waar anderen je al voor waren gegaan en naar buiten kwamen, huilend van ellende en met de vreselijkste verhalen en dan was het mijn beurt. Zonder verdoving, zonder mijn lieve moeder, zonder enige vorm van voorlichting over wat er allemaal zou gebeuren beleefde ik voor het eerst van mijn leven de pijn van het boren.
Ik ben verleden week een vulling verloren. Het voelt aan als een mega gat waar mijn tong iedere keer onweerstaanbaar naar toe wordt getrokken en ik mij bijna moet vasthouden wil ik er zelf niet helemaal in verdwijnen. Maandag heb ik een date! Een date met de tandarts. Niet echt een pretje, er zijn veel leukere dingen te bedenken,Maar ieder nadeel heb zo zn voordeel. Ongewild ben ik momenteel aan het diëten! Wat dan wel weer mooi meegenomen is
Mlief wil dat ik volgend weekend naar Gent kom, m'lief wil de SOLDEN gaan doen, verontrustend! Afgelopen week waren wij in Amsterdam. Daar was de UITVERKOOP al begonnen. Al die vrouwen die zich op de eerste dag van de SOLDEN de winkels naar binnen worstelen, zodra de deuren opengaan. Om maar als eerste in de rekken of in de bakken te kunnen graaien, daarbij duwend en trekkend om toch vooral maar koopjes kunnen weggraaien onder de neus van een ander. Het lijkt wel crisis! Er was zelfs een kledingzaak in de Kalverstraat waar je als je de winterkou durfde te trotseren en je je in je undies aanmeldde en ook nog eens bij de gelukkige eerste 100 aanwezigen was, je in een uur, een gratis topje of een broek uit de wintercollectie kon scoren. Maar mLief wilde toen geen SOLDEN doen vanwege te druk overal. (m'lief winkelt overigens het liefst als alle winkels gesloten zijn)....Kom je niet? Begon hij te neuten toen ik begon met : ja, maar ? Op de vraag of ik naar Gent kwam, om te vervolgen met: Anders kijk ik wel in de spiegel of beter, ik vraag het wel aan een aardige verkoopster, madammen genoeg! Dus volgend weekend ben ik (misschien) in Gent om er SOLDEN te gaan doen! .. Op ZATERDAGMIDDAG!......... In de drukke Veldstraat! .. MET mlief! ...........Ho ho!!! Biep Biep --- hahahaha hohohoho, hihihihi --- bye bye!!!!
Ze zittener weer op. De feestdagen van 2010. Het kind in mij heeft de hele maand december genoten van de versierde en verlichte etalages. Het begon al met de Zwarte Pieten in de Amsterdamse Bijenkorf die daar zolang ik mij herinner in de Sinterklaasperiode naar boven klimmen en zich, eenmaal boven weer naar beneden laten zakken. En waar ik vroeger, samen met mijn ouders en mijn broertje op koopavond jaarlijks naar ging kijken. Het zijn niet meer de zelfde Zwarte Pieten als uit mijn jeugd, maar even gaan kijken doe ik nog steeds zolang het tenminste nog MAG van de club van Slachtoffers van de Slavernij in Suriname. Ik heb genoten van de kerstmarkten, de kerstboom, de lichtjes, de kerstkalkoen en de plumpudding die ik gelukkig niet heb moeten eten.En dan was er het spetterende vuurwerk op oudejaarsavond in Amsterdam en ik kan geen oliebol meer zien! En de Champagne die ik niet gedronken heb, daar mijn vader en mijn lief vanwege vroegere jeugdzonden alcohol hebben afgezworen en ik in mijn eentje zon fles niet leeg krijg zonder omvallen en ik geen dakloze leuk genoeg vond om even mee te delen. En dan zijn er nog de goede voornemens die ik niet heb, omdat ik me er toch niet aan hou, behalve misschien dan die ene, om in het nieuwe jaar een heel stuk liever te zijn voor mijzelf. En over een paar dagen. Driekoningen... het dingetje in de koek en de kroon die elk jaar weer door dezelfde gewonnen wordt en dan eindelijk! Het hoogtepunt: hmmmm het aftuigen van de kerstboom! Ik kan haast niet wachten. Mijn zweepje en mijn zwarte leren laarzen liggen al vast klaar!
