Helemaal onderaan lezen we het verhaal van een Franse lerares die getuigt over onderwijs aan moslimkinderen. Een ramp!

Zelf heb ik ook een en ander mogen beleven in multiculturele scholen, maar over mijn ergernissen mocht ik niets vertellen. Negatieve commentaar op migrantenleerlingen was taboe. Geduld en verdraagzaamheid werden mij gepredikt omdat migrantenkinderen aanpassingstijd nodig hebben. Een grote denkfout. En omdat er geen eisen aan hen gesteld werden gleden ze nog verder weg naar het allerlaagste peil.

Eén bijzondere dag in de school van directeur Blauwbaard blijft in mijn geheugen hangen op een vast plekje. Luister maar.

Op zekere dag belandde ik in een klas vol Turkse leerlingen voor een screening van hun capaciteiten en hun schoolvorderingen. Dat gebeurde in het kader van één van de vele geldverslindende migrantenprojecten die toen de ronde deden in de Turkenscholen. Bij het betreden van zo'n klaslokaal met opgeschoten allochtone pubers overvalt je de indruk dat je in een groot oerwoud gevangen zit waar geen regels gelden en geen gezag.

Opvallend was de sterke onderlinge solidariteit die van de losgeslagen apen een machtige groep maakte, in staat om een hele klas om te toveren in collectieve chaos waar geen plaats is voor discipline en prestatiedrang.

Ze kwamen met z'n allen van de islamles en gedroegen zich als wilden, als 'baas in eigen klas', superieur en zelfverzekerd. Toch was de klas aanvankelijk rustig. Het duurde echter niet lang of een bruine herrieschopper gaf het startsein om lol te trappen en de klas op stelten te zetten.

Op een bank zag ik een lange lat liggen, nam die vast, en ging zonder nadenken naar de relschopper waarmee alles begon. Ik gaf mijn belager een stevige klap met de lange lat op zijn warrige hoofd, waarna ze allen schrokken van de hevige dreun. Plotseling was de klas rustig en de rest van het lesuur verliep ongestoord. Mijn impulsieve ingreep kende een onverwacht geslaagd effect, een stunt om trots op te zijn!

Een Franse lerares vertelt, zonder een blad voor de mond te nemen, de ramp om aan moslimkinderen onderwijs te geven

(Door: M.F. – Vertaling: “delamontagne”)

Ik ben geschiedenislerares sinds een jaar of 20. Ik heb les gegeven op 5 Colleges in de banlieues, waarvan 2 ZEP, en ook in de No-Go-Zones, de gewelddadige wijken. Ik heb zo’n 4000 jongeren  uit de banlieues in mijn klassen voorbij zien komen, die ik les moest geven, instrueren, aanmoedigen en begeleiden met welwillendheid en een liefde voor ’t vak die mij nooit in de steek heeft gelaten.

Lees verder →