Gisteren kreeg ik een PPS toegestuurd over herfst in de wereld met prachtige herfstfoto's. Ik kan daarvan genieten en zeker van de geur van het bos in de herfst. Dat moet je natuurlijk erbij denken ( smile). Daarom kon ik dinsdag niet laten om in het bos te wandelen nu het weer meeviel, om gewoon even uit te waaien na de drukte want de kleinzoon was blijkbaar beter! Het bos was ook de plaats waar ik als klein meisje samen met mijn vriendinnetjes naar mooie bladeren en paddenstoelen en eikels ging zoeken voor de knutselles of op zoek ging naar braambessen. Ik zie ons nog lopen met een zakje in de hand om onze buit in te stoppen..
Toen ik na mijn wandeling uit het bos kwam, botste ik op een kleine jongen, hij kwam samen met zijn mama naar paddenstoelen zoeken, als taak voor school. Ik besef hoe bevoorrecht we waren, omdat wij, zo'n 60 jaar geleden, nog helemaal alleen op stap konden gaan zonder angst te hebben dat ons wat ging overkomen. Dat kan nu niet meer.
Mijn herfstmomentjes laten mij soms zo voldaan voelen. Het zijn heerlijke momenten om te ontspannen.
Zo was het toen ik moe van het wandelen en af en toe ook van de hersenspinsels in mijn hoofd wilde rusten. Mijn oog viel op een rustbankje in het bos, een beetje een verwilderd bos dat men jaren lang zijn gang liet gaan en nu eindelijk beetje bij beetje aanpakt om er een gezellige wandel - en fietsroute van te maken. Het kan natuurlijk aan mij liggen maar ik word niet echt vrolijk van de aanblik van al die kadavers van bomen die in hun glorietijd ver boven alles uitstegen en schaduw verschaften om nog maar te zwijgen over hun oogstrelende schoonheid. Nu liggen ze dan daar, verlaten, wegrottend, aangetast .. Ze bieden wel een schuilplaats voor kruipend en knagend gedierte.
Net als in de faunawereld gelden voor de florawereld dezelfde regels: eten en gegeten worden. De schimmels rukken op en zuigen zo snel ze kunnen de laatste levenssappen uit de gigantische kolossen die gevallen zijn of na het hakken bleven liggen. Op die altijd vochtige, schaduwrijke bosgrond heersen de schimmels als God in Frankrijk.
Terwijl ik op het bankje zat, keek ik maar wat omhoog en om mij heen om me even los te maken van de deprimerende aanblik van rottende boomstammen. Alsof de duivel er mee gemoeid was, viel mijn oog op een boom, vlak naast het bankje. Ik zag hoe de boom, gedurende, zijn groeiperiode zich met zijn brede wortels vastgezet had in de humusrijke bosgrond net alsof hij zich wilde vastklampen om houvast te hebben zodat hij meer weerstand kan bieden tegen de harde wind, die op zijn beurt weer een samenzwering lijkt te hebben met de schimmels om zoveel mogelijk bomen omver te werpen. Vanaf het bankje keek ik op tegen deze enorme reus en zag hoe de stam vergeven was van de zwammen die zich als kankergezwellen verspreid hadden tot de hoogste top van deze reus. Nou ja hoogste . Hier was toch enig ingrijpen van Natuurmonumenten bij moeder natuur, om gemakshalve maar even de hele kruin weg te zagen. Er restte slechts een enorme stam en enkele lompe stompen . Door zo omhoog te staren viel het mij dan pas op wat een gigantische kanjer deze grote vriend moet geweest zijn. De menseningreep heeft zijn zin gehad want het zonlicht valt weer op de aarde rond de aangetaste stam en verbaasd constateerde ik hoe snel andere flora daar gretig gebruik van maakte en de bodem, plaatselijk, bedekte met prachtige nieuwe scheuten en wilde bloemen.
