Het is ontmoedigend en verontrustend om regelmatig te moeten lezen hoe de islam zich alsmaar krachtiger en gewelddadiger manifesteert en terrein wint, zich uitbreidt en beslag legt op het Westen, op onze seculiere samenleving en een bedreiging vormt voor onze eigen identiteit. Nog ontstellender is het om toe te zien hoe politici en media meewerken aan deze ongebreidelde machtsontplooiing van de islam.
Vroeger was er een moment waarop ik voor het eerst onheil voelde hangen boven onze eens zo stabiele samenleving vol welvaart en beloftevolle toekomst, toen ik islamleraars zag binnenwandelen in onze Vlaamse scholen. Het gaf me een bijzonder onbehaaglijk gevoel te zien hoe een vreemde cultuur, een vreemde denkwijze onze vertrouwde omgeving binnendrong, er deel van ging uitmaken en de rustige harmonie van het Vlaamse leven onder de kerktoren verstoorde.
Die nare gevoelens bekropen me in de jaren 70 voor het eerst toen ik zag hoe Turkse leerlingen afgezonderd werden van hun Vlaamse klasgenoten om islamlesles te gaan volgen. Anderzijds waren er de geldverslindende integratieprojecten... En tóch was er een systematische gesegregeerde behandeling van moslimleerlingen?
Mijn zorgelijke mijmerijtjes kon ik vroeger met niemand delen. Met echt niemand. Er was niemand met wie ik kon spreken over de forse toename van het aantal moslimkinderen, ze werden talrijker, de moslimgezinnen werden talrijker, hele wijken verturksten, de islamitische omvang nam grandioze proporties aan, en toch zweeg iedereen. Mijn collega's, schooldirecties en leerkrachten deden of ik spoken zag en namen een gelaten houding aan, "het loopt allemaal niet zo'n vaart", in die stijl. En toch waren er aanwijzingen in overvloed om ons ongerust over te maken.
Men vond het vanzelfsprekend dat de islamleraar zich met enkele moslimleerlingen afzonderde om over de islam te palaveren in een apart klaslokaaltje. Was dat echt wel normaal? Waarom protesteerde toen niemand tegen deze abnormale gang van zaken?... Nu is er veel meer bewustwording van het islamgevaar. Veel te laat. Veel te traag op gang gekomen.
Het onderwijs haalde de islam binnen. Aanvankelijk werden moslimleerlingen en islamleraars gezien als 'heidenen'. Toch werden ze geduld en bejegend met respect. Waarom, begrijp ik niet. Ze genoten van allerlei privileges en faciliteiten, alsof ze een eigen schoolreglement hadden, en een eigen leventje leidden binnen de schoolgemeenschap...
En zo kom ik terug naar het begin van dit verhaal: vroeger, toen er nog geen islam was, was het leven vredig en eenvoudig...
|