Een Japans verhaal over het vieren van oud en nieuw.
Er waren eens een vriendelijke oude man en vrouw die in een klein huisje in de bergen van Japan woonden. Het waren goede mensen, maar ze hadden het heel erg arm. De man verdiende de kost door het vlechten van rieten hoeden tegen de zon en de regen, maar hij verdiende er niet veel mee. Op een koude winteravond, tegen het einde van het jaar, zei de oude vrouw tegen haar man: "Lieve man, straks is het nieuwjaar, en we hebben niets te eten in huis. Hoe kunnen we nieuwjaar vieren als we zelfs geen pot rijst hebben?" Ze keek naar haar lege voorraadkast en ze slaakte een diepe zucht.
Maar haar man sloeg zijn arm om haar schouders en zei: "Maak je maar geen zorgen. Ik zal wat rieten hoeden maken, en morgen ga ik naar het dorp om ze te verkopen. Met het geld koop ik dan vis en rijst voor ons nieuwjaarsfeest."
Op de dag voor nieuwjaar vertrok de oude man met vijf strohoeden naar het dorp. Het was verschrikkelijk koud, en al vanaf de vroege morgen sneeuwde het onafgebroken. De oude man bibberde van de kou, maar hij dacht aan de warme rijst en de vis die boven het kolenvuurtje knapperig bruin zou worden. Hij moest wat geld verdienen. Hij trok zijn wollen das wat dichter om zijn nek en ploeterde voort door de sneeuw.
Toen hij in het dorp was aangekomen, liep hij door de nauwe straten op en neer en riep: "Rieten hoeden te koop! Rieten hoeden te koop!"
Maar iedereen had het veel te druk met de nieuwjaarsvoorbereidingen om aan strooien hoeden te denken. Ze liepen hem voorbij, en kochten liever zeebrasem en kuit en rode bonen voor hun nieuwjaarsmaal. Er was niemand die een blik op de oude man of op zijn hoeden wierp.
Er kwam steeds meer sneeuw uit de hemel gevallen, en de oude man begreep dat het geen zin had nog langer rond te lopen. Langzaam maar zeker begon het alweer donker te worden, en de oude man keek vol verlangen naar de uitgestalde vis in de kraampjes. "Kon ik maar een klein stukje voor mijn vrouw kopen," dacht hij verdrietig. Maar zijn beurs was al even leeg als zijn maag.
Er zat niets anders op dan met zijn vijf onverkochte hoeden weer naar huis te gaan.
Vermoeid beklom de oude man de berg waar hij woonde. De felle wind sneed hem in het gezicht. Terwijl hij langzaam voortliep kwam hij langs zes beelden van Jizo, de beschermer van kinderen. Ze stonden langs de weg, half met sneeuw overdekt. "Mah, mah, jullie zitten helemaal onder de sneeuw," zei de oude man tegen de beelden. Hij legde zijn pak met hoeden neer in de sneeuw en begon de beelden schoon te vegen. Juist wilde hij weer doorlopen, toen hij een goed idee kreeg.
"Ik heb alleen maar wat rieten hoeden bij me die niemand wou kopen," zei hij. "Maar misschien houden ze jullie hoofden droog." En voorzichtig bond hij elk Jizo-beeld een hoed op. "Ik heb er eigenlijk één te weinig," mompelde de oude man, terwijl hij naar de rij van zes beelden keek. Maar toen bedacht hij zich: hij deed zijn eigen hoed af en bond die op het zesde beeld.
"Kijk eens," zei hij tevreden. "Jullie zullen geen last meer hebben van de sneeuw." Toen boog hij voor de beelden ten afscheid, want nu moest hij echt gaan. "Gelukkig nieuwjaar!" riep hij vrolijk. Daarna ging hij haastig weer op weg.
Toen de oude man thuiskwam wachtte zijn vrouw hem al vol ongeduld op. "Heb je de hoeden verkocht?" vroeg ze. "Heb je wat vis en rijst kunnen kopen?" De oude man schudde zijn hoofd. "Ik heb er niet één verkocht," antwoordde hij. "Maar ik heb er wel een heel goede bestemming voor gevonden." En hij vertelde zijn vrouw hoe hij de Jizo-beelden van hoeden had voorzien.
