Het is niets om trots op te zijn om als ouders toe te geven dat de opvoeding van hun kind mislukt is en dat op jongvolwassen leeftijd nog naar externe psychische hulp gezocht moet worden. Het is eerder beschamend dat je je eigen halfwassen kind niet aankunt en elders hulp moet zoeken... Het nieuws draaide afgelopen weekeinde rond Radeloze Mama's en Afwezige Papa's.
Deze week ontstond paniek toen een 18-jarige kwetsbare jongeman in Kortrijk en Waregem met een luchtdrukpistool rondliep. Zijn ouders hadden vooraf tevergeefs psychische hulp voor hem gezocht.
Veertien lange minuten - van 19 uur tot 19.14 uur - ging het VTM-nieuws vorige vrijdag over een jongeman die het spoor bijster was, die op 18-jarige leeftijd niet eens meester kon zijn over zichzelf. In de hele zendtijd - buiten alle proporties - werd met geen woord gerept over de anamnese van de jongeman. Wat is er in het verleden gebeurd dat nu maakt dat zijn psyche escaleert? Hoe is het zo ver kunnen komen? Thuismilieu? Geborgenheid? Vaderfiguur?... Komen we allemaal niet te weten. Wel een heel debat over het pijnlijke tekort aan hulpverlening. En wat met de hulpverlening door de ouders zelf? Nu is het natuurlijk te laat om thuis de jongen in bedwang te houden, maar éérder, in het begin van de puberteit veronderstel ik, was er best nog wat te puzzelenen en recht te trekken, maar dat is blijkbaar niet gebeurd, anders zou het niet zo uit de hand gelopen zijn op 18-jarige leeftijd. Nu is het te laat om noodkreten uit te zenden. En aan de alarmbel trekken helpt ook niet meer...
In 'De zevende dag' getuigde Leen De Wachter over de nood aan psychische hulp voor haar 18-jarige zoon. Zij herkende de noodkreet voor psychische hulp na de klopjacht in Kortrijk: "Ook wij kregen te horen dat ze niks konden doen". Haar verhaal legde nogmaals het pijnlijke tekort in onze hulpverlening bloot. Leen: "Mijn zoon is geen gangster. Hij is een jongen die hulp nodig heeft. Drie weken geleden hebben we nog zeven uur met hem op de spoed gezeten om hem te laten opnemen in de psychiatrie. Daar werden we wandelen gestuurd"... "Wandelen gestuurd"? Logisch, het wordt tijd dat een 18-jarig mama's kindje eindelijk zelf eens gaat werken aan zelfredzaamheid. Met mama in de buurt zal dat wellicht niet lukken. En waar was mama toen de problemen jaren geleden begonnen? En de papa was ook al in geen velden te bespeuren.
Ik citeer J.C. Th. Kohler: "Moeder, als je een carrière wilt, je hebt talent en de ambitie: ga ervoor! Maar dan niet aan kinderen beginnen. Wil je kinderen en vind je daar bevrediging in? Geweldig, maar dan geen carrière. Want als je alle twee wilt, betalen de kinderen de rekening."
|