We leven in tijden van beperkte bewegingsvrijheid en vrijheidsberoving. De overheid wil ons bang en machteloos maken door allerlei regeltjes op te leggen aan de bevolking. De media doen er nog schepjes bovenop om paniek te zaaien, vanmiddag nog gelezen: "Mensen met aangetaste longen, maar ze weten het zelf niet"...
Wat als er geen lockdown was? Geen quarantainemaatregelen? Iedereen weer naar school, naar het werk, naar de hei of naar de wei, alsof er geen corona was? Laat het virus zich verspreiden, laat het zijn gang gaan, sluit het niet op!... Wat zou er dan gebeuren?... En dát is wat politici vrezen: een sterke samenleving die uit haar voegen barst van krachtige vitale mensen die het virus overleefden. In die zin is het een politiek virus.
Om dat scenario - een uitdunning van de bevolking door natuurlijke selectie - te vermijden is er het lockdown-beleid dat iederéén wil beschermen, om te verhinderen dat de sterken gaan bovendrijven nadat zwakkeren gestorven zijn.
Na corona gaat er een nieuwe wereld voor ons open. We hebben het verleerd om mensen hartelijk te begroeten, vergeten hoe spontane smakzoenen gegeven moeten worden, het automatisme van 1,5 meter afstand van elkaar is er zo hard ingestampt dat we elkaars nabije lijfelijke aanwezigheid als in een reflex niet meer kunnen verdragen. Zo heeft de overheid ons getraind en geleerd hoe we samen niét sterk mogen zijn.
“Het tot stilstand brengen van de economie kan de volksgezondheid op langere termijn ernstig ondermijnen. Werkloosheid, armoede en uitzichtloosheid liggen op de loer”: Er lijkt een klein beetje gezond verstand terug te keren
|