"Dat is goed gedaan," zei zijn vrouw. "Ik zou hetzelfde gedaan hebben." En ze maakte hem helemaal geen verwijten dat ze nu niets te eten hadden. Ze maakte een pot thee en deed nog een extra stukje houtskool op het vuur, zodat haar man zich kon warmen.
Die nacht gingen ze vroeg naar bed, want er was nu helemaal geen houtskool meer. Het was erg koud geworden in het huisje. Buiten sneeuwde en sneeuwde het, en de oude man en zijn vrouw kropen diep onder hun deken om warm te blijven. "We mogen van geluk spreken dat we een dak boven ons hoofd hebben, met dit vreselijke weer," zei de oude man. "Dat is zeker," antwoordde de vrouw. En daarna vielen ze in slaap.
Bij het aanbreken van de dag, toen de hemel nog helemaal grijs was, werd de man wakker. Er klonken stemmen buiten. Hij schudde zijn vrouw wakker. "Luister eens," zei hij. "Wat is dat? Wie zijn dat?" vroeg zijn vrouw. Ze hielden allebei hun adem in en luisterden. Het klonk als een groep mannen die een zware last sjouwden.
"Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!" riepen de stemmen. Ze kwamen al dichter en dichter bij. "Wie kunnen dat zijn, zo vroeg in de morgen?" zei de oude man verbaasd. Toen begonnen de stemmen te zingen.
"Waar woont die goede oude man
Die onze hoofden bedekte?
Waar woont die goede oude man
Die ons hoeden heeft gegeven?" De oude man en zijn vrouw renden naar het raam en keken naar buiten: daar kwamen de zes Jizo-beelden aangelopen door de sneeuw. Ze hadden de rieten hoeden nog op hun hoofd, en ze droegen alle zes een zware zak.
"Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!" riepen ze, en ze kwamen steeds dichterbij.
"Ik geloof dat ze naar ons huisje komen!" zei de oude man verbijsterd. De oude vrouw stond verstomd. Voor hun verbaasde ogen kwam elk Jizo-beeld naar hun deur gelopen, en zette voor de drempel zijn zak neer.
De oude man deed snel de deur open, en de zes grote zakken tuimelden de kamer binnen. In de zakken zaten rijst en tarwe, vis, bonen, wijn en bonenkoeken en nog een heleboel andere lekkere dingen waar ze altijd naar verlangd hadden.
"Er is genoeg om het hele jaar feest mee te vieren!" riep de oude man opgewonden uit.
"Dit wordt het mooiste nieuwjaarsfeest dat we van ons leven hebben gevierd!" riep de oude vrouw.
"Ojizo sama, dank u!" riep de oude man.
"Ojizo sama, hoe kunnen we u ooit voldoende bedanken?" riep de oude vrouw.
Maar de zes beelden waren alweer vertrokken. Langzaam verdwenen ze in het wit van de vallende sneeuw. Na een tijdje waren alleen hun voetsporen nog zichtbaar.
* * * EINDE * * *
Reacties op bericht (14)
20-01-2012
Verder gaan, en leren aanvaarden zoals het leven is. Lieve nachtgroet.
Het gaat al wat beter met mij,
dus kom ik even enkele blogjes bijlezen.
We zijn allemaal maar mensen
de ene met een groot, de ander
met een klein verdriet
en of je het nu wel of niet gelooft
wat ons bezwaart moeten we,
voor we verder gaan -
een plaatsje geven
dan pas kunnen we verder,
anders niet.
20-01-2012 om 00:04
geschreven door Jasmijn2
14-01-2012
Dag Natoken
Ik heb vandaag de draad terug opgenomen met mijn jeugdvoetbal en dit is wel best meegevallen.Onze min 13 en 14 jarigen hebben voor de wedstrijd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis van mijn dierbare lieve moeder.
Na ons 3-3 gelijkspel op het veld van Eendracht Zele kom ik graag nog even langs om Jullie nog een fijne resterende zaterdag toe te wensen met vele lieve en dankbare groetjes vanwege Jos.
14-01-2012 om 17:23
geschreven door Jos Vande Ghinste
..
Kan maar alleen in een Japans sprookje lieve schat. Hier zou hij een boete gekregen hebben voor het beschadigen van monumenten. Ik ben ooit eens in mijn jonge jaren op de groenplaats op Rubens geklommen om hem een strooien hoed op te zetten, heb er een dagje voor op het commissariaat mogen doorbrengen, en was mijn moeder niet een jeugdliefje van de commissaris geweest, had ik er misschien nog gezeten. Kuskes.