Wat er voorafging: Een maanden lang gezeur met een zichzelf failliet verklaarde oneerlijke verwarmingsketelinstallateur, hun woning tijdelijk onbewoonbaar verklaard en andere Kafkaiaanse toestanden ........
De verwarmingsketelinstallateur en de inspecteur van het gas zagen dat het goed was en draaide de kranen open, drukten op knoppen hiermee een scheiding makend tussen warm en koud.
En het was morgen geweest van de eerste dag van de zoveelste dag. En zij constateerden dat de vloer onder water stond en dat er water sijpelde door het plafond omdat men simpelweg had vergeten een schroefje en een paar buisjes samen te knijpen.
Bijna alles wat mis kon gaan ging mis. Maar eindelijk is het zover. Het lijkt op een slecht scenario van een romantische huiliehuilie film. Bijna blut, maar heel gelukkig. Juist voor de Kerst kunnen mijn dochter en haar gezinnetje eindelijk hun huis betrekken. Eind goed, al goed! (voorlopig)
Hierbij wens ik alle bezoekers van mijn blog en hun dierbaren een goede kerst en een fantastisch 2011.
Naar Gent geweest, leuke, levendige stad in een mooi historisch decor. We hebben gewandeld. De "alsjeereengezienhebthebjezeallemaalgezien" Kerstmarkt bezocht en in een sneeuwbui in het reuzenrad op het Sint-Pietersplein gezeten. Het STAM bezocht, het stadsmuseum van Gent in de oude 14e -eeuwse Bijlokeabdij. Waar wij, blij als twee kinderen, op een op de vloer geprojecteerde luchtfoto zijn straat en (want daar waren wij zeker van ..) zijn voor het huis geparkeerde auto op de vloer ontdekten. Gelachen. Plezier gehad. En hij vroeg mij weer eens, of wij ooit samen zouden wonen en waar? Later! Als wij groot zijn en zonder onze kinderen kunnen Maar eerst zijn er nog die vervelende feestdagen die zo gezellig zouden kunnen zijn Als Indien...En waarover hij al een paar weken eerder aangekondigde, geen zin te hebben in gezeur dit jaar en dat komt mooi uit, want ook ik heb geen zin in gezeur. Maar wie begon er eigenlijk altijd met gezeur? En toen kregen we bijna ruzie. Want hij had natuurlijk gelijk, maar ik nog vele malen erger ..Rest ons alleen . Wat gaan wij eten?
Het was boven op de "Bibelebontse" berg dat ik begreep dat ik vanwege de sneeuw en het ijs, afgelopen week, mijn bezigheden beter binnenshuis bezigde en ik besloot mijn computer eens op te ruimen. Gevonden: een aantal berichtjes die ik om de een of andere reden nooit heb geplaatst:
Brussel, het Martelarenplein. Waar verschillende Vlaamse ministers hun kabinet hebben in een van de grootse gebouwen. Er is daar een soort van café waar die middag van die irritante bekakte Jazz muziek uit de luidsprekers kwam. Waar ze ook heel lekkere koffie schenken en waar je naar het schijnt ook heel goed kunt eten en waar het in het juiste gezelschap heel fijn ..uh wachten is op de trein
Categorie: nutteloze informatie
Tevens ben ik begonnen al mijn oude logjes onder te brengen in categorieën. Ik wist niet dat ik zoveel onzin had uitgekraamd. En geloof mij, Ik leef met u mee en vooral met mijzelf!
