een selectieve kijk op de politiek en de actualiteit (en tussendoor ook eens iets anders)
27-10-2007
'De stier van Marcinelle'
Serge Régnier (48) uit Marcinelle bij Charleroi, is voor de 27ste keer vader geworden. Dertig zou een mooi getal zijn om mee te stoppen, zegt de kersverse papa.
Angélique, zo heet de jongste telg van het gezin Régnier. De moeder is zijn vrouw Christine. Maar Serge Régnier heeft drie vrouwen: Christine, met wie hij 21 jaar getrouwd is, haar zus Karine en zijn bijzit Judith. Die had al vier kinderen uit een vorige relatie, die ook bij het gezin wonen.
Tussen 1986 en nu was er altijd iemand van mijn vrouwen zwanger. Soms meer dan één. Behalve in 1999 en 2006, zegt Serge, alias de stier van Marcinelle.
Intussen is de eerste dochter van het gezin getrouwd. Maar Christelle (20) woont weer thuis. Haar man is teruggekeerd naar Algerije.
Serge zegt dat er het afgelopen jaar ook thuis problemen waren. Neen, de vrouwen waren niet jaloers op elkaar. Ze spanden samen tegen mij omdat ze vonden dat ik te weinig in het huishouden hielp. Maar dat is allemaal bijgelegd.
Aan stoppen denkt hij nog niet. Dertig lijkt me een mooi getal. Nog een kindje met elke vrouw. Als ik het nog kan natuurlijk, lacht hij. Kinderen kopen, en vooral de opvoeding ervan, kost handenvol geld.
Het inkomen van het gezin:
* Werkloosheidsuitkering Serge Régnier: 1.030 euro * Invaliditeitsuitkering Serge Régnier: 684 euro * Werkloosheidsuitkering Christine: 800 euro * Werkloosheidsuitkering Karine: 800 euro * Werkloosheidsuitkering Judith: 800 euro * Kindergeld: 4.000 euro
Totaal: 8.114 euro
27 kinderen is wel iets om in het nieuws te komen, maar het lokt toch verschillende reacties uit, zoals van deze briefschrijver in GVA. . Ook in buitenlandse kranten vindt men gelijkaardige reacties.
"Het artikel 'De stier van Marcinelle' (GVA van 19 oktober) heeft bij mij heel wat ergernis opgewekt. Een normale man kan tijdens zijn leven enkele honderden kinderen verwekken, als hij maar genoeg vrouwen bereid vindt. Maar, een normale man heeft meer moraal om dat niet te doen. 27 kinderen bij drie vrouwen is volgens mij geen prestatie om fier op te zijn. Het artikel zou beter heten: 'De profiteur van Marcinelle". Immers, welk gezin heeft een maandelijks inkomen van 8.114 euro, waarvoor geen uur gewerkt is? Het hele bedrag bestaat uit uitkeringen van vadertje staat."
Ik kan hierbij nog zeggen dat het vervanginsinkomen van de man alleen, meer is dan ik ooit netto verdiend heb met full-time te gaan werken en dan nog constant onder stress en bijna dagelijks (onbezoldigd) moeten overwerken om al het werk tijdig af te krijgen.
Volgens onderzoek van een professor in de psychologie (universiteit van Swansea(Wales)) kan bepaald voedsel hyperactieve of agressieve kinderen kalmeren.
Volgens de professor kan hyperactiviteit veroorzaakt worden door het eten van te weinig kalmerende vetten (visolie) of door te veel chocolade, zuivelproducten en granen.
Voedingsmiddelen met kalmerende werking: lamsvlees, kip, rijst, bananen en appels.
Voor toepassing van deze visie komt het er vooreerst op aan om de kinderen die ongewoon gevoelig zijn voor bepaald voedsel te kunnen identificeren. Vermits het vaker voorkomt bij kinderen met asociaal gedrag is dit een goed vertrekpunt.
Honing is niet alleen lekker, maar ook zeer gezond.
Het helpt het immuunsysteem te versterken, heeft een sterke antibacteriële werking en blijkt zelfs nuttig in de strijd tegen kanker en hartziekten..