14-01-2012 om 16:04
geschreven door Ludovikus
Blijkbaar wel
want mee dat ik nen klik geef verschijnt het hihihi !
14-01-2012 om 09:28
geschreven door Jeske
Erg hé Naneke
Ik kom nog eens terug binnen wippen weet niet of ik nu gedruk had ..op men muis ...de pc muis om je een fijn weekend te wensen ..want ik was hier bezig en men manneke had de koffie klaar ..en ja vergeten of ik het nu wel of niet gedaan had !
14-01-2012 om 09:27
geschreven door Jeske
Las justekes Loes haar uitleg en ze heeft het nog justekes ook met die plaatjesplakkers
Alle dagen van de week hebben hun charme, en het weer in Retie niet zo slecht om winter te zijn ...hopelijk krijgen we het zonneke vandaag dan kan je je neusje met alles erbij uitsteken ! Maar de zaterdag wil ik speciaal omarmen. Het begint al in de ochtend als je wakker wordt Geen schreeuwend geluid van de wekker die je stoort. Rustig je ogen open doen en je strekt je nog eens lekker uit, Dan langzaam opstaan en je bedje uit. Als eerste een bakkie koffie en daarna de computer aan, Even mn mail checken, op hyves kijken, hoe zou het met mijn vrienden gaan?
Wees dankbaar voor elk dag die je mag meemaken, ook al verdwijnt er elke dag een stukje van je jeugd. ik wens je een heel toffe en warme gezellige dag dikke knuff ikke
14-01-2012 om 08:42
geschreven door Jeske
dag lieve vriendin
Celine en Laura komen jullie uit naam van ons allen een heel prettig weekend wensen. Veel liefs van Freddy, Patty en een dikke knuffel van onze drie kapoentjes Taibo , Celine en Laura.
14-01-2012 om 07:19
geschreven door Patty en Freddy
13-01-2012
ja , je mail gekregen
maar voor 'togenblik gaat het met ze te blokkeren , dus .... en met je verhaal ... je bracht me op een idee gene vetten misschien van 't weer ? hier net wat druppels gehad , verder mooi , en zacht ! liefs
13-01-2012 om 16:44
geschreven door ani
Fijne vrijdag lieve vriendin
Een zeer mooi verhaak Nancy
Wachten doen wij wachten want wie weet wat en hoe wie weet wanneer en waar wie doet iets niets wij wachten vandaag tot morgen voor wanneer je zo lang wacht wordt het zaterdag Nikki
13-01-2012 om 14:09
geschreven door nikki
Leuk verhaal Natoken..... wie verzint zoiets eigenlijk hé
Vrijdag de 13de
Een aangename dag toegewenst vanwege Amor Fati !
Het is winter als het huis meer brandstof vergt dan de auto !
13-01-2012 om 11:16
geschreven door Amor Fati
Hartelijk dank voor de enorme steun die ik kreeg bij het heengaan van mijn lieve dierbare moeder.
13-01-2012 om 08:05
geschreven door Jos Vande Ghinste
Goedemorgen groetje uit Retie
Het is vandaag alweer de dertiende dag van de maand, en een vrijdag maar ons krijgen ze niet meer gek Of zal ik zeggen we zijn niet gekker te krijgen dan dat we al zijn... mooi verhaal van de oude man eentje om effe bij stil te staan Nanneke ...
warme groetjes en knufke's van ikke voor jullie
13-01-2012 om 06:51
geschreven door Jeske
Hey Natoken
Een mooi verhaal. Je begint op Saagje te lijken!!!!!!!!! (Zusje van Waaroemnie) Het is wel een lap om te lezen 's morgens om 6.30. Om nog even op die reklames terug te komen. Wat maakt het uit. Hoeveel reacties krijgen wij niet van plaatjesplakkers die nergens over gaan. Of commentaar dat wij eigenlijk niet willen horen omdat niet alle reageerders kunnen lezen.
)
...hopelijk krijgen we het zonneke vandaag dan kan je je neusje met alles erbij uitsteken !
hier net wat druppels gehad , verder mooi , en zacht ! liefs
