|
Maandag 4 januari zwaaien alle schoolpoorten open voor een gigantische zwerm verse bootvluchtelingetjes die hun speelgoed en hun knuffelbeestjes in hun thuisland achter moesten laten. Zij hebben de woeste zeeën getrotseerd, maar het had ook anders kunnen aflopen, zij zijn de uitverkorenen want velen van hun leeftijdgenootjes tuimelden naar de zeebodem waar ze niks te zoeken hadden. Ze hadden maar niet zo ver voorover moeten leunen over de rand, waardoor hun bootjes kapseisden.
Zij maakten deel uit van de miljoenenkaravanen die Europa binnenstroomden alsof er hier alles in de solden is, van geluksbrengertjes tot riante leeflonen. Een grenzeloos Europa, waar het alle dagen opendeurdag is.
Op de eerste schooldag van het nieuwe jaar zullen onze scholen overstelpt en overbelast worden door kinderen die geen jota benul hebben van onze Nederlandse taal en nog minder van onze leefgewoonten... Totaal gedesoriënteerd. Maar niet gedesillusioneerd, want Europa heeft hen een paradijs beloofd waarin ze kunnen opgroeien in weelde en veiligheid zonder oorlogsdreiging.
Nu vrees ik dat de VN-kinderrechtenorganisatie Unicef ons land weeral eens gaat viseren zoals vijf jaar geleden toen ze er op wezen dat "alle kinderen gelijk zijn" en dat ons land kwetsbare kinderen laat vallen, hen achterop laat geraken in het onderwijs, en aan armoedebestrijding zou er niet genoeg gewerkt worden... "Er is ongelijkheid op school, voor kwetsbare kinderen is de school een hindernissenparcours dat kwetst en uitsluit... Gelijke onderwijskansen voor iedereen, alle kinderen zijn gelijk."...
'Hindernissenparcours'?... Onze Vlaamse leerlingen zullen in de toekomst dat hindernissenparcours moeten doorworstelen als alle schoolpoorten wagenwijd open blijven staan voor alles wat uit alle uithoeken van de wereld komt.
Nu zal Lieve eens vertellen wat ze denkt over die zgz 'gelijkheid van kinderen'. Om te beginnen zijn kinderen niét gelijk, ieder kind is uniek en ze hebben allemaal verschillende talenten, verschillende karakters, verschillende sociale milieus, verschillende onderwijskansen... Die verschillen ZIJN er, en kunnen door geen enkele actie weggestreken worden. Die verschillen maken het de scholen onmogelijk om te zorgen voor een gelijk welzijn van alle kinderen. Gelijkheid in het onderwijs is een fabeltje, een afgezaagd refreintje.
In het verleden heeft het Vlaamse onderwijs als geen ander inspanningen geleverd om kwetsbare kinderen aan te halen. Het ene project volgde op het andere, projecten speciaal voor de maatschappelijk minder bedeelden. Inspanningen, vaak ten koste van onze eigen leerlingen die erdoor achterop geraakten.
De overbezorgdheid van Unicef voor de maatschappelijk zwakkelingen is een bedreiging voor onze eigen Vlaamse leerlingen. Zij zullen in de hoek gedrukt worden, op de laatste rij gezet worden waar ze geduldig hun beurt afwachten. Daarom is mijn slogan: "Eigen Vlaamse Leerlingen Eerst!".
Ik ga er nog wat stemmingmakerij aan toevoegen. Het welzijn van onze eigen Vlaamse leerlingen op school is een prioriteit. Zij verdienen een voorkeursbehandeling. Zij hebben voorrang op alle anderen die de leerstof en het lestempo niet kunnen volgen!
|
