|
Terwijl iedereen aangespoord wordt om met de fiets of het openbaar vervoer naar zijn werk te pendelen, kampen PXL-studenten in Hasselt met parkeerproblemen. Luxeproblemen. De studenten raken hun wagens nergens meer kwijt, riskeren een boete voor fout parkeren of vinden hun auto niet meer terug omdat ie weggesleept is.
's Ochtends is het een gevecht om als eerste zo dicht mogelijk bij de ingang van de hogeschool te kunnen parkeren. Sommigen staan er twee uren vroeger voor op. Het ontbijt slaan ze over om dan holderdebolder tegen de klok naar school te racen.
De hele wijde omgeving rondom de Hogeschool PXL Hasselt lijkt wel één groot wagenpark. Langs de singel staan ze allemaal in dichte drommen bijeen, de wagens van verwende kinderen die nooit hebben leren fietsen, die nooit de bus hoefden te nemen, en ook nooit te voet naar school gingen, want hun ouders leverden hen keurig af bij de schoolpoort, hun hele schoolleven lang. En nu hebben ze een spiksplinternieuwe auto gekregen om mee naar de Hogeschool te rijden.
Rekening houdend met de gewichtigheid en hoogdringendheid van het parkeerprobleem, annuleerde burgemeester Vandeput zijn lopende zaken en afspraken om de studenten tegemoet te komen in hun drang om met de wagen zo dicht mogelijk tot bij het klaslokaal te geraken. Vandeput beseft de ernst van het probleem en zal er alles aan doen om voor iedere student een parkeerplaatsje te organiseren. Desnoods overweegt hij om een ondergrondse parking te laten bouwen onder het schoolgebouw, inclusief een gratis carwash. Heel ver onder de kelders, met een enorm prijskaartje, maar 't is voor 't goede doel: het welzijn van de student.
In overleg met de school streeft burgemeester Vandeput naar het opperste welbevinden van alle studenten die met een wagen naar school komen. Hij zal bij alle invalswegen naar de school de voorrangsregels wijzigen opdat studenten met hun wagen vloeiend en vlot tot aan het klaslokaal kunnen rijden. En de moeilijkste gevallen krijgen politie-escorte tot aan de schoolingang.
Burgemeester Vandeput dringt bij de bevolking aan op medelijden en begrip voor studenten die wanhopig op zoek zijn naar een parkeerplekje, die nooit leerden te voet of fietsend naar school te gaan, die niet weten waar bushaltes staan of hoe ze een bus moeten opstappen. Het is de achterbankgeneratie waaraan geen eisen gesteld werden, een generatie verwende snotneuzen die bij kleine tegenvallers overstuur raken, met zenuwen die op springen staan en veel te lage stressdrempels.
|
