"Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Deze vraag heb ik vroeger vaak gehoord en ze werd gesteld door allochtone leerlingen toen ze in de klas onbevangen en zonder schroom hun vinger opstaken om uitleg te vragen over werkloosheidsuitkeringen.
Dat gebeurde tijdens de vragenuurtjes na de uiteenzetting over "Studie- en Beroepsmogelijkheden na het Secundair Onderwijs'. Voor allochtonen kon de hele beroepenwereld den boom in, en alle studiemogelijkheden eveneens. Ze waren slechts uit op één ding: doppen!
Vlaamse leerlingen daarentegen onderscheidden zich van hun allochtone klasgenoten door zich ambitieuzer op te stellen. Zij wilden gretig alles weten over studie- en beroepsmogelijkheden na hun middelbare studies. Hun ernstige vragen toonden streberigheid, prestatiegerichtheid en scorezucht. Anders dan hun allochtone studiegenoten.
Ik heb al verteld over de nieuwsgierigheid van allochtonen naar een luilekker leventje, maar nu herhaal ik het in de context van het nieuws over arbeidsbemiddelaars die in Brussel geen vluchtelingen kunnen vinden om deel te nemen aan hun onthaalprojecten. De arbeidsbemiddelaars geloofden echt nog in de bereidwilligheid van vluchtelingen om te integreren via een beroepsuitoefening.
Nu heeft Actiris, de Brusselse tegenhanger van de VDAB, zijn onthaalprogramma voor vluchtelingen moeten schrappen omdat er geen publiek was, vluchtelingen kwamen niet opdagen, niemand meldde zich aan, iedereen was onzichtbaar. Actiris: "Vluchtelingen zijn moeilijk te bereiken, we weten niet waar en hoe ze te vinden."
En zo is Actiris eigenlijk een arbeidsbemiddelaar voor onwillige werkers, voor werkweigeraars, voor vluchtelingen en andere immigrators die niet willen integreren... En wat als Actiris en VDAB nu eens intensieve campagnes zouden voeren bij laatstejaars van alle middelbare scholen, in 't bijzonder scholen met hoge concentraties allochtonen!?...
|