De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
30-08-2020
Leven met een Enkelband
Kom ik bij de dokter, na een complex traject afgelegd te hebben van telefoneren en uitleggen en vragen beantwoorden, op een dag en uur dat ik zelf niet heb mogen kiezen. Digitale wachtkamer weg. Stukje vrijheid weg.
Kom ik in een restaurant, na eerst reserveren, ligt daar een koel registratieformulier op een tafel zonder tafellaken waarop ik mijn identiteit moet prijsgeven. En zonder muilkorf mag ik niet naar 't toilet. Stukje vrijheid weg.
Kom ik in een café, zie ik allemaal lege tafels, geen bierviltjes, geen drankenkaart, geen barkrukken, geen tooghangers. Stukje vrijheid weg.
Kom ik in een winkel, weigert de winkelier mijn cash geld. Verplicht betalen met bankkaart. Stukje vrijheid weg.
Kom ik in een andere winkel, staat daar toch een rij gemaskerde schapen aan te schuiven om hun beurt af te wachten. Maak ik rechtsomkeert. Stukje vrijheid weg.
Kom ik bij de kapster, is die vreselijke muilkorf ook verplicht. Geen gezellige babbeltjes meer over lokale nieuwtjes. Kopje koffie tijdens de haarfrunnikerijen is ook niet meer toegelaten. Stukje vrijheid weg.
Overal waar ik binnenkom is het irriterende masker op je gezicht verplicht. Geen stukje, maar een enórm stuk vrijheid weg. Van mij afgepakt, om mij te onderdrukken, om mij onmondig te maken, ik mag alleen nog wat mompelen achter mijn vodje.
Op nauwelijks een half jaar tijd is mijn leven ingrijpend veranderd. Zodra de voordeur achter me dichtgaat bots ik op restricties en obstakels, geboden en verboden, bedreigingen en boetes. Nooit eerder kwam de wereld me zo agressief tegemoet. Het geeft me een beklemmend gevoel, alsof ik leef met een enkelband, of met een leiband om mijn hals, geregeerd door corona. Leven met een enkelband, zo voel ik het.
Ik kan me natuurlijk overgeven met mijn handen in de lucht en me schikken naar de idiote samenlevingsregels die nu gelden, maar mijn beslissing was om te schipperen, te zigzaggen, te laveren en zien waar en hoe er gefoefeld kan worden met dat onding op mijn snoet, waar maatregelen omzeild kunnen worden, waar niemand me wat kan maken, terwijl ik toch 'in overtreding' ben. Buiten de coronalijntjes kleuren dus.
Het heeft geen zin om wrevel en ongenoegen, chagrijnigheid en verstikkingsangst mijn leven te laten beheersen. Ik leg me niet inschikkelijk neer bij de 10 coronageboden en blijf omwegen zoeken om de gekke maatregelen te omzeilen.
Ze maken ons wijs dat er versoepelingen komen in de coronamaatregelen. Leugens! Het is alsof er nog meer regeltjes bijkomen die verstopt zitten achter grotere versoepelingen. Nieuwe stukjes vrijheid verdwijnen telkens achter gewijzigde maatregelen.
We gaan een wereld tegemoet van gemuilkorfde mensen die als schapen in een kudde geen kant meer op kunnen.
"Overheden houden van pandemieën, net zoals ze van oorlogen houden. Omdat het ze de mogelijkheid geeft om beperkende maatregelen op te leggen aan de bevolking, maatregelen die men normaal gesproken nooit zou accepteren" (E.J. Bron).
Iets meer dan 30 jaar geleden ben ik op mijn werk slachtoffer geweest van een gewapende overval. Daarbij moest ik op mijn buik gaan liggen en werden mijn handen met een tyrip op mijn rug vastgebonden. Vervolgens werd mijn mond dichtgeplakt met breed plakband dat meerdere keren om mijn gezicht werd gewikkeld. Nu met die muilkorfdwang komen die rotherinneringen weer naar boven. Ik denk niet dat zo’n muilkorf voor mij een goed idee is en ik vertik het om zo’n rotding op mijn gezicht toe te laten. Ik accepteer zo’n muilkorf dan ook onder geen enkele voorwaarde! En degene die mij zo’n ding met geweld zou willen opdringen, last ik het zo zeggen, die komt daar niet zonder kleerscheuren vanaf!
Reacties op bericht (2)
01-09-2020
fijne dinsdag
Tussen vriendschap en een roosje is er een heel groot onderscheid. Rozen bloeien slechts een poosje, maar vriendschap duurt een eeuwigheid. Veel liefs van Freddy en Patty
01-09-2020 om 02:12
geschreven door Patty en Freddy
31-08-2020
Hallo Lieve
Laten we de geboortecijfers bij die moslims maar goed opvolgen en zien wat er bij gekomen is in februari/maart 2021, eikels met ±5 vrouwen getrouwd en ±25 kinderen, zij mogen dat alhoewel dat tegen onze regels en wetten is, daar kunnen er nog bij want die idiote Vlamingen blijven dat toch betalen en afstand houden is niet van toepassing voor die vreemdelingen....
Ik heb het echt gehad met dat misdadig open grenzen beleid, onze veiligheid én leefbaarheid is voor 100% naar de kloten, hopelijk komt héél snel payday en wordt die blauwe verrader wandelen gestuurd.
Vlaanderen moet asap onafhankelijk worden en omgevormd worden tot één republiek met gesloten grenzen en één regering en alle rooftunnels potdicht afgesloten worden, geen eurocent nog naar vreemdelingen resp. vreemde landen maar investeren in veiligheid, leefbaarheid, nationaliteit en welvaart/economie.