De laatste dagen heb ik vaak nagedacht over relaties met anderen. Ik kom dan altijd op hetzelfde beeld terug als het gaat over die mensen waarmee je een echte band heb, diepe vriendschap bijvoorbeeld.
Ik zie vriendschap als twee bergen, die naast elkaar liggen - als je alle relaties samen bekijkt hebben we het over een bergketen - twee bergen naast elkaar dus, die aan hun voet met elkaar verbonden zijn. Een stevig fundament, een sterke binding. Dat fundament is de basis waarop de twee bergen steunen, maar hun toppen staan op zichzelf. Waarmee ik bedoel dat die diepe band een fundament is om jezelf te ontplooien en zelf te groeien, maar met een zekere onafhankelijkheid. Je bent nog altijd een individu, je bent nog altijd jezelf. Stel je nu eens even voor dat de bergen aan hun fundament ver van elkaar liggen, maar met hun toppen raken. Zoiets is gedoemd om eerder vroeg dan laat in te storten. Van het moment dat je het beseft, dat je ziet dat er geen gezamenlijk fundament meer is dan stort alles in van het ene op het andere moment omdat je - om het zo te stellen - gebouwd hebt op lucht .
Een echte vriend is iemand die jou aanvaardt zoals je bent en je de vrijheid laat om te zijn wie je bent! Iemand die van op een zekere afstand toekijkt en een geheel kan zien waar je zelf soms geen geheel kan zien omdat je er met je neus te dicht op zit. Iemand die je feedback geeft, die een foto neemt van die berg van je, zodat je zelf eens ziet hoe het eruitziet. Iemand die je de mogelijkheid biedt om jezelf te leren kennen. Een "spiegel voor de ziel" als het ware. En tegelijkertijd ben jij ook een spiegel voor die andere. Je weerspiegelt elkaar zonder je eigenheid daarin te verliezen.
Tegelijk wordt het logisch dat zo'n band maar kan bestaan met een beperkt aantal mensen. Je kan je berg maar omringd weten door een selectie van anderen, omdat je anders simpelweg elkaar de ruimte niet meer kan geven.
Stel je een bergketen voor, met ergens middenin "jouw" berg - er zijn een aantal bergen die direct aan de jouwe grenzen -. Veel meer bergen liggen verder verwijderd, de band is losser en de wisselwerking minder intens. Dat is logisch. Maar als nu een berg zich minder ondersteund weet, ondergraven wordt door invloeden, dan is het goed te weten dat een andere berg die extra steun geeft die nodig is om de berg niet te laten inzakken. Hij neemt de last over, tot langzamerhand het fundament zich weer herstelt... en het evenwicht terug is.
Mijn berg die onlangs met het verlies van een boezemvriendin een serieuze schok kreeg en door de omstandigheden hier serieuze natrillingen, zoekt nu terug naar evenwicht!
Reacties op bericht (12)
20-05-2011
ja , over vrienden ...
je schrijft het mooi , en daar wil ik wel eens een boom over opzetten ..... voor nu : in de nood kent men zijn vrienden = de waarheid !
20-05-2011 om 10:52
geschreven door ani
19-05-2011
Als het pad der vriendschap niet regelmatig wordt betreden, groeit het dicht.....en de uitdaging tegen moeilijkheden herstelt het innerlijk Evenwicht Natoken.....
Een aangename avond toegewenst vanwege Amor Fati !
Beledigingen zijn de argumenten van hen die ongelijk hebben
"Het leven moet met liefde en humor worden geleefd: liefde om het te begrijpen en humor om het te dragen"
19-05-2011 om 23:18
geschreven door Amor Fati
ja inderdaad
ik heb daar totaal niets aan toe te voegen, wat dus betekent dat ik het er helemaal mee eens ben. Mooi heb je dat gezegd.Waartoe denken en mijmeren al niet kan leiden hé.
Warme groet.
Michelly
19-05-2011 om 23:14
geschreven door Michelly
Een berg zo had ik het nog nooit bekeken en ja je hebt gelijk maar er is ook nog wanneer jezelf ziek wordt vallen er wel bergen weg waarvan je het nooit had gedacht.
19-05-2011 om 18:35
geschreven door Fjak@
lieve groetjes xxxx
Wat heb je dit mooi geschreven,en ben het met je eens
19-05-2011 om 18:25
geschreven door Nikki
*
Hier heb ik niets aan toe te voegen. helemaal met je eens dus. Dikke kus x2
19-05-2011 om 18:04
geschreven door Huismusje/Petra
..
Schandalig dat ik zo lang heb gewacht om nog eens een reactie te zetten. Heb nochtans trouw elke avond je blog gelezen, maar schrijven bleef ik almaar uitstellen. We leven echt mee met je kleindochtertje hier hoor. Arme moedige schat. Mooi de vergelijking met de bergen, maar waar haal je het toch. Mijn klein bergske, eerder een bewegende duin die weet van de wind en de zee, ligt daar ook wel in jouw geburen. Kuskes.
19-05-2011 om 15:15
geschreven door ludovikus
Dag Na
Op zo'n manier had ik vriendschap nog nooit bekeken, het zet mij in ieder geval aan het denken.
Groetjes uit Henegouwen
19-05-2011 om 14:33
geschreven door Loewiesa
Veel vriendschapsgroetjes uit Hasselt
Wat heb je dat mooi omschreven, echte vrienden leer je pas kennen in geval van nood. Ik heb dat ondervonden als je ernstig ziek word haken er vele af.
Een lieve groet
voor vandaag en morgen
met bewondering
voor vele mensen
ik neem mijn hoedje af
schenk je een mooie roos
en wens iedereen
een fijne dag.
19-05-2011 om 13:19
geschreven door Jasmijn2
Wat heb je dat mooi uitgelegd, Natoken.
Het klopt precies zoals jij het hier zo mooi verwoordt. Elke berg heeft dat fundament van die ander nodig om zelf de kracht terug te vinden in tijden van stormen en orkanen.
Gesteund door een stevig fundament, dan ook een beschadigde berg weer worden tot een kunstwerk in de natuur.
Wat fijn dat de meeste bergen niet totaal alleen in de bodem staan!
19-05-2011 om 11:47
geschreven door thea
Naneke een donders goeie donderdag !
Zet je hart open laat de zon erin
Zij brengt warmte ...
en lukt het een beetje met je hummeltje ...gisteren was er nog een meisje op tv van 24 jaar ...met de zelfde kwaaltjes gekregen toen ze nog een peutertje was ...het ging haar nu héél goed ...ook het eten zonder gluten ...
Ik wens ik je een hele fijne dag toe maak er iets moois van. Warme knuf,liefs xxx Jeske
)
