Vroeger waren er op school 'Wedstrijden' en 'Prijskampen'.

Geen 'examens', geen 'toetsen', geen slappe toestanden zoals heden, maar 'wedstrijden' en 'prijskampen'! Het roept beelden op van leerlingen die elkaar de loef afsteken, die elkaar overtroeven en met elkaar concurreren om de beste van de klas te zijn. De beste, de sterkste, de slimste... wedijveren, triomferen, zegevieren!!!...

Die competitiegeest van vroeger is er niet meer, mag ook niet meer. Ze hebben de vechtlust uit onze woordenschat geschrapt, ze hebben de strijdlust gebannen uit het schoolgebeuren.  Nu zijn er examens en overhoringen waarbij niemand uit de toon valt, iedereen aan zijn trekken komt en niemand uit de boot valt. Er mag geen onderscheid meer zijn tussen goede en slechte leerlingen. Dat willen ze daarboven. En nu wijs ik niet naar de hemel want daar is niét iedereen gelijk. D'r zijn er die door Sinte Pieter onmiddellijk naar beneden gedonderd worden, via de trapladder of de lift, naar de hel. Of via het ijle heelal als ze het te erg bont gemaakt hebben. Zij hebben het verknald in hun aardse bestaan, zij hebben de Vlaamse zaak niet behartigd, kozen voor vreemdelingen en voor hun welzijn. Wel, dat soort zal nu in de hel voor eeuwig moeten boeten en branden.

Ik heb het al eens gezegd: als ik boos word, dwaal ik af. Dus nu terug naar het verbod om met kop en schouders boven anderen uit te steken, het verbod om de sterkste te zijn, het verbod om de slimste en de beste te zijn.

Kreten van zelfverheerlijking moeten weerkeren. Wat is er mis met: "Ik ben de beste!"? Ja, wat is daar mis mee? Het is alleen pijnlijk voor de bruine achterblijvers in de klas die doorVlaamse Witkopkes overtroefd en overweldigd worden. Erg pijnlijk, en dat probeert men nu krampachtig te verdoezelen en te vermijden. De kracht van de Vlaamse leerling wil men kost wat kost temperen!

Ik ga er nu een voorbeeldje van geven. In het palmaresboek van het lyceum stonden alle namen van leerlingen alfabetisch gerangschikt. Dat is een truc om ongelijkheid tussen leerlingen weg te werken. Ik pik er 2 leerlingen uit: Jan Zegers en Mehmet Aksoy.

Mehmet Aksoy speelde het klaar om ondanks zijn enorme taalachterstand steeds nipt te mogen overgaan naar het volgende leerjaar. Jan Zegers, de knapste leerling van de klas, een bolleboos, moest jarenlang genoegen nemen met de laatste plaats bij de prijsuitreiking én in het palmares, omdat zijn familienaam begon met een Z. Terwijl Mehmet Aksoy, de wanpresteerder, met al zijn buizen triomfeerde op de eerste plaats. Omdat zijn familienaam begon met een A...