Eigenlijk zou honing ook deel moeten uitmaken van elk gezond dieet. Ondanks het feit dat honing bijna anderhalve keer zoveel calorieën bevat als suiker, zeggen specialisten dat mensen die het in hun dieet gebruikten toch niet zwaarder werden omdat ze langer een vol gevoel hadden.
Maar je moet honing niet per se eten om van al de voordelen te profiteren.
Het is bewezen dat honing geïnfecteerde wonden sneller doet genezen. Honing stimuleert de aanmaak van nieuwe huidcellen waardoor de kans op littekens kleiner wordt.
Uit een interview met Arthur van Amerongen in Knack, naar aanleiding van zijn kortelings te verschijnen boekBXL Eurabia.
Arthur van Amerongen was nadat hij afstudeerde in Amsterdam, jarenlang oorlogscorrespondent in het Midden-Oosten. Hij trok van brandhaard naar brandhaard en maakte reportages in de Gaza-strook, in Algerije, Egypte, Iran, Afghanistan.
In 2006 won hij de Prijs van de Nederlandse journalistiek voor een verhaal in de krant Het Parool over Marokkanen, waarin hij o.a. schreef dat hij in zijn studietijd een goede omgang had met Marokkanen en sindsdien 'van Marokkanen hield', ondanks de laffe moord op Theo van Gogh. Hij heeft ooit een serieuze poging ondernomen om zelf moslim te worden.
Ook in 2005 won hij reeds een prijs voor een programma op de VPRO, eveneens over Marokkanen.
Maar nu, na verblijf van ruim een jaar in de Brusselse moslimwereld, waar hij zich aanvankelijk absoluut thuis voelde, klinkt het heel anders en zijn de gevoelens omgeslagen in angst voor de Marokkanen. In de Hoogstraat werd hij door een groep Marokkanen gemolesteerd nadat ze eerst zijn vriendin voor hoer hadden uitgescholden en hij maakte ook een paar berovingen mee.
Ik had dan ook enorm veel moeite met de dubbele moraal van hun cultuur: aan de ene kant is er het gedweep met hun verheven moraal en de superioriteit van de Islam en aan de andere kant is er een groeiende minachting voor onze liberale idealen. Er is een soort bandeloosheid ontstaan onder Marokkanen omdat ze neerkijken op onze cultuur. Onze vrouwen zijn allemaal hoeren. Ze kijken ook voortdurend hoe ver ze kunnen gaan. Hun houding is vaak provocerend.
Marokkanen (althans een bepaalde groep) zijn de jakhalzen die dag en nacht over straat zwalpen en een spoor van gebroken autoruiten achterlaten. Die zie je vooral tussen de Beurs en hun biotoop Molenbeek. En dan heb je nog je heel persoonlijke ervaringen: diefstal, herrie, verwijten Iedereen in Brussel die ik ken, heeft zon verhaal en altijd gaat het over Marokkanen. Ik heb nooit een probleem gehad met Turken, Afrikanen of Pakistanen. Dat doet je nadenken, temeer als je weet dat Marokkanen in Nederland precies dezelfde overlast veroorzaken. In Israël zie je joodse Marokkanen precies dezelfde problemen creëren. Het heeft dus niets met religie te maken, het probleem schuilt in de aard van Marokko, in de hele structuur van het land. Arthur van Amerongen : "Ik denk wel dat Brussel een tijdbom is. Een aanslag in Brussel is een kwestie van tijd." (Bron: Knack)
Aanvankelijk was ik van plan mijn Weblog gewoon onder mijn echte naam te starten. Maar als ik zo eens naar de andere reeds bestaande keek, viel het mij op dat de meeste ervan met een schuilnaam werken. Vandaar dat ik uiteindelijk beslist heb dat ook maar te doen.
.../raa. is het geworden. R.A.A. is in feite niet zo geheimzinnig als het op het eerste zicht lijkt. Het zijn namelijk de eerste letters van mijn voornamen.
'De stier van Marcinelle' 