Kleinzoon Simon is onze logé van zondag tot maandagavond. Vannacht om 2.57 wakker geworden. Uit de kinderkamer klonken klagelijke geluidjes, eerst zachtjes, dan dringender, bijna boos. Een tijdje liggen luisteren, in de hoop dat het van zelf zou overgaan. Want wie heeft er nu zin om op dit uur van de nacht een warm bed te verlaten? Het probleem kunnen oplossen door een fopspeen in zijn mondje te stoppen. Terug in bed, niet meer kunnen slapen en nagedacht over het afgelopen weekend . Zaterdag wezen wandelen. De sneeuw in het dorp en rond mijn huis waren al goed verdwenen. Maar een eindje verder in de bossen en langs de oevers van de meren van Eau DHeure lag er nog genoeg. Het was vochtig en er was mist. Gemutst, gehandschoend,en met stevige wandelschoenen, die niet geheel waterdicht bleken te zijn, volgden wij de nog verse voetstappen in de sneeuw van de twee wandelaars die ons al voor waren gegaan,ons afvragend, of zij het hadden overleefd....Grote voeten, grote stappen, kleinere voeten met kleinere stappen. Sporen van honden, van vogels en hoefachtige dieren . De sporen van de verschrikkelijke sneeuwman niet gezien. Stilte en af en toe het geluid van een stromend beekje en smeltende sneeuw. Het mysterieuze donkere water van het meer. Wat is het hier stil hè zei ik tegen mijn lief, waarop hij een mp3 spelertje uit zijn jaszak toverde. Even later schalde AC/DC door het stille bos. - Shocking - (Waar is de tijd gebleven dat ik mijn transistortje overal mee naar toe sleepte omdat ik niet zonder... radio Veronica kon?) Gelukkig voor mijn lief zaten wij op dat punt een flink stuk van het water want ik had het spelertje... samen met AC/DC Met veel plezier in het meer gegooid. Na onze wandeling: Het ultieme wintergevoel! Tintelende wangen, natte en koude voeten enChocolat Belge om weer op te warmenin een brasserie langs de weg. En het gevoel genoeg energie te hebben opgedaan voor de rest van de week.
Mijn vader, eenzaam en verdrietig. Mijn vader die zich, sinds het overlijden van mijn moeder nu bijna één jaar geleden, het recht van genieten heeft ontzegt en zijn verdere leven en al wat rest als zeer negatief ervaart. Ook het verlies van zijn enigste zoon, nu 8 jaar geleden, heeft hem een soort van overlevingschuldgevoel gegeven en speelt hem dagelijks parten. Af en toe protesteert het kind in mij en schreeuwt zoals het al jaren schreeuwt ...in stilte: En ik dan?Soms denkt het kind, wanneer zij tegenover haar meestal zwijgzame vader aan tafel zit, dat mama even bezig is in een andere kamer en straks gewoon weer binnen komt en zij weer naar huis kan ..één zorg minder .. Mijn vader die geen hulp of bemoeienissen wil van vreemden. Mijn vader die de politie al aan de deur heeft gehad omdat hij niet antwoord op uitnodigingen betreffende feestjes of andere activiteiten georganiseerd in de seniorenflat waar hij woont. Waarom kom jij hier niet wonen? Vraagt hij vaak Te vaak.
Het vroor dat het kraakte. Ik was 7 en zat in de 2e klas van de lagere school toen het Hoofd Der School onze klas met een bezoek vereerde. Als het Hoofd Der School naar onze klas afdaalde voelde dat net zon beetje als het bezoek van Sinterklaas, maar dan zonder witte baard, zonder gouden staf, zonder tabbaard, zonder mijter en zonder cadeautjes. Wanneer hij in de klassen kwam ging het altijd om iets heel serieus of om een zieke juf of meester te vervangen en dan kregen wij dictee, eindeloos dictee en later breuken, eindeloos breuken! Amper nog adem durven halen. Deze keer begon hij over de vreselijke vrieskou buiten en drukte ons op het hart om toch vooral nooit aan brugleuningen te likken !?! Want dan zou er gegarandeerd iets ergs gebeuren. Daarna verliet hij de klas en gingen wij verder tot de orde van de dag. Ik was verbijsterd .
En op weg naar huis keek ik naar de brugleuning en vroeg ik mij af wat zou er gebeuren . zou ik? Heel vlug . Heeleven .?
Een verrukkelijke jeugdherinnering,De broodjeswinkel waar ik vroeger wel eens kwam met mijn vader in een van de zijsteegjes vlakbij het Rembrandtsplein en waar ik in tijden niet meer was geweest. Een broodjeswinkel die al bestaat sinds 1945 en een begrip is in Amsterdam. Waar men de lekkerste broodjes met gekookte lever heeft en de allerbeste préparé. Waar een kroket geen kroket heet maar een Croquet. Het zou de kroket der kroketten zijn. Kort, dik, stevig, en een tikje onregelmatig van vorm. Robuust, rijk gevuld en met een zachte romige smaak. Gemaakt van puur rundvlees, echte bouillon getrokken met de allerbeste ingrediënten. Een zaligheid....... In mijn herinnering. Wat ik nu proefde was een smakeloos broodje met een veel te dure meelbal erin gesopt in een bouillon waar het rund - waarschijnlijk bang om nat te worden -met opgetrokken poten door heen was gerend . Dit alles verpakt in een harde bleke laag paneer. De kleur van die laag deed mij enigszins denken aan de inhoud - maar dan verhard - van de Pamper van mijn kleinzoon, die sinds kort groentepapjes eet en een overduidelijke voorkeur heeft voor wortels. Ik keek nog even met spijt naar de gekookte lever in de vitrine Maar nee ... ik had al geen trek meer.
