|
Op de afbeelding zien we biddende moslims in de moskee, met hun snoet tegen de vloer en hun achterste in de lucht. Zij bezinnen zich over hun plaats in een samenleving waarin zij niet thuishoren.
Overmorgen begint de ramadan, de islamitische vastenmaand. In deze coronatijden zal de ramadan anders verlopen dan we op de afbeelding zien. Vasten en bidden zullen in privésfeer gebeuren, elke moslim zal in zijn eigenste eentje de ramadan moeten beleven. Als individualist. Pijnlijk. Dat zal niet meevallen want moslims overleven alleen maar in groep.
Moskeeën zijn gesloten en moslims mogen niemand thuis uitnodigen om te genieten van de iftar-maaltijd, een rijkelijke maaltijd die klokslag zonsondergang begint. Het sein voor avondlijk en nachtelijk schrokken en brassen.
Tijdens de ramadan is er geen verbondenheid meer, geen gezellig samenzijn, geen sociale interacties die een moslimgemeenschap overeind houden. Samen bidden en samen vasten kan niet meer, samen eten na de ondergang van de zon... het kan niet meer samen.
Op zulke zwakke momenten, de gevaarlijksten, beginnen moslims hun moskee-vrienden te missen. De verleiding is dan groot om elkaar alsnog op te zoeken en verboden zijpaadjes te bewandelen. Moslims zijn vindingrijk in het organiseren van bijeenkomsten in het diepste geheim. Zij kunnen niet zonder elkaar. En dan gaan ze samen alle coronamaatregelen aan hun laars lappen. En voeten vegen aan het samenscholingsverbod, dat zagen we klinkklaar toen onlangs een Limburgs ziekenhuis alarm sloeg omdat het uitpuilde van Turkse coronapatiënten. Bleek dat de coronamaatregelen niet in acht genomen werden...
|