En toch is de aanblik van zo'n stervende boom triestig. Uit alle macht probeert hij zich niet gewonnen te geven. Hoewel de zwammen de overmacht hebben, zag ik bij de geamputeerde kruin vers ontsproten takjes, een teken van leven. De reus die voor dood werd achtergelaten leeft toch nog! Het brute geweld van de mens om hem te ontsieren, wellicht uit veiligheidsoverwegingen, heeft hem niet de kracht ontnomen om door te vechten. Als een terminale patiënt staat hij daar te vechten om zijn plek in dit woud te behouden. Hij staat daar al zo lang, heeft velen zien komen en gaan, lief en leed aangehoord van de talloze wandelaars. En nu? Nu staat hij daar. De wind heeft geen vat meer op hem maar dat deert niet meer. Nog voor hij kan omvallen heeft de vijand al de macht overgenomen. Ik mocht slechts getuige zijn van zijn laatste adem
Bij het aanzien van deze doodstrijd en dat bankje aan de voet van dit gevaarte vroeg ik mij af of de goed bedoelde boswachterij het idee gehad hebben het bankje te maken van de enorme stammen van die stervende boom? Zat ik daar op een stuk afgekapt leven en ziet de boom toe hoe zijn toekomst zich aan zijn eigen basis ontvouwt? Uit respect stond ik op, groette de boom, wenste hem alle kracht van de wereld en ik wandelde terug naar huis.
Nu weet ik het niet zo goed meer of die wandeling me nu deugd gedaan had of me toch een beetje depri maakte vooral met de Allerheiligendagen die we nog maar pas achter de rug hebben!
En toch kan verrotting mooi zijn!
.
Reacties op bericht (12)
09-11-2012
*
Allereerst een sorry dat ik je wat verwaarloost heb met wat reageren op je logjes betreft. Maar ik ben je wel elke dag komen lezen hoor! Dus ik ben volledig mee met al je drukke kids dagen, zieke kleinzoon, en de valpartij van T. en je humoristische opwellingen. Maar soms zijn mijn ogen zo vermoeid dat én lezen én schrijven echt niet samen kan. Maar ik weet dat jij dit feit als geen ander herkend en begrijpt. Nu wat je boswandeling betreft, dat roept bij mij ook mooie herinneringen op aan vervlogen tijden. Wim was een echte natuurmens en het was zalig om samen met hem door een park of bos te stappen. Hij was als het ware een gids voor dit stadsmeisje en deed me dingen opmerken waar ik zonder hem achteloos aan voorbij zou zijn gegaan. Ik begrijp dan ook volkomen hoe jij geniet van de mooie natuur om je heen. Liefs x2 en tot de volgende... PS: Ik heb je gemist op de bijeenkomst en hoop dat je er volgende keer weer bij kunt zijn.
09-11-2012 om 18:10
geschreven door Huismusje/Petra
Goedemiddag Natoken.Ik wens Je een gezellige vrijdag toe.
We zijn vandaag vrijdag 9 november en het weekend nadert vliegensvlug.Voor mij wordt het terug een voetbalfeest want morgen spelen onze - 14 jarigen hun competitiewedstrijd aan huis tegen K.Diegem Sport en gelukkig mag ik er ook terug bij zijn.Eens een overwinning zou ons enorm veel deugd doen.Ik wens Jullie een mooie en toffe vrijdag toe met vele lieve en hartelijke groetjes vanwege Jos.
09-11-2012 om 12:03
geschreven door Jos Vande Ghinste
..
Ik ben zo blij dat jij elke dag indien je dat wil kan genieten van de bossen...zelf voel ik me er vreemd, ik weet niet waarom. Is het mijn claustrofobie of is het omdat bossen - zeker in de herfst - me weemoedig maken. Hoewel ik midden tussen de bossen en weiden geboren ben en er acht jaar heb gewoond voel ik me toch beter hier in de rand van 't stad. Ik kan wel even genieten van een weekend zo ver weg van alles, maar dat is meer dan lang genoeg. Al goed dat we allemaal niet hetzelfde zijn hé Natoken. Jij zou hier bij ons waarschijnlijk gek worden. Blij dat al je kleinkinderen weer gezond zijn (terwijl ik dit schrijf hou ik voor ons beiden vingers en tenen gekruist) Warme knuffel xxx
09-11-2012 om 11:53
geschreven door BOJAKO
Wens je een fijne Vrijdag lieve vriendin
Natoken ik kan daar ook van genieten om nu een wandeling te maken in het bos
Dit heb je weer mooi geschreven
Een herfstbos Vallende bladeren liggen in een bos, boomstammen zijn begroeid met mos. Een eekhoorntje kijkt schichtig rond, afgekloven denneappels liggen op de grond. Op het pad tekenen zich reeënsporen, in de verte is het tikken van een specht te horen. Paddestoelen staan er heel veel, de natuur in een herfstbos vormt een mooi geheel. Nikki
09-11-2012 om 11:19
geschreven door Nikki
Omake ik kom met de rapte eens piepeloere ..