Afgelopen zaterdag toerist geweest in mijn geboortestad en voor het eerst van mijn leven de prachtige St. Nicolaaskerk in Amsterdam binnen gegaan. Want ik bezoek elke kerk in den vreemde maar deze kerk die de naam draagt van de patroonheilige, de beschermer van het zeevolk, de bewoners van de omliggende polders en van Amsterdam, tegen de gevaren van het water, was ik altijd voorbij gelopen. Vervolgens de Zeedijk op, waar een in 1550 gebouwd en daarmee een van de twee oudste originele houten huizen van de stad staat. (Het andere staat op het Begijnhof) Dit huis schijnt heel vroeger een herberg geweest te zijn waar ze in Aepjens deden en waar het vol zat met vlooien. Zodat je er In de aap gelogeerd was zodra je er een nachtje had doorgebracht. Vandaar het gezegde! (Zeggen ze .) Verder via de St. Olafsteeg richting de Oude Zijds gelopen en geconstateerd dat Ons Lieve Heer er nog steeds op Solder zit. Een eindje verder is het aardig groepjes stoere mannen te observeren en schichtig om zich heen kijkende ventjes indien ze alleen lopen. Af en toe krijg ik een enorme wietlucht in mijn nog steeds verstopte neus. Even door China Town gewandeld en langs "De Beurs het Damrak overgestoken, de Brugsteeg in, richting Nieuwedijk. Daar even getwijfeld of ik mijn lief( ) zou voorstellen om maar gewoon te gaan shoppen, want ik had zin in nieuwe schoenen, of iets anders nieuws Maar mijn lief( ) zag het niet zitten om op een zaterdagmiddag met "De rest van de Wereld" door de Kalverstraat te sjokken. Wij zijn dus maar rechtdoor gelopen en ik gidste verder tot aan de grachtengordel. Overal gevels, trapgevels, lijstgevels, verhoogde lijstgevels, kroonlijstgevels, pilastergevels, en nog eens gevels en gevelteksten. Heel veel trappen, prachtige eiken deuren, en woonboten, heel veel woonboten die hier op de gracht een deel van de wereld uitmaken. Aan de overkant van de Prinsengracht rechtsaf geslagen, richting Noordermarkt. Antiek gezien, dat wel oud - en misschien wèl, maar misschien ook geen antiek was. Koffie gedronken met appeltaart die de beste appeltaart van Amsterdam zou moeten zijn (Zeggen ze) Een stukje Wester straat gelopen, waar het op Maandagen Lapjesmarkt is en waar ik vroeger met mijn moeder heen ging als ze een lapje nodig had om een jurkje of een rokje te maken. Of nieuwe gordijnen.Een van de zijstraatjes ingelopen en kriskras wat straatjes van de Jordaan gedaan weer bij de Prinsengracht uitgekomen, de aan de overkant rij wachtende voor Het Achterhuis van Anne Frank aanschouwd en ..de rij voor rij gehouden. (ik vind trouwens het boek toch beter) Het carillon van de Wester toren nog even gehoord. De Rozengracht over gestoken en in de hoek van de 9 straatjes heel even genoten van de kleine winkeltjes met hele speciale dingetjes en kroegjes die in dit gedeelte van Amsterdam talrijk zijn. Maar mijn lief ( ) werd ongedurig van mijn vele: Ooooh wat leuk, moet je eens zien.....!!! kreetjes. En zo liepen wij verder richting Elands gracht, waar wij de standbeelden van Johnny Jordaan en tante Leen bekeken. (Niet dat ik fan ben, maar toch!) De eerste Looiersdwarsstraat in gelopen richting Lijnbaansgracht, langs het muziektheater De Melkweg samen met Paradiso (een eindje verderop) een cultuurtempel waar ik in een vroeger leven al eens naar muziek kwam luisteren, dammen en uh thee dronk .verderop een van de meest beroemde gebouwen van Amsterdam, de Stadschouwburg waar EENS in betere tijden het TOEN beste voetbalteam aller tijden gehuldigd werd! Links liggen de terrassen van het Leidseplein, die nu even hebben plaats gemaakt voor een schaatsbaan en waar er afgelopen zaterdag werd geschreeuwd voor CULTUUR! Want het nieuwe ultra rechtse kabinet wil hierin fors gaan bezuinigen. Wij waren dus net op tijd.En toen kreeg ik trek in een bbbrrroooodje kroket!
