Twee maanden geleden maakten de Belgische veiligheidsdiensten zich zorgen over de mogelijke terugkeer van een 100-tal IS-kinderen naar ons land. Terug van het kalifaat in de beschaafde wereld?
Misschien heb ik iets gemist, maar sindsdien was er geen nieuws meer over de bezorgdheid bij de Belgische veiligheidsdiensten over de IS-kinderen. Hoewel Jan Jambon ons toen geruststelde: "We zullen de terugkeerders tijdig opvangen... Onze diensten staan op scherp en hebben al voorzorgsmaatregelen genomen."
En daarom denk ik dat de stilte rondom de IS-kinderen te maken heeft met een duistere en geruisloze onderdompeling van de IS-kindjes in ons gewone schoolvolkje. Anoniem en incognito. Hopend dat ze zich wel zouden aanpassen en integreren.
Maar dat is gerekend buiten de wetten van indoctrinatie en traumatisering. Gebrainwashte kinderen die zeggen dat ze jihadist willen worden om ongelovigen af te slachten, zijn zodanig gehersenspoeld dat er geen terugweg meer mogelijk is. Geïndoctrineerd via het sharia-onderwijs werden ze immuun gemaakt voor geweld. Kinderen leren er al als 5-jarige kalasjnikovs hanteren, en leren vechten in trainingskampen.
Geïndoctrineerd gedachtegoed blijft sudderen, soms jarenlang, om dan plotseling, na een vonk, tot uitbarsting te komen. Verhoogde kans op terreuraanslagen is het gevolg.
Deradicalisering van IS-kinderen kan niet. Is onmogelijk. Psychische bijstand en hulpverlening om deze kinderen op te vangen, zijn parels voor de zwijnen. Er knapte iets in hun hersenen, een soort kortsluiting, een onherstelbare handicap voor hun leven, en dat komt nooit meer goed. Gedachtegoed dat door kortsluiting in de hersenen opgebouwd wordt, krijg je nooit afgebouwd. Door hun verblijf in het kalifaat kwam er een kronkel in hun brein, een niet te ontwarren kluwen, dat zich uitzaait zoals dat gebeurt bij een kwaadaardig kankergezwel.