|
Toen ik onlangs de post in handen kreeg van de postbode ipv uit de bus te halen, bedacht ik het volgende…
Vroeger - en dan spreek ik over de tijd dat de mensen mekaar nog kenden, een praatje sloegen of bij elkaar binnenvielen zomaar- kende iedereen de postbode. Hij was de man van elke dag die hier en daar zijn praatje deed, iemand opbeurde of zijn eenzaamheid even doorbrak, alle roddels kende en ook bijna iedereen bij naam op zijn ronde. Geen huis was hem vreemd. De dag van vandaag ken niemand nog zijn postbode want die veranderen rapper dan de wind, een praatje kan er zeker niet meer af en zijn postzak wordt als maar dunnen en dunner terwijl hij nu wel over een elektrische fiets beschikt om de last te helpen vervoeren…
En dan denk ik stel…
Dat de Egyptenaren de elektronische mail ontdekt hadden ipv papier en dat die de duurzame materialen zoals kleitabletten, gedroogde boombast, botten, enz verving om korte notities neer te pennen of te krassen. Dat daardoor de houten bordjes met bijenwas bedekt plaats moesten ruimen voor die e-mail. Dat Jezus per mail zijn brief naar de Korintiërs gestuurd had en de monniken via hun tablet of Ipad hun manuscripten verstuurd hadden .....wat een revolutie zou het niet geweest zijn toen - zomaar opeens in het jaar 2014- iemand het papier ontdekte.
Wat een wereld zou er dan niet opengaan!
Gedaan met die onpersoonlijke berichten, gedaan met kleinkinderen die met de tablet in hun handen hun nieuwjaarsbrief aflezen…
Stel je de emotie voor die je dan ervaart bij het lezen van die liefdesbrief alsof je de passie en hartstocht die erin verwoord staat, kan voelen.
Stel dat je de onmacht en ellende die in je handen rust tastbaar voelt als je de haat leest die uit een krantenartikel springt.
Stel je de ontroering voor die je bijna het lezen belemmert als je de haperende krabbels van je kleinkinderen die met de tong ver uitgestoken hun wensje voor oma en opa zo vol liefde op die mooie brief hadden neergeschreven in handen krijgt. Je kan ze eindeloos herlezen ze verzamelen, koesteren in lege momenten.
En stel je dan dat prachtige boek voor dat in je schoot ligt terwijl je wegdroomt in het verhaal.
Stel dat je elke dag de post die in je bus valt kan ruiken, voelen, lezen en nog eens lezen
......wat een ontdekking zou dat niet zijn in onze stilaan onpersoonlijke maatschappij, het zou de wereld op zijn kop zetten …
Ik moet me niets voorstellen, wij hebben dat wonder al eeuwen en eeuwen en wat doen we er mee? We vervangen het door een onpersoonlijke mail of SMS bericht of electronische brief….arme wereld , waar het onpersoonlijk en de techniek de romantiek en het kostbare overroept… Soms mis ik die tijd van toen!
|
)
.
.
vandaag beter !!
.
.
