|
"Griekenland op Rand van Chaos"... Ja, dat komt er van als Grieken hun handen niet uit de mouwen kunnen steken en gewend zijn om altijd geld toegestopt te krijgen.
Ondertussen ligt Europa te zieltogen en te kreunen onder de instroom van massa's vluchtelingen. En toch las ik onlangs in HBVL een column van Lore Abrahams over Bootvluchtelingen. Een jonge vrouw, een mama van drie kindjes, komt ONS vertellen over het zielige lot van bootvluchtelingen. En daarbij gaat ze op de sentimentele pathetische toer, waarbij ze het drama van bootvluchtelingen in een handomdraai verdraait in een beschuldiging aan het westen dat niet bereid is om die zwalpende stumperds op te vangen. "En wat doen onze staats- en regeringsleiders ondertussen? Vrolijk de andere kant uitkijken."...
Terwijl Europa bezig is met zichzelf te vernietigen, raaskalt de mama van 3 kindjes voort over bootvluchtelingen: "Smachtend naar een ander leven in betere oorden... Hoe radeloos ben je als je zulke gevaren trotseert?"... "60 miljoen mensen op de vlucht voor oorlog, geweld of vervolging. Zij lieten alles achter op zoek naar bescherming... Kinderen, ouders, grootouders, studenten, arbeiders, journalisten... die hun leven riskeren op gammele bootjes op de Middellandse Zee, weg van de miserie, op zoek naar veiligheid en geluk."
Haar verhaal is geromantiseerd, niet levensecht: "Met mondjesmaat worden vluchtelingen toegelaten op westers grondgebied... het liefst worden hulpeloze mensen op grote afstand gehouden... het gespuis moet van ons erf weggejaagd worden"... Ik denk dat de mama haar verhaal van achter haar kookfornuis bedacht heeft, ver weg van de realiteit...en toch mocht ze haar verzuchtingen kwijt in de krant?...
Eerder al schreef HBVL over "De helse tocht naar Europa, met de Dood als enige Metgezel"... Klinkt tragisch, het is zo'n beetje spelen met de gevoelens van de lezer, om hen op een dwaalspoor te brengen, om hen te overtuigen van de slechtheid van Europeanen wiens armen niet wijd genoeg open gespreid zijn om die arme drommels op te vangen.
De mama van 3 kindjes legt ons uit hoe schaamteloos het westen is in de opvang van al die sukkelaars die hun leven wagen in een bootje waarvan ze weten dat het schuitje nooit heelhuids Europa kan binnendrijven. En toch worden die wanhopigen opgehemeld tot in de verste uithoeken van het hemelijk halfrond.
De 'Ode aan de Vluchteling' van Lore Abrahams kwam op mij over als een 'Weg met het westen, weg met Europa, leve de Vluchteling, leve de Overrompeling van Europa, leve de Vernietiging van Europa'... WEG MET ONS...
|