Het resultaat van een dagje soppen in Doornik: ..Mijn hoofd zit vol ..Snot! Mijn linker neusgat zit dicht en mijn rechter loopt als een kraan. Hatsjie!!! Ik lijk wel een testpanel voor zakdoeken: Wat is het beste?Een zak . of een neusdoek of toch papier?In mijn keel prikkeldraad. En dan krijg ik advies van twee van de vier liefste en aardigste mannen in mijn leven. De een, in een mailtje: Neem maar een Cognacje of iets anders pittigs. De ander: Verzorg je zelf maar goed .. En ik...... die graag Alles wil delen ...Hatsjie!
Afgelopen zaterdag zijn mijn lief (die mijn lief nu weer is) en ik naar Doornik geweest. Doornik, een Henegouwse stad aan de Schelde. En een van de oudste steden van België. Want wat moet je anders doen als het regent en winkelen geen optie is. Elkaar de hele dag in de poppetjes van de ogen kijken om te proberen elkanders gedachtespinsels te raden .? Ik had nog wel ergens een mandje strijk staan. En misschien lekte er ergens nog een kraan! Misschien kon ik de keukenkastjes weer es lekker uitsoppen, terwijl mijn lief ( die ) sudokuutjesoplost. We hadden ook kunnen computeren. Mijn lief (die ) boven en ik beneden! En als variant ? Gezellig!.... Ik had een cake kunnen bakken, een appeltaart, iets met chocola, een hartige taart of een pizza die mijn lief ( die ) - want liefde gaat door de maag- met veel graagte zou op eten waarna mijn lief (die .)in slaap zou vallen. Ik hadook een jurk kunnen breien voor de hond, dan had mijn lief (die )de wol even kunnen ophouden Als wij tenminste een hond hadden gehad en ik kon breien!) Ik zou mijn lief (die )ook kunnen voorgesteld hebben om naar twee seizoenen van Dr. House te kijken, tevens 1 van de 50 reasons to leave your lover. Of luisteren naar Songs for mijn favoriete cd van mijn favoriete muziekman met bijna 9 uurtjes luisterplezier! Of spelletjes doen......maar ik hou niet van spelletjes (vanwege een trauma uit mijn jeugd) en mijn lief (die )ook niet, dus dat kwam dan wel weer goed uit. Het werd dus sightseeing Tournai. Ondanks de regen. Want wie is er nu bang voor een beetje regen? De paraplu ging mee!
Het water is mij niet tot aan de lippen gestegen. Ook niet tot de enkels en ik heb zelfs geen natte voeten. Ik woon namelijk op een soort van berg.... een Bibelebontse berg. En water stroomt nu eenmaal niet bergop. Behalve grondwater waarvan de stroming wordt veroorzaakt door verschillen in druk. (Heb ik mij laten vertellen)Maar het zal je gebeuren. Water in de kelder,water in je huis, al je spulletjes nat. Moeten vechten tegen het water. Terwijl er niemand is die de kraan even dichtdraait .. Meegesleurd worden.
'Pas dla Yau' = 'Par delà leau' (vrije vertaling: aan de andere kant van het water)
dit blog ondersteunt oude spelling nieuwe spelling oude nieuwe spelling onnodig Frans onnodig Engels verkeerd geplaatste leestekens stijl en spelfouten
OVER VRIJE MENINGSUITING!
"Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten"
THEO VAN GOGH (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)
OVER LIEFDE
"LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"
May the sun. Bring you new energy bij day. May the moon. Softly restore you by night. May the rain. Wash away your worries. May the breeze. Blow new strenght into your being. May you walk. Gently through the world and know. Its beauty all the days of your life.
En zo liepen wij verder richting Elands gracht, waar wij de standbeelden van Johnny Jordaan en tante Leen bekeken. (Niet dat ik fan ben, maar toch!) De eerste Looiersdwarsstraat in gelopen richting Lijnbaansgracht, langs het muziektheater 
