|
Het is nu al bijna twee jaar geleden dat ik vereerd werd met een mail van het CGKR. Zo begon het, met een simpel mailtje. In de loop van 2014 berichtte ik over mijn CGKR-avontuur in meerdere artikeltjes over de gang van zaken en hoe het mij verging.
Nu wil ik mijn lezers graag laten weten dat ik al geruime tijd niets meer van het Centrum vernomen heb, geen enkele klacht meer, geen nieuws meer, ook geen verontschuldigingen, geen rechtzettingen, geen morele schadevergoeding, niets meer... Alsof er nooit iets gebeurd is. Ze hebben me misschien uit het oog verloren, of mijn berichten zijn te saai, of er valt niets meer te beleven op mijn preutse blog? Dus laten ze me met rust.
Laffe verklikkers gingen bij het Centrum mijn blog aanklagen, ze wilden mijn blogje in diskrediet brengen, om zeep helpen en een kopje kleiner maken. Je moet er laag voor gevallen zijn. Heel even slaagden ze in hun opzet, maar na alle turbulenties herrees mijn zieltogende blogje alweer. Ik hoop dat mijn belagers wegblijven van mijn blog, ze zijn echt niet welkom. Ze lijden aan een besmettelijke ziekte, een ongeneeslijke kwaal: een blogfobie! Die psychische aandoening doet hun verrotte hersenen aftakelen en daarna begint hun hele lijf te verschrompelen.
Begrijpelijk dat ze mijn blog liever zagen verdwijnen na mijn onthullingen van pijnlijke details over Horbert, de Turkse tolk, directeur 't Kabouterke en directrice An Serpent. Ik heb ze al allemaal door het slijk gehaald en daarna aan de wasdraad gehangen, om de modder te laten afdruppelen, maar dat hielp niet, bevuild en verguisd zullen ze door het leven moeten gaan.
Zo was er Horbert, PMS-directeur en xenofiel in de ergste graad, Turkse tolk Gülnür die met haar snoet in de lucht liep omdat ze zich verheven voelde boven haar Vlaamse Collega's, directeur W.V., alias 't Kabouterke, die zich in de gekste bochten kronkelde om zijn allochtoontjes te verwennen met illegale taallessen en allerlei andere lekkernijen waarnaar Vlaamse leerlingen konden fluiten, en tenslotte was er directrice An Serpent die zich samen met Horbert schuldig maakte aan het vervalsen van IQ-cijfers. Ze konden niet verdragen dat allochtoontjes minderbegaafd waren, en dus haalden ze hun doos met corrupte trucjes tevoorschijn om valse verslagen te kunnen opstellen.
De klachten die het Centrum ontving over mijn blog gingen over boodschappen die aanzetten tot haat, geweld en discriminatie, m.a.w. ik ben een zware crimineel, een gevaarlijke racist en een regelrechte xenofoob, iemand die voorgoed verloren is voor de maatschappij en die zich beter van kant kan maken.
Mijn zoektocht naar mijn belagers eindigde bij de Lokale Scholenraad Midden-Limburg, daar liep ik vast. De Lokale Scholenraad is een soort alternatieve jeugdbeweging, een louche sekte, een duistere club... een broeinest van linkse zeveraars met een perverse voorkeur voor allochtone leerlingen en hun welzijn. An Serpent is algemeen directeur en haar schuilkelder is gelegen in de Armand Hertzstraat in Hasselt. Het moet er geregeld uitgemest en ontvlooid worden. Vanuit de uitkijkpost in haar schuilkelder worden er snode plannen gesmeed om de Limburgse onderwijswereld te kleuren en te bevolken met allerlei bevolkingsgroepen die ze neerpoten te midden van Vlaamse leerlingen die door de minderwaardige aanwezigheid van andersoortigen niet meer optimaal kunnen genieten van volwaardig onderwijs, ze worden meegzogen naar onder, naar een dieptepunt waar iedereen gelijk is.
Ik zei dus dat de speurtocht naar mijn vijanden dood liep. Ook enkele ontmoetingen met ex-collega's leverden niets op. Het lijkt wel of ze de identiteit van meerdere aanklagers geheim willen houden, ik mag iets niet weten. Ook de twee afgezanten van het CGKR, snotneuzen die rechercheurke wilden spelen, logen tegen me: "Die kent ge niet", toen ik polste naar mijn aanklagers...
En ondertussen kabbelt mijn blogje voort op de deinende golven van seniorennet...
|
