"Klef en zoet", zei een wijnkenner toen hij halal wijn proefde... Het deed me denken aan een islamleraar van vroeger in het atheneum. De man trakteerde in de leraarskamer op de geboorte van zijn zevende (!) kindje. Hij deelde zoete koekjes uit en op de tafel stond nog een volle mand te blinken. We mochten er zoveel van nemen als we zelf wilden. Maar na de eerste hap wist ik het al, deze klefferige gebakjes konden mij niet bekoren. Het zoete spul bleef plakken aan mijn gehemelte, aan m'n tong, aan m'n handen... alles plakte. Mijn hart begon sneller te kloppen en mijn cholesterol maakte een duik naar omhoog. De vreselijke smaak deed me snakken naar een frisse pint om de ongemene zoetigheid door te spoelen. Maar er was niets om door te spoelen, alleen maar slappe koffie en thee. Geen biertje, geen wijntje, niets, zelfs geen halal wijn om de misselijkmakende gebakjes weg te spoelen. Een gemiste kans om de islam te promoten!
Erger nog dan zijn pateekes vond ik het brabbeltaaltje van de islamleraar. Al zo oud geworden, geboren in Vlaanderen en al zo lang leven in een Nederlandstalig klimaat, en nog altijd niet in staat om een correcte Nederlandse zin uit te spreken! Turkse en Nederlandse woorden haspelde hij dooreen, en nieuwe zinsconstructies vond hij ter plekke uit. Communiceren met een islamleraar kost je een jaar van je leven...
|