Wij zijn ons aan 't ontwikkelen tot asociale holbewoners. Elke medemens lijkt een potentiële vijand besmet met het virus. Een frisse neus ergens halen en buiten op een bankje zitten kan niet meer. Tenzij we er 250 euro voor over hebben. En binnenkort zullen we op tijd naar bed moeten want de avondklok heeft geluid. De politie, uw vriend, zit achter elke straathoek ons te beloeren.
Ik denk nu aan alle kleine schoolgangertjes die heel wat kostbaars missen op school. De impact van de coronacrisis lijkt me het grootst bij 5-, 6- en 7-jarigen. Die zijn het hardst getroffen. Eerst de kleuters die zich voorbereiden op het leren lezen, schrijven en rekenen, en ook de eersteklassertjes die pas kennismaakten met letters, woorden en cijfers. Nu is er een serieuze kink in de kabel gekomen in de continuïteit van hun leerproces.
Daarom lijkt het me belangrijk dat in deze lockdowntijden alle ouders een dagelijks 'leeruurtje' inlassen voor hun kleintjes die nog niet de digitale feeling en behendigheid hebben zoals we die bij pubers kennen.
Laat ons thuis samen met peuters en kleuters boekjes bekijken en beleven. Samen boekjes lezen. Hun nieuwsgierigheid opwekken. Samen naar plaatjes kijken, naar woordjes kijken. Verhaaltjes voorlezen en erover praten. De woordenschat zal snel groeien. Laten we met telraampjes spelen, sommetjes maken en cijfertjes schrijven... Zodra de scholen weer opengaan zullen kinderen sneller en beter lezen en tot betere schoolprestaties komen.
***************
Hoe laag is de VRT gevallen???!!!... Amélie is een 6-jarige snotneus uit Gelrode die met haar arrogante smoeltje en irriterende stemmetje volwassenen de les wilt spellen over coronamaatregelen. Ongetwijfeld geïndoctrineerd door haar hysterische moeder. Van een vader is er geen sprake. "Is dat nu zo moeilijk om anderhalve meter afstand te houden en zo veel mogelijk in uw kot te blijven? Is dat nu zo moeilijk? Nee toch, hè?"... en zo krijst het meisje nog even voort. In gebrekkig Nederlands, niks pienter, niks hartverwarmend.
|