Ook op deze vrijdag breng ik u een lieve groet... geniet nog van een aangenaam gezellige dagje ... Wat baten Kaars en bril Als de uil Niet zien wil Veel liefs ... warme groetjes ... knufke... ikke
09-11-2012 om 06:09
geschreven door Jeske
08-11-2012
Groeten van Fjak@
Mooi je log en ja we weten al lang dat je een natuurmens bent, maar je beschrijft het ook zo natuurlijk. Ik ben blij met Pucky ik laat hem zoveel mogelijk andere plaatsen zien in de natuur waar hij van mij mag loslopen , wettelijk mag het niet maar je ziet hem samen met mezelf genieten van al dat mooi's , hij kan soms aan een bloemmeke blijven ruiken dat ik echt moet zeggen wat is't blijven we hier wonen. Groetjes van Fjak@
08-11-2012 om 19:48
geschreven door Fjak@
piepelou
Het was fijn om hier te zijn met een warme groet en een dikke knuf wens ik je een mooie donderdagavondje toe ondanks het mieserigweertje buiten ... maak het binnen gezellig en dat kom ik langs deze weg zeggen ...
dikke knufke ikke
08-11-2012 om 19:40
geschreven door Jeske
piepelou
.
08-11-2012 om 19:38
geschreven door Jeske
samen met je vriendinnetjes naar eikels zoeken in het bos hé.... ha ha.... ( Je wordt ouder als je lichaam korter wordt en je levensverhalen langer Natoken
Een aangename namiddag toegewenst vanwege Amor Fati !
Een mens kan niet meer doen dan hij doet
Maar als hij elke dag doet wat hij kan,
Kan hij s nachts slapen en s anderendaags opnieuw beginnen
08-11-2012 om 13:36
geschreven door Amor Fati
mooi !
Beste mevrouw, ik heb het al eens eerder gezegd, Hoe jij schrijft , het is alsof ik er zelf bij ben. Wij voelen hetzelfde aan, ik denk ook zo; maar kan het niet verwoorden. Als ik mijn innigste gedachten wil neerschrijven is dat altijd in telegramstijl en dat oogt niet goed. Ik ben een tikkeltje jaloers op jou, en benijd wel die zinsbouw, wat ik niet kan. Maar denk hetzelfde ( spijtig) Daarom heb ik ook geen blog. Met vriendelijke groeten van Tilde
08-11-2012 om 12:37
geschreven door Tilde
Goedemiddag Natoken.Ik wens Je nog een aangename donderdag toe.
We zijn vandaag donderdag 8 november en we naderen met rasse schreden weerom het weekend.Vandaag wordt het weer niet veel soeps en wordt het een herfstig allegaartje.De temperaturen klimmen niet hoger dan 11 graden.Ik wens Jullie een mooie en hopelijk een droge donderdag toe met vele lieve en hartelijke groetjes vanwege Jos.
08-11-2012 om 12:10
geschreven door Jos Vande Ghinste
...
Als bomen konden vertellen..zouden ze zeggen dat ze het fijn vinden dat jij er zo over denkt,ik zie eigenlijk ook altijd met iets van eerbied naar die oude bomen,ze vertellen het doel van je leven toch..de 4 jaargetijden,hoe het uiteindelijk ook ons vergaat,alleen doen wij het maar één keer ,zij weten zich telkens te vernieuwen,prachtig toch!dikke zoen van je kapoen
weer of geen weer , een prettige lievekesdag!! warme knuffel van Nestje&Lipske!
)
